

Na pewnych etapach wykonawstwa
protetycznego zachodzi konieczność
odizolowania materiałów od siebie jak np.
gips od akrylu w czasie polimeryzacji
protez, wycisk gipsowy od modelu
gipsowego lub dwóch powierzchni metalu
łatwo topliwego w różnego typu matrycach.

Materiały izolujące



- zapobieżenie penetracji monomeru w głąb

szczelin modelu gipsowego i polimeryzacji w

tych miejscach, co doprowadziłoby do

chropowatości pow. protezy i adhezji gipsu

do pow. protezy



- zapobieżenie przenikaniu wody do

polimeryzującej masy akrylowej od str.

formy modelowej

Izolacja formy gipsowej ma na
celu:

1.

Izolatory gipsu-

woda, wodny roztwór

mydła, szkło wodne, materiały

błonotwórcze, preparaty silikonowe, oliwa,

wazelina

2.

Izolatory metali-

talk, sadze, tlenki

metali, sproszkowana kreda, oliwa, lakiery

izolujące

Materiały izolacyjne można
podzielić na dwie grupy:



To najprostszy materiał izolacyjny.



Używana głównie do izolowania gipsu.



Woda wypełniając drobne porowatości

wycisku gipsowego utrudnia połączenie

się dwóch elementów gipsowych.



W celu izolacji należy gips moczyć w

wodzie do momentu aż przestanie by

wchłaniana.



Model po wyjęciu powinien być mokry przez

ok.5 min.



Jest to dobra forma izolacji, ponieważ nie

zaciera obrazu pola protezowanego, jednak

wycisk jest dość trudno usunąć z modelu.

WODA



Jest lepszym materiałem izolacyjnym.



Do 5% roztworu zanurza się wyciski
gipsowe.



Na pow. wycisku powstaje warstwa mydła,
która zakleja pory gipsowe, woda zaś
wsiąka do wycisku.



Wycisk po odizolowaniu należy dobrze
spłukać strumieniem zimnej wody,



pozostałe w zachyłkach mydło spowoduje
zatarcie prawidłowego kształtu modelu.

WODNY ROZTWÓR MYDŁA

Jest to wodny 20-25% roztwór krzemianu sodu lub

potasu

(K

2

SiO

3

lub Na

2

SiO

3

).Sole te łatwo rozpuszczają się

w wodzie. Szkło wodne powstaje przez:
-stopienie dwutlenku krzemu z mocnymi zasadami

2NaOH+ SiO

2

Na

2

SiO

3

+ H

2

O

-stopienie dwutlenku krzemu z węglanami

potasowców

K

2

CO

3

+SiO

2

K

2

SiO

3

+ CO

2

SZKŁO WODNE

Szkło wodne używane jest do:

-zwiększania twardości gotowych modeli
gipsowych
-izolacji wycisków gipsowych
-izolacji modeli gipsowych w czasie
polimeryzacji
-jako klej mineralny
-jako lepiszcze w specjalnych masach
ogniotrwałych

Znane są trzy preparaty błonotwórcze:
- Selax (produkcji amerykańskiej) oparty na bazie

kazeiny

- Izodent (produkcji czechosłowackiej)
- Izolit ( produkcji polskiej)



Izodent i Izolit oparte są na solach kw. algowego.

Są gotowymi płynami. Stabilizowane środkiem

bakteriobójczym- formaliną. Gotowymi

składnikami preparatów są rozpuszczalne sole kw.

algowego, które w momencie kontaktu z gipsem

tworzą nierozpuszczalną błonę alginianu wapnia.

Zadaniem ich jest wygładzenie powierzchni

gipsu i utworzenie warstwy izolacyjnej.

MATERIAŁY
BŁONOTWÓRCZE

Sealx oparty jest na białku mleka krowiego-
kazeinie. Wystepuje w postaci proszku , który
należy rozrobić z wodą.Jest bezbarwny.

Izolując modwele należy pamiętać o tym, aby
do butelki z izolatorem na bazie kwasu
algowego nie wpadły odłamki gipsu, ponieważ
doprowadzą one do ścięcie alginianu.
Izolowany model powinien być czysty, gdyż
izolator nie pokryje tłustych powierzchni.
Należy usunąć izolator z elementów które
będą łączyły się ze sobą chemicznie.

Istnieją jeszcze izolatory, zapobiegające
osadzeniu się gipsu na zębach akrylanowych
podczas polimeryzacji-Dentalex-lak

-OLIWA I WAZELINA
-TALK –

jest to hydrokrzemian magnezu.W

przyrodzie występuje jako:
-łupek talkowy
-steatyt
Twardość talku wynosi 1 w skali Mosha.
Wystepuje w barwach białej i zielonkawej.
Służy do odizolowania metalu od metalu

NIE JEST WOSKIEM

-SADZE, TLENKI METALI ,KREDA

MATERIAŁY ŚCIERNE

Służą do ŚCIERANIA i POLEROWANIA

Ścieranie (Szlifowanie)

- jest obróbką

mechaniczą z utratą materiału.

Polerowanie

- wygładza powierzchnię i

nadaje lustrzany połysk.

Do szlifowania używamy różnego rodzaju
kamieni i tarcz:
-diamentowych
-karborundowych
-korundowych na podłożu gumowym lub
ebonitowym
-z nacięciami krzyżowymi ze spiekanego węglika

Są one różnych rozmiarów i o różnym nasypie.
Kamienie szlifierskie składają się z nasypu – jest
to zasadniczy materiał ścierny, oraz ze spoiwa
czyli substancji wiążącej. Jeśli spoiwo jest za
słabe w stosunku do nasypu to dochodzi do
obsypywania się nasypu w czasie obróbki
mechanicznej. W przypadku zbyt mocnego
lepiszcza, nasyp wyłamuje się.



wstępne

( zgubne) polega na usunięciu

nadmiaru materiału i wygładzeniu nierówności.

Usunięcie liścia, korekta kształtu protezy.



kształtujące

ma za zadanie nadanie protezie

właściwy kształt.



wykańczające

ma na celu

usunięcie( wygładzenie) znacznych rys

pozostawione przez frezy w poprzednich

etapach pracy.

Szlifowanie

można podzielić

na:



Jest najczystszą postacią węgla poznany ponad 1000
lat temu



Czysty diament jest to przekrystalizowany węgiel.
Na skutek działania dużego ciśnienia na magmę
uwięzioną pod zastygniętą lawą.



Twardy, błyszczący diament jest odmianą grafitu,
węgla drzewnego, węgla kamiennego lub sadzy z
kominów.



W protetyce w postaci: kamieni, tarcz, separatorów i
wierteł.



Najbardziej efektywne w szlifowaniu



Tylko do twardych materiałów



Twardość odpowiada twardości węglika boru



Istnieją dwie odmiany: braziylijska ( używana w
technice) i afrykańska(jubilerska)

Diament



Krystaliczna postać tlenku glinu Al

2

O

3



9 w skali Mohsa (twardy o zwartej
budowie)



Spotykamy w 3 postaciach

◦

Korund w bryłach

◦

Korund krystaliczny

◦

Piasek korundowy



W protetyce używany jest na tarcze
szlifierskie, kamienie, papier ścierny oraz
jako drobna frakcja do piaskarek.

Korund



Syntetycznie otrzymywany węglik krzemu

SiC



Powstaje podczas redukcji dwutlenku

krzemu węglem w piecu elektrycznym

2000C/36h



W stanie czystym jako bezbarwny kryształ



Twardość bliska diamentu



Ostre krawędzie karborundu bez trudu

ścierają obrabiany materiał

Karborund



Produkt pochodzenia wulkanicznego- jest to
gwałtownie stygnąca w morzu lawa
wulkaniczna



Mieszanina różnych krzemów



Sproszkowany pumeks z domieszką wody
ma postać gęstej papki, doskonale nadaje
się do szlifowania wykańczającego na
filcach lub twardych szczotkach.



Wygładza powierzchnie akrylowe, lub
metalowe powierzchnie żujące koron.

Pumeks

Polerowanie-wygładzanie

-Polerowanie podnosi odporność materiału na wpływy
chemiczne,
-nadają protezie estetyczny wygląd,
-likwidacja wszelkich zachyłków i porów, które mogłyby
być miejscami retencyjnymi dla resztek pokarmowych.

Szorstka, chropowata powierzchnia może drażnić błonę
śluzową, powodując odczyny zapalne

Polerowanie dzielimy na:

-polerowanie w bębnach
-krążkami obrotowymi
-polerowanie elektrolityczne



Pasty do polerowania służą do polerowania

metali akryli itp.



Skład:

- substancja podstawowa- ścierna,

- substancja wiążąca będąca

jednocześnie substancją

plastyczną (tłuszcz stały- łój,

parafina, stearyna, wosk, oleje

mineralne).

Pasty polerskie



Postacie:

- mazista

- półpłynna

-stała (bryły o kształcie

walców, stożków, ostrosłupów)

Przy polerowaniu pastami powleka się nimi
filce lub twarde szczotki.

W protetyce używamy na ogół pasty stałej

uformowanej w bryły o kształcie walców ,

stożków lub ostrosłupów.



Pasty czerwone (do metali kolorowych np.

złota) zawierają tlenek żelazowy Fe

2

O

3

/

tlenek ołowiowy Pb

2

O

3



Pasty zielone (do stali i stopów chromowo

-niklowych i chromo-kobaltowych) zawierają

tlenek chromowy Cr

2

O

3

nadający im kolor.



Pasty jasnoróżowe na bazie tlenku glinu do

polerowania mas akrylanowych

Pasty do polerowania

Pasta do polerowania na
sucho.
  Pasty te są związane
woskiem i umożliwiają
czystą i w dużym stopniu
bezpyłową pracę. Nie
zawierają kwarcu
szkodliwego dla zdrowia.
Pasta zielona - polerowanie
końcowe metali
szlachetnych

Pasta czerwona
Zawiera róż polerski.
Do metali jak złoto, mosiądz,
brąz, miedź i inne metale
kolorowe
Polerowanie mechaniczne lub
ręczne

Pasta polerska

  przeznaczona do polerowania wstępnie wygładzonych

powierzchni

  może być stosowana do polerowania detali wykonanych z

żywic akrylowych oraz metali.

POLEROWANIE ELEKTROLITYCZNE

Jest coraz szerzej stosowane. Jest to
polerowanie anodowe-zjawiska przebiegające
na anodzie na skutek przepływu prądu
elektrycznego przez elektrolit, silnej polaryzacji
i odpowiedniego rozkładu gęstości prądu.

W wyniku tego procesu dochodzi do
rozpuszczenia wierzchołków nierówności
powierzchni anody, ponieważ błonka anodowa
rozkłada się nierówno i jest grubsza na
zagłębieniach, a cieńsza na wgłębieniach.

Takie ułożenie błonki zapewnia zabezpieczenie i
tak już zagłębionych powierzchni a wyrównanie
tych wystających.

CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA PRZEBIEG
POLEROWANIA ELEKTROLITYCZNEGO

-skład elektrolitu
-warunki prądu
-temperatura elektrolitu
-mieszanie elektrolitu
-czas trwania procesu
-stopień obróbki przygotowawczej
-obróbka termiczna i odtłuszczenie

ELEKTROLIT powinien być
-wysoką zdolność polerującą
-trwały
-nie działać trawiąco na przedmiot polerowany
-być czynny w możliwie niskich gęstościach
prądu i przy niskim napięciu
-być bezpieczny i wygodny w użyciu.

Mamy trzy zasadnicze elektrolity:

- na bazie kwasu fosforowego i gliceryny-
napięcie od 2-25V
- na bazie kwasu siarkowego i
cytrynowego- napięcie od 2-25V
- na bazie kwasu nadchlorowego i
octowego- wymagaja źródła prądu o
napięciu 40-220V