Opis układu bodźco-przewodzącego
serca. Przebieg potencjałów
czynnościowych i kierunki prądów
jonowych charakterystycznych dla
komórek układu bodźco-
przewodzącego i roboczych serca.
Układ bodźco-przewodzący serca.
• Zapewnia odpowiedni rytm i
synchronizację skurczów
poszczególnych części serca.
• Składa się z komórek mięśniowych
wyspecjalizowanych do
przewodzenia bodźców i odpowiednio
komunikujących się ze sobą.
• Cechą charakterystyczną komórek
tego układu są jego
autonomiczność i automatyzm.
W skład układu b-p wchodzą grupy kom.
mięśniowych nazywane węzłami i pęczkami
• węzeł zatokowo-
przedsionkowy
• węzeł
przedsionkowo-
komorowy
• pęczek
przedsionkowo-
komorowy(Hisa)
Węzeł zatokowo- przedsionkowy
• Położony w pobliżu żyły głównej górnej do
prawego przedsionka
• Generowane są w nim impulsy elektryczne
decydujące o częstotliwości skurczów serca.
• Powstające w węźle potencjały
czynnościowe(
około 78 impulsów na minutę
)inicjują
skurcz przedsionków i za pośrednictwem
pęczków międzywęzłowych docierają do
węzła przedsionkowo- komorowego.
Węzeł przedsionkowo-
komorowy
• Położony w dolnej części przegrody
międzyprzedsonkowej
• Mała prędość rozchodzenia się w nich
potencjału czynnościowego, co wynika z małej
prędkości narastania potencjału
czynnościowego tych komórek.
• Komórki są zdolne do samoistnego
generowania potencjałów czynnościowych
jednakże częstotliwość generowanych
impulsów jest mniejsza niż w węźle zatokowo-
przedsionkowym.
Pęczek przedsionkowo-
komorowy(Hissa)
• Pęczek ten wychodzi z węzła przedsionkowo-
komorowego w postaci jednego pnia i następnie
rozdziela się na dwie odnogi :lewą i prawą.
• Odnogi biegną w kierunku koniuszka serca i w
jego pobliżu zakręcają w stronę podstawy serca.
• Pęczek przedsionkowo-komorowy zbudowany
jest z komórek przewodzących nazwanych
włóknami Purkinjego.
• Pęczek ma zdolność do samoistnego
generowania potencjałów czynnościowych o
częstotliwości 30/min.
Przebieg potencjałów
czynnościowych
Przebieg potencjałów
czynnościowych
• Zdolność do spontanicznego generowania
potencjałów czynnościowych posiadają komórki
węzła zatokowo-przedsionkowego oraz: komórki
węzła przedsionkowo-komorowego, pęczka
przedsionkowo-komorowego, komórki włókien
Pukrinjego. Jednak szybkość powolnej
spoczynkowej depolaryzacji w tych komórkach
jest wolniejsza od szybkości procesu w
komórkach węzła zatokowo-przedsionkowego.
Zanim więc zdążą wygenerować własny
potencjał czynnościowy pobudzone zostają
przez docierające do nich impulsy generowane
w węźle zatokowo-przedsionkowym.
Kierunki prądów jonowych
• Zjawisko depolaryzacji jest wynikiem
współgrania wielu kanałów jonowych:
• -deaktywacja opóźnionych kanałów
potasowych
• -wysoka przepuszczalność błony dla sodu
• Czynniki te sprzyjają depolaryzacji błony i
przy wartości potencjału ok -50mV aktywacji
ulegają kanały wapniowe typu T. Ten prąd
wapniowy powoduje otwarcie kanałów typu L i
w efekcie generacji potencjału
czynnościowego
Ciąg dalszy
• Repolaryzacja polega na
aktywowaniu kanałów potasowych
które dzięki długiemu czasowi
otwarcia doprowadzają do obniżenia
potencjału błony do ok. -75mV.
• W czasie trwania powolnej
spoczynkowej depolaryzacji w
poprzek błony komórki
rozrusznikowej płyną następujące
prądy: do komórkowy-sodowy
spowodowany aktywacją
niespecyficznych kanałów
kationowych i od komórkowy
potasowy.
Potencjał czynnościowy mięśniowej
komórki roboczej serca
• Faza 0: po pobudzeniu i przekroczeniu progowej wartości
potencjału następuje aktywacja napięcio-zależnych kanałów
sodowych i depolaryzacja do ok. + 25mV. Zmiana
potencjału błonowego powoduje napływ prądu chlorkowego
do komórki.
• Faza 1: spadek potencjału błonowego spowodowany
prądem chlorkowym i zmniejszeniem prądu sodowego.
• Faza 2: depolaryzujący prąd wapniowy równoważy
repolaryzujące prądy chlorkowy i potasowy . Równoważenie
się tych prądów nazywanie jest fazą plateau.
• Faza 3: repolaryzacja błony. W miarę zbliżania się
potencjału błony do wartości spoczynkowej maleją prądy
potasowe i chlorkowe.
• Faza 4: osiągnięcie potencjału spoczynkowego.