Etapy i Bezpieczeństwo Akcji

Ratunkowej

Zasady akcji ratunkowej
„Złota godzina” – czas mierzony od zaistnienia

zdarzenia skutkującego zagrożeniem życia
pacjenta do chwili przekazania go od oddziału
ratunkowego.

Maksymalny czas, w którym pacjent powinien

dotrzeć na oddział ratunkowy i otrzymać
specjalistyczną pomoc lekarską, to 30-40 minut.
Obowiązuje zasada, że im ciężej poszkodowany
pacjent, tym bardziej należy skrócić czas
dostarczenia go do szpitala, co oznacza „Ładuj i
Jedź”.

Przy wykonaniu tej procedury na

miejscu zdarzenia należy zająć się
unieruchomieniem kręgosłupa,
zabezpieczenie drożności dróg
oddechowych i wentylacji wiotkiej
klatki piersiowej, zabezpieczenie
odmy, zatamowanie krwotoków,
przywrócenie krążenia. Pożądane jest
również zapewnienie dostępu
dożylnego- można przeprowadzić w
drodze do szpitala.

Służby ratunkowe nie mają wpływu na czas jaki

upływa od zdarzenia do zgłoszenia, mogą
więc max. wykorzystać czas między
zgłoszeniem a dostarczeniem pacjenta do
szpitala.

Przeprowadzenie akcji ratunkowej w tak krótkim

czasie wymaga solidnego przygotowania,
właściwego współdziałania służb ratunkowych
oraz umiejętności sprawnego zabezpieczenia
funkcji życiowych pacjenta.

ETAPY AKCJI RATUNKOWEJ

I.

UTRZYMANIE STANU GOTOWOŚCI

1.

Stan techniczny i sprawność ambulansu

2.

Stan sprzętu (kontrola działania oraz
zasady bezpieczeństwa związanych z
jego stosowaniem, dezynfekcja, stałe
uzupełnianie sprzętu medycznego)

3.

Stan psychofizyczny ratowników

(Po każdej akcji niezbędne jest uzupełnienie

zużytego sprzętu i leków, dezynfekcja)

II.

URUCHOMIENIE SYSTEMU RATOWNICTWA MED.

Jednostki ratownictwa medycznego mobilizowane

są na miejsce zdarzenia przez dyspozytora CPR,
które jest zintegrowanym centrum
dyspozytorskim wszystkich służb ratowniczych.

1.

Szybka orientacja co do przyczyny zgłoszenia

2.

Ocena stopnia pilności wyjazdu

3.

Zebranie danych (adres, miejsce, dojazd itp.)

4.

Wezwanie zespołu za pomocą systemów
przywoławczych, pagerów

5.Poinformowanie zgłaszającego o wyjeździe

zespołu

6. Zebranie dokładnego wywiadu chorobowego
7. Zebranie danych formalnych
8.Udzielenie niezbędnych instrukcji jak

postępować

9. Udzielenie konkretnej informacji dotyczącej

czasu dojazdu karetki

10. Udzielenie dodatkowych informacji i

wskazówek

III.

DOJAZD DO MIEJSCA ZDARZENIA

1. Sygnalizacja ostrzegawcza
2. Bezpieczeństwo jazdy
3. Pasy Bezpieczeństwa
4. Mocowanie sprzętu

IV.

DZIAŁANIA RATUNKOWE NA MIEJSCU

ZDARZENIA

„Miejsce zdarzenia” określa się miejsce, w

którym doszło do powstania nagłego
zagrożenia zdrowia i życia, oraz strefę, na
którą rozciągają się skutki tego zagrożenia.

1.Bezpieczeństwo własne (zabezpieczenie

się przed zakażeniem, rękawice ochronne,
okulary, maski).

2. Bezpieczeństwo miejsca zdarzenia
Wypadki samochodowe, ruch uliczno-drogowy
Kryteria wyboru miejsca parkowania ambulansu:
- Jak najbliżej poszkodowanych
- Jak najdalej od strefy zagrożenia
Oznakowany ambulans należy pozostawić w sposób

widoczny z daleka (światła awaryjne, sygnały
świetlne), należy ustawić go w taki sposób, aby
pozostawić drogę ewakuacyjną oraz umożliwić
manewrowanie noszami i wkładanie pacjenta do
ambulansu.

Przy wysiadaniu z ambulansu należy zwrócić

uwagę na przejeżdżające samochody. Policja i
straż pożarna odpowiedzialne są za
zablokowanie ruchu drogowego na czas
niezbędny do udzielania pomocy
poszkodowanym i ewakuowania ich ze strefy
zagrożenia. Dowódca jednostki ma obowiązek
poinformować kierownika zespołu ratownictwa
medycznego o istniejących zagrożeniach i
udzielić zgody na podejście do
poszkodowanych.

W bezpośredniej strefie zagrożenia działa straż pożarna

do nich należy ewakuacja rannych z tej strefy.

W razie braku na miejscu zdarzenia jednostek straży

pożarnej należy zwrócić uwagę na:

- Poduszki powietrzne uszkodzonych pojazdów, które

nie otworzyły się podczas kolizji

- Rozlaną benzyną
- Zbiorniki gazu
- Stacyjkę uszkodzonego samochodu – włączona może

powodować iskrzenie

- Rozlany płyn z akumulatora

Miejsca specjalne akcji ratowniczej:
- Miejsca z ograniczonym dostępem tlenu np. silosy

zbożowe, studzienki kanalizacyjne

- Miejsca działania dużych dawek promieniowania

elektromagnetycznego – stacje transformatorowe –
zakaz wejścia przed wyłączeniem prądu

- Miejsca trudnodostępne bez użycia

specjalistycznego sprzętu

- Miejsca, w których odnaleziono ładunki wybuchowe

lub podejrzewa się ich obecność – strefa zagrożenia
do której nie wolno przebywać zespołowi ambulansu

- Miejsca podmokłe – należy bardzo dokładnie

rozważyć wskazanie do użycia defibrylatora.
Defibrylacja pacjenta leżącego w nawet
niewielkiej kałuży grozi porażeniem ratownika
prądem.

- Miejsca przestępstw kryminalnych – zapewnienie

bezpieczeństwa przez policję

- Chorzy psychicznie – zwrócenie się o pomoc do

policji

- Narkomani – uważać przy zdejmowaniu ubrań,

gdyż w kieszeni mogą znajdować się skażone igły

3. Liczba poszkodowanych i ich stan
Ocena liczby poszkodowanych oraz ich stanu

istotna jest dla wezwania odpowiedniej ilości sił
i środków na miejsce akcji. Oszacowanie liczby
pacjentów wiąże się często z koniecznością
dokładnego przeszukania miejsca zdarzenia i
przyległych terenów – często zdarza się że,
pacjent zostaje wyrzucony z pojazdu, a osoby w
szoku oddalają się z miejsca zdarzenia. ( warto
słuchać relacji świadków, obejrzeć przedmioty
w pojeździe fotelik, zabawki, torebki)

4. Wezwanie dodatkowej pomocy (droga

radiowa, w zależności od sytuacji np. ze
strony policji, straży, służb ratownictwa
technicznego lub chemicznego). Wzywając
dodatkowe ambulanse, należy mieć na
uwadze, że każdy ciężko ranny pacjent
powinien być transportowany osobnym
ambulansem. W zdarzeniach masowych do
przewożenia pacjentów z drobnymi
obrażeniami można zorganizować autokar z
ekipą medyczną.

5. Mechanizm urazu
Dokładne rozpoznanie mech. urazu

(umożliwi właściwą identyfikację
uszkodzeń narządowych), przyczyny
zachorowania czy zatrucia są
niezwykle istotne w postępowaniu z
pacjentami.

6. Badanie urazowe i miejscowe
7.Działania medyczne

W czasie wykonywania procedur

ratunkowych niezbędne jest
porozumiewanie się z KDR( kierującym
działaniami ratowniczymi), aby:

Służby ratunkowe nie przeszkadzały sobie

wzajemnie w wykonywanych czynnościach

Wspólne ustalić jaki dostęp do pacjenta

będzie optymalny dla ewakuacji, a w
wypadku większej liczby osób uwięzionych
– zdecydować o kolejności ich ewakuacji.

8. Przygotowanie do transportu
9. Decyzje transportowe
10.Zabezpieczenia materiałów

zakaźnych na miejscu akcji
ratowniczej

V.

TRANSPORT POSZKODOWANEGO DO

ODDZIAŁU RATUNKOWEGO

Czynności ratunkowe zapoczątkowane

na miejscu zdarzenia powinny być
kontynuowane w czasie transportu
pacjenta na oddział ratunkowy.

Nie wolno zapominać o tlenoterapii

czynnej lub biernej i odsysaniu
wydzieliny z drzewa oskrzelowego.