PAULINA GRABKA

OLGA ZYRA

MAGDA TRYC



Znaczna cześć codziennego życia-

myślenia, odczuwania, działania- jest

automatyczna, w tym sensie, że jest ona

sterowana przez aktualnie postrzegane

właściwości środowiska (np. ludzi,

przedmioty, zachowania innych,

okoliczności, role i normy społeczne) za

pośrednictwem automatycznego,

pozbawionego udziału refleksji i

świadomych wyborów, przetwarzania

informacji.



SFERA MYŚLENIA- jeżeli interakcja
społeczna może mieć doniosłe skutki
dla jednostki to wkłada ona
dodatkowy wysiłek poznawczy,
zamiast zaklasyfikować go do
istniejącej już w umyśle zbiorczej
kategorii.



SFERA ODZUWANIA- ludzie
znajdujący się w stanie podudzenia
mają tendencję do interpretowania
swoich odczuć w kategoriach reakcji
emocjonalnych, obserwowanych u
innych uczestników sytuacji.



SFERA ZACHOWANIA- osoba skłonna
jest wykonać każde polecenia osoby
obdarzonej autorytetem nawet jeżeli
wymaga to od niej kłamstwa.



„Postęp cywilizacji polega na tym, że
wzrasta liczba istotnych działań,
które potrafimy, nie zastanawiając
się nad nimi, wykonać”



Whitehead



Cytat ten można również odnieść do
skromnej jednostki ludzkiej np.



Mistrz szachowy może przewidywać
posunięcia o wiele ruchów naprzód,
ponieważ obliczenia obciąjące uwagę
jego przeciwnika, on sam czyni
nieświadomie.



Dobry tenisista przedświadomie
podejemuje decyzje, dotyczące tego
dokąd pobiec oraz dokonuje
przewidywań, jak uderzy przeciwnik.
Pozwala mu to na zaskakiwanie
przeciwnika nową strategią.



Devine 1989 – badanie wrogości na
stereotypie Afro – Amerykanina



Po podprogowej ekspozycji twarzy
czarnoskórej, osoby badane
poddawano prokowacji mającej na
celu wzbudzenie agresji u osób z tym
aktywnym stereotypem



Wyniki:



Zjawisko automatycznej aktywizacji
stereotypu powdoduje wystąpienie
zgodne z nim zachowania
(podprogowe twarze Afro-
Amerykanów wzbudzały większą
wrogość na prowokacje niżeli osoby,
którym eksponowano twarze białych.



Lang i inni 1990



Badano podstawowe zachowania odruchowe na

osobach o negatywnym i pozytywnym

nastawieniu emocjonalnym.



Zachowania odruchowe typu wzdrygniecie się

po nagłym usłyszeniu hałasu oraz odruch

kolanowy okazały się silniejsze u osób

znajdujących się w stanie negatywnym.



Pozytywne odruchy takie jak reakcja śliinienia

się na smaczne jedzenie nasilały się u osob

badanych znajdujących się w pozytywnym

stanie emocjonalnym a słabły u osób z

negatywnym nastawieniem.



Pozytywne i negatywne stany
emocjonalne predysponują jednostkę
do zgodnych z ich znakiem
zachowań dążenia vs. Unikania na
poziomie automatycznym,
nieintencjonalnym.



Cacioppo i inni 1993



Ruchy wyciągania i przewodzenia rąk

wzbudzały u badanych odczucia

dążenia i unikania.



Uczestnikom eksperymentu bardziej

podobały się bodźce gdy ich ramie

było zgięte (pozycja przyciągania

czegoś) niż wtedy gdy ich ramie było

wyprostowane(odpychanie)



W powyżym eksperymencie
uzyskany efekt nie posiadał ani
intencjonalnego ani świadomego
charatkeru, ponieważ uczestnicy
badania nie zdawali sobie sprawy z
jakiegokolwiek związku między
pozycją ich rąk a wartościowaniem
ich bodźców.



Jung twierdził, że ludzie często
powtarzają rutynowe wzorce
zachowań, chociaż mogą oni nie mieć
świadomego dostępu do ich motywów.



Gazzaniga zauważył to samo zjawisko,
polegające na racjonalizowaniu
zachowań a wywołanych przez
nieświadomą aktywizację celów np. u
pacjentów z zespołem Korsakowa.



Jeżeli do prawej półkuli pacjenta podawano

komunikat aby wstał i wyszedł z pokoju

pozyskiwano pożądane zachowanie. Kiedy

zapytano go czemu wychodzi natychmiast

pojawiała się odpowiedź np. „Chciałem napić się

wody”.



Ludzie w stanie hipnozy pod kontrolą hipnotyzera

posiadali taką samą zdolność racjonalizacji

działań, których nie wywołali samodzielnie.



Hilgrad przytacza przykład osoby badanej, która

otrzymała polecenie aby po przebudzeniu

chodziła na czworaka po podłodze wokół pokoju.

Gdy pacjentka obudziła się i zaczęła czołgać się

po pokoju powiedziała: „Chyba gdzieś tu zgubiłam

kolczyk”



Bargh i inni 1995



Ci, którzy dopuszczają się
molestowania seksualnego lub
agresji czynią tak przynajmniej po
części ze względu na automatyczne
powiązanie pojęcia władzy z celem,
jakim jest kontakt seksualny.