Bruzdogłowiec
szeroki

Diphyllobothrium latum

Kopirajt: Schpackmann

Ogólnie



Bruzdogłowiec szeroki, podobnie jak inne
tasiemce, jest pasożytem jelita cienkiego
ryb, stawonogów i człowieka.



Pierwszym żywicielem pośrednim jest
skorupiak z rzędu widłonogów, tudzież
oczlik, drugim ryba kostnoszkieletowa.
Żywicielem ostatecznym jest ssak, może być
nim człowiek.



U człowieka może bytować do
kilkudziesięciu lat.

Występowanie



Nasz bohater występuje na półkuli
północnej, w klimacie polarnym
(często występuje w Finlandii) i
umiarkowanym. Zajmuje tereny
znajdujące się blisko zbiorników
wodnych.

Budowa



Główka z
bruzdami
czepnymi po
bokach



Szyjka



Kilka tysięcy
członów



Osiąga wielkość
do 20 m.

Budowa



Tasiemiec ten dorasta do 20 m długości (zależna od

żywiciela i intensywności inwazji)– jeden z

największych; ciało liczy wówczas około 4 tysięcy

członów (proglotydów). Główka – scolex, jest

grzbietobrzusznie spłaszczona, ma kształt podłużnie

owalny, długość 3 mm i dwie bruzdy przyssawkowe. Za

nią znajduje się rozciągliwa cienka szyjka

wytwarzająca proglotydy.



Układ rozrodczy męski leży po grzbietowej części

członów i zbudowany jest z licznych, pęcherzykowatych

jąder, od każdego odchodzi kanalik nasienny wpadający

do nasieniowodów, pęcherzyka nasiennego, przewodu

wytryskowego i prącia uchodzącego do zatoki płciowej.

Budowa



Układ rozrodczy żeński znajduje się po

brzusznej stronie członów i zbudowany jest z

dwupłatowego jajnika, ootypu (zbiornik

nasienny), od którego odchodzi krótki jajowód,

gruczołu żółtkowego, pochwy i macicy

odchodzącej od ootypu tworząc liczne skręty,

cewkowata, wypełniona jajami (kształt rozety).

Zapłodnienie zachodzi w ootypie. Plemniki

wnikają do ootypu przez pochwę. Najczęściej

zachodzi samozaplemnienie, rzadko bowiem w

jednym żywicielu są dwa osobniki

(zaplemnienie krzyżowe). Może zajść tylko w

środowisku wodnym lub płynnych odchodach.

Cykl rozwojowy



Bruzdogłowiec szeroki dla swego dalszego rozwoju

musi przeniknąć z ludzkiego kału do wody, aby

dostać się kolejno do dwóch żywicieli pośrednich –

zanim dokona inwazji żywiciela ostatecznego, czyli

ponownie dostanie się do jelit człowieka.



Z jaja tasiemca w wodzie wylęga się koracidium (I

forma larwalna), która zostaje połknięta przez I

żywiciela pośredniego, z gatunku widłonogów -

oczlika (raczek słodkowodny).



W oczliku przekształca się w II formę larwalną –

tzw. procerkoid. Po zjedzeniu widłonoga przez

ryby, które są II żywicielem procerkoid

przekształca się w III formę larwalną

(plerocerkoid).

Jak się zakażamy?



Tą III formą larwy zaraża się ponownie

żywiciel ostateczny– człowiek (jak też liczne

ssaki gł. mięsożerne: pies, wilk, ryś, lis, kot,

foka).



Przyczyną zakażenia jest spożywanie przez

ludzi niedogotowanego lub niedosmażonego

mięsa rybiego. Przykładowo żywicielem

pośrednim pasożyta są smaczne i popularne

szczupaki, okonie a także łososie.



Zakażenia można uniknąć gotując mięso

ryb i soląc, gdyż postacie larwalne są mało

odporne na sól i temperaturę.

Chorobotwórczość



Zakażenie bruzdogłowcem szerokim
wywołuje u ludzi chorobę zwaną
difylobotriozą, jednym z jej
objawów jest niedokrwistość
złośliwa, wywołana niedoborem
witaminy B

12

.