Komunikowanie społeczne

Według Josepha de Vito

PREZENTOWANIE

Blok 12

Komunikowanie interpersonalne

2

Styl, prezentacja i krytyka

Komunikowanie interpersonalne

3

Styl oralny

• Dobór słów

– Jasność.
– Zapał.
– Stosowność.
– Osobisty charakter.
– Wigor.

• Budowa zdań

– Wybierać zdania krótkie.
– Raczej budować frazy proste niż skomplikowane.
– Używać strony czynnej.
– Stosować zdania twierdzące niż przeczące.
– Zmieniać rodzaj i długość używanych zdań.

• Przejścia
• Podsumowania cząstkowe

Komunikowanie interpersonalne

4

Sposoby prezentowania

• Prezentowanie

– Spontaniczna improwizacja.
– Czytanie.
– Improwizacja przygotowana.

• Głos

– Siła.
– Sposób wypowiadania.
– Ton.
– Artykulacja i akcentowanie.
– Przerwy.

• Zachowania fizyczne
• Spojrzenie. Mimika. Postawa. Gesty. Ruchy.
• Powtarzanie: ćwiczenie wypowiedzi i doskonalenie prezentacji

– Powtórzyć wypowiedź od początku do końca. Zmierzyć czas wypowiedzi. Odtworzyć

maksymalnie wiernie sytuację, w jakiej będzie przedstawiana wypowiedź. Obserwować siebie
w roli mówcy. Wprowadzić modyfikacje i notatki do prezentacji. Powtarzać na wiele sposobów.

• Ocena wypowiedzi

– Kilka wskazań co do krytyki wypowiedzi. Sposób formułowania ocen

Komunikowanie interpersonalne

5

Przegląd zagadnień

• Styl ustny jest uprzywilejowany w komunikacji publicznej. Różni się on od

stylu pisemnego krótszymi, prostszymi i bardziej familiarnymi słowami
oraz większą liczbą ograniczeń i terminów odnoszących się do słuchaczy.

• Najlepiej uzyskamy jasność wypowiedzi mówiąc zwięźle i precyzyjnie.

Należy zastosować punkty odniesienia, słowa krótkie, bezpośrednie oraz
powszechnie używane a także powtórzenia, przeformułowania i
podsumowania cząstkowe.

• Aby uzyskać żywość stylu najlepiej stosować stronę czynną czasowników,

czasowniki silne oraz figury stylistyczne i obrazy.

• Odpowiedniość stylu osiąga się poprzez właściwy dobór języka, unikanie

terminów rzadkich, dziwnych i technicznych oraz żargonu, akronimów i
skrótów, żargonu, słów grubiańskich i wyrażeń szokujących.

• Najłatwiej uzyskać styl osobisty wypowiedzi poprzez używanie zaimków

osobowych, stawianie pytań i wychodzenie naprzeciw audytorium.

• Wigor wypowiedzi uzyskuje się najłatwiej poprzez usuwanie wyrażeń

osłabiających wypowiedź, unikanie banałów i klisz mentalnych.

Komunikowanie interpersonalne

6

Przegląd zagadnień 2

• Komponując dyskurs należy dać pierwszeństwo zdaniom

krótkim, bezpośrednim, aktywnym i twierdzącym. Należy
również zmieniać rodzaj i długość używanych zdań.

• Istnieją trzy sposoby prezentacji dyskursu: improwizacja

spontaniczna, czytanie i improwizacja przygotowana.

• Improwizacja spontaniczna polega na prezentacji bez

żadnego przygotowania, podczas gdy lektura wymaga
wcześniejszego zredagowania całego wystąpienia, które
następnie jest odczytywane. Improwizacja przygotowana
wymaga użycia drobiazgowego przygotowania.

• Zapamiętuje się więc główne idee wystąpienia i kolejność

ich prezentowania, ale nie dobiera się z góry ściśle
terminów, które zostaną zastosowane.

Komunikowanie interpersonalne

7

Przegląd zagadnień 3

• Każdy mówca winien dostosować siłę głosu do odległości dzielącej

go od słuchaczy, siły szumów, które powinien pokonać, do akustyki
sali i do potrzeb uwypuklenia niektórych idei.

• Należy dostosować sposób wypowiadania do przyznanego czasu,

treści wypowiedzi i kondycji słuchaczy.

• Należy zmieniać ton (modyfikować wysokość głosu) odpowiednio do

przekazywanego w wypowiedzi sensu.

• Trzeba unikać błędów artykulacji i wymowy. Głos zbyt słaby lub

mało jasny, złej artykulacji spółgłosek, mieszania wyrazów podobnie
brzmiących (paronimów), niewłaściwego wymawiania lub
niezrozumiałego akcentowania.

• Przerwy służą do wskazania, że przechodzimy od jednej do drugiej

ważnej części dyskursu, dają czas słuchaczom na zastanowienie się,
umożliwiają im zrozumienie pytania i uświadamiają, że za chwilę
usłyszą szczególnie ważną ideę.

Komunikowanie interpersonalne

8

Przegląd zagadnień 4

• Mówca demonstruje skuteczne zachowania fizyczne

wchodząc w kontakt wzrokowy ze swym audytorium,

pozwalając pojawiać się swoim uczuciom na obliczu,

przyjmując postawę wskazującą, że panuje nad sytuacja

komunikacji publicznej, wykonuje naturalne gesty i nieco

się porusza.

• Podczas powtarzania należy mierzyć czas wystąpienia,

pracować nad intensywnością głosu, wypowiedzią, i

tonem, zanotować rozmieszczenie przerw i inne

wskazówki, które mogą pomóc udoskonalić zachowania

fizyczne.

• W momencie formułowania krytycznej oceny należy

próbować podkreślić punkty pozytywne, robić uwagi

obiektywne, ścisłe i konstruktywne oraz unikać postawy

zrywającej komunikację.

Komunikowanie interpersonalne

9