RYNEK

ELEKTRONICZN

Y

I

RYNEK

TRADYCYJNY

Aleksandra

Zwolińska

Adam Walus

Pojęcie rynku elektronicznego (w skrócie ER,

ang. electronic market), zwanego również rynkiem

wirtualnym, powstało w latach 80. w pracach grupy

badawczej z Massachusetts Institute of Technology. W

literaturze brak jest ogólnej i powszechnie

akceptowalnej definicji elektronicznego rynku. Wielu

autorów tworzy zwykle ad hoc określenia,

ukierunkowane jedynie na specyficzne zagadnienia. W

pewnym stopniu wspomaganie i automatyzacja

działalności rynkowej przez systemy informatyczno-

telekomunikacyjne są utożsamiane z pojęciem rynku

elektronicznego. Twierdzi się tak dlatego, iż w

przyszłości wiele konwencjonalnych rynków będzie

przekształcanych w ER, a także tworzonych będzie wiele

nowych ER. Wielu autorów definiuje ER jako

systemy sprzętu i oprogramowania

komputerów (systemy rozproszone), u których podstaw

leży koncepcja elektronicznej wymiany dokumentacji.

RYNEK
ELEKTRONICZNY

RYNEK ELEKTRONICZNY

ang. electronic market, e-market, virtual market, cyber market

Powinien być rozumiany jako sieć

interakcji i powiązań, miejsce gdzie

spotykają się oferenci i klienci w

celu dokonania transakcji sprzedaży

i zakupu w dowolnej sieci

teletransmisyjnej, często rozległej –

globalnej – gdzie dokonywane są

transakcje biznesu elektronicznego.

RYNEK ELEKTRONICZNY

Niekiedy rynek elektroniczny kojarzony jest

wyłącznie z rozproszonymi systemami

informatycznymi składającymi się ze
sprzętu i oprogramowania, opartymi

głównie na wymianie elektronicznej

dokumentacji, ale taki sposób podejścia

wobec zachodzących obecnie zjawisk

wydaje się być niewystarczający. Występuje

też czasami utożsamienie go z funkcjami

zachodzącymi w przestrzeni wirtualnej –

czyli handlem elektronicznym – lub

narzędziami np. finansowymi obsługującymi

handel elektroniczny i instytucjami

biorącymi udział w tej obsłudze.

RYNEK ELEKTRONICZNY

W związku z ukazanym umiejscowieniem

zwraca się uwagę na dodatkowe ograniczenie

wymienionych uprzednio terminów. W

szerszym zakresie rynek określa się jako

elektroniczny, gdy zastosowania systemów

informatyczno – telekomunikacyjnych mają

ważny lub decydujący wpływ na strukturę

rynku i zachodzące na nim procesy, w tym

znaczeniu jest on bliski całej gospodarce

elektronicznej.

RYNEK ELEKTRONICZNY

W znaczeniu węższym rynek

elektroniczny utożsamia się z

systemem informatyczno-

telekomunikacyjnym umożliwiającym

automatyczną realizację kupna-

sprzedaży. Wówczas jest to pojęcie

związane z handlem elektronicznym. W

wielu pracach zwraca się też słusznie

uwagę na transformację rynków

elektronicznych, pokazując przejście

ich architektury od systemu dystrybucji

prostej do indywidualnej, wyróżniając

różne

struktury.

RYNEK ELEKTRONICZNY

STRUKTURY:

HIERARCHICZNĄ

gdzie z oferty i usług pojedynczego

dostawcy korzystało poprzez

infrastrukturę telekomunikacyjną

wielu klientów, przeważnie z jego

branży.

RYNEK ELEKTRONICZNY

SIECIOWĄ („RYNKOWĄ”)

łączącą wielu dostawców z wieloma

klientami poprzez mechanizmy

konkurujących pomiędzy sobą nie

tylko możliwością dostępu do sieci, ale

także asortymentem, powiązaniami,

cenami i innymi atrybutami

ekonomicznymi oraz multimedialnymi.

RYNEK ELEKTRONICZNY

SPERSONALIZOWANĄ

Gdzie mechanizmy telekomunikacyjne

systemu sieciowego zawierają

dodatkowe filtry (np. w postaci

semantycznej) pozwalające na

zaspokojenie szczególnych potrzeb

indywidualnego klienta

zarejestrowanego w określonym

serwisie.

RYNEK ELEKTRONICZNY

Jest to rozróżnienie bardzo istotne ze względu

na konsekwencje, jakie za sobą pociąga.

Zarówno nowoczesne zintegrowane systemy

wspomagające zarządzanie typu ERPII (np.

MySAP, IFS Application, Oraacle Financial),

jak i nowoczesne hurtownie danych

posiadają dodatkowe mechanizmy

dopasowujące je do zasad prowadzenia

handlu, który w rezultacie podjętych działań

można nazwać elektronicznym.

RYNEK ELEKTRONICZNY

To, czy przyszły użytkownik będzie mógł z

nich skorzystać, zależy zarówno od niego

– może nie kupić odpowiednich modułów

programów – jak i istnienia w otoczeniu

użytkownika odpowiedniej infrastruktury

– miejsca, gdzie będzie mógł

przeprowadzić swoje transakcje, czyli

rynku elektronicznego. Wymienione dotąd

elementy są kluczowymi zjawiskami tzw.

gospodarki elektronicznej (wirtualnej).

RYNEK ELEKTRONICZNY

Przez elektroniczną gospodarkę należy tu rozumieć

istniejącą czasowo w przestrzeni sieci rozległych, głownie

Internetu, w sferze normatywnej i pozanormatywnej

sztuczną organizację społeczno-ekonomiczną której

architektura ze względu na swą dynamiczną złożoność i

specyfikę używanej infrastruktury nie może być

zastosowana w sposób statyczny w świecie realnym,

chociaż towary i płatności występujące w tej sferze należą

właśnie do tego świata.

Wydaje się jednak, że pojęcie gospodarki elektronicznej jest

zjawiskiem szerszym niż używanej często z nią zamiennie

gospodarki wirtualnej, ponieważ istnieją procesy w

gospodarce elektronicznej, które ze względu na pewne

przyjęte standardy nie mają wiele wspólnego z przyjętym

na rzecz tej pracy pojęciem wirtualności – od początku do

końca są z góry zdeterminowane.

RYNEK ELEKTRONICZNY

Ponadto – to właśnie mechanizmy i narzędzia

rynku elektronicznego w połączeniu z

infrastrukturą organizacyjną-informacyjną i

instytucjonalno-prawną stanowią de facto

gospodarkę elektroniczną. Rynek

elektroniczny jest jednym z

najistotniejszych elementów i wyrywanie go

z kontekstu gospodarki po to, by go

wyodrębnić w rozpatrywanym przekroju

typologicznym nie wydawało się sensowne.

RYNEK ELEKTRONICZNY

Podstawowymi elementami tak rozumianego

rynku elektronicznego są:

• Szeroko rozumiany towar ( w tym informacja, usługi)
• kontrahenci (oferenci, konsumenci i ich relacje wzajemne,

znani sobie lub anonimowi)

• Elektroniczny pieniądz (dotychczas wspomagany

gotówkowym pieniądzem tradycyjnym i kartami, występuje
w postaci elektronicznych płatności-cyberpłatności)

• Elektroniczny dokument (we wszystkich możliwych

standardach|)

• Elektroniczna transakcja (procedura rozliczeniowa w sieci

pomiędzy kontrahentami realizowana za pomocą płatności
tradycyjnych lub cyberpłatności).

RYNEK ELEKTRONICZNY

Co wpływa na rynek

elektroniczny?

• rodzaj uczestnika

• zasięg

• czynnik czasu

• forma organizacji rynku

RYNEK ELEKTRONICZNY

SIŁY NA E-RYNKU

SIŁY NAPĘDZAJĄCE

•

rynek sterowany popytem

• rynek sterowany popytem i podażą

•

rynek sterowany podażą

MARKA PRZYCIĄGAJĄCA UCZESTNIKÓW

•

marka sprzedawcy

•

marka nabywcy

•

marka rynku

RYNEK ELEKTRONICZNY

SIŁY NA E-RYNKU

MARKA PRZYCI ĄGAJ ĄCA RYNEK

sprzedawca

rynek

nabywca

po

py

t

e-banking aukcj e

po

py

t

i p

od

aż

portal

C2C

S

IŁ

A

N

A

PĘ

D

Z

A

J

Ą

C

A

po

d

aż

RYNEK ELEKTRONICZNY

Kto wspomaga rozwój E-rynku?

• dostarczyciele usług

• dostarczyciele aplikacji

• domy mediowe

• dostarczyciele usług logistycznych

• „dostarczyciele” marki i bezpieczeństwa

• dostarczyciele usług rozliczeniowych

• partnerzy handlowi

RYNEK ELEKTRONICZNY

GŁÓWNE ROZWIĄZANIA W ZAKRESIE

E-RYNKÓW:

•

aukcje (Allegro)

•

serwisy ogłoszeniowe (OLX)

•

sklepy internetowe (Iperfumy)

•

pasaże handlowe (Kominy.pl)

•

wirtualne giełdy

•

przetargi

•

targi

RYNEK ELEKTRONICZNY

AUKCJA INTERNETOWA

• Punktem wyjścia jest zwykle cena wywoławcza, od której zaczyna się licytacja,

czyli zgłaszanie przez potencjalnych nabywców coraz wyższej ceny za

oferowany towar. Zakupu dokonuje podmiot, który w ramach licytacji

zaproponuje najwyższą cenę.

•

Popularne jest również stosowanie formy zakupu "Kup teraz, co zwalnia

potencjalnych nabywców z obowiązku śledzenia aukcji i pozwala na

natychmiastowy zakup towaru. Wiele serwisów aukcyjnych dopuszcza również

sprzedaż wielu egzemplarzy danego towaru jednocześnie. Aukcje są jednym z

najbardziej preferowanych form zakupu dokonywanych

przez użytkowników Internetu. Funkcjonują 24 godziny na dobę.

•

Aukcje odbywają się według ściśle określonego, przejrzystego zespołu reguł
licytacji i są przeprowadzane publicznie. Wymagają dużych nakładów pracy,

ponieważ do ich przeprowadzenia wymagana jest obecność znacznej liczby
licytujących, a także obsługujących aukcję. Mechanizm ten był i często jest

wykorzystywany na szczególnych, specyficznych rynkach, od sprzedaży

produktów rolniczych po handel bardzo drogimi dziełami sztuki. Przedmiotem

licytacji bywają nie tylko rozmaite dobra rzeczowe i usługi, przedmiotem handlu

może być także na przykład czas antenowy, przeznaczony na emisję reklam.

RYNEK ELEKTRONICZNY

SERWISY OGŁOSZENIOWE

  typ serwisu internetowego, pozwalający na

zamieszczanie ogłoszeń i ich przeglądanie, a przez to
kojarzenie stron transakcji (kupującego ze
sprzedającym). Ogłoszeniodawcy zwykle zamieszczają
przedmioty w odpowiednich kategoriach, co ułatwia
kupującym znalezienie danego przedmiotu.
Szczególnym rodzajem serwisów ogłoszeniowych
są serwisy aukcyjne.

PRZYKŁADY:

Domy.pl, gumtree.pl, otomoto.pl, OLX.pl, gazetapraca.pl

RYNEK ELEKTRONICZNY

SKLEPY INTERNETOWE

Forma ta staje się obecnie coraz popularniejsza z uwagi na wygodę i obniżenie kosztów sprzedaży , a

ponadto daje to możliwość szybkiego porównania cen u wielu dostawców.

Zalety sklepów internetowych,
• dostęp 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu, 365 dni w roku,
• wygoda korzystania, możliwość dokonywania zakupów towarów, które są w inny sposób trudno

dostępne, większą możliwość wyboru , dostęp do aktualnych ofert z całego świata,

• często tańsze zakupy niż w tradycyjnych sklepach
• szybki czas dostawy
• możliwość porównywania ofert.
Wady sklepów internetowych:
• brak możliwości fizycznego obejrzenia towaru czy wypróbowania go,
• wątpliwości klientów, co do bezpieczeństwa transakcji oraz wiarygodności i uczciwości stron biorących

udział w niej udział,

• brak kontaktu z żywą osobą,
Kluczowe elementy sukcesu eSklepów:
• stworzenie atrakcyjnej strony internetowej przyciąga uwagę i wzbudza

zainteresowanie, informacja łatwa i intuicyjna, łatwe wyszukiwanie pożądanych produktów,

• opracowanie struktury logistycznej, umożliwiającej realizację zamówień, chodzi o dostarczenie towaru

i sprawną informację zwrotną,

• pozyskiwanie i utrzymanie klienta, efektywny i tani system dystrybucji, dogodny system płatności i

bezpieczeństwo transakcji.

RYNEK ELEKTRONICZNY

GIEŁDA INTERNETOWA

to miejsce, gdzie dokonują się transakcje kupna, sprzedaży,

przy czym nie ma tutaj rozgraniczenia pomiędzy kupującymi i
sprzedającymi - obie strony transakcji mogą pełnić tę rolę.
Giełdy internetowe są ściśle wyspecjalizowane wg określonych
branż, gdzie nabywcy i dostawcy mogą prowadzić transakcje
w systemie ofert i pozycji cenowych. Na giełdach
internetowych dokonuje się zakupu i sprzedaży takich
towarów jak: metale kolorowe, zboża, kauczuk, bawełna. W
tradycyjnym systemie sprzedaży giełdowej sprzedający i
kupujący spotykają się na giełdzie na tzw. ringu, gdzie
dochodzi do zawarcie transakcji. Obecnie dzięki Internetowi
istnieje możliwość przeniesienia ringu w przestrzeń wirtualną.
Wirtualne giełdy są więc odpowiednikiem tradycyjnych giełd.

RYNEK ELETRONICZNY

PASAŻ HANDLOWY

miejsce gdzie zgrupowana jest oferta wielu sklepów internetowych. Istnieją pasaże:
• będące zbiorem całkowicie niezależnych sklepów,
• całkowicie ”wchłaniające” ofertę indywidualnego sklepu,
• mieszane - będące kombinacją obu powyższych rozwiązań.
Do pasaży handlowych zalicza się zarówno proste rozwiązania, które na stronie

głównej prezentują najatrakcyjniejsze, promowane produkty, a resztę stanowią
linki do całkowicie niezależnych klepów; jak i rozwiązania bardziej skomplikowane
- integrujące sklepy pasażu w jeden ogromny hipermarket.

Oferta wielu sklepów często jest eksponowana za pomocą wystandaryzowanego

sposobu dla całego pasażu. Takie rozwiązanie sprzyja unifikacji. Klient z każda
kolejna witryną nie musi się uczyć ja ma się po niej poruszać i co może znaleźć
pod dana ikoną.

Cechą charakterystyczna pasaży na świecie jest ich otwartość. Są one tworzone

chętnie w portalach horyzontalnych - w myśl zasady - gdzie dużo odwiedzających
tam i dużo kupujących. W większości przypadków przyłączenie do pasażu jest
odpłatne, a od transakcji tam zawieranych pobierana jest prowizja.

RYNEK ELEKTRONICZNY

E-RYNEK A E-GIEŁDA

SPRZEDAWCA

E-RYNEK

NABYWCA

SPRZEDAWCA

E-GIEŁDA

NABYWCA

RYNEK ELEKTRONICZNY

WADY ZAKUPÓW NA RYNKACH ELEKTRONICZNYCH:

•

Możliwość wywierania na konsumentów swoistej presji w postaci

żądania zapłaty za towary niezamówione, a dostarczone w ramach tzw.

technik promocyjnych

•

Zmniejszenie ilości informacji dostarczanych konsumentowi

• Większe prawdopodobieństwo występowania przypadków stosowania

reklamy wprowadzającej w błąd

• Niemożność bezpośredniego obejrzenia ani wypróbowania produktów

•

Zwiększone ryzyko naruszenia praw do prywatności konsumenta

związane z natrętnym stosowaniem technik komunikowania się z nim

• Trudności dowodowe wynikające ze stosowanych środków komunikacji

nie zawsze zapewniające materialną formę utrwalenia składanych

oświadczeń

•

Różnorodne inne niebezpieczeństwa związne z formą sprzedaży

pewnych, szczególnych kategorii produktów np. artykułów medycznych.

RYNEK ELEKTRONICZNY

ZALETY ZAKUPÓW NA RYNKACH ELEKTRONICZNYCH:

•niski koszt dotarcia do potencjalnych klientów
•możliwość precyzyjnego docierania do klientów należących do

określonych grup docelowych

•możliwość prezentacji oferty przy wykorzystaniu wielu dostępnych

metod wizualizacji danych

•możliwość łatwej dyferencjacji oferty - przygotowania oferty dla

różnych grup klientów i prezentowanie najważniejszych dla danej
grupy korzyści jakie daje dany produkt

•możliwość docierania do klientów oraz kreowania wizerunku marki

przy wykorzystaniu różnego rodzaju reklam

•możliwość mierzenia skuteczności i opłacalności różnych rodzajów

reklam - zwiększanie skuteczności oraz oszczędności z tytułu
zaniechania nieopłacalnych form reklamy

•możliwość zwiększania sprzedaży poprzez podnoszenie użyteczności

własnej strony dzięki prowadzeniu regularnych analiz ruchu na
stronie, sond wśród użytkowników itp.

RYNEK TRADYCYJNY

Rynkiem tradycyjnym możemy

nazwać miejsce, które umożliwia

zawarcie transakcji między

sprzedającym a kupującym. W

przeciwieństwie do rynków

elektronicznych, kupujący zna w

pełni walory towaru oraz ma

bezpośredni kontakt z sprzedającym.

RYNEK TRADYCYJNY

Według zasięgu geograficznego możemy wyróżnić 5

rynków:

• Lokalny – w bezpośrednim otoczeniu klienta

• Regionalny – do kontaktów między klientem a dostawcami

dochodzi na większym terenie, np. powiatu, województwa

• Narodowy (krajowy) – funkcjonuje w obrębie państwa

• Międzynarodowy – prowadzone są transakcje pomiędzy

przynajmniej dwoma państwami

• Światowy – dotyczy wymian dóbr i usług na obszarze

całego świata

Najbardziej powszechne dla rynków tradycyjnych są te

pierwsze trzy, a mianowicie: lokalny, regionalny,

narodowy.

RYNEK TRADYCYJNY

W ujęciu historycznym:

Rynek – centralny plac miejscowości, charakterystyczny dla

urbanistyki europejskich miast. Rynki wytyczano od początku

średniowiecza do XIX wieku. Pochodzenie nazwy Słowo rynek

pochodzi od niemieckiego terminu Ring (dosł. "pierścień"),

który pojawił się na ziemiach polskich wraz z

przeprowadzanymi lokacjami na prawie niemieckim (jednak

niemieckim odpowiednikiem słowa rynek jest Markt lub

Marktplatz). Ring oznacza specyficzny rodzaj rynku z

umieszczonym pośrodku blokiem zabudowy. Funkcje: Rynek był

przestrzenią wymiany handlowej i miejscem, w którym zbiegały

się drogi prowadzące do miasta. Lokalizowano przy nim ratusz -

siedzibę władz miejskich – a w jego pobliżu najczęściej także

główną świątynię miasta.

RYNEK TRADYCYJNY

W dzisiejszym ujęciu rynkiem tradycyjnym

jest miejsce gdzie dokonuje się transakcji.

Sklep – lokal użyteczności publicznej,

obiekt handlowy, przeznaczony do

detalicznej sprzedaży towarów. Z punktu

widzenia marketingu jest to miejsce

prowadzenia merchandisingu, czyli

wpływania na zachowania klientów

poprzez wystrój pomieszczenia i sposób

prezentacji towarów.

RYNEK TRADYCYJNY

Sklepy biorą nazwę od wielkości:

• sklepik: placówka handlowa prowadzona przez

właściciela, sklepikarza, ewentualnie z pomocą

rodziny • sklep: tutaj pojawia się personel najemny:

sprzedawca, dawniej subiekt, elegancko – ekspedient

oraz kasjer

• dom handlowy, dom towarowy, centrum handlowe:

to już duże, czasem zajmujące kilkupiętrowy budynek

przedsięwzięcie

• supermarket: współczesna nazwa domu handlowego

• hipermarket

RYNEK TRADYCYJNY

Ewolucja sklepów:

Tradycyjnym wyposażeniem sklepu jest stół sklepowy (lada,

kontuar), oddzielający sprzedawcę z towarem od klientów.

Lada zabezpieczała towar przed kradzieżą ze strony

klientów, a oddzielna kasa zabezpieczała gotówkę przed

pazernością sprzedawcy. Z czasem zaczęto oszczędzać:

sprzedawca obsługiwał klientów i przyjmował zapłatę, czyli

pełnił również rolę kasjera. W celu dalszego obniżenia

kosztów zlikwidowano ladę dopuszczając klientów do półek

z towarem. W ten sposób powstał sklep samoobsługowy,

czyli SAM. Skrajnym sposobem obniżenia kosztów jest

wystawienie towarów w opakowaniach transportowych,

bez wykładania ich na półki; sklep tego rodzaju to dyskont.

RYNEK TRADYCYJNY

Supermarket – w ścisłym znaczeniu: sklep o bardzo dużej

powierzchni, sprzedający szeroki asortyment towarów codziennego

użytku, takich jak żywność, ubrania, kosmetyki, środki czyszczące itp.

Uznaje się , iż supermarket ma powierzchnię nie przekraczającą 2,5 tys

m². Supermarkety są ukierunkowane głównie na żywność, z niewielkim

udziałem art. Przemysłowych. Istnieją również sklepy o stosunkowo

małej powierzchni (do ok. 2500 m²), gdzie główny nacisk kładzie się na

niskie ceny, które uzyskuje się przez znaczną redukcję kosztów. Dla

klienta zazwyczaj te niższe koszty widoczne są w postaci uproszczonej

ekspozycji (towary wykładane są na półkę w opakowaniach zbiorczych,

a nie jak w hiper- czy supermarketach w opakowaniach

jednostkowych). Sklepy takie nazywa się dyskontami. W typowym

supermarkecie sprzedaż towarów ma charakter samoobsługowy –

większość towarów jest wyłożona na długich półkach, z których klienci

wkładają je sami bezpośrednio do wózków lub koszyków. Faktyczna

sprzedaż towaru ma miejsce dopiero po dotarciu klienta z wózkiem do

kasy.

Przykładami supermarketów są: Carrefour, Biedronka

RYNEK TRADYCYJNY

Hipermarket – duży sklep wielkopowierzchniowy, często

też ze względu na swoje rozmiary znajdujący się na

obrzeżach miasta. Hipermarket w ścisłym tego znaczeniu to

sklep (market) o bardzo dużej powierzchni, sprzedający

szeroki asortyment towarów codziennego użytku, takich jak

żywność, ubrania, kosmetyki, środki czyszczące, RTV i AGD,

produkty FMCG (produkty szybkozbywalne z ang. Fast

Moving Consumer Goods). Przyjmuje się że hipermarket ma

powierzchnię przekraczającą 2,5 tys m². Hipermarket to

większa wersja supermarketu. Oprócz powierzchni na

większy asortyment oraz z uwagi na lokalizację posiada

parking na ponad 1000 miejsc.

Przykładami hipermarketów są: Real, Auchan

RYNEK TRADYCYJNY

Dom handlowy – położony w kontekście

miejskim wyspecjalizowany budynek, służący

jako miejsce handlu detalicznego produktów

jednego producenta lub należących do jednej

branży.

Hurtownia, składnica hurtowa –

przedsiębiorstwo handlowe zajmujące się

hurtem towarów, często w opakowaniach

zbiorczych, ukierunkowanym na klienta

prowadzącego sprzedaż detaliczną.

RYNEK TRADYCYJNY

DOM TOWAROWY

Wielodziałowe sklepy o powierzchni sal

sprzedażowych powyżej 2000 m2

prowadzące sprzedaż szerokiego i

uniwersalnego asortymentu towarów

głównie nieżywnościowych, często

prowadzące pomocniczą działalność

usługową i gastronomiczną.

RYNEK TRADYCYJNY

CENTRUM HANDLOWE

Zgrupowanie różnorodnych, detalicznych

jednostek handlowych i usługowych

prowadzonych zazwyczaj przez różne

przedsiębiorstwa stanowiące całość pod

względem handlowo-asortymentowo-

usługowym, budowlano-architektonicznym i

organizacyjno-administracyjnym,

przystosowane do kompleksowej obsługi

klientów.

RYNEK TRADYCYJNY

Jarmark (niem. Jahrmarkt – targ doroczny)

– rodzaj targu średniowiecznego o

znaczeniu ponadlokalnym, będącego

centrum wymiany towarów handlu

dalekosiężnego. Współcześnie nieliczne

istniejące nadal jarmarki mają miejscowy

zasięg lub stanowią rodzaj festynu.

Potocznie nazwa targ i jarmark używana

jest zamiennie.

RYNEK TRADYCYJNY

Sklep monopolowy – placówka handlowa zajmująca

się wyłącznie sprzedażą napojów alkoholowych. W

większości krajów napoje alkoholowe sprzedawane są

razem z innymi towarami. W sklepach mających

zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów

alkoholowych zazwyczaj wydzielane są specjalne

osobne stoiska, w których sprzedawane są wina i

wódki, czasem wraz ze słodyczami lub papierosami i

innymi wyrobami tytoniowymi. Sklepy monopolowe

należą do grupy regulowanych działalności

gospodarczych. Do ich założenia niezbędne jest

zezwolenie na sprzedaż alkoholu wydawane przez

gminę

RYNEK TRADYCYJNY

Sklepy wyspecjalizowane w określonym

rodzaju towaru biorą od niego nazwę; np.

sklep spożywczy oferuje artykuły spożywcze. A

oto kilka mniej oczywistych nazw polskich

sklepów: antykwariat, apteka, armatura,

bławatny, butik, cepelia, cukiernia, delikatesy,

desa, drogeria, ezoteryczny, galanteria,

herbaciarnia, kiosk, kolonialny, księgarnia,

kwiaciarnia, militarny, ogrodniczy, papierniczy,

pasmanteria, sex shop, spożywczy, ślubny,

trafika, warzywniak, zabawkarski, zielarnia.

RYNEK TRADYCYJNY

Zalety zakupów na rynkach tradycyjnych:

• Możliwość dokładnego przyjrzenie się, dotknięcia

przedmiotu.

• Możliwość przymierzenia, wypróbowania towaru,

zasięgnięcia opinii znajomych na miejscu.

• Możliwość samodzielnej oceny jakości wykonania.

• Małe natrafienia na nieuczciwego sprzedawcę.

• Możliwość weryfikacji zgodności produktu z opisem.

• Brak kosztów poniesionych za wysyłkę towaru

RYNEK TRADYCYJNY

 Wady zakupów na rynkach

tradycyjnych:

• Brak możliwości porównania oferty kilku

sklepów w tym samym czasie.

• Konieczność odwiedzania sklepu w godzinach

jego otwarcia.

• Konieczność szukania produktu, który chce się

kupić.

• Często wyższa cena niż na rynkach

elektronicznych cena.

Źródła:

1. Strategie i modele gospodarki elektronicznej / red.

nauk. Ce lina M. Olszak, Ewa Ziemba ; aut. Celina M.
Olszak [et al.]. . - Warszawa : Wydawnictwo Naukowe
PWN, 2007

2.  Systemy biznesu elektronicznego / Witold Chmielarz..

- Warszawa : Centrum Doradztwa i Informacji "Difin",
2007

3. Kompendium wiedzy o handlu / red. nauk. Maria

Sławińska ; aut. Barbara Borusiak [et al.]. - Warszawa :
Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008.

4. E-biznes, / M.Norris, S.West WKŁ, Warszawa 2001, r. 2
5. Strony internetowe