Turystyka

w Unii

Europejskiej

Małgorzata Gadomska

Turystyka 2

Grupa A

Turystyka międzynarodowa- międzynarodowy ruch turystyczny

polegający na przemieszczaniu się ludzi nie tylko w przestrzeni
geograficznej, ale przede wszystkim międzypaństwowej. Jest on
połączony z przekraczaniem granic poszczególnych państw.
Znaczna grupą osób w ruchu granicznym są turyści. Cechą
charakterystyczną dla turystów jest ich całkowita dobrowolność
przenoszenia się w różne miejsca globu ziemskiego.

Jak podaje Światowa Organizacja Turystyki (UNWTO) w 2005 roku

liczba międzynarodowych podróży wzrosła o 5,5%, a w Europie
4,3%.

Czym jest turystyka
międzynarodowa?

Państwa współczesne przejawiają coraz większe zainteresowanie międzynarodowych

ruchem turystycznym. Jest to zatem zjawisko społeczno- ekonomiczne, polegające na
fizycznym, czasowym i przestrzennym przemieszczaniu się ludzi z miejsca stałego
pobytu.

 
Wg . Standardów WTO ruch turystyczny nazwano popytem turystycznym. Ważne

znaczenie miało określenie celów podróży turystycznych. Cele te podzielono na
grupy:



Wypoczynek, rekreacja, wakacje



Odwiedziny u krewnych i znajomych



Sprawy zawodowe, interesy (zaliczamy tu: wizytacje, podróże handlowe, naukowe,
kongresy, konferencje, targi)



Zdrowotne



Religijne



Inne (w tym podróże załóg statków i samolotów pasażerskich, ruch tranzytowy)

Ujęcie międzynarodowego ruchu turystycznego jako rodzaj międzynarodowego ruchu

osobowego w kontekście wydatków ponoszonych przez turystów zagranicznych,
oznacza całokształt wymiany usług i świadczeń za te usługi



Światowa Organizacja Turystyki wyróżnia 3 zasadnicze formy turystyki:



Krajową ( obejmującą podróże mieszkańców po własnym kraju)



Przyjazdową ( obejmującą przyjazdy do danego kraju osób stale mieszkających za
granicą)



Wyjazdową ( wyjazdy mieszkańców danego kraju za granicę)

Międzynarodowy ruch osobowy, aby mógł rozwijać się bezkolizyjnie, przynosząc korzyści dla jej

uczestników, wymaga uregulowań prawnych

Państwa WE na przełomie lat 80 i 90 realizowały działania zmierzające do usunięcia ograniczeń dla

rozwoju ruchu turystycznego, co doprowadziło do zawarcia Układu Schengen (największą swobodę
posiadają obywatele państw członkowskich)

Zgodnie z obywatelstwem UE ustanowionym na mocy Traktatu z Maastricht i włączonym do Traktatu

ustanawiającego Wspólnotę Europejską, każda osoba mająca obywatelstwo państwa członkowskiego
UE jest jednocześnie obywatelem Unii. Wyrazem tego statusu jest prawo do swobodnego
podróżowania i osiedlania się na obszarze UE.

Zniesienie kontroli osób na granicach wewnętrznych UE
Zniesienie przeszkód w postaci kontroli granicznych między państwami UE przyczyniło się do

znacznego skrócenia czasu podróży.

W dniu 14 czerwca 1985 roku przedstawiciele rządów Francji, RFN, Belgii, Holandii, Luksemburga,

podpisali w Schengen (Szengen) układ dotyczący stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych
granicach.

Największą swobodę w podejmowaniu i realizowaniu decyzji o zagranicznym wyjeździe w celach

turystycznych maja obywatele państw członkowskich UE. W ramach WE zostały już usunięte niemal
wszystkie ograniczenia wynikające z przesłanek politycznych dotyczących rozwoju
międzynarodowego ruchu turystycznego.

Pierwszymi aktami prawnymi Wspólnoty dotyczącymi polityki w dziedzinie turystyki były:



Uchwała Rady z 10.04.1984 o polityce Wspólnoty w dziedzinie turystyki



Komunikat: Polityka Wspólnoty w dziedzinie turystyki. Wytyczne wstępne

Swoboda przepływu osób

Dla celów statystycznych Światowa Organizacja Turystki podzieliła Świat na regiony turystyczne.

Struktura ta ma charakter umowny. W statystykach WTO wyodrębniono regiony turystyczne:
Region Europejski, Amerykański, Afrykański, Środkowo-Wschodni, Azji Wschodniej i Pacyfiku, Azji
Południowej. Regiony o dużym międzynarodowym ruchu turystycznym podzielono na subregiony.

 
Region Europejski:



Europa Północna ( Wielka Brytania, Irlandia, Islandia, Dania, Norwegia, Szwecja, Finlandia)



Europa Środkowa i Wschodnia ( Polska, Czechy, Słowacja, Węgry, Rumunia, Bułgaria, Litwa,
Łotwa, Białoruś, Ukraina, Mołdawia, Estonia, Rosja, Gruzja, Armenia, Azerbejdżan, Kazachstan,
Tadżykistan, Uzbekistan)



Europa Zachodnia ( Niemcy, Austria, Szwajcaria, Holandia, Belgia, Luksemburg, Francja,
Lichtenstein, Monako)



Europa Południowa ( Portugalia, Gibraltar, Hiszpania, San Marino, Włochy, Słowenia, Chorwacja,
Bośnia i Hercegowina, Serbia i Czarnogóra, Albania, Macedonia, Grecja)



Europa Wschodnio- Śródziemnomorska (Turcja, Cypr, Izrael)

 
Region Europejski zajmuje I miejsce w świcie pod względem ilości międzynarodowych przyjazdów

i wyjazdów turystycznych oraz dochodów z turystyki zagranicznej. 

Największym krajem emisyjnym w Europejskiej turystyce zagranicznej SA Niemcy, Wielka

Brytania, Włochy, Francja. W turystyce międzynarodowej uczestniczą także mieszkańcy Holandii,
Szwecji, Belgii, Finlandii, Danii.

Struktura międzynarodowego ruchu

turystycznego:

O rozwoju turystyki międzynarodowej, wg WTO, mają decydować czynniki:



Ekonomiczne ( wzrost pozycji gospodarczej, wzrost gospodarki, pogłębianie się różnic między
krajami bogatymi i biednymi, globalizacja działalności gospodarczej, harmonizacja walut)



Polityczne ( usuwanie barier ograniczających swobodę podróży międzynarodowych)



Demograficzne ( starzenie się społeczeństwa, wzrost liczby ludności, migracje)



Technologiczne ( rozwój telekomunikacji i systemów informatycznych, rozbudowa infrastruktury
komputerowej)



Społeczno- środowiskowe (wzrost świadomości dotyczącej zagrożeń środowiska przyrodniczego)



Marketingowe ( wykorzystywanie najnowszych technologii elektronicznych do rozpoznawania
możliwości wykorzystania dostępnych wolnych miejsc w poszczególnych rodzajach turystyki,
usprawnienie procesów komunikowania się z turystami)

Dla rozwoju międzynarodowej turystyki najważniejsze są postanowienia:



Zniesienie pomiędzy Państwami Członkowskimi opłat celnych i ograniczeń ilościowych w imporcie
i eksporcie towarów



Rynek wewnętrzny charakteryzujący się zniesieniem przeszkód w swobodnym przepływie towarów,
osób, usług i kapitałów



Środki dotyczące wjazdu i poruszania się osób po rynku wewnętrznym (wizy)



Zbliżenie prawodawstwa państw członkowskich do funkcjonowania wspólnego rynku



Polityka w zakresie ochrony środowiska



Przyczynianie się do wzmocnienia ochrony konsumenta



Środki w dziedzinach energii, ochrony obywateli i turystyki

Rozwój turystyki jest korzystny dla gospodarki narodowej- wpływa na
poprawę bilansu płatniczego, stwarza nowe i stosunkowo tanie
miejsca pracy, oddziałuje na rozwój infrastruktury technicznej.

Wydział Turystyki pełni funkcje koordynacyjne w obrębie Komisji Europejskiej,

poprzez staranie się aby interesy z zakresu turystki były brany pod uwagę podczas
przygotowywania projektów legislacyjnych, programów dotyczących turystyki.

 
Zadania WT:



Podkreślanie znaczenia turystyki w rozwoju gospodarczym



Utrzymywanie dobrej koniunktury



Tworzenie nowych miejsc pracy



Podnoszenie jakości, konkurencyjności, zrównoważonego rozwoju



Wydawanie

publikacji



Zgodność szeroko pojętej podaży turystycznej z zainteresowaniami oraz popytem
zgłaszanym przez turystów

Sektory polityki UE związane z turystyką:



Ochrona konsumenta i prawa turystów



Statystyka



Polityka wobec małych i średnich przedsiębiorstw



Swoboda podejmowania działalności gospodarczej i świadczenia usług



Polityka transportowa



Ochrona środowiska



Polityka regionalna

Kraje UE należą do jednych z najbardziej atrakcyjnych regionów turystycznych świata. O

tej atrakcyjności świadczą urozmaicone walory naturalne i antropogeniczne oraz
bardzo dobrze rozwinięta infrastruktura.

Natężenie ruchu turystycznego w poszczególnych krajach jest bardzo zróżnicowane.

Wpływają na to takie czynniki jak: atrakcyjność walorów turystycznych, położenie
geograficzne, rozwój infrastruktury turystycznej (głównie bazy noclegowej i
komunikacyjnej), imprezy międzynarodowe (targi, igrzyska olimpijskie), uwarunkowania
historyczne, nastawienie miejscowej ludności do turystów zagranicznych. Kraje, które
notują największą liczbę zagranicznych turystów, to leżące w basenie Morza
Śródziemnego trzy potęgi turystyki wypoczynkowej: Francja (23%), Hiszpania (16%),
Włochy (12%). Na te państwa przypada ok. 50% przyjazdów UE.

Ruch wewnątrz regionalny dominuje w unijnej strukturze geograficznej

międzynarodowego ruchu turystycznego. Składa się na to kilka czynników: turyści
często odwiedzają sąsiednie kraje, chętnie odwiedzane są kraje bliskie w sensie
językowym i kulturowym, przeważają podróże na małe odległości. Swobodnemu
przepływowi obywateli między państwami Unii sprzyjają również ułatwienia graniczne .
Następuje liberalizacja formalności granicznych: łagodzenie przepisów paszportowych,
wizowych, celnych, znoszenie kontroli na granicach wewnętrznych (umowa z
Schengen) państw członkowskich raz wprowadzania wspólnej waluty.

 
Szczególe znaczenie ma turystyka młodzieżowa, ponieważ to właśnie młodzi ludzie

ciekawi świata, otwarci, odważni, pragnący odkryć coś nowego zawsze przecierają
szlaki turystyczne.

Źródła:

„Międzynarodowy ruch turystyczny w Unii Europejskiej”- K.J. Helnarska
„Unia Europejska” Tom 1
„Graniczny ruch osobowy i towarowy w Unii Europejskiej”- A. Maksimczuk, L.Sidorowicz