Krzysztof Suszyński
Katedra i Zakład Fizjologii ŚUM
I Katedra i Klinika Neurochirurgii ŚUM
Neuropsychologia
Neuropsychologia to część
psychologii, która zajmuje się m.in.
ustalaniem relacji pomiędzy
czuciem, ruchem, poznaniem,
rozumieniem, nastrojem, emocjami a
aktywnością struktur mózgowia.
Proces psychiczny
Proces psychiczny człowieka to
sekwencja zmian zachodzących w
przebiegu aktywności motoryczno-
intelektualnej człowieka, zmiany w
psychice w wyniku oddziaływania
bodźców na zmysły i mózg, a
determinujące poznawanie
rzeczywistości i regulujące stosunek
człowieka do otoczenia
Procesy poznawcze
Funkcje poznawcze (cognitive processes)
pełnią zasadniczą rolę w procesach
adaptacji jednostki do środowiska, a
więc w walce o byt i przetrwanie.
Obejmują prawidłowy odbiór sygnałów
(percepcja), selekcję, gromadzenie oraz
przechowywanie niesionych przez nie
informacji (pamięć), operacje na
informacjach (rozpoznawanie,
rozumowanie, myślenie abstrakcyjne)
Procesy poznawcze
Procesy poznawcze obejmują:
Procesy postrzegania i językowe
Pamięć
Myślenie
Funkcje wzrokowo-przestrzenne
Funkcje wykonawcze
Zaburzenia mowy i
języka
A f a z j a (dysfazja) to utrata lub
upośledzenie rozumienia czy też wytwarzania
języka mówionego i/lub pisanego,
spowodowane nabytą chorobą mózgu. Jest
zaburzeniem mowy i języka pochodzenia
korowego. Miejsce, które najpewniej
spowoduje zaburzenia mowy i funkcji języka
to okolice bruzdy bocznej Sylwiusza w półkuli
dominującej dla mowy (LP).
Kliniczne odmiany afazji
A.
Główne zespoły afazji
1.
Afazja ruchowa (Broca)
2.
Afazja czuciowa (Wernickego)
3.
Afazja amnestyczna (anomia)
4.
Afazja globalna (całkowita)
B.
Zespoły dodatkowe (zespoły
rozłączenia)
1.
Afazja przewodzeniowa
2.
Ruchowa/czuciowa afazja transkorowa
3.
Ograniczona i przejściowa „mini-Broca”
4.
Afazje specyficznie modalne (nabyta dysleksja,
czysta głuchota słowna, czysty mutyzm słowny
(afemia), agrafia)
Afazja ruchowa
A f a z j a r u c h o w a (motoryczna,
ekspresyjna, Broca) spowodowana jest
uszkodzeniem ośrodka mowy, zlokalizowanego
w tylnej części lewego zakrętu czołowego i
odpowiedzialny jest za wytwarzanie i
„nadawanie” mowy. Najczęstszą przyczyną jest
niedrożność górnego (rolandycznego)
odgałęzienia tętnicy środkowej mózgu
pochodzenia zatorowego. Ale też krwotok,
uszkodzenie urazowe, zapalne, nowotworowe,
zmiany neurodegeneracyjne
.
Obraz kliniczny Afazji Broca
zaburzona czynność tworzenia mowy, brak
płynności mowy
rozumienie mowy zachowane (również słów
pisanych)
powtarzanie zaburzone
liczne parafazje literowe, słowne
mowa agramatyczna, dysprozodyczna, bez
przyimków, rodzajników, spójników
w ciężkich formach zaburzenia pisania i
czytania
Objawy towarzyszące afazji
Broca
niemożność wykonywania ruchów językiem i
wargami na polecenie („apraksja” ustno-
policzkowa)
ośrodkowy niedowład nerwu twarzowego po
stronie prawej oraz niedowład prawego
ramienia i ręki (uszkodzenie przylegającego
pola ruchowego kory)
Afazja czuciowa
A f a z j a c z u c i o w a (sensoryczna, odbiorcza,
recepcyjna, Wernickego)
Polega na upośledzeniu rozumienia mowy i języka
na wskutek uszkodzenia ośrodka mowy
znajdującego się w górnym, tylnym zakręcie
skroniowym i nadbrzeżnym, gdzie również
znajduje się ośrodek słuchowy mowy.
Najczęstszą przyczyną jest niedrożność lewej
tętnicy środkowej mózgu pochodzenia zatorowego.
Również krwotok, guz, stłuczenie, zmiany zapalne.
Obraz kliniczny afazji
czuciowej
niemożność rozumienia słów mówionych i
pisanych
mowa płynnie artykułowana z parafazjami
neologizmy, żargon, deficyt czytania, pisania,
nazywania, zaburzenia powtarzania
Objawy towarzyszące:
bez niedowładu, ale: zaburzenia emocjonalne,
lęk, pobudzenie, objawy paranoidalne
Afazja amnestyczna
A f a z j a a m n e s t y c z n a
(nominalna, anomiczna) polega na
trudnościach w szybkiej aktualizacji
nazw pokazywanych przedmiotów.
Rozumienie mowy i powtarzanie
prawidłowe
wiąże się z uszkodzeniem obszarów położonych
głęboko w podstawnej części płata skroniowego
tylnego, w płacie czołowym i zakręcie kątowym.
Afazja globalna
A f a z j a g l o b a l n a (całkowita
niemota) polega na współistnieniu zaburzeń
afatycznych ruchowych i czuciowych.
Uszkodzenie, zwykle duże, dotyczy lewej
półkuli, obejmując obszar unaczynienia
tętnicy środkowej móżgu.
Objawy towarzyszące:
zazwyczaj współtowarzyszy prawostronny
niedowład połowiczy.
Zespoły rozłączenia
dotyczące mowy
Są to zespoły dysocjacyjne
zaburzenia językowe wynikające nie
z uszkodzenia samych pól korowych
mowy, lecz z uszkodzeń
powodujących przerwanie dróg
kojarzeniowych łączących pola
korowe w obrębie jednej półkuli lub
włókien spoidłowych, łączących
ośrodki w obu półkulach.
Afazja przewodzenia
gdy wskutek uszkodzenia oddzielony zostaje
ośrodek mowy Wernickego od pola Broca
rozumienie mowy zachowane, rozumienie i
pisanie również lecz chory nie potrafi
powtórzyć tego co usłyszał lub przeczytał.
Mowa spontaniczna płynna, z parafazjami
najczęściej wynik zawału zakrętu kątowego i
uszkodzenie pęczka łukowatego
Objawy towarzyszące:
ewentualnie niedoczulica lub niedowład
twarzowo-ramienny
Afazje transkorowe
Są wynikiem odizolowania pola czuciowo-
ruchowego kory od otaczającej kory
w czuciowej afazji transkorowej informacje z
uszkodzonej kory (ciemieniowo-potylicznej) nie mogą
być przekazane do ośrodka Wernickego w celu
przekształcenia w postać słowną.
Rozumienie jest zaburzone, zaś mowa płynna i zdolność
powtarzania prawidłowa
w ruchowej afazji transkorowej (w uszkodzeniach
podkorowych płata czołowego)
Mowa jest niepłynna, abuliczna, ale rozumienie i
powtarzanie prawidłowe
Afazje podkorowe
A f a z j a w z g ó r z o w a jest wynikiem
uszkodzenia jąder tylnych wzgórza półkuli
dominującej, często ustępuje całkowicie po kilku
tygodniach. Przypomina afazję Broca,
współwystępuje z dyzartrią.
A f a z j a p r ą ż k o w i o w o – t o r e b k o w a –
uszkodzenie obejmuje głowę jądra ogoniastego,
przednią odnogę torebki wewnętrznej i przednią
część skorupy. Przypomina afazję Wernickego z
zaburzeniami rozumienia.
Zaburzenia artykulacji i
fonacji
Fonacja
Fonacja (wytwarzanie dźwięków) jest zadaniem krtani, a
ściślej strun głosowych.
Artykulacja
Artykulacja możliwa jest dzięki sekwencji skurczów
mięśni oddechowych, mięśni krtani, gardła,
podniebienia języka i warg.
D y z a r t r i a polega na zaburzeniach artykulacji
dźwięków oraz formułowania słów i dźwięków.
Funkcje mowy są nienaruszone. Zaburzenia
artykulacji
mogą być różnego rodzaju, w
zależności od lokalizacji uszkodzenia. Dyzartria
zawsze związana jest z uszkodzeniem narządu
aparatu mowy.
Dyzartria
(porażenie opuszkowe z
zanikiem)
Związana z uszkodzeniem neuronu obwodowego
Jest spowodowana pierwotnym uszkodzeniem
jąder ruchowych dolnej części pnia mózgu lub
ich obwodowych wypustek.
Typową przyczyną jest postępujące porażenie
opuszkowe (postać opuszkowa stwardnienia
zanikowego bocznego), miopatie, miastenie,
uszkodzenia jednego lub wielu nerwów
czaszkowych
język jest porażony i zanikły
trudności w artykułowaniu, mówieniu, połykaniu
(dysfagia)
Dyzartria spastyczna
Dyzartria spastyczna spowodowana jest obustronnym
uszkodzeniem dróg korowo-jądrowych. Typowe
przyczyny to: mnogie udary mózgu, SLA,
postępujące porażenie ponadjądrowe.
mowa jest zamazana, wolna, dysfoniczna,
brak zaniku języka, ale występuje dysfagia, dysfonia
wzmożenie odruchu żuchwowego i twarzowych
często niepowstrzymany płacz i śmiech
Dyzartria ataktyczna
Dyzartria ataktyczna występuje w
uszkodzeniach móżdżku
mowa jest powolna, zamazana,, ale bez
napięcia jak w dyzartrii spastycznej
zmienna siła głosu
często skandowana z nienaturalnym
dzieleniem sylab
Korowe zaburzenia ruchowe
A p r a k s j a (=bez ruchu) jest to deficyt
zdolności ruchowej pochodzenia korowego, to
niemożność wykonywania celowych czynności
ruchowych przy BRAKU niedowładów,
zaburzeń czucia, uwagi, koordynacji,
rozumienia.
Uszkodzenia korowe dotyczą okolicy czołowej
przedruchowej oraz styku skroniowo-
ciemieniowo-potylicznego
Rodzaje apraksji
A p r a k s j a t w a r z y
trudności w wysuwaniu języka, ssaniu,
oblizywaniu, cmokaniu, dmuchaniu, etc
Apraksja kinetyczno-kończynowa
upośledzenie ruchów precyzyjnych kończyn jak
ruchy skręcające, synchroniczne, etc.
Rodzaje apraksji cd
A p r a k s j a i d e o m o t o r y c z n a
niemożność wykonywania poleceń zgodnych z
wolą, mimo braku zaburzeń funkcji
motorycznych i czuciowych oraz
prawidłowego rozumienia języka, np. jak się
czesze, jak gra w golfa, etc.
A p r a k s j a i d e a c y j n a
niezdolność do podjęcia serii ruchów
związanych z planowaniem i wyobraźnią
przestrzenną
Rodzaje apraksji c.d.
A p r a k s j a k o n s t r u k c y j n a
niezdolność organizowania złożonych ruchów
przestrzennych jak łączenie punktów, puzzli,
klocków, kopiowania rysunków
Agnozja
A g n o z j a to defekt w rozpoznawaniu,
który nie może być przypisany elementarnym
deficytom czuciowym, zaburzeniom
umysłowym, uwagi, afazji, czy też
nieznajomości czuciowo przedstawianego
bodźca
Rodzaje agnozji
A g n o z j a w z r o k o w a
niemożność rozpoznawania obiektów za
pomocą postrzegania przy nieuszkodzonym
aparacie wzrokowym. Chory nie r o z p o z n
a j e pokazywanych przedmiotów i zjawisk
W uszkodzeniach okolicy prążkowanej w
płacie potylicznym (pola 18 i 19)
Rodzaje agnozji c.d
A g n o z j a b a r w
niemożność rozpoznawania barw
w uszkodzeniu brzuszno-przyśrodkowej części
lewego płata potylicznego
P r o z o p a g n o z j a
niemożność rozpoznawania twarzy osób
bliskich
uszkodzenie dolnej okolicy skroniowo-
potylicznej po stronie prawej lub obustronnie
Agnozje c.d
A l e k s j a
wariant agnozji wzrokowej; niemożność czytania
przy uszkodzeniu zakrętu kątowego lewej
półkuli
mózgu
A k a l k u l i a
niemożność liczenia
Przy lewostronnym uszkodzeniu okolicy
ciemieniowej i styku płatów: ciemieniowego,
skroniowego i potylicznego
Agnozje c.d
A g n o z j a d o t y k o w a
(astereognozja)
niemożność rozpoznawania przedmiotu za
pomocą dotyku, bez udziału wzroku
przy uszkodzeniu płata ciemieniowego,
szczególnie zakrętu zaśrodkowego
A n o z o g n o z j a
niemożność rozpoznania własnych stanów
chorobowych
uszkodzenie dolnej części płata ciemieniowego
(P)
Agnozje c.d
Autotopagnozja (somatotopagnozja)
niemożność pokazania części własnego ciała
na polecenie słowne
uszkodzone są zwykle drogi wzgórzowo
-ciemieniowe a zwłaszcza zakręty kątowe
Zespół jednostronnego zaniedbywania
przestrzeni
zespół obejmuje zaniedbywanie przestrzeni
osobistej lub przestrzeni ciała (przestrzeń
okołoosobista) lub przestrzeni będącej w
zasięgu wzroku (przestrzeń pozaosobista)
ognisko uszkodzenia lokuje się zwykle w
okolicy skroniowo-ciemieniowej prawej
półkuli dlatego zespół ten najczęściej dotyczy
zaniedbywania bodźców po stronie lewej.
Pamięć
Trzy fazy procesów pamięci:
I. z a p a m i ę t y w a n i e (kodowanie),
II. p r z e c h o w y w a n i e (magazynowanie),
III. o d t w a r z a n i e (przypominanie) jest
miarą procesów pamięci (przypominanie,
rozpoznawanie, ponowne uczenie się)
Funkcje mnestyczne
Podział klasyczny pamięci:
Pamięć sensoryczna/ikoniczna, ultrakrótka
Pamięć krótkotrwała (bezpośrednia,
operacyjna,STM). Pamięć długotrwała
(dawna, LTM)
Podział pamięci w zależności od analizatora:
pamięć wzrokowa, słuchowa, dotykowa, etc.
Pamięć
P a m i ę ć b e z p o ś r e d n i a:
tu informacje zatrzymywane są na czas krótki
0,5-1 sek
związana jest z fazą spostrzegania dlatego też
nazywa się ją pamięcią sensoryczną.
Pamięć krótkotrwała STM
Pamięć k r ó t k a (Short Term
Memory):
zależna od zakrętu hipokampa, ciał
suteczkowatych i łączącego je ze sobą
sklepienia.
materiał pozostaje w pamięci STM od kilku do
kilkunastu sekund
jej pojemność jest ograniczona : 7(+/-)2
elementy
współzależna od uwagi i koncentracji
podatna na dystrakcję
Pamięć dawna LTM
Pamięć d a w n a (Long Term Memory):
bez ograniczenia w zakresie pojemności
zależna od procesu konsolidacji korowej
informacje LTM są dostępne i wielokrotnie
wykorzystywane, również modyfikowane
Uczenie się i
zapamiętywanie
M e c h a n i z m u t r w a l a n i a
polega na cyklicznych powtórkach (krążeniu)
informacji w obwodach neuronalnych, z
zasadniczym udziałem struktur limbicznych i
międzymózgowia, zwłaszcza hipokampa.
Część informacji ulega dalszym procesom
kodowania i utrwalania, z rosnącym udziałem
kory mózgu (konsolidacja korowa), aby ulec
tam bezterminowemu zmagazynowaniu.
Zaburzenia procesów
pamięci
A m n e z j a , czyli niepamięć :
w s t e c z n a (amnesia retrograda) dotyczy
okresu poprzedzającego utratę świadomości
n a s t ę p c z a (amnesia anterograda)
dotyczy zdarzeń, jakie mają miejsce po
odzyskaniu świadomości
Zaburzenia pamięci
W neurologii z zaburzeniami pamięci najczęściej
spotyka się
w takich stanach chorobowych jak:
choroby zwyrodnieniowe OUN
zakaźne i urazowe uszkodzenia mózgu
Przemijająca Globalna
Amnezja
Przemijająca Globalna Amnezja (TGA):
polega na nagłym wystąpieniu całkowitej
niepamięci obejmującej dni, tygodnie, lata
trwa kilka, kilkanaście godzin
przyczyną może być jednostronne
uszkodzenie wzgórza.
Uszkodzenie płatów
czołowych
JEDNOSTRONNE LEWEGO lub PRAWEGO
A.
podwyższenie nastroju, gadatliwość,
skłonność do żartów, brak taktu, trudności w
adaptacji, utrata inicjatywy
B.
anosmia (część przyśrodkowo – oczodołowa)
PRAWY PŁAT CZOŁOWY (dodatkowo)
A.
lewostronne porażenie połowicze
B.
stany zmącenia przy uszkodzeniach ostrych
C.
brak anosmii
Uszkodzenie płata czołowego
LEWY PŁAT CZOŁOWY (dodatkowo)
A.
prawostronne porażenie połowicze
B.
ruchowe zaburzenia mowy z agrafią (typ Broca),
brak płynności słownej z/bez apraksją warg i
języka
C.
apraksja lewej ręki
D.
podwyższenie nastroju, gadatliwość, żartowanie,
etc
E.
anosmia
Uszkodzenie płata czołowego
USZKODZENIE OBUSTRONNE
A.
obustronne porażenie
B.
spastyczne porażenie opuszkowe (zespół
rzekomoopuszkowy)
C.
zajęcie okolic przedczołowych – abulia, nawet
mutyzm akinetyczny, deficyty uwagi,
rozwiązywania złożonych problemów,
sztywność myślenia, stępienie afektu,
labilność emocjonalna, zmiany osobowości,
odhamowanie aktywności ruchowej
Uszkodzenie płatów
skroniowych
USZKODZENIE LEWEGO PŁATA
SKRONIOWEGO
A.
afazja czuciowa
B.
afazja amnestyczna, anomia
C.
upośledzenie czytania i pisania pod dyktando
D.
upośledzenie pisania i czytania nut
E.
prawostronne górne niedowidzenie
kwadrantowe
Uszkodzenie płata
skroniowego
USZKODZENIE PRAWEGO PŁATA
SKRONIOWEGO
A.
upośledzenie w testach wzrokowej prezentacji
materiału niewerbalnego
B.
niezdolność do oceny związków
przestrzennych
C.
lewostronne górne niedowidzenie
kwadrantowe
D.
delirium przy uszkodzeniach ostrych
Uszkodzenie płata
skroniowego
USZKODZENIE JEDNEGO Z PŁATÓW SKRONIOWYCH
A.
iluzje i halucynacje słuchowe
B.
zachowania psychotyczne i delirium
C.
przeciwstronne niedowidzenie kwadrantowe
D.
delirium przy uszkodzeniach ostrych
USZKODZENIA OBUSTRONNE
A.
defekt amnestyczny Korsakowa (struktury
hipokampa)
B.
apatia i brak agresywności
C.
wzmożona aktywność seksualna i eksploracyjna w
sferze oralnej
D.
agnozja znajomej melodii
E.
czasem prozopagnozja
Uszkodzenie płata
ciemieniowego
USZKODZENIE JEDNOSTRONNE
A.
korowy zespół czuciowy i korowe wygaśnięcie
B.
niewielki niedowład połowiczy
C.
niedowidzenie połowicze (niepełne) lub
niedowidzenie kwadrantowe dolne
D.
nieuwaga wzrokowa i czasem anozognozja,
zespół zaniedbywania lewo/prawostronnego
E.
zniesienie oczopląsu optokinetycznego
F.
ataksja przeciwstronnych kończyn (rzadko)
Uszkodzenie płata
ciemieniowego
USZKODZENIE LEWOSTRONNE (dodatkowo)
A.
zaburzenia językowe (głównie aleksja)
B.
zespół Gerstmanna
C.
agnozja dotykowa
D.
obustronna apraksja ideomotoryczna i ideacyjna
USZKODZENIA PRAWOSTRONNE (dodatkowo)
A.
apraksja konstrukcyjna
B.
utrata pamięci topograficznej
C.
anozognozja
D.
przy uszkodzeniach tylnych: możliwe omamy
wzrokowe, zniekształcenia widzenia, nadwrażliwość na
bodźce dotykowe, spontaniczny ból
Uszkodzenie płata
potylicznego
USZKODZENIE LEWOSTRONNE
A.
niedowidzenie połowicze jednoimienne
prawostronne
B.
przy głębokim uszkodzeniu istoty białej lub ciała
modzelowatego: aleksja i utrata zdolności do
nazywania kolorów
C.
agnozja wzrokowa przedmiotów
USZKODZENIE PRAWOSTRONNE
A.
niedowidzenie połowicze jednoimienne lewostronne
B.
złudzenia wzrokowe i halucynacje
C.
utrata orientacji wzrokowej
Rehabilitacja procesów
poznawczych
Jednym z najnowszych systemów
kompleksowych służących poprawie
sprawności dla wielu zaburzeń procesów
poznawczych jest RehaCom. Są to specjalne
programy treningowe umożliwiające
zaprojektowanie efektywnej terapii.
Programy treningowe
RehaCom
UWAGA I KONCENTRACJA
Ćwiczenie oparte jest na metodzie porównywania
wzorów. Zadaniem chorego jest odnalezienie na
matrycy wzór rysunkowy, który dokładnie
odpowiada obrazkowi przedstawionemu do
różnicowania.
PAMIĘĆ OBRAZOWA
Ćwiczenie pamięci bezsłownej i słownej
operacyjnej. Chory ma zapamiętać obrazki z
konkretnymi przedmiotami, które można opisać
słownie. Po fazie uczenia się na ekranie
przesuwają się różne wyrazy, a pacjent ma
wybrać ten prawidłowy.
Programy treningowe
RehaCom
ZAKUPY
Ćwiczenie codziennych sytuacji,
planowanie działania i jego
koordynacja,pamięć krótkoterminowa.
PODZIELNOŚĆ UWAGI
Ćwiczenie polega na obserwacji
jednocześnie kilku szczegółów. Np. jako
kierowca, pacjent musi prowadzić pojazd,
regulować prędkość, reagować na rozmaite
sygnały „podczas podróży”
Programy treningowe
RehaCom
PAMIĘĆ TWARZY
Ćwiczenie polega na rozpoznawaniu twarzy
i przyporządkowaniu ich do imion i zawodów.
Następnie określa się czy wcześniej dana
twarz była już prezentowana.
ZDOLNOŚCI WZROKOWO-KONSTRUKCYJNE
Ćwiczenie wzrokowej rekonstrukcji
konkretnych obrazów. Pacjent ma zapamiętać
prezentowany obraz a następnie widząc
jedynie jego części, odtworzyć całość na
zasadzie układanki.
Programy treningowe PP
RehaCom
MYŚLENIE LOGICZNE
Ćwiczenie usprawniające wnioskowanie.
Pacjenta zadaniem jest wstawić prawidłowy
element do kolumny symboli, ułożonych
według pewnej zasady logicznej.
PAMIĘĆ TOPOGRAFICZNA
pacjent ma zapamiętywać pozycje kart z
obrazkami przedmiotów (lwa, kwiatka, domu,
auta)lub z figurami geometrycznymi. Przy
ukrytych kartach pacjent przypomina sobie, w
którym miejscu znajdował się dany obrazek.
Programy treningowe
RehaCom
OPERACJE TRÓJWYMIAROWE
Trenowana jest wyobraźnia wzrokowa i
przestrzenna w kategoriach: ocena pozycji,
oszacowanie kąta, ocena objętości i ocena
wielkości.
REAKCJE NA BODŹCE WZROKOWE
Ćwiczenie szybkości i dokładności
reagowania, usprawnianie uwagi i pamięci. Na
brzegu ekranu pojawiają się znaki drogowe,
pacjent ma nacisnąć odpowiedni klawisz jeśli
taki znak pojawi się na środku ekranu.
Programy treningowe
RehaCom
PAMIĘĆ WERBALNA
Celem jest poprawa zdolności
krótkoterminowego zapamiętywania materiału
werbalnego. Prezentowane są krótkie historyjki,
z których należy zapamiętać jak najwięcej
szczegółów. W fazie odtwarzania program pyta
o te szczegóły.
CZUJNOŚĆ
Ćwiczenie zdolności utrzymywania uwagi przez
dłuższy okres przy ograniczonym czasie
patrzenia na bodźce. Pacjent obserwuje
przesuwające się przedmioty i wybiera te, które
różnią się od wzoru.
Programy treningowe
RehaCom
OPERACJE DWUWYMIAROWE
Trening umiejscawiania obiektów na
płaszczyźnie. Zadaniem pacjenta jest
odnalezienie na matrycy takiego komponentu
obrazka, który po obróceniu będzie odpowiadał
„obrazkowi porównawczemu”
KOORDYNACJA WZROKOWO-RUCHOWA
Reedukacja pacjentów z zaburzeniami funkcji
wzrokowo-ruchowej. Na ekranie wyświetlany
jest kursor, który należy umiejscowić wewnątrz
poruszającego się obiektu.
Programy treningowe
RehaCom
PAMIĘĆ SŁOWNA
Ćwiczenie zdolności rozpoznawania pojedynczych
słów. Prezentowane są słowa, a następnie wiele różnych
wyrazów prezentowanych w przesuwającym się ciągu.
Pacjent ma rozpoznać te słowa, które były pokazywane
w fazie uczenia się.
POLE WIDZENIA
Zaprojektowany dla pacjentów z zaburzoną
zdolnością wzrokowej penetracji pola widzenia oraz z
zespołem połowiczego zaniedbania (niedowidzenie
połowicze). Pacjent naciska lewy/prawy klawisz, kiedy
obrazek pojawi się po lewej bądź prawej stronie.
Programy treningowe
RehaCom
PLANOWANIE
Celem treningu jest poprawa zdolności
planowania poprzez wzmocnienie funkcji
wykonawczych względnie umiejętności
ustalania strategii. Plan stanowi trening, w
którym stawiane są różne wymagania
odnośnie zdolności kognitywnych, zarówno te
podstawowe, jak i o dużym stopniu złożoności.
Dziękuję za uwagę