KONFLIKT
KOREAŃSKI

GENEZA SYTUACJI NA
PÓŁWYSPIE



Do roku 1911 półwysep koreański był formalnie częścią

Chin.



Już od lat 90. XIX w. stał się on przedmiotem sporów między

Rosją a Japonią.



Po klęsce w bitwie morskiej u ujścia rzeki Yalu i traktacie

pokojowym z Shimonoseki znalazł się pod wpływem Japonii

(1895 r.).



Po japońskim zwycięstwie nad Rosją w 1905 r. (upadek Port

Artur, klęski pod Cuszimą i Mukdenem) Korea stała się de

facto protektoratem Japonii.



Od 1911 r. kraj ten stał się formalnie częścią Japonii,

choć pełna inkorporacja nastąpiła w 1942 r.



W wyniku ustaleń konferencji w Teheranie i Kairze (22 listopada

– 1 grudnia 1943 r.) alianci zachodni i ZSRR uzgodnili, że po

wojnie Korea będzie podlegała okupacji obu państw

sprzymierzonych.



Linia rozdzielenia sił przebiegać miała wzdłuż 38

równoleżnika (linię tę uzgodniono dopiero 15 sierpnia 1945 r)

OKRES 1945 - 1947



W 1945 r po klęsce Japonii Korea znalazła się

pod okupacją sił sowieckich i amerykańskich.



Armia Czerwona dotarła do 38 równoleżnika 3 września 1945

r.



Tego samego dnia w Korei lądowały (w Inczon) pierwsze

oddziały amerykańskie.



W grudniu 1945 r. na konferencji ministrów

spraw zagranicznych w Moskwie uzgodniono, że

w przyszłości Korea powinna mieć jeden rząd.



Do realizacji tych postanowień nigdy jednak nie doszło,

bowiem zarówno ZSRR jak USA wyobrażały sobie ten rząd

zupełnie inaczej.



W 1947 r. Zgromadzenie Ogólne ONZ wydało

rezolucję wzywającą do zorganizowania

wyborów w Korei.



Komisja ONZ ds. Korei w dniu 14 listopada 1947 r. nie została

wpuszczona do sowieckiej strefy okupacyjnej.

POWSTANIE DWÓCH KOREI



W dniu 6 maja 1948 r. Li Syng Man ogłosił

powstanie na Półwyspie Republiki Korei.



Zorganizowane w maju 1948 r. wybory

powszechne na Południu wygrał Li Syng Man

i jego zwolennicy.



100 miejsc w zgromadzeniu parlamentarnym

zarezerwowano dla delegatów z Północy.



Korea Płd. stała się uznanym przez ONZ

reprezentantem całego narodu koreańskiego.



Jako pierwszy niepodległość Korei uznał Watykan.



W reakcji na te kroki 9 września 1948 r. na

północy powstała Koreańska Republika

Ludowo-Demokratyczna, kierowana przez Kim Ir

Sena.

LI SYNG MAN



Li Syng Man vel Syngman Rhee,
(ur. 23 marca 1875, zm. 19 lipca 1965)
koreański polityk i działacz niepodległościowy,
pierwszy prezydent Korei Południowej



Urodził się w Whangae w Korei. Nauki pobierał w szkole

metodystów, gdzie przyjął chrześcijaństwo.



Od 1896r. współzałożyciel i działacz Klubu

Niepodległości, którego celem było doprowadzenie do

niezależności kraju, wówczas okupowanego przez Japonię.



Za działalność niepodległościową więziony w latach 1898

-1904 r.



Po wyjściu na wolność wyjechał do USA, gdzie w 1910 r.

uzyskał tytuł doktorski na Uniwersytecie Harvarda.



Uczestnik antyjapońskiego powstania ludowego w 1919 r.,

polityk a następnie prezydent Emigracyjnego

Tymczasowego Rządu Korei w Szanghaju.



Prezydent Republiki Korei (1948).

KIM IR SEN



Kim Ir Sen (Kim Il-Song), właściwe nazwisko
Kim Song Ju (Kim Son Dżu)
(ur. 15 kwietnia 1912 w Mongyongdae koło
Pyongjangu, zm. 8 lipca 1994 w Pyongjang) – przywódca Korei
Północnej.



Kim Ir Sen urodził się w rodzinie głęboko wierzących

protestantów. Ojciec, Kim Hyong Jik, był działaczem

chrześcijańsko–narodowej opozycji wobec japońskiej okupacji

Korei. Mimo starań, takich jak zapisanie do szkoły misyjnej, nie

udało mu się zaszczepić w synu wiary chrześcijańskiej.



Od 1924 roku Kim Ir Sen przebywał w Chinach, gdzie wstąpił do

młodzieżowego ruchu marksistowskiego.



Należał do partyzantki koreańskiej w latach 30. XX wieku,

walczącej z okupacją japońską. Od 1931 należał do

Komunistycznej Partii Korei, na której czele stanął w 1945 (od

1948 r. jest to Partia Pracy Korei). Zdobył wykształcenie wojskowe

i polityczne w ZSRR, podczas II wojny światowej służył w Armii

Czerwonej, dowodząc oddziałem Koreańczyków (w stopniu

majora).

WYCOFANIE AMERYKANÓW I
SOWIETÓW



Amerykanie uznali, że sytuacja w Korei stabilizuje

się i w 1949 r. prezydent Harry Truman polecił

wycofać z półwyspu oddziały amerykańskie.



Operację zakończono do 1 lipca 1949 r. 15 sierpnia 1949

r. Amerykanie oficjalnie przekazali całość władzy w Korei

rządowi Li Syng Mana.



Półwysep opuściły też oddziały sowieckie.



Wydarzenia te zbiegły się z klęską chińskich

nacjonalistów w wojnie domowej z komunistami

Mao, co w USA określano mianem “utraty Chin”, a

w bloku sowieckim przyjęto z entuzjazmem.



W sowieckich planach Korea była buforem

między ZSRR, komunistycznymi Chinami a

niezatapialnym lotniskowcem Amerykanów,

jakim była Japonia.

RÓŻNICE W UZBROJENIU



Korea Południowa



jej armia liczyła 8 dywizji piechoty wyposażonych

wyłącznie w broń strzelecką pochodzącą z

japońskiego demobilu.



broń pancerną reprezentował pułk samochodów

pancernych (28 sztuk!).



lotnictwo posiadało 65 samolotów, a marynarka

wojenna 79 okrętów – głównie patrolowców.



armia Południa licząca łącznie 50 tys. ludzi nie miała

de facto artylerii (90 dział z demobilu japońskiego).



jej charakter był czysto policyjny, a amerykańscy

doradcy szkolili ją głównie do zwalczania

partyzantki, która – inspirowana przez Północ

działała na Południu od 1949 r. Z tym przeciwnikiem

żołnierze Południa radzili sobie zadowalająco.

RÓŻNICE W UZBROJENIU



Korea Północna - jej armia liczyła



10 dywizji piechoty z artylerią, brygadę

pancerną,



2 pułki rozpoznawcze,



5 brygad wojsk ochrony pogranicza,



19 okrętów wojennych



293 samoloty.



łącznie przed mobilizacją siły te miały 250

tys. żołnierzy i 160 czołgów (głównie T-34).



ogólną pieczę nad tymi siłami sprawował szef

sowieckiej misji wojskowej i późniejszy szef

GRU generał Matwiej Zacharow

PRZYCZYNY KONFLIKTU



W historiografii pokutuje teza

rozpowszechniona przez Nikitę

Chruszczowa, a powielona przez wielu

historyków (w tym tak znanych jak Alan

Bullock), iż atak Północy na Południe był

działaniem własnym Kim Ir Sena z jego

wyłącznej inicjatywy.



W kwietniu 1950 r. (według innych

źródeł 7 lub 12 maja 1950 r.) Stalin

udzielił Kimowi „błogosławieństwa”,

a w maju uzgodniono kwestie

współdziałania z reprezentującymi

Chiny Mao i Czou En Lajem.

PRZEBIEG WOJNY – ROK 1950



25 czerwca 1950 r. (a raczej w nocy z 24 na

25 czerwca) oddziały Północy przekroczyły

granicę z Południem.



Przewaga Północy (zaskoczenie, uzbrojenie) była tak

miażdżąca (pierwszy rzut liczył 175 tys. żołnierzy), że

atak na całej długości frontu przyniósł sukcesy.



Już 28 czerwca 1950 r. padła stolica Południa –

Seul, a do 5 lipca oddziały Północy zamknęły

wokół ocalałych jednostek koreańskich pierścień

okrążenia w okolicy portu Pusan na południowym-

wschodzie półwyspu.

PRZEBIEG WOJNY – ROK 1950



W dniu ataku (25 czerwca) zebrała się

Rada Bezpieczeństwa ONZ.



Delegat sowiecki (Andriej Gromyko) bojkotował

obrady tego gremium w proteście przeciw

nieuznawaniu przez Narody Zjednoczone

dyktatury Mao. Okazało się jednak, że zgodnie z

regulaminem decyzje mogą zapadać pod

nieobecność jednego ze stałych członków…



Rada Bezpieczeństwa wezwała do

zaprzestania walk, a 27 czerwca

uznała Północ za agresora i wezwała

do wycofania wojsk za 38 równoleżnik.

PRZEBIEG WOJNY – ROK 1950



ONZ wezwała wszystkie kraje do zaprzestania

pomocy agresorowi – czyli Korei Północnej



ZSRR i blok komunistyczny świadomie złamały rezolucję

Rady Bezpieczeństwa ONZ



7 lipca ONZ wezwała kraje członkowskie do

niesienia pomocy i stworzenia kontyngentu

wojskowego oraz gwarantował niepodległość Korei

Południowej.



Obok USA udział swoich jednostek zgłosiły od razu

Francja, Wielka Brytania i Australia. Potem dołączyły do

nich Nowa Zelandia, RPA, Filipiny, Tajlandia, Turcja

(trzeci pod względem liczebności kontyngent po

amerykańskim i brytyjskim), Holandia, Kolumbia,

Norwegia, Belgia, Etiopia, Grecja, Kanada, Luksemburg

(co ciekawe ten kraj wysłał największy kontyngent

proporcjonalnie do liczebności armii i ludności – 300

ludzi), Dania, Włochy, a neutralna Szwecja wysłała

szpital polowy. Podobnie uczyniły Indie.

PRZEBIEG WOJNY – ROK 1950



27 czerwca prezydent Truman polecił

Mac Arthurowi wykonanie ataków

lotniczych na atakujące oddziały

koreańskie



wcześniej komunistyczne lotnictwo zaatakowało

i zniszczyło kilka samolotów USAF dokonujących

ewakuacji amerykańskich i europejskich cywili –

był to więc akt piractwa powietrznego.



Amerykańskie bombowce pojawiły się

na niebie Korei 28 czerwca.



Wobec faktu, że Amerykanie dysponowali w

Japonii 1170 samolotami (nie licząc lotnictwa

marynarki i samolotów innych krajów) lotnictwo

Północy bardzo szybko przestało istnieć.

PRZEBIEG WOJNY – ROK 1950



30 czerwca Truman polecił skierować

Mac Arthurowi oddziały lądowe na

Półwysep Koreański.



Jednostki te określono mianem 8 Armii, a jej

dowódcą został generał Walter Walker (7 lipca

– objął też dowództwo wojsk lądowych ONZ).



Mac Arthur został Naczelnym

Dowódcą Sił Alianckich oraz

Naczelnym Dowódcą Amerykańskich

Sił Zbrojnych na Dalekim Wschodzie.



7 lipca Mac Arthur został też Naczelnym

Dowódcą Sił ONZ w Korei.

PRZEBIEG WOJNY – ROK 1950



Amerykanie już 1 lipca
przerzucili na półwysep pierwsze
oddziały.



Na front dotarły 3 dywizje piechoty,
dywizja kawalerii oraz brygada piechoty
morskiej (wszystkie zmotoryzowane).



Dodatkowo dołączyły do nich oddziały
innych krajów członkowskich ONZ, które
zareagowały na apel.

PRZEBIEG WOJNY – ROK 1950



5 lipca udało się spowolnić natarcie

komunistów.



Mimo olbrzymich strat (komuniści uzupełniali swoje szeregi

miejscowymi rekrutami) koreański „walec drogowy” przesuwał

się nadal.



Wkrótce żołnierze Północy opanowali 95%

terytorium półwyspu.



Oddziały ONZ i resztki zdemoralizowanych oddziałów Południa

zgrupowały się wokół portu Pusan.



Wokół „worka Pusan” w lipcu i sierpniu rozgorzały

krwawe walki. Zgromadzono 91 tys. żołnierzy armii

Południa, 87 tys. żołnierzy amerykańskich i 2 tys.

brytyjskich. Dopiero 22 sierpnia 1950 r. udało się

ostatecznie powstrzymać natarcie.



3 września 1950 alianci rozpoczęli

kontrofensywę z worka pusańskiego. Rezultaty

były mierne, ale chodziło o związanie sił Północy.

PRZEBIEG WOJNY – ROK 1950



Plany desantu pod Inczon (10–17 września

1950 r.) opracowywano od 7 lipca 1950 r.



Operacja „Chromite” (bo taki kryptonim

uzyskał desant) kompletnie zaskoczyła

komunistów do tej pory niedoceniających

Amerykanów i ich sojuszników.



Przy potężnym wsparciu floty (ponad 230

większych okrętów wojennych m.in. z USA,

Wielkiej Brytanii, Kanady, Australii, Nowej

Zelandii, Holandii, Francji i Tajlandii) i lotnictwa,

alianci dokonali desantu morsko-powietrznego i

bardzo szybko doprowadzili oddziały

komunistyczne do odwrotu , a potem panicznej

ucieczki.

PRZEBIEG WOJNY – ROK 1950



28 września 1950 r. wyzwolono Seul.



ok. 50 tys. żołnierzy komunistycznych

okrążono i wzięto do niewoli.



Alianci zdobywali sprzęt i zaopatrzenie

(wśród tego ciężarówki i samoloty z Lend-

Lease czasu II wojny przesłane do ZSRS).



Zniszczono 290 czołgów (z 300 którymi

dysponowała w tym momencie Północ).



W dniu 1 października alianci

znaleźli się na linii granicznej sprzed

wojny

PRZEBIEG WOJNY – ROK 1950



1 października siły ONZ wkroczyły do Korei

Północnej.



ONZ podobnie jak Truman i Połączony Komitet

Szefów Sztabów uległy euforii. Powszechnie

wierzono, że kraj zostanie zjednoczony.



Alianci kroczyli od zwycięstwa do

zwycięstwa. 20 października

spadochroniarze ze 187 pułku powietrzno-

desantowego oraz oddziały 27 brygady

brytyjskiej i 1 Dywizji Kawalerii zamknęły

w okrążeniu 40 tys. żołnierzy Północy.

PRZEBIEG WOJNY – ROK 1950



Truman określił nieformalnie granicę działań

wojsk ONZ na rzece Yalu. Wojska Korei

Południowej miały uzyskać prawo do pościgu

nawet poza granicę chińsko-koreańską.



19 października 1950 r. alianci zdobyli

stolicę Północy - Phenian.



24 października pierwsze oddziały dotarły do

granicy z Chinami i rzeki Yalu.



26 października przeprowadzono kolejną

operację desantowa tym razem pod Wosan

na wschodnim wybrzeżu.



21 listopada oddziały alianckie wyszły

szerokim frontem nad rzekę Yalu.

PRZEBIEG WOJNY – ROK 1950



Doskonale zapowiadająca się
ofensywa nagle zamieniła się w
klęskę. Sprawiły to trzy czynniki:



gwałtowna zmiana pogody –
rozpoczęła się wyjątkowo surowa
(mroźna) koreańska zima,



interwencja armii chińskiej,



pojawienie się na niebie
doskonałych myśliwców MiG 15.

PRZEBIEG WOJNY – ROK 1950



25 września 1950 r. Chiny

przekazały za pośrednictwem Indii

ostrzeżenie, że nie będą tolerowały

„klęski ludowej Korei”.



1 października Mao oświadczył, że

„Chiny wesprą zagrożoną agresją KRLD”.



Alianci zignorowali te groźby choć były one

przedmiotem spotkania między Trumanem,

a Mac Arthurem na Wake 15 października

1950 r. Mac Arthur zapewnił Trumana, że

groźby Chińczyków to blef.

PRZEBIEG WOJNY – ROK 1950



Pierwsze oddziały chińskie przekroczyły Yalu

prawdopodobnie 13 lub 14 października 1950 r.



25 października po raz pierwszy starły się z oddziałami

Południa. Mimo tego ich obecność bagatelizowano.



29 października Chińczycy rozbili jedną z dywizji armii

Południa. Mac Arthur i Walker nadal bagatelizowali

problem (nie wierzyli, że podobny los może spotkać

Amerykanów).



1 listopada doszło do pierwszego wielkiego starcia pod

Usan.



Mac Arthur polecił rozpocząć naloty na południowe krańce

mostów granicznych na Yalu i strefę graniczną.



Nie miał pojęcia, że linie komunikacyjne są wszędzie, a

żołnierze chińscy są w dużej mierze autonomiczni i

niezależni od dróg i transportu kołowego.



Nagle przed liniami Amerykanów wyrosło kilkaset

tysięcy Chińczyków.

PRZEBIEG WOJNY – ROK 1950



Falowe ataki mas ludzkich

załamały amerykańską ofensywę i

zmusiły 8 armię, a potem także X

korpus do odwrotu. Amerykańska

piechota morska poznała smak

porażki i ewakuacji na miarę

Dunkierki pod Chosin. Sytuacja była

dramatyczna.



30 listopada na konferencji

prasowej prezydent Truman

zagroził użyciem broni atomowej.

PRZEBIEG WOJNY – ROK 1950



8 grudnia 1950 r. wprowadzono embargo na

handel z Chinami.



W dniach 4-8 grudnia 1950 r. Truman spotkał się z

premierem Wielkiej Brytanii Clementem Attlee.



Przerażony przywódca brytyjski proponował opuszczenie Korei

i ewakuację Tajwanu (oraz Hongkongu) uważał bowiem atak

chiński za preludium do ofensywy Stalina na Europę.



Prezydent Truman zaniedbał uzyskania zgody

Kongresu w postaci wypowiedzenia wojny co sprawiło,

że mobilizacja społeczeństwa do wojny była

utrudniona.



W tej sytuacji polityka USA uległa reorientacji 14

grudnia 1950 r.



ONZ zaproponował zawieszenie broni. USA zaczęły

sygnalizować, chęć rozmów.

DZIAŁANIA WOJENNE
VI – X 1950

PRZEBIEG WOJNY (1951 –
1953)



12 stycznia 1951 r. alianci
rozpoczęli ofensywę i do 21
kwietnia 1951 r. ponownie
przekroczyli 38 równoleżnik



18 marca 1951 r. odzyskano Seul.



1 lutego 1951 r. Zgromadzenie Ogólne
ONZ uznało Chiny za agresora. Mimo
to cały czas usiłowano z nimi zawrzeć
zawieszenie broni.

PRZEBIEG WOJNY (1951 –
1953)



Z punktu widzenia Trumana Mac Arthur łamał

dyscyplinę wojskową a zwłaszcza Executive Order

z 6 grudnia 1950 r.



(„wszyscy urzędnicy i wojskowi muszą prowadzić

politykę zgodną z oficjalną polityką administracji”).



Zdaniem Trumana rolą generała było wykonywanie

poleceń Waszyngtonu a nie dyskutowanie czy

prowadzenie własnej polityki.



4 kwietnia 1951 r. Truman zaproponował zawarcie pokoju

na kompromisowych warunkach.



Mac Arthur uważał, że jest to dowód słabości (i miał

słuszność, tak bowiem odczytano to w Pekinie).



11 kwietnia 1951 r. wobec wypowiedzi Maca został on

zdymisjonowany (pretekstem był tzw. otwarty list Mac

Arthura do kongresu wzywający do ataku na Chiny –

wszelako list pochodził z marca 1951 r.) i zastąpiony

przez dowódcę spadochroniarzy Mathew Ridgway’a

PRZEBIEG WOJNY (1951 –
1953)



Kolejna ofensywa chińska została

zatrzymana, a 10 maja alianci wrócili na

pozycje wyjściowe.



Straty chińskie oceniano na 250 tys.



Do 1 czerwca alianci byli znów na północ od 38

równoleżnika, ale zakazano im posuwać się dalej.



Zastosowana strategia oddawała całą inicjatywę

strategiczną w ręce komunistów. Wojna

przekształciła się w wojnę na wyczerpanie, toteż

wielu autorów porównywało ją do działań z

czasów pierwszej wojny światowej.



Kolejne ofensywy komunistyczne (22 kwietnia

1951, 10 maja 1951, 14 czerwca 1953) były z

krwawymi stratami odpierane przez Amerykanów.

PRZEBIEG WOJNY (1951 –
1953)



Obie strony toczyły wojnę propagandową
oskarżając się wzajemnie o:



agresję (w Rosji, Chinach i KRLD do dziś
utrzymuje się przekonanie, że to Południe
napadło na Północ,



zbrodnie wojenne (komunistyczna
propaganda zdołała nawet spowodować
powstanie tzw. sztokholmskiego apelu
pokojowego – obecnie wiadomo, że cała akcja
była kontrolowana przez sowieckich agentów
wpływu) oraz



stosowanie broni masowego rażenia
(chemicznej i biologicznej).

PRZEBIEG WOJNY (1951 –
1953)



Ataki na froncie nie przyniosły sukcesów a

nowa administracja republikańska Eisenhowera

była mniej niż Truman skłonna do ustępstw.



W ZSRR 5 marca 1953 zmarł Stalin i trwała

walka o władzę. Jeden z sowieckich

przywódców – ówczesny premier Georgij

Malenkow wspominał o „pokojowym

współistnieniu”



Słabe Chiny i nie licząca się Północ wróciły do

stołu rozmów.



20 kwietnia - 3 maja wymieniono chorych i

rannych jeńców.

PRZEBIEG WOJNY (1951 –
1953)



27 lipca 1953 r. doszło do podpisania

zawieszenia broni i wstrzymania walk w ciągu

12 godzin.



Powołano komisję do spraw przestrzegania

zawieszenia broni w skład której weszły Szwecja,

Szwajcaria oraz PRL i Czechosłowacja.



Wymiana jeńców (począwszy od 4 września 1953)

objęła ostatecznie 5194 aliantów oraz 5100

Chińczyków oraz 54 tys. wojskowych i 447 cywili z

Północy. Pozostali ze 132 tys., jeńców odmówili

powrotu... Ustalono limity stanów liczebności i

uzbrojenia armii Północy i Południa od lat łamane

zresztą przez Północ. Utworzono pomiędzy

walczącymi krajami 4 km strefę zdemilitaryzowaną.

DZIAŁANIA

WOJSK USA I ONZ

W WOJNIE

KOREANSKIEJ

1950 - 1953

BILANS WOJNY - GOSPODARKA



Koszty finansowe wojny dla USA

zamknęły się kwotą około 20 mld. $.



Olbrzymie straty poniosła gospodarka Korei

choćby w wyniku przejścia frontu (sam Seul

3 - krotnie przechodził z rąk do rąk).



Koszty prowadzenia wojny dla ZSRS, ChRL

oraz ich satelitów są niemożliwe do

oszacowania, zwłaszcza biorąc pod uwagę

niestosowanie przez te kraje zasad wolnego

rynku i normalnej (klasycznej) ekonomii.



Wiadomo, że musiały one być olbrzymie.



W Chinach spowodowały najprawdopodobniej

kolejną klęskę głodu.

BILANS WOJNY - OFIARY



Siły zbrojne Korei Południowej straciły 41,5

tys. poległych, 150 tys. rannych i 80 tys.

wziętych do niewoli.



Siły zbrojne USA – 33,6 tys. poległych, 110

tys. rannych i 12 tys. w niewoli.



Inne armie ONZ 3,3 tys. poległych (w tym

Wielka Brytania –1236 poległych, Turcja 900)

i 8 tys. w niewoli.



Straty sił komunistycznych są nieznane.



Ocenia się, że poległo od 520 tys. do 1, 7 mln.

Koreańczyków z Północy, a 3,5 mln. było rannych.



Siły chińskie straciły od 900 tys. do 1, 6 mln. poległych.



Straty sowieckie (w Korei służyło około 22 tys. żołnierzy sił

zbrojnych ZSRS) są nieznane.



Dodatkowo na Północy poległo w wyniku działań obu stron

ok. 1 mln. cywili.

INNE SKUTKI WOJNY



W dziedzinie lotnictwa nastąpił znaczący postęp w postaci

masowego użycia samolotów odrzutowych.



W Korei doszło też do pierwszego użycia w działaniach

lotniczych pocisków kierowanych.



Wojna w Korei zantagonizowała na ponad 30 lat

Waszyngton i Pekin.



W dziedzinie militarnej wojna wpłynęła na przyspieszenie

wyścigu zbrojeń (wzrosła np. produkcja broni atomowej i

środków jej przenoszenia). Wydatki zbrojeniowe USA

wzrosły z 10,9 mld. $ w 1949 do 14,5 mld. $ w 1950 i 33

mld. $ w 1951. W ZSRR wydatki wzrosły z 13,1 mld. $ w

1949 do 15,5 mld. $ w 1950 i 20 mld. $ w 1951.



W ZSRR wojna uzmysłowiła komunistycznemu

establishmentowi, że otwarta konfrontacja z Zachodem nie

może zakończyć się sukcesem.



Militarnie i politycznie wojna zakończyła się patem czy też

remisem ze wskazaniem na Narody Zjednoczone.