Teoria zaburzeń OUN, czyli ośrodkowego układu nerwowego:

Prekursorzy tej teorii, T. Bilikiewicz i P. Zimbardo, wysnuli tezę, że mikrouszkodzenia powstające
w ośrodkowym układzie nerwowym prowadzą do zaburzeń w funkcjonowaniu mózgu, a to może powodować wzrost agresji. Wciąż jednak nie jest znany wpływ zaburzeń mózgowych na możliwość spowodowania zachowań przestępczych. Nie wiadomo, jakie formy uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego mogłyby stymulować człowieka do popełnienia czynów zabronionych.

Teoria Hans J. Eysenck’a:

W latach 70. XX w. powstała teoria osobowości przestępnej, która głosiła, że zachowanie przestępcze to wynik odziedziczonych predyspozycji ośrodkowego układu nerwowego. Twórca tej teorii Hans J. Eysenck wysunął tezę o istnieniu ludzi, którzy w momencie narodzin mają już wrodzone pewne cechy ośrodkowego układu nerwowego mogące mieć wpływ na popełnienie przestępstw.

W jego typologii wymienieni zostali:

- ekstrawertycy, charakteryzujący się impulsywnością i agresywnością;

- introwertycy, skłonni do zamykania się w sobie i powściągliwi;

- neurotycy, wykazują silną emocjonalności, łatwość angażowania się w działalność przestępczą;

- psychotycy, którzy są chłodni uczuciowo i lekceważą niebezpieczeństwa.

Hans J. Eysenck twierdził, że wszystkie te cechy są dziedziczne.

Koncepcje zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego:

Wpływ uszkodzenia lub schorzenia ośrodkowego układu nerwowego na społeczne funkcjonowanie człowieka,
a zwłaszcza na jego zachowania kryminalne, nie jest wyjaśnione. Nie jest wiadome czy tendencje do aspołecznego zachowania pojawiają się zawsze w razie uszkodzenia układu nerwowego. Psychiatrzy podkreślają znaczenie mikrouszkodzeń ośrodkowego układu nerwowego, prowadzące do zaburzeń w funkcjonowaniu mózgu, które występują częściej i są trudniej wykrywalne. Mikrouszkodzenia mózgu, które prowadzą do dysfunkcji powstać mogą np. w okresie życia płodowego, w czasie porodu, a także na skutek pozornie niegroźnych urazów mechanicznych głowy lub chorób. Wśród dzieci cierpiących na takie schorzenia obserwowano zakłócenia rozwoju psychicznego, wywołujące trudności w nauce oraz w przystosowaniu się do wymagań społecznych, a to z kolei może prowadzić do utrwalenia tendencji do aspołecznych zachowań. Nie możliwe do udowodnienia są poglądy jakoby mikrouszkodzenia czy poważniejsze uszkodzenia OUN prowadziły do zachowań antyspołecznych.