ZASADY

PRZETACZANIA

PŁYNÓW

Mgr Ewa Maj

WLEWY DOŻYLNE



Coraz ważniejsze miejsce zajmuje

leczenie infuzjami dożylnymi:



-leczenie zaburzeń wodno-

elektrolitowych, kwasowo-zasadowych,



-żywienie pozajelitowe



-podawanie leków: nasercowych,

heparyny, insuliny



-leczenie zatruć: diureza forsowana,

hemodializa

WLEWY DOŻYLNE



Wlew wymaga określonego dawkowania zależnie

od: stanu chorego, rodzaju i ilości płynu



Szybkość przetaczania zależy od: oporu

stawianego przez igłę biorczą, oporu stawianego

przez dreny i łącza, szybkości tworzenia się kropli,

od stałości ciśnienia wymuszającego, właściwości

fizycznych płynu, warunków zewnętrznych.



Najczęściej stosowanym wlewem jest wlew

grawitacyjny (dokładność dawkowania i szybkość

wlewu są ograniczone. Przetoczona obj. płynu

zależy od różnicy ciśnienia hydrostatycznego m.

butelką, a pacjentem), szybkość wlewu reguluje

się zaciskiem

POMY INFUZYJNE



Stosowanie pomp infuzyjnych jest
wskazane gdy trzeba poprawić
dokładność dawkowania i osiągnąć
stałą szybkość wlewu.

WLEWY DOŻYLNE



Kroplówkę przygotować bezpośrednio przed

użyciem



Na butelce oznaczyć datę i godz.

przygotowania, zapisać substancje dodane do

kroplówki, ew. nazwisko chorego



Do rozpuszczenia stałych substancji używać

tylko dołączonych lub zalecanych

rozpuszczalników.



Przy małej objętości wlewu kolec aparatu do

przetaczania wkłuć tak, aby niewiele

wystawał ponad korek (duże straty płynu

infuzyjnego)

WLEWY DOŻYLNE



Komorę kroplomierza wypełniać do połowy
(do wskaźnika) – unikniemy przedostania się
powietrza do przewodu. W przypadku
przetaczania krwi –ryzyko hemolizy w skutek
dłuższej drogi opadania kropli.



Zbyt duże wypełnienie komory – trudności w
policzeniu spadających kropli.



Dokładnie wypełnić przewód kroplówki
płynem infuzyjnym (bez pęcherzyków
powietrza)

WLEWY DOŻYLNE



Upewnić się że igła leży śródnaczyniowo i ustalić

zalecaną szybkość spływania kroplówki – co pewien czas

kontrolować



W regularnych odstępach kontrolować pacjenta i sam

wlew



Nietypowe reakcje zanotować



Gdy mierzymy ciśnienie tętnicze na kończynie z wlewem

należy go najpierw zatrzymać (krew cofa się do

przewodu)



Przy wstrzyknięciach przez łącznik lateksowy lub kranik

upewnić się, że płyn nie cofa się do przewodu

WLEWY DOŻYLNE



Przy równoczesnym podawaniu płynów, w

krótkich wlewach, (antybiotyki) przez kranik

trójdrożny dbać, aby zachować czas zleconej

infuzji i osiągnąć określone stężenie leku we

krwi



leki dodane do kroplówki (uwzględniając ich

zgodność) dokładnie wymieszać zanim

powiesimy butelkę na stojaku.



Dokładnie opisać na butelce: nazwę, dawkę i

ilość dodanych leków

WLEWY DOŻYLNE



Płyny infuzyjne do których dodano leki lub

inne roztwory zmienić najpóźniej po 12 godz.

a cały aparat do przetaczania po 24 godz.



Przy zmianie cewnika w żyle centralnej

zawsze zmienić aparat do przetaczania



Krew do badania starać się pobierać z

oddzielnych wkłuć, a nie z dostępu żylnego

kroplówki



Do krótkich wlewów stosować kaniule

metalowe, a nie plastikowe

INFUZJE RÓWNOCZESNE



to jednoczesne podawanie kilku wlewów przez
ten sam dostęp do naczynia. Można to
osiągnąć poprzez wkłucie drugiego wlewu w
gumowy łącznik pierwszego (zakażenia!!) lub
stosując łącznik z wieloma odprowadzeniami.



Zagrożenia to: -niedostateczne tłoczenie w
razie zaburzeń przepływu- zagięty dren,
wzrost ciśnienia i oporów w naczyniu,



- niedostateczny bolus leku

INFUZJE RÓWNOCZESNE



Szczególnej uwagi wymaga połączenie

kroplówki grawitacyjnej i infuzji za pomocą

pompy:



-pompa może podawać lek do pojemnika

kroplówki grawitacyjnej,



w pozanaczyniowym położeniu igły wysokie

ciśnienie tłoczenia pompy może prowadzić do

ciężkich następstw) = stosować tylko gdy

istnieje możliwość częstej kontroli



przewód infuzyjny powinien być ułożony w

pętli co najmniej 20 cm poniżej poziomu serca

(zator powietrzny)

INFUZJE RÓWNOCZESNE



Nie ustawiać zbyt małej wielkości

przesuwu pompy, aby nie doszło do zbyt

późnego uruchomienia alarmu przy

wzroście ciśnienia



Przy zestawieniu kilku pomp

przynajmniej w jednej stawić niski próg

alarmu na wypadek wzrostu ciśnienia



Jeśli założono cewnik dożylny o kilku

kanałach lub kilka wkłuć rozłożyć

kroplówki na różne dostępy

NIEZGODNOŚCI



Przy jednoczesnym podawaniu kilku

substancji zawsze!! zwrócić uwagę na

ewentualne niezgodności płynów oraz leków



Niezgodności – w mieszaninie leków jeszcze

przed podaniem dochodzi do zmian, (reakcji

fiz.- chem.) które czynią ją nieprzydatną do

zastosowania



O interakcji mówimy w przypadku

wzajemnego oddziaływania leków w ustroju i z

ustrojem po ich podaniu, aby tego uniknąć

należy:

NIEZGODNOŚCI



Jeśli możliwe podawać leki oddzielnie



Unikać mieszanych wstrzyknięć i mieszanych

infuzji



Nie używać roztworów z makroskopowo

widocznymi zmianami (mieszaniny

przygotowywać w butelkach szklanych)



Unikać niepotrzebnego, długiego kontaktu

składników mieszaniny – natychmiast

podawać



Nigdy nie mieszać roztworów o znacznych

różnicach pH



Stosować roztwory o prostym składzie

NIEZGODNOŚCI



Unikać dodawania więcej niż jednego leku



Zmieszać pierwszy lek z roztworem
nośnikowym zanim dodamy następny



Przygotowaną mieszaninę natychmiast podać



Najpierw zmieszać roztwory elektrolitów, a
potem dodać lek!! Przy wątpliwościach
poradzić się farmaceuty



Uwzględnić silną adsorpcję leków na
przewodach plastikowych (PCV) co prowadzi
do:

NIEZGODNOŚCI



– obniżenie skuteczności o klinicznym

znaczeniu (klometiazol = aheminervin,

diazepam, heparyna, insulina, lidokaina,

nitrogliceryna)



Niektóre leki chronić przed światłem

(nitroglicerynę, vit.B2, B6, wit C)



Jako roztwory nośnikowe wykorzystać:

5% glukozę, 5% fruktozę, 0,9% NaCL,

roztwór mleczanu sodowego Ringera

NIEZGODNOŚCI



Nigdy nie dodawać leków do:



Krwi, preparatów krwiopochodnych,
roztworów aminokwasów, emulsji
tłuszczowych, leków osmotycznie
czynnych, stężonych roztworów
elektrolitów.

LEKI KTÓRYCH CZĘSTO
DOTYCZĄ NIEZGODNOŚCI



Antybiotyki, aminofilina, dobutamina,
dopamina, furosemid, heparyna, octan
potasu, chlorek wapnia, glukonian
wapnia, metylprednizolon, siarczan
morfiny, dwuwęglan sodu,
chlorowodorek petydyny, tiopental,
wit.B1, wit. B kompleks plus, wit.C

Niezgodności leków i płynów

Sól fizjologiczna

niezgodna z:



Noradrenalina



Aminofilina



labetalol

Glukoza

niezgodna z:



Adrenalina



Chlorek wapnia

Niezgodności leków i
płynów

Płyn Ringera

niezgodny z:



Dwuwęglan sodu



Adrenalina



Noradrenalina



Nitrogliceryna



Nitroprusydek sodu



Propranolol



Labetalol



Prokainamid



Solu-medrol

DZIĘKUJĘ

LEKI

Injectio Adrenalini 0,1%, 1amp. =1ml=1mg



1amp.Adrenaliny w bolusie z 9ml wody do injekcji

Atropinum sulfuricum 0,5 mg/1ml, 10mg/1ml,

x mg Atropiny + do 10 ml wody do injekcji

Cordarone 0,15g/3ml

300 mg

= 2 amp

rozpuszczone w 20 ml 5% glukozy w
powolnym wstrzyknięciu przez 1-2 minuty

LEKI

Natrium bicarbonicum 8,4%

1 ml 8,4% NaHCO3 = 1 mmol

1 mmol/kg (

50mmol

), we wlewie

dożylnym