•

Postępująca deregulacja sektora finansowego

•

Zmniejszenie ochrony państwa nad rynkiem

finansowym

•

Liberalizacja rynków finansowych

•

Wzrastająca konkurencja na rynku finansowym

1.

Fuzje

2.

Przejęcia

Forma współpracy między firmami, które
powzięły

postanowienie

o

wspólnym

prowadzeniu działalności, dzięki integracji i
połączeniu swoich zasobów i umiejętności.

Rodzaje:

a)

Rozwiązanie obu spółek i stworzenie nowego
przedsiębiorstwa, które powstaje z połączenia
aktywów i kapitałów obu firm

b)

Inkorporowanie (przyłączenie) jednego z
przedsiębiorstw do drugiego

Transfer kontroli, czyli przeniesienie kontroli
nad

działalnością

gospodarczą

przedsiębiorstwa z jednej grupy inwestorów
na drugą.

Rodzaje:

a)

Przyjazne

b)

Wrogie

„Fuzja, przejęcie lub współpraca strategiczna

dwóch lub kilku banków w celu zachowania lub
wzmocnienia konkurencyjności rynkowej”

S. Lachowski, Niezwykłe przyspieszenie, „Bank”, 1998, nr 1, s.34

„Wszelkie przedsięwzięcia polegające na łączeniu

dwóch lub więcej banków w jedną organizacyjną
całość lub tworzeniu zespołu banków powiązanych
kapitałowo, współdziałających ze sobą i
prowadzących wspólną politykę”

B. Kosiński, Konsolidacja kapitałowa w sektorze bankowym, „Bank i Kredyt”,

2000, nr10, Bankowe ABC, nr66, s.1

Analizując najczęściej przytaczane definicje
można zauważyć, że w każdym przypadku
konsolidacja sektora bankowego jest
pojmowana szeroko i uwzględnia całokształt
procesów przejęć oraz połączeń, których
efektem powinno być ogólnie pojęte
wzmocnienie pozycji konkurencyjnej banku.

1.

Klasyczne fuzje dwóch lub kilku
samodzielnych banków, u których podstaw
leży decyzja o połączeniu sił w celu
skutecznej realizacji przyjętej strategii.

2.

Przejmowanie przez bank większy i
silniejszy, np. w drodze zakupu, instytucji
mniejszej i słabszej kapitałowo.

3.

Zakup udziałów w kapitale akcyjnym banku
przez bank dostatecznie silny kapitałowo w
wysokości pozwalającej na aktywny wpływ
na strategię i politykę operacyjną oraz
obsadę stanowisk kierowniczych.

4.

Tworzenie bankowych holdingów i grup
kapitałowych, tzn. zespołów podmiotów w
których jednostka dominująca posiada
kluczowe pakiety akcji jednostek
podporządkowanych.

Przez

holding bankowy

rozumie się taką

formę współpracy, w której jednostką
dominującą jest spółka holdingowa
nieprowadząca działalności bankowej, a
zarządzająca pakietami akcji jednostek
podporządkowanych.

Kapitałowa grupa bankowa

zaś to zespół

złożony z banku dominującego,
posiadającego kluczowe pakiety akcji, oraz
banków podporządkowanych.

5.

Tworzenie się konglomeratów finansowych
polegające na tworzeniu szczególnego
rodzaju grup bankowych, w których skład,
oprócz banków depozytowo-kredytowych,
wchodzą banki inwestycyjne oraz
instytucje ubezpieczeniowe.

6.

Zrzeszanie się małych banków, np.
spółdzielczych, lokalnych kas
oszczędnościowych, w celu prowadzenia
współpracy z bankiem dużym.

1.

Tworzenie sojuszy przez przyjazne zakupy
mniejszościowych pakietów właścicielskich.

2.

Tworzenie grup bankowych przez nabywanie
mniejszościowych pakietów właścicielskich
o charakterze strategicznym.

3.

Transgraniczne przejęcia mniejszych
banków przez większe.

4.

Narodowe fuzje lub przejęcia banków w celu
zdominowania rynku krajowego.

5.

Fuzje tworzące międzynarodowe giganty.

Klasyfikacja:

a)

techniczne i operacyjne

b)

rynkowe i marketingowe

c)

finansowe

d)

menadżerskie

•

konkurencję ze strony innych banków oraz

instytucji parabankowych i niebankowych

•

globalizację i liberalizację rynków

finansowych

•

zmiany w otoczeniu gospodarczym na skutek

wdrażania innowacji technologicznych

•

rozszerzenie bazy klientów i zwiększenie ich

zdolności wyboru konkurencyjnych źródeł
finansowania lub lokat finansowych

•

zagrożenie upadłością banków o trudnej

sytuacji finansowej

•

potrzebę reorganizacji i restrukturyzacji

instytucji finansowych

•

możliwości osiągnięcia przez banki korzyści

wynikających z synergii

•

nacisk właścicieli banków na polepszenie

efektywności finansowej, zwłaszcza zwrotu z
kapitału

•

działania władz kształtujących politykę

gospodarczą

•

relatywnie niską cenę zakupu w stosunku do

kosztów inwestycji odtworzeniowych czy
tworzenia nowych instytucji lub sieci

•

łatwy dostęp do źródeł finansowania tych

transakcji dzięki posiadaniu nadwyżek
wolnych środków pieniężnych lub dobrej
koniunkturze na rynku kapitałowym

•

nie mają odpowiednich zasobów, pozwalających

na zmianę polityki w trakcie cyklu

koniunkturalnego

•

nie posiadają licznego personelu, którego

kwalifikacje pozwalałyby na głębokie zmiany

zarówno w działalności pożyczkowej, jak i

lokacyjnej

•

nie dysponują odpowiednimi środkami na

szkolenie personelu w takim samym stopniu jak

mogą to robić duże banki

•

brak jest także zasobów finansowych, które

pozwoliłyby na sprostanie wzrastającemu

popytowi na kredyty ze strony rozwijających się

pożyczkobiorców

W praktyce operacjom konsolidacyjnym
towarzyszą zwykle wysokie koszty,
wynikające z przeprowadzonych zmian
organizacyjnych i kadrowych, zmian
technicznych, odpraw dla zwalnianych załóg,
przystosowania zespołu pracowników do
nowych rozwiązań.

Klasyfikacja:

1.

Transakcyjne

, ponoszone na usługi doradcze,

obsługę prawną przedsięwzięcia, prowizje dla

banków inwestycyjnych, itp..

2.

Jednorazowe koszty finansowe integracji

,

związane z prowadzeniem procesu przejęcia,

koszty redukcji, harmonizacji procesów.

3.

Niejednorazowe koszty finansowe,

będące

wydatkami rozłożonymi w czasie i ponoszonymi w

celu zintegrowania łączących się podmiotów.

4.

Koszty zasobów ludzkich

, wynikające z utraty

produktywności pracy związanej z implementacją

planu integracji