Przedmiot:

Handel międzynarodowy

(wykład 30 godzin)

Prowadzący: dr Piotr Rubaj

Międzynarodowe zwyczaje,

uzanse i formuły handlowe

Mnogość rozwiązań w handlu światowym i

biznesowych

uwarunkowań

zrodziła

konieczność

sformułowania jednolitego, zestandaryzowanego języka

umów

handlowych.

Rozwój

światowego

handlu

spowodował

konieczność

ujednolicenia

w

skali

światowej krajowych i regionalnych zwyczajów oraz

praktyk w zakresie:
- technik rozliczeniowych uwzględniających specyfikę

transakcji bankowych,
- podziału obowiązków i kosztów pomiędzy strony

kontraktu
- procedur ubezpieczeniowych
- zagadnień transportowych.

Międzynarodowe zwyczaje,

uzanse i formuły handlowe

Ujednolicenie to przyjęło formę ogólnych

warunków dostaw, które kształtowały się w

czasie na podstawie istniejących i funkcjonujących

w praktyce sposobów negocjacji, zawierania i

realizacji umów. Opracowaniem takiej kodyfikacji

zajęła się utworzona w 1920 roku w Paryżu

Międzynarodowa Izba Handlowa (International

Chaber of Commerce-, ICC), której efektem prac

stały się tzw. formuły handlowe. Formuły te

można zdefiniować jako: typowe, najczęściej

stosowane w praktyce kombinacje szczegółów

zobowiązań umownych sprzedającego i kupującego

w ramach umowy kupna-sprzedaży, przybierające

formę pewnych skróconych określeń”.

Międzynarodowe zwyczaje,

uzanse i formuły handlowe

Ujednolicenie i umiędzynarodowienie wykładni

uzansów handlowych, przez ICC, przyjęło formę

tzw. formuł handlowych.

Po raz pierwszy zostały one opublikowane po

pierwszej wojnie światowej w 1928 roku w postaci

tzw. „trade terms”. Następnie w latach 1928-

1932 ICC (w Warszawie i Oxfordzie) zdefiniowała

wykładnię międzynarodowych formuł handlowych

zwanych International Commercial Terms w

skrócie

Incoterms.

Aktualizacja

formuł

handlowych przeprowadzana była kilkakrotnie w

latach: 1953, 1967, 1976, 1980,1990 i 2010.

Międzynarodowe zwyczaje,

uzanse i formuły handlowe

Reguły i Incoterms wytyczają zakres
odpowiedzialności kupujących i sprzedających
za dostawę towarów w umowach sprzedaży.
Są autorytatywnymi zasadami ustalania
podziału kosztów i ryzyka miedzy stronami.
Na całym świecie reguły Incoterms są
reguralnie włączane do umów sprzedaży i
stały się częścią codziennego języka
handlowego.

Charakterystyka Incoterms:

- nie mają charakteru bezwzględnie obowiązującego;
- zawierają wykładnie obowiązujących zasad w handlu;
- strony umowy decydują się indywidualnie na wybór

określonych formuł

- formuły handlowe wiążą strony kontraktu, nie są zaś

wiążące dla stron trzecich (np. banków)

- formuły handlowe są bazą ceny (tzn. pozwalają

określić cenę ostateczną w oparciu o ponoszone
koszty

- formuły handlowe są bazą dostawy, tzn. wskazują na

przejście odpowiedzialności i ryzyka transportowego
z eksportera na importera).

Incoterms 2010

Opracowane i opublikowane w 2010 roku nowe
reguły pod nazwą Incoterms® 2010 weszły w życie 1
stycznia 2011 roku. Reguły Incoterms® 2010
wytyczają zakres odpowiedzialności kupujących i
sprzedających za dostawę towarów w umowach
sprzedaży.

Nowe reguły Incoterms® 2010 wprowadzają
możliwość stosowania nowych standardów, jednak
nie stanowią reguł obowiązujących na wyłączność.
Nadal, jeżeli strony się tak umówią mogą być
stosowane reguły Incoterms® 2000.

Incoterms 2010

Klasyfikacja reguł Incoterms® 2010:
Reguły dla wszystkich środków i gałęzi transportu:
EXW – Ex Works (z zakładu)
FCA – FREE CARRIER (dostarczony do przewoźnika)
CPT – CARRIAGE PAID TO (przewóz opłacony do)
CIP – CARRIAGE AND INSURANCE PAID TO

(przewóz i ubezpieczenie opłacone do)

DAT – DELIVERED AT TERMINAL (dostarczony do

terminalu

DAP – DELIVERED AT POINT (dostarczony do

miejsca)

DDP – DELIVERED DUTY PAID (dostarczony do

miejsca przeznaczenia cło opłacone)

Incoterms 2010

Reguły dla transportu morskiego i wodnego

śródlądowego:
FAS – FREE ALONGSIDE SHIP (dostarczony
wzdłuż burty statku)
FOB – FREE ON BOARD - (dostarczony na
statek)
CFR – COST AND FREIGHT – (koszt i fracht)
CIF – COST INSURANCE FREIGHT (koszt,
ubezpieczenie i fracht)

Incoterms 2010

Zmiany w stosunku do Incoterms 2000:
- zastąpienie grup E,C,F,D dwoma grupami,
dla wszystkich środków transportu i dla
transportu morskiego i śródlądowego
- zastąpienie dotychczasowej reguły DDU
warunkami DAP lub DAT
- rezygnacja z reguł DEQ, DES, DAF