Bruzdogłowiec szeroki

Diphyllobotrium latum

Dyfilobotrioza.

Inwazja bruzdogłowca

szerokiego występuje w Finlandii, w
Szwajcarii i we Francji, na Syberii oraz wokół
dużych jezior na pograniczu Kanady i USA.
W Polsce zarażenie bruzdogłowcem szerokim
występuje sporadycznie.

Źródłem zarażenia są
kilkucentymetrowe larwy
robakowate, pasożytujące w rybach
słodkowodnych. Pasożyt ma szeroki
krąg żywicieli, obejmujący skorupiaki
i ryby słodkowodne oraz ssaki
odżywiające się rybami. Postać
dojrzała tasiemca ma 2—9 m długości
i wytwarza znaczną liczbę jaj
wydalanych z kałem.
Inwazję bruzdogłowca rozpoznaje się
łatwo na podstawie mikroskopowego
badania kału.

Bruzdogłowiec wywołuje

niecharakterystyczny zespół objawów
ogólnych i dolegliwości ze strony przewodu
pokarmowego. U 2% nosicieli bruzdogłowca
szerokiego występuje niedokrwistość
megaloblastyczna, spowodowana
znacznym wybiórczym wchłania- niem
witaminy B

12

przez tasiemca.

Usuwanie tasiemca wymaga stosowania
większych dawek prazykwantelu (15 mg/kg
mc).