POLITYKA HANDLOWA UE

CELE I NARZĘDZIA

Czym jest polityka
handlowa



Polityka handlowa to zbiór regulacji i działań,
które dotyczą wymiany handlowej pomiędzy
krajami Unii Europejskiej a krajami trzecimi nie
będącymi jej członkami.



Polityka handlowa uzupełniana jest przez inne
działania takie jak: programy partnerstwa,
programy współpracy regionalnej, pomocy
finansowej.



Celem polityki handlowej jest oddziaływanie
na rozmiary, kierunki oraz strukturę obrotów
Wspólnoty z zagranicą.

Unormowania prawne



Podstawowe unormowania prawne
zostały zapisane w Traktacie Rzymskim
(1957r.).



Artykuł 133 TWE włączył politykę
handlową w kompetencje instytucji
wspólnotowych.



Traktat dawał państwom członkowskim
także możliwość stosowania krajowych
narzędzi ochrony rynku.

25 marca 1957 r. Belgia, Francja, Holandia, Luksemburg, Niemcy (wówczas RFN) i Włochy podpisały w Rzymie traktaty ustanawiające Europejską Wspólnotę Gospodarczą i Euratom ("Traktaty Rzymskie"). Taki był początek Unii Europejskiej (następczyni EWG) skupiającej po pół wieku 27 państw.

Traktaty Rzymskie podpisali 25 marca 1957 r.: w imieniu Belgii - Paul-Henri Spaak i J.Ch. Snoy et d'Oppuers, w imieniu RFN - Konrad Adenauer i Walter Hallstein, w imieniu Francji - Christian Pineau i Maurice Faure, w imieniu Włoch - Antonio Segni i Gaetano Martino, w imieniu Luksemburga - Joseph Bech i Lambert Schaus, w imieniu Holandii - Joseph Luns i J. Linthorst Homan.

Cele Wspólnej Polityki
Handlowej



Celami WPH są:



wzmacnianie konkurencyjności



ochrona producentów unijnych



zabezpieczenie jednolitego rynku
europejskiego



liberalizacja handlu dobrami i usługami



wspomaganie rozwoju krajów słabiej
rozwiniętych

Elementy WPH



unia celna



umowy handlowe



wspólne reguły dotyczące eksportu i
importu



promocja handlu



ochrona rynku

Unia celna



Unia celna jest podstawą Wspólnej Polityki
Handlowej. Oparta jest ona na:



wspólnej zewnętrznej taryfie celnej



umowach handlowych



preferencyjnych porozumieniach



wspólnych zasadach handlu



reprezentowaniu interesów Unii Europejskiej
w organizacjach międzynarodowych.

Unia celna została wprowadzona 1 VII 1968r.

Wysokość stawek celnych ustalona

została na podstawie średniej
arytmetycznej stawek stosowanych
przez kraje członkowskie w dniu 1
lipca 1957 roku.

Rodzaje ceł



ze względu na sposób obliczania:

ad valorem, specyficzne, kombinowane



ze względu na kierunek ruchu towarów:
eksportowe, importowe, tranzytowe



antydumpingowe

Podstawą wspólnej taryfy celnej jest

jest klasyfikacja produktów w grupy i
podgrupy oparta na scalonej
nomenklaturze – Combine
Nomenclature (CN).

Towary importowane i eksportowane są

opodatkowane według klasyfikacji CN.

Nomenklatura CN została zbudowana

na bazie międzynarodowej klasyfikacji
towarowej HS – Harmonised System.



TARIC – zintegrowana taryfa wspólnoty,
utworzona w 1987r.



Unia Europejska związała stawki celne na
produkty nierolnicze z wytycznymi WTO.



Unia Europejska stosuje politykę ceł
autonomicznych oraz preferencji celnych.
Pierwsza służy głównie zawieszaniu ceł
oraz udzielaniu preferencji celnych.
Stosuje się ten system głównie w imporcie
surowców, komponentów i półproduktów.
Preferencje celne przyznawane są
jednostronnie bądź też na zasadzie
wzajemności np. unia celna z Turcją, San
Marino, Andorą.

Umowy handlowe



Unia Europejska zawiera liczne umowy
handlowe z indywidualnymi państwami
oraz grupami państw.



Umowy są negocjowane przez Komisję
Europejską a zawierane przez Radę Unii
Europejskiej.



Do najważniejszych umów handlowych
można zaliczyć porozumienia o wolnym
handlu z krajami EFTA oraz porozumienie
o wolnym handlu ze Szwajcarią.

Ochrona rynku UE



antydumping



antysubwencja



postępowanie ochronne



Postępowania antydumpingowe

Są stosowane wtedy, kiedy

zagraniczny producent sprzedaje na
terenie UE poniżej kosztów produkcji.

Może zostać zastąpione

zobowiązaniem cenowym.

Cła antydumpingowe i zobowiązania

cenowe nakładane są na okres 5 lat i
mogą być przedłużone na kolejne 5lat.



Postępowanie antysubwencyjne

Stosowane jest gdy organy publiczne

bądź też rząd w kraju eksportera
udziela mu subsydiów. W tej sytuacji
UE nakłada środki wyrównawcze np. cła
tymczasowe, zobowiązania cenowe, cła
wyrównawcze etc.