Metodyka postępowania organizatorskiego

Dobrze zaplanowane, zorganizowane i
zrealizowane działanie człowieka powinno się
odbywać wg. Pewnego, jednolitego schematu
zwanego cyklem działania
zorganizowanego lub cyklem
organizacyjnym. Cykl ten określa etapy
postępowania, które należy zachować, jeśli się
chce, aby jakiekolwiek działanie przebiegało w
sposób sprawny. Cykl ten zapisany został
przez H.L. Le Châteliera.

Cykl działania zorganizowanego składa się z

następujących etapów wg. H.L. Le Châteliera:



Ustalenie celu



Planowanie



Gromadzenie środków



Wykonanie działania



Kontrola wyników.

W praktyce postępowania organizatorskiego

wyróżnia się 3 metody projektowania i
doskonalenia organizacji:



Metoda diagnostyczna



Metoda prognostyczna



Metoda funkcjonalna

Metoda Funkcjonalna



Punktem każdego przedsiębiorstwa
organizatorskiego powinna być analiza celu, który
zamierza się osiągnąć, czyli należy się
skoncentrować na celach lub funkcjach
projektowanego przedmiotu lub projektowanej
organizacji.



W odniesieniu do projektowania produktów
podejście funkcjonalne nosi nazwę analizy wartości.
Celem tej analizy jest ustalenie takiej kompozycji
systemu, która pozwoli zadowalająco pełnić
wszystkie konieczne funkcje przy relatywnie
niższym koszcie. Zamiast pytania, jak działa
system(wyrób, technologia, organizacja), należy
zadać pytanie, czemu on służy.

Metoda diagnostyczna

Podstawowa procedura metody diagnostycznej powinna

doprowadzić do odpowiedzi na następujące pytania:



1. Co i po co badać?- ustalenie celu oraz skonkretyzowanie
badania.



2. Jak jest?- gromadzenie i opis faktów dotyczących stanu
istniejącego. Mając 3 źródła informacji, tj.: proces, wykonawcę i
dokumentację.



3. Opisując stan istniejący, formułuje się klasyczne pytania
organizatorskie: co?, gdzie?, kiedy?, jak?, kto?, dlaczego?.



4. Co funkcjonuje dobrze, a co źle?- ustalenie słabych i mocnych
stron.



5. Jak może być lepiej?- projektowanie wariantów usprawnień,
zwłaszcza w odniesieniu do tego, co źle funkcjonowało.



6. Jak powinno być?- ocena i wybór wariantu optymalnego.



7. Jakie dodatkowe efekty można uzyskać po wdrożeniu nowego
rozwiązania?

Metoda prognostyczna

Podstawą metody prognostycznej jest synteza tzw. Systemu

idealnego czy też idealnego rozwiązania
organizatorskiego. Ten model ma stanowić wzorzec dla
projektantów, który będzie stopniowo urealniany, tak by był
możliwy do zastosowania w praktyce.

W metodzie prognostycznej struktura procedury badawczej

obejmuje więc następujące kroki:



Określenie celu projektowanego systemu i wynikających z tego
zadań badawczych.



Opracowanie koncepcji systemu idealnego(cel, wyjście, wejście,
przebieg procesu, otoczenie, wyposażenie , ludzie).



Zbieranie informacji o rzeczywistych warunkach, barierach i
ograniczeniach, które uniemożliwiają wdrożenie systemu
idealnego i które należałoby uwzględnić w projektowaniu systemu
technicznie wykonanego.



Projektowanie wariantów rozwiązań urealnionych
(kompromisowych).



Wybór wariantu optymalnego projektowanego systemu.



Szczegółowe zaprojektowanie systemu.



Analiza składników zaprojektowanego systemu.



Testowanie systemu.



Wdrażanie systemu.



Kontrola funkcjonowania systemu i analiza efektów.

Ergonomiczne aspekty organizacji pracy

Na środowisko pracy w organizacji składają się

warunki organizacyjno-techniczne,

społeczno-psychologiczne i ekonomiczne.

Organizacyjno-techniczne środowisko pracy

Na to środowisko składają się warunki fizyczne

środowiska pracy oraz środki techniczne

stosowane w procesie pracy. Czyli takie

elementy jak: hałas, oświetlenie, kolory,

temperatura, wilgotność powietrza,

promieniowanie, czas pracy. W sytuacji

niedopasowania struktury relacji człowieka i

czynników organizacyjno- technicznych mogą

pojawić się i utrwalać zagrożenia i przyczyny

wielu uciążliwości w procesie pracy.

Poziom natężenia decybeli w różnych

sytuacjach.

Źródło hałasu

Poziom
decybeli

Oddychanie

10

Szept z odległości 1,5 m

30

Ciche biuro

40

Rozmowa odbywająca się z odległości 1 m

70

Ruch uliczny

80

Urządzenia kuchenne

95

Przeciętna fabryka

100

Zmechanizowane roboty ziemne

110

Płaczące dzieci

110

Młot pneumatyczny, odległy o 1 m

120

Występ zespołu rockowego z elektronicznym
nagłośnieniem

140

Samolot podczas startu

150

Działanie psychologiczne barw.

Barwa

Działania psychologiczne i fizjologiczne

Czerwona

Silnie pobudza umysłowo, przyspiesza
oddychanie, tętno i reakcje mięśni, kojarzy się z
zagrożeniem, wywołuje nerwowość.

Pomarańczow
a

Nastraja pogodnie, zachęca do działania,
pobudza do wytrzymałości, poprawia
samopoczucie, ożywia, wzbudza aktywność,
inwencję, wzmaga siłę woli.

Żółta

Przeciwdziała ociężałości fizycznej, sprzyja pracy
umysłowej.

Zielona

Działa łagodząco i uspokajająco, wzmaga
cierpliwość, wpływa kojąco na wzrok,
podtrzymuje aktywność, sprzyja pracy
koncepcyjnej.

Niebieska

Uspokaja, obniża tętno, sprzyja koncentracji
umysłowej, zmniejsza napięcie nerwowe.

Fioletowa

Agresywna, niepokojąca, zniechęcająca.

Brązowa

Pobudzająca.

Temperatura powietrza to kolejny czynnik

wymagający uwzględnienia w procesie
kształtowania relacji człowiek i środowisko
techniczno- organizacyjne.

Normatywnej regulacji podlega również poziom

natężenia oświetlenia, a ogólne zalecenie
w tym przypadku dotyczy zapewnienia
równomierności oświetlenia całej powierzchni
roboczej, o widmie zbliżonym do światła
dziennego.

Istotne również dla relacji człowiek- środowisko,

są również takie czynniki jak: przerwy w czasie
pracy, wykonywanie zmianowej czy elastyczne
formy organizacji czasu pracy.

Ekonomiczne warunki środowiska pracy.

Ekonomiczne warunki środowiska pracy w

zakresie dotyczącym człowieka, jako

uczestnika organizacji, są identyfikowane

najczęściej poprzez analizę systemu

wynagrodzeń. System ten powinien

uwzględniać prawo pracowników do udziału w

tworzeniu sposobów wynagradzania i spełniać

ich oczekiwania dotyczące równego i

uczciwego traktowania, zgodnego z

wykonywana pracą i układem.

Psychologiczne i społeczne środowisko pracy.

Psychologiczne i społeczne czynniki środowiska

pracy to m.in. prestiż, uznanie, akceptacja

społeczna, styl kierowania, poziom

partycypacji, rodzaj motywacji.

W ramach psychologicznego i społecznego

środowiska pracy na szczególną uwagę
zasługuje stres psychiczny. Najczęstsze
czynniki stresogenne związane z pracą to:



Czynności składające się na proces i sposób

jej zorganizowania,



Sposób ukształtowania roli pracownika,



Przebieg kariery zawodowej pracownika,



Stosunki międzyludzkie w miejscu pracy,



Klimat organizacyjny, w tym styl kierowania

zespołami pracowniczymi.

Skutki stresu w pracy:

Objawiają się zagrożeniami dla zdrowia

psychicznego i fizycznego, sytuacjami o

charakterze konfliktowym,

nieprawidłowościami w relacjach

międzygrupowych, syndromem wypalenia

zawodowego.