Ćwiczenia z materiałoznawstwa stomatologicznego
I rok/II sem.
Ćwiczenie 1
Opracowanie: dr n. med. Agnieszka Zwolak
Wprowadzenie do materiałoznawstwa.
Podział materiałów stosowanych w protetyce.
Gipsy dentystyczne
Materiały wyciskowe – masy hydrokoloidalne
(agarowe,alginatowe)
Pokaz: technika pobierania wycisku masą
alginatową, wykonanie modelu
Ćwiczenia praktyczne
Pobranie wycisku masą alginatową, wykonanie
modelu z wycisku alginatowego i jego opracowanie
W zakres protetyki stomatologicznej
wchodzi protetyka kliniczna i laboratoryjna
Materiałoznawstwo wchodzi w skład
protetyki laboratoryjnej
Obejmuje tematykę związaną z technologią
obróbki, wytrzymałością materiałów i ich
oddziaływaniem na tkanki żywe.
1. a. metale
b. niemetale
2. a. materiały pomocnicze
b. materiały podstawowe
Stosowane są przy wykonywaniu
uzupełnienia protetycznego, ale nie
wchodzą w jego skład.
Posługuje się nimi lekarz podczas zabiegów
klinicznych i technik dentystyczny w toku
prac laboratoryjnych
Masy wyciskowe
Gips i materiały modelowe
Materiały izolacyjne
Woski
Masy ogniotrwałe osłaniające
Materiały do obróbki protezy (mat. ścierne)
Stanowią właściwe tworzywo protezy
stomatologicznej.
Niektóre materiały mogą być używane jako
podstawowe, a w innych przypadkach jako
pomocnicze- np. tworzywa akrylowe.
Tworzywa akrylowe
Materiały kompozytowe
Materiały ceramiczne
Metale i ich stopy
Masy odlewowe
-stosowane w stomatologii do
wykonywania modeli, odlewów i matryc, które
odwzorowują twarde i miękkie tkanki jamy ustnej.
Modele mogą być wykonywane w celach
diagnostycznych lub na potrzeby wykonywania
uzupełnień. Najczęściej używa się mas gipsowych, które
mogą występować w postaci gipsów: modelowego,
odlewowego, odlewowego o zwiększonej
wytrzymałości. Pomimo podobnej budowy chemicznej
wymagają one różnych ilości wody do zarobienia, a przy
tym charakteryzują się zróżnicowanymi:
wytrzymałością
• odpornością na ścieranie
• współczynnikiem rozszerzalności
podczas wiązania
Występują w postaci proszku
Proszek = półwodzian siarczanu wapnia
(CaSo
4
•½ H
2
O) (hemihydrat) wytwarzany z
gipsu mineralnego (dwuwodzianu siarczanu
wapnia) przez usunięcie wody
Gips półwodny po zmieszaniu z wodą wiąże
wydzielając ciepło dochodzące do 40º C
Proces mieszania gipsu do jego twardnienia
nazywa się „procesem wiązania”
CaSo
4
•½ H
2
O +1 ½ H
2
O → CaSo
4
•2H
2
O + ciepło
hemihydrat + H
2
O = dihydrat (gips) +
ciepło
20% wody dodanej do proszku ulega związaniu
jako woda krystalizacyjna, reszta to woda
szczelinowa znajdująca się między cząstkami
gipsu, która łatwo wyparowuje.
Wilgotny model łatwo wysycha w temperaturze
pokojowej
Duża wytrzymałość mechaniczna (odporność
na ścieranie i pękanie)
Łatwość mieszania i obróbki mechanicznej
Zdolność precyzyjnego odwzorowania
powierzchni wycisku
Kompatybilność z użytymi materiałami
wyciskowymi
Stabilność chemiczna i obojętność dla użytych
materiałów wyciskowych
Stabilność wymiarów w trakcie
przechowywania modelu
Kontrastowe barwy
W miarę niski koszt
1.
gips wyciskowy
– kiedyś używany do wykonywania
wycisków, obecnie raczej niestosowany
2.
gips modelowy
-używany do sporządzania modeli
(diagnostycznych, orientacyjnych) oraz do prac pomocniczych
(osadzanie modeli w artykulatorze, puszkowanie protez)
3.
gips odlewowy
4.
gips odlewowy o wysokiej wytrzymałości
- supertwardy,
nazywany również „kamieniem odlewniczym”
Gips odlewowy jest mocniejszy i bardziej
odporny na zarysowania niż gips
modelowy.
Odlewy, które wymagają najwyższej
odporności na zarysowania i dużej
wytrzymałości są zwykle wykonywane z
gipsu odlewowego o wysokiej
wytrzymałości.
Ustalenie proporcji proszku i wody.
Stosunek ilości proszku do wody wpływa na
konsystencję mieszaniny, jej wytrzymałość oraz na
wielkość ekspansji i czas wiązania
Proporcje zależą od rodzaju gipsu.
Gips modelowy
(alabastrowy):
50 ml wody na 100 g półwodzianu
Gips twardy
: 30 ml wody na 100 g półwodzianu
Gips supertwardy:
18-24 ml wody na 100 g
półwodzianu
Prawidłowa proporcja proszku i wody ma zasadnicze
znaczenie w wypadku gipsów odlewowych o
podwyższonej wytrzymałości.
Półwodny siarczan wapnia
Przyspieszacze procesu utwardzania to
katalizatory dodatnie
Opóźniacze procesu utwardzania to
katalizatory ujemne
Regulatory rozszerzalności
- boraks, K
2
SO
4
Regulatory twardości
- w warunkach produkcyjnych nie stosuje
się, reguluje się poprzez użycie
odpowiedniego półhydratu
- w warunkach laboratoryjnych do
powierzchniowego utwardzania modelu
gipsowego można użyć Na
2
CO
3
, boraksu,
szkła wodnego
Katalizatory chemiczne
dodatnie
:
sól kuchenna 0,5-3% (NaCl)
siarczan potasu 2% (K
2
SO
4
)
siarczan sodu 2-3% (Na
2
SO
4
)
chlorek glinu (AlCl
3
) Na
2
S
2
O
3
zarodniki gipsu CaSO
4
• 2H
2
O
kwasy nieorganiczne
Katalizatory chemiczne
ujemne:
boraks 1%
ałun glinowo-potasowy 1-2%,
ocet, cukier, olej,
amoniak,
gliceryna,
krew, ślina,
agar, alginat
szkło wodne
Katalizatory
termiczne
:
-zimna woda - wydłuża czas wiązania,
-woda do 30°C – skraca czas wiązania,
-woda 30-50°C – nie wpływa na czas wiązania
-woda powyżej 50°C – wydłuża czas wiązania
Stosunek wody do proszku
Typ II – 0,40- 0,50
Typ III – ca 0,30
Typ IV, V – ca 0,20
Czas wiązania początkowego (czas pracy) –
okres od rozpoczęcia mieszania do zmętnienia
powierzchni gipsu (8 - 16 min.)
Końcowy czas wiązania – czas po którym
można oddzielić model od wycisku (50 - 60
min.)
1. Wlewamy odmierzoną porcję wody
2. Wsypujemy proszek i czekamy na jego
całkowite zawilgocenie (ok. 30 s)
3. Delikatnie mieszamy sztywną szpatułką,
tak aby nie zagarniać powietrza do
wnętrza masy.
Mieszanie można wykonywać ręcznie lub
za pomocą mieszadła mechanicznego.
W celu usuwania bąbli powietrza można
mieszanie prowadzić w naczyniu
próżniowym lub na wibratorze.
Mieszanie gipsu
Mieszanie gipsu
ustalenie proporcji proszku i
ustalenie proporcji proszku i
płynu
płynu
wprowadzenie do wycisku
wprowadzenie do wycisku
wsypanie proszku
wsypanie proszku
Microstone
pojedyncza porcja gipsu
pojedyncza porcja gipsu
Model
Model
bezzębia
bezzębia
Model
Model
ortodontyczny
ortodontyczny
Model
Model
roboczy
roboczy
Model
Model
roboczy
roboczy
Gips Stodent II (Zhermapol)
Nożyk do gipsu
Obcinarka MT Plus
Modele diagnostyczne
KONIEC