Wykład 3
Poznanie społeczne i postrzeganie
innych ludzi
Psychologia społeczna
CZĘŚĆ I – Poznanie społeczne
Postrzeganie rzeczywistości
To w jaki sposób postrzegamy
rzeczywistość zależy od naszej wiedzy oraz
tego jakie obszary wiedzy są w danym
momencie aktywne
Aby zrozumieć najprostszą wypowiedź lub
zdarzenie konieczna jest wiedza o
rzeczywistości szerszej niż bezpośrednio
obserwowana
„lubię książki”
Schemat – prototyp –
egzemplarz
Tym co odróżnia schematy od pojęć jest
fakt, że tworzące je elementy
(egzemplarze) mogą być lepszymi lub
gorszymi prototypami
Lepsze egzemplarze bliższe schematowi
Im mniej dany egzemplarz jest podobny do
schematu tym większe wątpliwości czy
wiedza, którą zawiera dany schemat może
być użyta w tej sytuacji
Skrypty
. WYKSZTAŁCENIE SKRYPTU W UMYŚLE –
odbywa się w trakcie procesu socjalizacji i jest
względnie uniwersalne kulturowo
2. AKTYWIZACJA SKRYPTU – przejście schematu
z pamięci długotrwałej do pamięci operacyjnej
Aktywizacja odbodźcowa – reakcja na sytuację
(nauczyciel wchodzący do klasy)
Aktywizacja przedpercepcyjna – dostępność
danego schematu jest zwiększona już przed
wejściem w sytuację
(debata feministyczna przed randką)
3. „WEJŚCIE W ROLĘ”
HEURYSTYKA – uproszczone reguły
myślenia pozwalające formułować sądy bez
analizy większości informacji związanych z
sądzeniem
HEURYSTYKA DOSTĘPNOŚCI –
przypisywanie większego
prawdopodobieństwa zdarzeniom, które
łatwiej nam przywołać do świadomości
Łatwiej przywołujemy wydarzenie, które są silnie
nacechowane emocjonalnie oraz ich egzemplarze
pojawiały się w naszym umyśle wielokrotnie
Rola mediów
Heurystyki c.d.
ZAKOTWICZENIA - ocena pewnej wartości liczbowej
często jest zmodyfikowaną wartością liczby łatwo
nam dostępnej (np. podaną przez innych)
Heurystyka zakotwiczenia jest ważnym elementem
działań ekonomicznym i biznesowym
Efekt ceny wywoławczej, handlowania się
REPREZENTATYWNOŚCI - Klasyfikowanie zjawiska
na podstawie jego podobieństwa do typowego
przypadku
leżący na ziemi człowiek (pijak czy chory?)
człowiek mówiący do siebie (słuchawka telefoniczna
czy wariat?)
SCHEMATY CECH
Określone zachowanie może być lepszym
lub gorszym dowodem cechy
Zachowanie może świadczyć o kilku
cechach.
Cecha może przejawiać się w wielu
zachowaniach
Ekologia
Szacunek dla
środowiska
Moda, konformizm
oszczędność
Poznawanie innych -
atrybucje
W jaki sposób interpretujemy przyczyny
zachowania innych osób i własnego zachowania?
Klasyczne teorie atrybucji
Fritz Heider (1958)
Zachowanie wypadkową sił zewnętrznych i cech
wewnętrznych
Działanie = siły zewnętrzne + zdolności x usiłowanie
Bernard Weiner (1979) – zróżnicowane
postrzeganie przyczyn porażki lub sukcesu
Czynniki kontrolowalne vs niekontrolowane
Stałe vs zmienne
Wewnętrzne i zewnętrzne
Przykład: Paweł wypadł słabo na egzaminie.
Dlaczego?
Podstawowy błąd atrybucji
Wyciąganie wniosków o cechach aktora nawet
wtedy, gdy jego zachowanie uwarunkowane
sytuacyjnie , przecenianie czynników
wewnętrznych, a niedocenianie zewnętrznych
Silnej wnioskujemy o cechach aktora, gdy
Jego zachowanie wyróżnia się
Gdy jest sprzeczne z oczekiwaniami
Gdy jego zachowanie ma poważne
konsekwencje
Gdy jego działania są postrzegane ksobnie przez
obserwatora
Asymetria atrybucji aktora i
obserwatora
Cudze zachowania wyjaśniamy raczej
czynnikami wewnętrznymi
Swoje zachowania wyjaśniamy raczej
czynnikami wewnętrznymi
Wyjaśnienia:
Ukierunkowanie uwagi
Zróżnicowana wiedza na temat siebie i
aktorów społecznych
Zróżnicowany język
Egotyzm atrybucyjny
Tendencja do wyjaśniania własnych
zachowań w przychylny dla siebie sposób
Własne sukcesy – atrybucja wewnętrzna
Własne porażki – atrybucja zewnętrzna
(obronna)
Wyjaśnienia:
Podtrzymanie wysokiej samooceny
Zgodność z oczekiwaniami
Egocentryzm atrybucyjny – przecenianie
własnego wkładu, w efekt osiągnięty przez
grupę
Przecenianie stopnia, w jakim ludzkie
działania i wygląd są zauważane przez innych
„Ukryte teorie osobowości”
Sieć pomiędzy poszczególnymi cechami
(pewne cechy są przez nas kojarzone z
innymi, więc na podstawie jednej cechy
wnioskujemy o innych)
„ukryte” – bezwiedne, nieświadomie
stosowane
Istnieją pewne cechy „centralne” (mocna
podstawa do wnioskowania, np. ciepły –
chłodny)
Samospełniająca się przepowiednia
1.
Obserwator formułuje błędną hipotezę na
temat obserwowanej osoby lub osób
2.
Traktuje tę osobę stosownie do swoich
oczekiwań
3.
Osoba ta reaguje na to zachowaniem,
które potwierdza hipotezę obserwatora
Rosenthal i Jacobson (1968) – rola
oczekiwań nauczycieli w wynikach
szkolnych uczniów