Style rozwiązywania
konfliktów:

*unikanie,
*łagodzenie,
*kompromis,
*rywalizacja,
*kooperacja

KONFLIKT

*(z łaciny conflictus – zderzenie), niezgodność,
sprzeczność interesów, poglądów, spór, zatarg. W
naukach społecznych – walka ludzi reprezentujących
odmienne wartości (moralne, ideologiczne, religijne),
walka o władzę bądź dostęp do ograniczonych dóbr
(materialnych, surowcowych). W stosunkach
międzynarodowych mianem konfliktu określa się działania
polityczne, militarne czy ekonomiczne mające na celu
narzucenie własnych racji i przekonań. Racje te są przez
stronę konfliktu konsekwentnie odrzucane. Celem stron
uczestniczących w konflikcie jest nie tylko osiągnięcie
pożądanych wartości, ale także zneutralizowanie,
ograniczenie lub wyeliminowanie przeciwnika.

Analizując powyżej różnorodne

czynniki, które należy uznać za

konfliktogenne - udało nam się omówić

koncepcję Ch. Moore'a nazywaną

kołem konfliktu. Obejmuje ono 5

obszarów:

•konflikt interesu

•konflikt struktury

•konflikt wartości

•konflikt relacji

•konflikt danych

 

                                       

                                

UNIKANIE

*zwane inaczej wycofywaniem się, izolacją, obojętnością,
albo ucieczką, oparte jest na założeniu, że koszty
ewentualnego udziału w procesie rozwiązywania konfliktu
byłyby większe od korzyści, jakie dawałoby osiągnięcie
porozumienia. W ten sposób nie podejmuje się żadnych
aktywnych działań i liczy się na samoistne wygaśnięcie
konfliktu.

Stosowanie unikania przez jednego lub obu negocjatorów
powoduje, że straty ponoszą obydwie strony. Często
wyniszczają się nawzajem, upokarzają. 

Styl ten stosowany jest zazwyczaj podczas wszelkich
sporów o charakterze ambicjonalnym.

ŁAGODZENIE

*polega na postępowaniu zgodnym z interesem strony
przeciwnej. W ten sposób postępują osoby, które
nastawione są na utrzymywanie dobrych stosunków z
innymi. Często rezygnują z własnych celów przed obawą
osamotnienia. W ich przekonaniu konflikt jest czymś złym.
Łagodzenie jest całkiem niezłym stylem reagowania w
sytuacji, gdy doszliśmy do wniosku, że jesteśmy w błędzie i
powinniśmy skorygować stanowisko strony przeciwnej.
Postępowanie zgodne z tym stylem będzie odebrane jako
rozsądne lub jako analiza dobrej woli.

KOMPROMIS

*jest najbardziej pospolitym sposobem reagowania
w sytuacji konfliktowej. To styl oparty na przekonaniu, że
ludzie nie mogą zawsze robić wszystkiego tak, jakby chcieli.
Powinni szukać wspólnej płaszczyzny porozumienia, na
której mogliby koegzystować. Taki rodzaj kompromisu jest
pożyteczny w sytuacjach, kiedy brakuje czasu. Pozwala na
tymczasowe zażegnanie konfliktu do chwili znalezienia
lepszego rozwiązania. Jest to najlepszy styl z punktu
widzenia interesów organizacji, np.: szkoły. Kompromisowe
zachowanie się
w sytuacji konfliktowej jest czymś pośrednim między
rywalizacją
a unikaniem

RYWALIZACJA

*Jest to postawa dominacji i walki, polegająca na
zaspokajaniu swoich potrzeb bądź osiągnięciu celu kosztem
przegranej drugiej strony konfliktu. Podstawą tego stylu jest
założenie wygranej za wszelką cenę przy równoczesnym
ignorowaniu potrzeb drugiej strony.

KOOPERACJA

*to jeden z najbardziej efektywnych stylów, wiąże się z wolą
zaakceptowania celów drugiej strony konfliktu bez
rezygnacji z własnych. Taki styl reagowania wynika z
założenia, że zawsze można znaleźć rozwiązanie, które
będzie satysfakcjonujące dla stron. Jest on szczególnie
użyteczny w sytuacjach, kiedy chcemy osiągnąć różne cele.
Łatwe jest wówczas odkrycie rzeczywistej przyczyny sporu,
którą najczęściej jest błędna komunikacja lub jej brak.

DZIĘKUJEMY ZA
UWAGĘ !

JULIA SZKLAREK
DARIA GUZOWSKA