Polityka pieniężna
Wykład 15: Czy strefa euro
przetrwa kryzys?
Dariusz K. Rosati
1
Czy strefa euro się rozpadnie?
• Grecki kryzys wywołał spekulacje o możliwym rozpadzie strefy euro i załamania
wspólnej waluty. Ale dlaczego???
• Bankructwo Grecji jest prawdopodobnie nieuniknione, ale będzie miało niewielki
wpływ na strefę euro;
• Gospodarka Grecji jest mała w relacji do całej strefy euro (2,8%);
• Wskaźniki deficytu i długu dla strefy euro nie są gorsze, a niekiedy lepsze, niż
wskaźniki dla pozostałych dużych gospodarek (USA, UK, Japonia);
• Kondycja wspólnej waluty zależy przede wszystkim od polityki pieniężnej EBC: pod
tym względem strefa euro jest w dobrej sytuacji:
– EBC prowadzi politykę odpowiedzialną i rozważną (nawet zbyt restrykcyjną?);
– Ewentualne bankructwo Grecji (a także Irlandii i Portugalii) nie ma wpływu na zdolność EBC
do prowadzenia odpowiedzialnej polityki (EBC jest nadal niezależny, jego reputacja jest
solidna);
– Traktat zakazuje przejmowania długu suwerennego przez EBC (no bail-out clause – Art. 125
TFUE);
– Efekt zarażenia minimalny ze względu na niewielkie rozmiary gospodarek GR, IE, PT
– Rynki finansowe wyraźnie różnicują ryzyko suwerenne, bankructwo GR, IE lub PT nie ma
większego wpływu na rentowności obligacji krajów stabilnych (DE, FR, NL, AT);
– Zarówno kurs euro jak i rentowności obligacji nie wykazują oznak stressu;
• Największe zagrożenie istnieje w sektorze finansowym oraz w nieodpowiedzialnej
polityce populistycznych i eurosceptycznych partii politycznych w strefie euro;
Dariusz K. Rosati
2
Udział peryferyjnych krajów
strefy euro w całkowitym PKB
strefy euro
(2009r)
Grecja Portuga
lia
Irlandia Hiszpan
ia
Californ
ia/USA
2,6%
1,8%
2,6%
11,7%
13,5%
Dariusz K. Rosati
3
Deficyt i dług publiczny w
największych gospodarkach (%
PKB)
Kraj
Deficyt
Dług
publiczny
2009 2010 2009 2010
Strefa
Euro
-6,3
-6,0
79,3
85,1
USA
-11,0 -10,0
83,9
94,0
UK
-11,4 -10,4
69,6
80,0
Japonia
-7,2
189,3
Dariusz K. Rosati
4
Kurs USD/EUR, 31.12.2007-30.11.2011
Dariusz K. Rosati
5
1,1
1,2
1,3
1,4
1,5
1,6
1,7
Irlandia
Portugalia
Początek kryzysu greckiego
Rozpad strefy euro?
• Teoretycznie, są możliwe dwa
scenariusze:
– Albo ze strefy euro występują kraje
słabe;
– Albo ze strefy euro występują kraje
silne;
• Praktycznie, oba scenariusze są
nieprawdopodobne;
• Chociaż niczego nie można
wykluczyć….
Dariusz K. Rosati
6
Dlaczego kraje słabe nie wyjdą ze strefy euro?
• Jedyny istotny powód do opuszczenia strefy to możliwość dokonania
dewaluacji własnej (nowej) waluty w celu doraźnej poprawy
konkurencyjności;
• Ale w przypadku GR, IE i PT dewaluacja niewiele zmienia, bo ich głównym
problemem jest zadłużenie publiczne, a jego poziom pozostanie bez zmian;
ponadto, wpływ dewaluacji na sektor wymienny będzie ograniczony, bo jego
niekonkurencyjność wynika z czynników strukturalnych (specjalizacja w złych
sektorach, sztywne rynki pracy i usług, wysokie podatki; trwałą poprawę
konkurencyjności można osiągnąć tylko w wyniku reform strukturalnych i
oszczędności, a nie dewaluacji;
• Wystąpienie ze strefy euro będzie traktowane przez rynki jako de-facto
default (kraje nie będą w stanie zgromadzić zasobów euro w odpowiedniej
wysokości);
• Nastąpi skokowy wzrost rynkowych stóp procentowych, rolowanie długu i
zaciąganie nowego będzie bardzo kosztowne (jeśli w ogóle możliwe),
zmuszając do ogłoszenia formalnego default;
• Wysokie stopy procentowe spowodują głęboką i długotrwałą recesję;
• Pomoc finansowa krajów strefy euro zostanie ograniczona lub wstrzymana
całkowicie;
• Wniosek: kraje słabe nie mają żadnego interesu aby wystąpić ze strefy euro;
Dariusz K. Rosati
7
Dlaczego kraje silne nie wyjdą ze strefy euro?
• Silne kraje mają obecnie dwie opcje: albo nadal finansować
pomoc dla słabych krajów (na quasi-rynkowych warunkach – no
bail-out!), albo pozwolić im upaść i ratować własne banki;
• Jedyny istotny powód do wyjścia ze strefy euro krajów silnych (nie
tylko DE, ale także co najmniej FR, NE, BE, LU, AT i FI) to
uwolnienie się od słabych krajów w celu uniknięcia kosztów
pomocy finansowej i wzmocnienia wspólnej waluty;
• Analiza kosztów-korzyści wskazuje jednak, że bezpośredni koszt
ratowania własnych banków w przypadku wstrzymania pomocy
dla GR (PT) jest wyższy niż koszt pomocy;
• Ponadto, nieuchronna aprecjacja osłabi sektor eksportowy
(niebezpieczne zwłaszcza dla Niemiec i Holandii);
• Koszt polityczny – rozpad strefy euro byłby porażką całego
projektu integracji europejskiej, oznaczałby praktyczne
zanegowanie sensu trzech dekad wysiłków na rzecz budowy
UGW, i osłabiłby strategicznie przywództwo Niemiec w Europie;
Dariusz K. Rosati
8
Zadłużenie Grecji w bankach europejskich
(źródło: BIS)
Kraj
31.03.2010
31.12.2010
Mld US$
Mld US$
Banki ogółem (24 kraje)
298,3
160,9*
Banki europejskie - razem
272,4
130,1*
Grecja
89,8
na
Francja
71,1
53,0
Niemcy
44,2
34,0
UK
11,8
13,1
Portugalia
11,7
10,2
Holandia
11,3
4,5
Irlandia
8,0
0,7
Włochy
6,8
4,2
Austria
5,2
3,1
Szwajcaria
4,2
2,7
Belgia
3,7
1,8
Hiszpania
1,2
1,1
Szwecja
1,0
0,1
Dariusz K. Rosati
9
Możliwe scenariusze dla Grecji
• Istnieje 5 sposobów redukcji nadmiernego długu publicznego w
gospodarce rynkowej:
– Dostosowanie fiskalne poprzez cięcie wydatków i/lub podniesienie
podatków; może być politycznie niewykonalne, zwłaszcza w krajach
politycznie bardzo podzielonych;
– Inflacyjne „wyjście z długu” poprzez wzrost emisji pieniądza i obniżenie
realnej wartości długu poprzez inflację (warunki: własna waluta, bank
centralny skłonny do inflacyjnej polityki i inflacja „nieoczekiwana”);
– Szybsze tempo wzrostu PKB („wyrośnięcie” z długu – ograniczone
możliwości);
– Suwerenny default – uporządkowany lub spontaniczny;
– Bail-out przez inne państwa;
• Możliwe jest też udzielenie pomocy zewnętrznej w celu
ułatwienia obsługi długu i przezwyciężenia kryzysu: Grecja
otrzymała taką pomoc w wys. 110 mld € w maju 2010r, i
obietnicę drugiej pomocy w wys. 109 mld € w lipcu 2011;
Dariusz K. Rosati
10
Scenariusz najbardziej
prawdopodobny: „uporządkowane
bankructwo”
• Przy długu >150% PKB i rentownościach rynkowych rzędu 25-30%
roczne obciążenie obsługą długu sięga 5-7% greckiego PKB, plus
program oszczędnościowy ok. 3% PKB rocznie – to jest praktycznie nie
do udźwignięcia ekonomicznie i nie do zaakceptowania politycznie;
• Przy tych kosztach suwerenny kraj ma silny bodziec do ogłoszenia
default i do restrukturyzowania długu – jest to dla niego korzystniejsze
niż kontynuowanie obsługi długu;
• Default może być jednostronny (unilateral, chaotic) lub wynegocjowany
z wierzycielami – tzw. uporządkowane bankructwo (orderly default);
• Uporządkowane bankructwo w przypadku Grecji oznaczałoby
wydłużenie terminów spłat i „haircut” (prawdopodobnie rzędu 50-70%);
• Uporządkowane bankructwo oznacza rozłożenie strat na inwestorów
prywatnych (dług wobec rządów, MFW i EBC jest w całości chroniony);
• Uporządkowane bankructwo nie miałoby większego wpływu na
pozostałych członków strefy euro;
• Uporządkowane bankructwo nie wyklucza kraju z rynków
międzynarodowych;
Dariusz K. Rosati
11
The standard debt dynamics
framework
Let D/Y = d be the debt-to-GDP ratio, B/Y = b is the
primary budgetary deficit-to-GDP ratio, i is the interest
rate, y is the nominal GDP growth rate, sf is the stock-flow
adjustment, and t is the time index. The debt ratio year-
to-year dynamics is then depicted by the following
familiar equation:
d(t) – d(t-1) = b(t) + d(t-1)*[(i - y)/(1 + y)] + sf(t) (1)
The stability of the debt/GDP ratio (d) implies d(t)=d(t-1);
assuming sf(t)=0, the stability condition can be derived
from (1) as:
b(t) = d(t-1)*(y - i)/(1 + y)]
(2)
or:
B(t) = D(t-1)*[y – i] (2a)
[Primary deficit = debt level * (growth rate – interest
rate)]
Dariusz K. Rosati, 21.10.2011
12
At high debt levels, the debt
dynamics becomes non-linear
• The standard debt dynamics framework
assumes linearity. However, it can be argued
that at some point the relationship becomes
non-linear: for high debt levels y tends to fall
and i tends to rise so that the differential (y-i)
not only becomes negative, but also becomes
larger in absolute terms.
• This implies, that the differential (y-i) is not
constant but a declining function of d;
• This requires the primary balance to be positive
and growing to stabilize the debt/GDP ratio.
Dariusz K. Rosati
13
Why at high debt levels y is falling
and i is rising?
• The higher is the debt level, the higher is the total cost of
debt service in relation to GDP, i.e. taxes are higher and
less resources are available for investment which in turn
implies slower growth;
• For higher debt levels, risk premiums in market interest
rates increase as the risk of default increases;
• High debt levels are therefore associated with lower GDP
growth rates (because of higher taxes and lower
investment), and with higher interest rates (becasue of
higher risk premiums);
• The threshold above which a high debt level significantly
reduces GDP growth rate is estimated at around 90% of
GDP by Reinhard and Rogoff (2010) and at 80-100% of
GDP by Cecchetti et al. (2011);
Dariusz K. Rosati
14
Above a certain threshold level the surplus
ratio is unsustainable and the debt/GDP
ratio simply cannot be stabilized
• Large negative differential (y-i) requires large primary
surplus ratio (b) to stabilize the debt/GDP ratio;
• But there is an upper limit to b, determined by
political constraints („maximum politically feasible
primary surplus” - Blanchard, 1984);
• Above that limit the debtor country has strong
incentive to default (Greece?);
• Depending on the value of (y-i), countries can have
higher (B) or lower (A) „default level of debt” (see
next slide);
Dariusz K. Rosati
15
The relationship between the primary deficit ratio b necessary to stabilize
the debt-to-GDP ratio, and the debt ratio d (equation 2, non-linear).
Dariusz K. Rosati
16
b
d(t-1)
b(max)
Country A
Country B
A
B
The sovereign risk channel
• The standard debt dynamics ignores two important relationships
between the sovereign risk and macroeconomic instability;
• The first relationship is the spill-over from increased sovereign
default risk, reflected in rising bond spreads and CDS, to the rest
of the economy, adversely affecting borrowing conditions in the
private sector, because strained public finances imply a greater
threat of increased taxes in future; a rising debt and/or deficit
causes investors to ask for higher risk premiums on public debt
and, via the sovereign risk channel, also on private debt as well,
and thus higher credit cost slow down economic activity;
• The second relationship is the spill-over into the banking sector
itself: as no financial institution can have a higher rating than its
sovereign, a downgrade of a sovereign entails a downgrade of its
banks, which raises cost of capital and reduces credit emission
(the credit crunch);
• Under these conditions, the aggregate demand falls with the
increase in sovereign risk;
Dariusz K. Rosati
17
Jak przezwyciężyć kryzys?
• Działania na przyszłość („six-pack”, fiscal compact);
• Działania na teraz:
– Odbudować zaufanie na rynkach finansowych;
– EFSF (ESM):
• Ograniczone zasoby (440 mld € nie starczy dla ratowania
Włoch);
• Polityczna procedura podejmowania decyzji (wymagana
jednomyślność);
• Spadający rating;
– EBC:
• Inflacja?
• Sprzeczne z mandatem?
• „pokusa nadużycia”?
Dariusz K. Rosati
18
Wnioski
• Rozpad strefy euro nie leży w niczyim
interesie;
• Koszty rozpadu i powrotu do walut
narodowych byłyby bardzo duże (10-30%
PKB w ciągu trzech lat, w zależności od
kraju – zob. studium ING, 2011);
• Strefa euro jest „skazana” na reformy i
przetrwanie;
• Choć nie można wykluczyć aktów
zbiorowego politycznego szaleństwa…
Dariusz K. Rosati
19