BANK ROZRACHUNKÓW MIĘDZYNARODOWYCH

BANK FOR INTERNATIONAL SETTLEMENTS - BIS

Geneza powstania



Bank Rozrachunków Międzynarodowych
(Bank for International Settlements, BIS)



został utworzony w 1930 r. zgodnie z
propozycją tzw. Planu Younga aby
organizować spłatę odszkodowań wojennych
nałożonych na Niemcy przez Traktat
Wersalski kończący I Wojnę Światową w
1919 r.



Został założony przez 5 banków centralnych
krajów europejskich: Belgii, Francji, Niemiec,
Wielkiej Brytanii i Włoch

Geneza cd



Kiedy spłata odszkodowań niemieckich
szybko zakończyła się i BIS zaczął
przekształcać się w międzynarodową
instytucję finansową skupiającą w sobie
banki centralne poszczególnych państw.



Rozwijał prace badawcze w dziedzinie
międzynarodowej bankowości i
pieniądza
i organizował zbieranie ekonomicznych
i finansowych danych statystycznych.

Geneza cd



Po II Wojnie Światowej zaangażował się we
wspieranie systemu z Bretton Woods
organizowanego przez Międzynarodowy
Fundusz Walutowy.



Po 1970 skierował swoje zainteresowania na
sprawy związane z nadzorem bankowym,
czego wynikiem w 1988 r. stała się
Bazylejska Umowa Kapitałowa (Basel Capital
Accord) czyli zbiór niezbędnych reguł
kapitałowych nadzoru bankowego.

Ponadto…



BIS był także zaangażowany we
współpracę z EWG i Unią Europejską w
tworzeniu podstaw wspólnej europejskiej
waluty. Obsługiwał Europejską Unię
Płatniczą w latach 1950-58 a następnie
od 1987 r. występował jako agent
rozliczeń i clearingu w ECU przyczyniając
się znacznie do funkcjonowania ECU jako
odrębnej waluty.



Udziałowcami BIS jest 56 banków
centralnych (głównie z Europy)

Zarządzanie i struktura
organizacyjna BIS



Na organy zarządzające tą instytucją
składają się:



Walne Zebranie (General Meeting),



Rada Nadzorcza (Board of Directors),



Zarząd (Management).

Walne Zebranie

tworzą obecnie przedstawiciele 56
banków centralnych, które są
udziałowcami BIS.

Rada Nadzorcza



liczy 19 członków.



w jej skład wchodzi sześciu prezesów banków centralnych
udziałowców z Belgii, Francji, Niemiec, Wielkiej Brytanii,
Włoch i USA (czyli krajów założycielskich BIS plus USA).



Każdy z tych sześciu członków ma prawo wyboru jeszcze
jednego członka swojej narodowości, co daje 12 członków.



Statut zezwala ponadto na wybór nie więcej niż 9
prezesów banków centralnych innych narodowości.



Do obecnej Rady wybrano ich 7 z Chin, Kanady, Japonii,
Holandii, Szwecji i Szwajcarii oraz prezesa Europejskiego
Banku Centralnego.



Rada wybiera ze swego grona przewodniczącego i
wiceprzewodniczącego na okres 3 lat.

Zarząd



składa się z naczelnego dyrektora
(general manager), jego zastępcy i
dyrektorów departamentów
mianowanych przez Radę Nadzorczą.



Ponadto BIS obsługuje kilka
komitetów utworzonych przez
prezesów banków centralnych krajów
Grupy 10 (G10) czyli Belgii, Kanady
Francji, Niemiec Japonii, Włoch,
Holandii, Szwecji, Szwajcarii, Wielkiej
Brytanii i USA.

Są to następujące komitety:



Komitet Rynkowy (Markets Committee)
utworzony w 1962 r.



Komitet Globalnego Systemu
Finansowego (Committe on the Global
Financial System) utworzony w 1971 r.



Komitet Bazylejski Nadzoru Bankowego
(Basel Committee on Banking
Supervision) utworzony w 1974 r.



Komitet Systemów Płatności i Rozliczeń
(Committee on Payment and
Settlement Systems) utworzony w 1990 r.

Komitet Rynkowy



do lat 70. XX w. działał jako Komitet Złota
i Dewiz (Committee on Gold and Foreign
Exchange) a jego powstanie było
konsekwencją powstania tzw. Londyńskiej
Puli Złota (London Gold Pool) w 1961 r.



Po upadku tego przedsięwzięcia w 1968 r.
zainteresowania Komitetu przesunęły się
w kierunku światowego rynku
dewizowego i współdziałających z nim
rynków finansowych.

Komitet Bazylejski Nadzoru
Bankowego



w 1988 r. opracował Bazylejską Umowę
Kapitałową (Basel Capital Accord) czyli zbiór zasad
dotyczących wymogów kapitałowych dla banków
komercyjnych określaną jako Basel I (Bazylea I).



Zalecała ona pewien standard kapitałowy dla
banków, wg którego kapitał własny banku
powinien wynosić co najmniej 8% jego sumy
bilansowej (aktywów lub pasywów)



W lipcu 2006 Komitet opublikował nową wersję tej
umowy określaną jako Basel II (Bazylea II). Po
pojawieniu się w roku 2009 ogólnoświatowego
kryzysu finansowego w lipcu 2009 zostały
przedstawione propozycje uzupełnienia umowy
Basel II o nowe zalecenia.

ponadto



BIS służy współczesnym bankom
centralnym jako międzynarodowa
organizacja bankierska, która oferuje
kredyty i możliwości depozytowe w
walutach wymienialnych.



Pomaga przeprowadzać bankom
centralnym transakcje na
międzynarodowych rynkach
pieniężnych i dewizowych.



Walutą rozrachunkową BIS był do
marca 2003 r. GF (gold franc- złoty
frank) i dane za 2003 r. zostały
podane jeszcze w tej walucie. Złoty
frank był walutą w okresie utworzenia
BIS (1930 r.). Po II Wojnie Światowej
pozostał on wyłącznie jednostką
rozrachunkową BIS. Jego kurs ostatnio
ustalony w 1979 r. wynosi: 1 GF =
1,94149 USD



Zgodnie z decyzją z 10 marca 2003 r.
władze BIS postanowiły od 1 kwietnia
2003 przejść na SDR. Według danych
bilansowych za 2009 rok jego aktywa
wynosiły 255.386 mln SDR.

BCBS – Basel Committee
on Banking Supervision

Bazylejski

Komitet ds. Nadzoru Bankowego



powstał w 1974 r. pod auspicjami Banku
Rozrachunków Międzynarodowych (BIS).
Komitet został powołany przez prezesów
Banków Centralnych krajów należących
do Grupy G10. Początkowo Komitet
przyjął nazwę Bazylejskiego Komitetu ds.
Regulacji Bankowości i Procedur
Nadzorczych, za cel obierając dążenie do
wypełnienia luk w systemie nadzoru
bankowego.



Obecnie w skład Komitetu Bazylejskiego
wchodzą przedstawiciele Banków Centralnych
oraz organów nadzoru finansowego z 27
państw świata. Europę reprezentują
następujące państwa: Belgia, Francja, Holandia,
Hiszpania, Luksemburg, Niemcy, Szwecja,
Szwajcaria, Włochy oraz Wielka Brytania.
Pozostałe kraje członkowskie Komitetu
Bazylejskiego to: Arabia Saudyjska, Argentyna,
Australia, Brazylia, Chiny, Hong Kong, Indie,
Indonezja, Japonia, Kanada, Korea, Meksyk,
Rosja, Singapur, Republika Południowej Afryki,
Turcja oraz USA.



Komitet Bazylejski stanowi forum współpracy
państw członkowskich w zakresie nadzoru
bankowego. Komitet nie pełni jednak funkcji
instytucji nadzorczej, a jego wytyczne nie
stanowią obowiązujących norm prawnych.
Komitet formułuje standardy techniczne,
wytyczne oraz rekomendacje w zakresie
dobrych praktyk, oczekując, iż właściwe
organy poszczególnych państw wdrożą je w
formie aktów prawnych w sposób, który
najlepiej odpowiada specyfice danego
systemu.

Struktura organizacyjna



Strukturę organizacyjną Komitetu Bazylejskiego
tworzą cztery główne grupy robocze:
• Grupa ds. implementacji standardów
nadzorczych (Standards Implementation Group)

• Grupa ds. rachunkowości i sprawozdawczości
(Accounting Task Force)
• Grupa ds. rozwoju polityki standardów
nadzorczych (Policy Development Group)
• Bazylejska grupa konsultacyjna (Basel
Consultative Group).

„Bazylea”



jest potoczną nazwą obszaru specjalistycznej
wiedzy regulacyjnej z zakresu zarządzania
ryzykiem. Nazwa pochodzi od regulacji
publikowanych przez Bazylejski Komitet ds.
Nadzoru Bankowego, czyli Umowy Kapitałowej z
1988 r. (Basel I) oraz Nowej Umowy Kapitałowej z
2004 r. (Basel II). Dokumenty wyznaczały
wytyczne w zakresie zarządzania ryzykiem i
miały na celu zapewnienie odpowiedniego
poziomu bezpieczeństwa wypłacalności i
stabilności sektora bankowego i poszczególnych
banków.

…



Regulacje bazylejskie mają charakter
standardów dobrych praktyk
rynkowych, więc nie stanowią
obowiązującego prawa. Olbrzymim
impulsem do rozwoju dziedziny
zarządzania ryzykiem była
implementacja tych standardów na
poziomie Unii Europejskiej w formie
najpierw dyrektywy CAD w 1993 r. z
dla B1, a następnie CRD w 2006 dla
B2.

Basel III



Doświadczenia kryzysu z lat 2007-2009, w
tym przypadku problemów banków, które
stosowały się do standardów bezpieczeństwa
wyznaczonych przez regulacje bazylejskie,
doprowadziły do potrzeby wprowadzenia
dodatkowych standardów bezpieczeństwa.
Komitet Bazylejski rozpoczął prace i
konsultacje w tym zakresie, które w grudniu
2010r. zaowocowały dokumentem – Basel III:
A global regulatory framework for more
resilient banks and banking systems.

Basel III



Bazylea 3 adresuje w większości problemy
bardziej charakterystyczne dla zachodnich
sektorów bankowych (w tym
amerykańskiego). Fakt większego
zaangażowania rynku amerykańskiego niż
było to w przypadku B2 oznacza również
zwiększenie istotności tych regulacji. Bez
wątpienia Bazylea 3 jest projektem
globalnym i będzie dotykać również
największe bankowe grupy kapitałowe.

i co dalej…



Nowe regulacje pod szyldem Bazylei 3
oznaczają przede wszystkim większą
dyscyplinę finansową dla banków. Potrzeba
podniesienia przez banki za granicą i w
Polsce znaczących kapitałów będzie
oznaczać większą dyscyplinę na rynku
kredytów i instrumentów finansowych
(zwłaszcza derywatów), ale także presję na
konsolidację (chociażby sprzedaż spółek
córek w takich państwach jak Polska).