Procedury
koordynacji
2
Procedury koordynacji
• Operacje SAR są zazwyczaj
koordynowane przez fachowe służby
lądowe.
• Metody koordynacji mogą się różnić
w zależności od szczegółów
organizacji systemu SAR na
obszarze, na którym zaistniał
incydent.
• Zazwyczaj na samym początku
wyznaczony zostaje SMC, działający
zazwyczaj w RCC lub RSC
(Pomocniczy Ośrodek Koordynacji
Ratownictwa – Rescue Sub-
Center).
3
Procedury koordynacji
• Otrzymuje on środki SAR,
przygotowuje plan akcji oraz
zapewnia koordynację ogólną.
• Jest również odpowiedzialny za
wyznaczenie OSC, koordynującego
akcję na miejscu.
• Jeśli nie wyznaczono SMC lub
nastąpiła utrata łączności między
SMC i OSC, ten drugi może zostać
zmuszony do przejęcia pewnych
funkcji SMC.
4
Procedury koordynacji
Jeżeli nie istnieje możliwość
ustanowienia łączności
statek
– samolot
na miejscu
incydentu, konieczne jest
wyznaczenie statku (OSC) dla
koordynacji działań
nawodnych oraz
koordynatora lotniczego
(Aircraft Co-ordinator –
ACO)
dla działań z powietrza.
5
Procedury koordynacji
Jeżeli statek lub samolot dowie się o
incydencie SAR powinien powiadomić:
• RCC lub RSC odpowiedzialny za swój rejon;
• najbliższy RCC lub RSC;
• dowolny RCC lub RSC, które mogą być
powiadomione;
• dowolna stację łączności (Radiową Stację
Nadbrzeżną – Coast Radio Station –
CRS, Służbę Kontroli Ruchu Powietrznego –
Air Traffic Service – ATS)
6
Procedury koordynacji
• Na początku akcji, funkcję
OSC
przejmuje
pierwsza jednostka
,
która przybędzie na miejsce
incydentu do czasu zwolnienia jej
przez SMC.
• Zdarza się także, że przejmuje ona
obowiązki SMC do czasu wyznaczenia
innego (bardziej skutecznego) SMC.
7
Procedury koordynacji
W wypadkach morskich
początkową funkcję OSC
pełnią zwykle kapitanowie
statków do momentu
przybycia bardziej
odpowiedniego
SRU
(Jednostka Przeznaczona do
Poszukiwań i Ratownictwa –
Search and Rescue Unit
).
8
Procedury koordynacji
• W trakcje realizacji operacji SAR
wykorzystywane są zazwyczaj
wyznaczone SRU, statki i samoloty
cywilne oraz okręty i samoloty
wojskowe.
• W odległych rejonach nie istnieje
możliwość użycia jednostek
lotnictwa, ze względu na stosunkowo
mały ich zasięg operacyjny.
9
Procedury koordynacji
• Jeśli w akcji bierze udział
więcej niż
jeden środek SAR
, SMC powinien
wyznaczyć OSC, a jeżeli jest to
niemożliwe jednostki zaangażowane
w operację powinny porozumieć się
w celu wyznaczenia OSC.
• Wskazane jest dokonanie
powyższych postanowień przed
przybyciem w rejon akcji.
10
Procedury koordynacji
W innym przypadku,
funkcję OSC
przejmuje jednostka,
która przybyła na
miejsce jako
pierwsza.
11
Procedury koordynacji –
obowiązki OSC
Do obowiązków OSC należy między
innymi:
• koordynacja środków SAR na miejscu
akcji;
• odbieranie planu poszukiwania lub
ratowania, planowanie akcji jeśli plan
nie jest dostępny;
• modyfikacja akcji w zależności od
warunków i rezultatów;
12
Procedury koordynacji –
obowiązki OSC
• koordynacja łączności na miejscu
akcji;
• monitorowanie działań innych
środków działających w rejonie
incydentu;
• zapewnienie bezpieczeństwa
jednostkom biorącym udział w akcji;
• przekazywanie raportów
sytuacyjnych do SMC;
• rejestracja przebiegu operacji;
13
Procedury koordynacji –
obowiązki OSC
• doradzanie SMC w kwestii zwolnienia
zbędnych środków SAR;
• podanie liczby i nazwisk uratowanych
oraz nazw i portów docelowych
jednostek z rozbitkami;
• żądanie dodatkowej pomocy,
gdy tylko jest to konieczne.
14
Procedury koordynacji
Od dobrej koordynacji
operacji poszukiwania
i ratownictwa zależy
bezpieczeństwo
jednostek biorących w
niej udział oraz
skuteczność ich
działań.
15
Procedury
łączności
16
Niezwykle istotną sprawą
podczas prowadzenia akcji
SAR jest zapewnienie
odpowiednio skutecznej
łączności , w tym
przestrzeganie procedur,
dobór rodzaju łączności oraz
właściwych częstotliwości
.
17
Procedury łączności
• Zazwyczaj za
wyznaczenie
częstotliwości podstawowych i
zapasowych
odpowiedzialny jest
SMC
.
• OSC powinien być w ciągłym
kontakcie ze wszystkimi środkami
SAR oraz z SMC.
18
Procedury łączności
W celu informowania SMC o
przebiegu akcji,
OSC wysyła
co
pewien czas raporty sytuacyjne
(
SITREP
, załącznik B), zawierające
między innymi:
• numer SITREP;
• identyfikację statku w
niebezpieczeństwie;
• opis niebezpieczeństwa;
• opis wypadku;
• warunki wpływające na sytuację;
19
Procedury łączności
• rozszerzoną informację wyjaśniającą
problem;
• meldunek dotyczący wszelkich podjętych
akcji od poprzedniego raportu;
• gdy poszukiwanie nie przynosi efektów:
obszary przeszukane, godziny
poszukiwań, czynniki wpływające na
zmniejszenie skuteczności poszukiwań;
• ewentualny opis planowanej akcji;
• zalecenia;
• żądanie dodatkowej pomocy.
20
Procedury łączności
RCC i RSC mogą użyć
radioteleksu do łączności
ląd – statek.
Wiadomości teleksowe
mogą zostać wysłane za
pośrednictwem satelity
lub stacji naziemnej.
21
Procedury łączności
• Do transmisji informacji dotyczących
akcji SAR, dla załóg statków, może
zostać wykorzystany system NAVTEX
oraz Inmarsat, nadając MSI (Morskie
Informacje Bezpieczeństwa – Maritime
Safety Informations) przez
SafetyNET.
• SafetyNET zapewnia automatyczną,
globalną metodę rozgłaszania
wiadomości SAR na statki, w stałych lub
zmiennych obszarach geograficznych.
22
Procedury łączności
• Podobny serwis Inmarsat, nazwany
FleetNET
, może być użyty do
wysyłania wiadomości ląd – statek,
do określonych grup statków.
• Szczegóły dotyczące częstotliwości
dla łączności w różnych sytuacjach w
czasie operacji SAR podane są w
poradniku
IAMSAR
.
23
Procedury łączności
Przepisy międzynarodowe regulują
również standardy wyposażenia
jednostek w ratunkowy i awaryjny
sprzęt radiowy.
Statki
powinny być wyposażone w
EPIRB
(Awaryjną Radiopławę
Lokalizującą – Emeregency Position
Indicating Radio Beacon) …
24
Procedury łączności
… a samoloty w
ELT
(Awaryjny
Nadajnik Lokalizujący –
Emeregency
Locator Transmitter
) pracujące na
częstotliwości
406 MHz
.
Szczegółowy zestaw wyposażenia
statków w sprzęt łączności, w
zależności od ich tonażu określają
przepisy konwencji SOLAS’74.
25
Procedury łączności
26
Planowanie
akcji
• Aby w pełni wykorzystać potencjał
jednostek biorących udział w akcjach SAR,
niezbędne jest właściwe ich zaplanowanie.
• Dla różnych okoliczności zostały opracowane
standardowe wzory poszukiwań.
• Zwykle planowanie dokonywane jest przez
wyszkolony personel, przy użyciu
zaawansowanych technik planowania
poszukiwań i w oparciu o informacje o
incydencie lub jednostce w
niebezpieczeństwie.
27
Planowanie akcji
• Gotowy plan powinien zostać
dostarczony OSC, którego zadaniem
jest niezwłoczne wprowadzenie go w
życie.
• Jeśli OSC nie otrzyma planu,
powinien sam planować
operację do momentu przejęcia
tej funkcji przez SMC.
28
Planowanie akcji
We wstępnej fazie planowania
akcji konieczne jest
wyznaczenie
pozycji
odniesienia
, czyli
prawdopodobnego miejsca
położenia zagrożonej jednostki
lub rozbitków.
29
Planowanie akcji
30
Planowanie akcji
Znos całkow
ity
Zno
s od
prą
du
Dr
yf
wi
atr
ow
y
Pozycja
początkowa
Pozycja
odniesienia
(DATUM)
Pozycja
odniesienia
(DATUM)
Podczas jej określania uwzględnia się:
• pozycję i czas incydentu SAR;
• wszelkie dodatkowe informacje takie jak
radionamiary lub wyniki obserwacji
wzrokowej;
• upływ czasu między incydentem a
przybyciem środków SAR;
• przybliżony ruch jednostki w
niebezpieczeństwie, lub środka ratunkowego
po powierzchni, w zależności od dryfu.
31
Planowanie akcji
Pozycję odniesienia
, czyli
przypuszczalną pozycję
rozbitków, określa się przez
przesunięcie pozycji incydentu
o wielkość dryfu oddziałującego
w czasie od zgłoszenia wypadku
do przybycia jednostek SAR.
32
Planowanie akcji
W celu ułatwienia oszacowania dryfu
dla tratw poradnik IAMSAR sugeruje
korzystanie z wykresu
przedstawiającego liniową zależność
między siłą wiatru i wielkością dryfu dla
czterech rodzajów tratw (
bez
dryfkotwy
,
z ulepszonym systemem
balastowania
,
z dryfkotwą
,
z dryfkotwą
i nierozwiniętym namiotem
).
33
Planowanie akcji
34
Rozpoczęcie
akcji
Rozpoczęcie
akcji
• Kiedy środek przybywa na miejsce akcji
przed innymi, powinien zmierzać wprost
do pozycji odniesienia i rozpocząć
poszukiwanie metodą powiększającego
się kwadratu.
• Dla oszacowania dryfu wskazane jest
postawienie w punkcie odniesienia
tratwy ratunkowej lub innego
pływającego przedmiotu o podobnej
charakterystyce dryfu.
35
Rozpoczęcie akcji
Rozpoczęcie akcji
• Po przybyciu kolejnych środków, OSC
powinien wybrać jeden ze wzorów
poszukiwań i przydzielić poszczególnym
jednostkom odpowiednie obszary.
• Przy dużej liczbie środków SAR, OSC może
pierwszej jednostce
zezwolić na
kontynuowanie poszukiwania metodą
powiększających się kwadratów
, podczas
gdy pozostałe powinny rozpocząć
schemat kursów równoległych.
36
Rozpoczęcie akcji
Rozpoczęcie akcji
Podczas akcji
SAR obowiązują
przepisy MPDM
37
Rozpoczęcie akcji
Rozpoczęcie akcji
W ograniczonej widzialności lub
przy małej liczbie środków SAR
wskazane jest przerwanie
poszukiwania metodą
powiększających się kwadratów,
by wykorzystać wszystkie
jednostki do realizacji
wzoru
kursów równoległych
.
38
Rozpoczęcie akcji
Rozpoczęcie akcji
W warunkach
ograniczonej
widzialności
pojawiają się
dodatkowe problemy związane z
koniecznością
zmniejszenia
odstępów między środkami SAR
,
tak bardzo jak to jest możliwe,
biorąc pod uwagę bezpieczeństwo
a także z ewentualną
koniecznością redukcji prędkości
.
39
Rozpoczęcie akcji
Rozpoczęcie akcji
• Efektem tego jest ograniczenie
przeszukiwanego obszaru, wydłużenie
czasu poszukiwania oraz wystąpienie
dodatkowego ryzyka zderzenia.
• Jeśli redukcja widzialności nastąpiła w
trakcie wykonywania schematu
poszukiwań, OSC powinien rozważyć
kontynuację przyjętego wzoru, mimo
straty w pokryciu obszaru.
40
Rozpoczęcie akcji
Rozpoczęcie akcji
Po ustąpieniu
niekorzystnych warunków,
OSC powinien zainicjować
taką akcję, która najlepiej
uzupełni stracone pokrycie.
41
Rozpoczęcie akcji
Rozpoczęcie akcji
• Jeżeli z pomocą podąża wiele statków,
najskuteczniejszą metodą poszukiwania
może okazać się
poszukiwanie radarowe
.
• W takim przypadku OSC powinien zalecić
statkom podążanie luźnym szykiem
tyraliery, zachowując odległości pomiędzy
trasami równe spodziewanemu zasięgowi
wykrycia pomnożonemu przez 1,5.
42
Rozpoczęcie akcji
Rozpoczęcie akcji
43
Zakończen
ie akcji
Zakończen
ie akcji
Poszukiwania powinny
być kontynuowane tak
długo, aż utracone
zostaną realne szanse
na odnalezienie
rozbitków.
44
Zakończenie akcji
Zakończenie akcji
O zakończeniu operacji decyduje zwykle OSC w
porozumieniu z SMC, biorąc pod uwagę:
•
prawdopodobieństwo, że rozbitkowie, jeśli są żywi,
byli w obszarze poszukiwań;
•
prawdopodobieństwo wykrycia obiektu
poszukiwanego, jeśli znajdował się w obszarze
przeszukiwanym;
•
pozostały czas, przez jaki środki poszukiwań mogą
pozostać na miejscu akcji;
•
prawdopodobieństwo, że rozbitkowie mogą być
nadal żywi.
45
Zakończenie akcji
Zakończenie akcji
W przypadku incydentu oceanicznego, OSC
kończąc
bezowocne poszukiwania powinien:
• zakończyć akcję aktywną;
• powiadomić statki niosące pomoc, by
kontynuowały podróż oraz poinformować
władze nadbrzeżne;
• wysłać do wszystkich statków w
obszarze prośbę o kontynuację
obserwacji.
46
Zakończenie akcji
Zakończenie akcji
Gdy zaistniał wypadek
przybrzeżny, kończąc operację
SAR, OSC powinien
skonsultować się z władzami
nadbrzeżnymi w sprawie
zakończenia akcji.
47
Zakończenie akcji
Zakończenie akcji
Jeżeli poszukiwania okazały się
skuteczne, zauważono statek w
niebezpieczeństwie lub
rozbitków,
OSC powinien ocenić
najlepszą metodę ratowania i
skierować najlepiej wyposażoną
jednostkę na miejsce.
48
Zakończenie akcji
Zakończenie akcji
Po podjęciu rozbitków należy
wypytać ich o:
•statek lub samolot w
niebezpieczeństwie;
•liczbę osób na pokładzie;
•czy inny statek lub samolot był
widziany.
49
Zakończenie akcji
Zakończenie akcji
Gdy przeprowadzono całość
akcji ratunkowej,
wszystkie
środki poszukiwań powinny
być natychmiast
powiadomione
przez OSC,
że poszukiwania
zakończono.
50
Zakończenie akcji
Zakończenie akcji
SMC powinien zostać ponadto poinformowany
o:
• nazwach i przeznaczeniu statków z
rozbitkami;
• nazwiskach, liczbie i stanie uratowanych;
• konieczności ewentualnej pomocy medycznej;
• stanie ratowanego statku;
• czy stanowi on niebezpieczeństwo dla
żeglugi.
51
Zakończenie akcji
Zakończenie akcji
52
Łączność w
niebezpieczeńs
twie
Łączność w
niebezpieczeńs
twie
• W przypadku zaistnienia konieczności
wezwania pomocy, należy wykorzystać
znane metody i zgodnie z ogólnie
przyjętymi w
GMDSS
procedurami
nadać wywołanie w niebezpieczeństwie.
• MRCC lub MRSC po odebraniu
sygnału powinno wyznaczyć
właściwą stację ratowniczą do
poprowadzenia akcji.
53
Łączność w niebezpieczeństwie
Łączność w niebezpieczeństwie
Wywołanie w niebezpieczeństwie jest nadawane w
następujący sposób:
• nadajnik DSC musi być nastawiony na częstotliwość
156.525 MHz kanał 70 VHF, 2187.5 kHz w paśmie MF
;
• jeżeli czas pozwala, wprowadzić: rodzaj zagrożenia,
ostatnią znaną pozycję statku, czas, rodzaj dalszej
komunikacji w niebezpieczeństwie;
• nadać wywołanie w niebezpieczeństwie;
• przygotować się do dalszej łączności w
niebezpieczeństwie przez nastrojenie radiotelefonu na
częstotliwość
2182 kHz na MF, kanał 16 na VHF
,
podczas oczekiwania na potwierdzenie wywołania w
niebezpieczeństwie.
54
Łączność w niebezpieczeństwie -
wywołanie
Łączność w niebezpieczeństwie -
wywołanie
Statek, który odebrał wywołanie w niebezpieczeństwie
innego statku powinien:
•oczekiwać
na potwierdzenie odbioru wywołania przez stację
brzegową (2187.5 kHz na MF, kanał 70 na VHF
•przygotować się do odbioru dalszej komunikacji w
niebezpieczeństwie przez dostrojenie odbiornika na te same
pasmo, z której odebrano wywołanie (
2182 kHz, kanał 16 na
VHF
)
•potwierdzić
odbiór wywołania za pomocą radiotelefonu (
2182
kHz, kanał 16 VHF
)
•„MAYDAY”
•MMSI lub inna identyfikacja statku w niebezpieczeństwie x 3
•„THIS IS”
•sygnał wywoławczy, nazwa lub inna identyfikacja własnego
statku
•„RECEIVED MAYDAY”
55
Łączność w niebezpieczeństwie -
potwierdzanie
Łączność w niebezpieczeństwie -
potwierdzanie
Łączność jest prowadzona
na częstotliwości
wskazanej przez statek w
niebezpieczeństwie
(2182 kHz, kanał 16
VHF) w następujący sposób:
• „MAYDAY”
• „this is”
• MMSI i sygnał wywoławczy
• pozycja
• rodzaj zagrożenia i oczekiwana pomoc
• inne informacje mogące pomóc w operacji SAR
56
Łączność w niebezpieczeństwie
Łączność w niebezpieczeństwie