KOMUNIKOWANIE

SIĘ

W ORGANIZACJI

Ma

łgorzata

Boguc

ka

Mon

ika Gefe

rt

2

S331/S

O

KOMUNIKACJA

czyli porozumiewanie się służy
stworzeniu „wspólnoty
komunikacyjnej, a wiec takich
społecznych warunków, w
których ludzie łatwo rozumieją
się nawzajem i czują się sobie
potrzebni

KOMUNIKACJ
A

Celem

komunikowania

jest stałe i

dynamiczne kształtowanie, modyfikacja
bądź zmiana wiedzy, postaw i zachowań,
w kierunku zgodnym z wartościami i
interesami oddziałujących na siebie
podmiotów



ludzie

bezpośred
nio

wymieniaj
ą

sygnały

•komunikacja dokonuje się za

pomocą mediów

•typ komunikowania

organizacyjnego

ZNACZENIE EFEKTYWNEGO KOMUNIKOWANIA
SIĘ :



komunikowanie się niezależnie od

charakteru pracy, jest
rozprzestrzeniające się i zajmuje
większą część dnia pracy



jest niezbędne do efektywnego

działania organizacji i sukcesu jej
członków

Komunikowanie się jest ważne w
różnorodnych sferach zawodowych:



lekarze

pracują z pacjentami i

współpracownikami



duchowni

głoszą kazania



nauczyciele

mówią do uczniów

ZNACZENIE KOMUNIKOWANIA
SIĘ W ZARZĄDZANIU LUDŹMI:



Komunikowanie się w organizacji

wiąże się bezpośrednio z
podstawowymi funkcjami
zarządzania, a to :



PLANOWANIE



ORGANIZOWANIE



MOTYWOWANIE



KONTROLOWANIE

WYMIARY KOMUNIKOWANIA SIĘ W
ORGANIZACJI

POTRZEBA ZADANIE SKUTEK

określa

wywołuje

Określa wybór:



środka



miejsca



czasu



celu komunikowania się:

pouczenie, wskazywanie, informowanie,

motywowanie, nawiązywanie dobrych stosunków

Kierunki

komunikowania się w

instytucjach:

1.

Pionowe inicjowanie przez
menadżerów-kierowanie W DÓŁ
hierarhii organizacyjnej

2.

Pionowe inicjowanie przez
pracowników-kierowanie W
GÓRĘ hierarhii organizacyjnej

3.

HORYZONTALNE ( lateralne)

4.

DIAGONALNE (poprzeczne)

KOMUNIKACJA W ORGANIZACJI

Pracownicy

Kierownik

Kierownik

Kierownik

Z-ca Dyrektora

Z-ca Dyrektora

Dyrektor

Pracownicy

Pracownicy

Pracownicy

Pracownicy

Cele komunikowania pionowego ‘’w dół” :



informowanie o celach

i zasadach organizacji



powiadamianie o praktyce i procedurach
organizacyjnych



przekazywanie

szczegółowych dyrektyw

zadaniowych



przydzielanie

nowych obowiązków



wyrażanie oczekiwań

wobec członków organizacji



informowanie pracowników

o ich wydajności



ocenianie



dostarczanie

motywacji



doradzanie,

pouczanie



zachęcanie

pracowników

do wyrażania zdania, opinii.

Komunikowanie pionowe„w
górę”



„dostarczają zwrotnych

informacji z różnych obszarów
współpracy ludzi między sobą”
(Stankiewicz, 1999, s.24).

KOMUNIKOWANIE SIĘ PRACOWNIKA Z KIEROWNIKIEM

CO KOMUNIKOWAĆ

KIEDY KOMUNIKOWAĆ

JAK KOMUNIKOWAĆ

SIĘ

Swoje plany i swój rozwój

Komunikować wówczas,

gdy :

Być otwartym wobec swego

menedżera

Swoje pomysły i sugestie,

osiągnięcia i sukcesy

uznajesz szfa za

odpowiedzialnego ,

Pytać, w czym tkwi problem,

jeśli kierownik nie dowierza

danym informacjom

Problemy, których nie możesz
rozwiązać

mogą powstać kontrowersje,

niezgodności

Uczciwie i wprost mówić o

tym, co myśli się w danej

sprawie.

Problemy, oczekiwania,
skargi, prośby własne i twoich
współpracowników

potrzebna jest rada i

koordynacja twojego

menedżera,

Unikać mówienia tego, co

twoim zdaniem chce usłyszeć

szef

Stosunki między
pracownikami

zaistnieje potrzeba

rekomendowania i zmieniania

bądź odejścia od ustalonej

polityki

Mówić o tym, co może

wydarzyć się, gdy otrzymamy

zbyt trudne zadanie

Postawy wobec pracy w

zespole

rozsądek podpowiada, że jeśli

chcemy być efektywnymi w

pracy, to należy podzielić się

informacjami z kierownikiem i

grupą

Być otwartym wobec swego

menedżera

KOMUNIKOWANIE SIĘ POZIOME - HORYZONTALNE( LATERALNE )

Cele:



koordynacja działań



umożliwianie członkom

organizacji uzupełniania zasobu
posiadanych informacji,
dzielenie się nimi



upowszechnianie wiadomości, na które jest
zapotrzebowanie



zaspokajanie potrzeb rozumienia zdarzeń



rozwiązywanie problemów z zakresu współpracy
między komórkami organizacyjnymi



rozwiązywanie konfliktów między pracownikami



budowanie, wzmacnianie więzi między pracownikami

KOMUNIKOWANIE SIĘ DIAGONALNE (POPRZECZNE)



Sytuacja, kiedy komunikujące się jednostki
maja różne pozycje w hierarchicznej strukturze
i nie są w bezpośrednim stosunku kierownik –
podwładny; kierunek ten jest rzadko
wykorzystywany w sposób formalny, częściej
gdy osoby z różnych szczebli związane są np.
w grupie

przyjacielskiej. Takie bezrefleksyjne,

spontaniczne komunikowanie,

nakłada się na refleksyjnie ustanowiona

strukturę organizacji, w różnych kierunkach
przecinając oficjalnie ustalony obieg informacji
(Stankiewicz, 1999).

WZORY KOMUNIKOWANIA SIĘ
 



1) Wzorzec

„Gwiazda”

( KOŁO)

B

B

A

A

E

E

D

C

C



2) Wzorzec

„Y”

B

B

A

A

C

C

D

D

E

E



3) Wzorzec

„Łańcuch”

D

D

A

A

B

B

C

C

E

E



4) Wzorzec

„Okrąg„

B

B

D

D

C

C

E

E

A

A



5) Wzorzec

„Każdy z każdym”

E

E

C

C

D

D

B

B

A

A

Wiedza o właściwościach sieci
komunikacyjnych może służyć do
odpowiedniego modyfikowania
struktury porozumiewania się w
kierowanej grupie, bowiem
struktura komunikowania może
wpływać zarówno pozytywnie, jak
i negatywnie na efektywność
działań pracowników

SPONTANICZNE SIECI KOMUNIKOWANIA SIĘ
W GRUPACH



STRUKTURY ZWANE

‘’WINOROŚL‘’ ( grapevines)

UWARUNKOWANIA KOMUNIKOWANIA SIĘ W
ORGANIZACJI :

Czynniki warunkujące :



Sposób przekazywania informacji



Psychologiczne



Sytuacyjne

SPOSOBY PRZEKAZYWANIA
INFORMACJI



Pisemne

:



biuletyny



raporty



notatki



kwestionariusze postaw



Ustne

:

•

spotkania w dużej grupie

•

spotkania reprezentantów

•

spotkania zespołów

•

wymiana

interpersonalna

•

formalne

prezentacje

•

plotki

•

wykłady



Audio-

wizualne

:

•

slajdy

•

filmy

•

radio

•

postery



Elektroniczne

:

•

poczta
elektroniczna



Niewerbalne

KULTURA ORGANIZACYJNA

Style komunikowania się
menedżera z pracownikami



Przyjacielski



Doradczy



Analityczny



Wodzowski

REASUMUJĄC



Znaczenie komunikacji w organizacji czy
też grupie, stanowi podstawę
zasadniczych funkcji, takich jak
sprawowanie kontroli, motywowanie,
wyrażanie uczuć oraz informowanie.



Komunikacja formalna, jak i nieformalna
służy kontrolowaniu zachowania
członków organizacji poprzez
komunikowanie pożądanego sposobu
zachowania bądź przeciwstawiając się
postępowaniu niewłaściwemu.



Komunikacja umożliwia również
wyrażanie uczuć i zaspokajanie potrzeb
społecznych, stanowiąc mechanizm
wyrażania zadowolenia czy frustracji.
Funkcjonowanie w zespołach wymaga
ujawniania uczuć i emocji, zarówno
pozytywnych, jak u negatywnych, co jest
możliwe właśnie dzięki komunikowaniu
się ich członków.



Każdy proces komunikowania się pełni
przynajmniej jedną ze wspomnianych
funkcji i jest przez to niezbędnym
elementem funkcjonowania w relacjach
z innymi ludźmi.

BIBLIOGRAFIA



JANINA STANKIEWICZ -
KOMUNIKOWANIE SIĘ W ORGANIZACJI



SZTOMPKA 2003



DOBEK – OSTROWSKA 1999



P. HARTLEY – KOMUNIKACJA W
GRUPIE



Internet

DZIĘKUJEMY ZA UWAGĘ !