EKG

Elektrokardiografia

Zapis elektrycznej aktywności serca

(synchronicznego działania dużych grup

komórek – mięśni przedsionków i

komór) z powierzchni klatki piersiowej

w postaci różnicy potencjałów

pomiędzy 2 elektrodami

Metoda ta dostarcza informacji o

zmieniającym się polu elektrycznym na

powierzchni zewnętrznej ciała

badanego organizmu w wyniku

zachodzących procesów

bioelektrycznych

Graficznie zapisywane w postaci

KRZYWEJ

ELEKTROKARDIOGRAFICZNEJ na

specjalnym papierze milimetrowym

.

2 podstawowe typy

odprowadzeń:

JEDNOBIEGUN

OWE

Pozwala na pomiar V w

wybranym punkcie względem

elektrody obojętnej (V=0)

DWUBIEGUNOWE

Para elektrod, która bada

różnicę V istniejącą pomiędzy

punktami ich przyłożenia

Metoda Einthovena

•

3 dwubiegunowe kończynowe

Einthovena (I , II , III)

•

3 jednobiegunowe kończynowe

•

6 jednobiegunowych

przedsercowych

Standardowe EKG

wykonuje się przy pomocy 12

odprowadzeń:

W tym odprowadzeniu umieszczamy 3
elektrody na ciele badanego:

prawa ręka (RA)
lewa ręka (LA)
lewa goleń (LF)

Odprowadzenia dwubiegunowe

kończynowe Einthovena

Elektrody tworzą tzw.

trójkąt Einthovena,

który w założeniu jest

trójkątem

równobocznym.

Pomiędzy pierwszymi trzema

elektrodami tworzącymi

trójkąt wykonuje się pomiar

różnicy potencjałów (w mV):

• odprowadzenie I – różnica potencjałów pomiędzy
elektrodami "lewa ręka" a "prawa ręka" (LA – RA)

• odprowadzenie II – różnica potencjałów pomiędzy
elektrodami "lewa goleń" a "prawa ręka" (LF – RA)

• odprowadzenie III – różnica potencjałów pomiędzy
elektrodami "lewa goleń" a "lewa ręka" (LF – LA)

ODPROWADZENIE

JEDNOBIEGUNOWE

WILSONA

• Potencjał odniesienia

uzyskiwany przez
połączenie ze sobą

3 elektrod
• Rejestracja różnicy V

pomiędzy

elektrodą badającą

(czynną)

a „centralną końcówką”
(3 elektrody kończynowe

+opory)

• Mała amplituda załamków

Wspólny punkt odniesienia PO, który przez

takie same oporniki R połączony jest z LR,

PR, LN

ODPROWADZENIE

JEDNOBIEGUNOWE

GOLDBERGERA

• Uzyskujemy łącząc ze sobą za

pośrednictwem oporników 2
elektrody i dokonując pomiaru V w
danym punkcie za pomocą trzeciej
elektrody

Wartości V

wyższe niż w

innych typach

odprowadzeń,

nazywane

NASILONYMI

(aV)

Punkt odniesienia tworzy się na zasadzie

zwierania elektrycznego 2 odprowadzeń i

rejestracji elektrokardiogramu między PO a

trzecim odprowadzeniem kończynowym

JEDNOBIEGUNOWE

ODPROWADZENIA

PRZEDSERCOWE (PIERSIOWE)

Rejestrujemy z 6 punktów:

C

1

- w prawym IV międzyżebrzu przy brzegu

mostka

C

2

- w lewym IV międzyżebrzu przy brzegu

mostka

C

3

- w połowie odległości pomiędzy C

2

a C

4

C

4

- w lewym V międzyżebrzu w linii

środkowo-

obojczykowej lewej

C

5

- w lewym V międzyżebrzu w linii

pachowej

przedniej lewej

C

6

- w lewym V międzyżebrzu w linii

pachowej

środkowej lewej

Używając elektrody Wilsona odprowadzenia

te oznaczamy jako

V1, V2, V3, itd.

PRAWIDŁOWY

ELEKTROKARDIOGRAM

• Krzywe uzyskane za pomocą

elektrokardiografu to
ELEKTROKARDIOGRAMY

• Ilustrują czasowe zmiany różnic

potencjałów między miejscami przyłożenia
elektrod

• Przedstawienie BIOELEKTRYCZNEJ pracy

serca

• Podstawowe elementy:
* załamki
* odstępy
* odcinki

Powstawanie załamków jest związane z procesami
elektrycznymi (przemieszczaniem się fali
depolaryzacji, a następnie repolaryzacji)
zachodzącymi w komórkach mięśniowych
przedsionków i komór

nie jest widoczna w
zapisie EKG

repolaryzacja
przedsionków

repolaryzacja komór

załamek T

depolaryzacja komór

zespół QRS

depolaryzacja
przedsionków

załamek P

Wartości prawidłowe

Załamek P- od 0,04 do 0,11 s;
amplituda 2,5-3mm

Zespół QRS- od 0,06 do 0,10s;
amplituda od 5 do
24mm (w odprowadzeniach przedsercowych

od 8 mm)

Załamek T- od 0,12 do 0,16 s;
amplituda od 6 do 10mm

Wcześniej 5 wychyleń

rejestrowanych na zapisie EKG przed
wprowadzeniem w 1890 r. formuły
poprawki oznaczano ABCDE,
natomiast później 5 pochodnych
wychyleń oznaczono PQRST

 Wybór P jest matematyczną

konwencją na używanie liter z drugiej
połowy alfabetu. N ma inne znaczenie
w matematyce a O jest używane jako
początek kartezjańskiego układu
współrzędnych…

…P jest po prostu następną literą.

Dlaczego PQRST?

Amplituda i kierunek załamków EKG w

danym odprowadzeniu zależą od
wielkości siły elektromotorycznej
serca oraz od jej ukierunkowania
względem osi odprowadzenia.

Jeśli załamki są skierowane do góry

powyżej linii izoelektrycznej uważa się je
za dodatnie, a jeśli poniżej za ujemne.

O wychyleniu załamka decyduje nie

tylko, czy został on wywołany przez de-
czy re-polaryzację, ale również w którą
stronę względem elektrod przemieszcza
się fala de- lub re-polaryzacyjna

Wychylenie załamka T w tę samą

stronę, co załamków związanych z
depolaryzacją świadczy o tym, że
repolaryzacja poszczególnych partii
komór odbywa się w kolejności odwrotnej
niż ich depolaryzacja ( w przedsionkach
jest na odwrót)

Przykłady patologii

• Ujemne załamki P- znaczny

przerost prawego
przedsionka, nieprawidłowe
położenie serca w klatce
piersiowej

• Wysoka amplituda

załamków P- zwiększona
aktywność układu
współczulnego

• Zmieniony kształt

załamków-dodatkowe
pobudzenia

• Brak załamków P
- blok zatokowo-

przedsionkowy;

może występować w

hiperkaliemii

• Rzekomy brak

załamków P

– częstoskurcz

przedsionkowy lub
komorowy, blok
przedsionkowo-
komorowy

Dziękujemy za uwagę 