Partnerstwo

edukacyjne w

wybranych

koncepcjach

pedagogicznyc

h

Partnerstwo edukacyjne

Partner

to osoba przyczyniająca się do

powstania
pewnej całości, ale stanowiąca też jej element.
Partnerzy wiążą się zawsze w określonym
współdziałaniu, bez niego partnerstwo nie
istnieje.

Partnerstwo

= wspólny cel, dobrowolność

udziału i względna równość udziału, względna
równość partnerów, dążenie do określonej
korzyści lub dzieła, określenie obowiązków,
regulacja prawna i moralna stosunku,
zobowiązanie do lojalności

Partnerstwo istnieje jedynie w

określonych

warunkach:



potrzebne są co najmniej dwie osoby,



akceptacja drugiej osoby,



wzajemne zaufanie partnerów,



sfera wspólnych celów i wartości,



wymiana dóbr (życzliwość, pomoc, rada, wzajemne

dzielenie sukcesów i porażek)

Partnerstwo edukacyjne c.d.



Partnerstwo edukacyjne można określić jako

rodzaj spółki, w której partnerzy, ustaliwszy
warunki współdziałania, realizują wspólne cele
związane z edukacją.



Jest to z drugiej strony jednak interaktywna

formuła, rodzaj relacji, wzajemnego wpływu,
jakie wywierają na siebie interaktywne
jednostki oraz środowiska edukacyjne.



Trzecią perspektywą znaczeniową może być

rozumienie partnerstwa jako wspólnoty.

Partnerstwo edukacyjne i

kapitał społeczny w ujęciu

Joyce L. Epstein.

Joyce L. Epstein jest twórczynią teorii partnerstwa

edukacyjnego. Według niej partnerstwo edukacyjne
jest pewnego rodzaju „przymierzem rodziny, szkoły
oraz najbliższego im społecznego otoczenia w celu
osiągnięcia przez dziecko maksimum jego możliwości
rozwojowych”.

Wszystkie te sfery życia dziecka mają się

wzajemnie przenikać tworząc wspólnotę myśli i
działania, nie tracąc przy tym swojej indywidualności
(„Szkoła nie może i nie powinna zastępować domu,
dom szkoły itd.”).

Typologia współdziałania rodziny, szkoły i

społeczności lokalnej wg Joyce L. Epstein:

1.

RODZICIELSTWO

– obejmuje aktywności

prowadzące do wzajemnego zrozumienia ról ( ucznia
w rodzinie; syna, córki – w klasie).
2. KOMUNIKACJA – przebiega w dwóch układach:
szkoła-dom, dom-szkoła. Szkoła to strona inicjująca i
bardziej aktywna.
3. WOLONTARIAT – forma współpracy rodziców ze
szkołą, gdzie rodzice mogą wykazać się swoja wiedzą
i umiejętnościami służąc tym samym uczniom,
nauczycielom, szkolnej administracji i innym,
wspierając ich pracę.

4.NAUKA

DOMOWA

–

wszelka

działalność

edukacyjna podejmowana przez ucznia w domu:
zarówno prace domowe jak i sytuacje edukacyjne
wywołane przez otoczenie domowe.
5.WSPÓŁZARZĄDZANIE – uczestnictwo rodziców w
podejmowaniu decyzji, dotyczących szkoły i uczniów.
6.WSPÓŁPRACA Z GMINĄ – doprowadza do
wspólnotowych form życia, szkoła może być centrum
życia społecznego.

Wybrane

koncepcje

partnerstwa

edukacyjnego

Koncepcja

„przezroczystej

szkoły”

Twórca koncepcji:



Jerold Bauch, amerykański badacz relacji

rodzice – szkoła.



na podstawie swoich badań stworzył projekt

„The Transparent School Model” realizowany
od wielu lat w USA.

Na czym polega projekt ,,The Transparent School Model?”



Projekt miał na celu przełamanie granicy jaka

dzieliła dom ze szkołą.



Opierał się na telefoniczno – komputerowej

korespondencji pomiędzy nauczycielem a
rodzicami wychowanków. Nauczyciel każdego
dnia po zakończonych zajęciach nagrywał
najistotniejsze wiadomości dotyczące lekcji czy
pracy domowej, a rodzice dzwoniąc do szkoły
odsłuchiwali tych informacji, dzięki czemu
biegle orientowali się w sytuacji szkolnej
swoich dzieci nie wychodząc z domu.

Odczytując hasło ,,przezroczysta szkoła” zakładamy, że jest to szkoła:



otwarta na otoczenie,



bez wewnętrznych tajemnic,



chętna do współpracy z rodzicami oraz

społecznością lokalną.

Współpraca szkoły z rodzicami



wspieranie rodziców w ich aktywnościach

edukacyjnych i wychowawczych podejmowanych w
domu.



-pojmowanie szkoły przez rodzica jako instytucji w

której znajdzie pomoc w swoich działaniach wobec
dziecka, a nie jako placówkę opiekuńczą, która
zajmie się jego dzieckiem we wszystkich obszarach
i uwolni go od obowiązku edukowania swoich dzieci.

„Przezroczysta szkoła” to placówka:



posługująca się najnowszymi zdobyczami techniki,



wychodząca z inicjatywą do lokalnej społeczności,



wspierająca więzi międzyludzkie,



umożliwiająca poznanie najbliższego środowiska,



której centrum będzie życie towarzyskie,



otwierająca możliwości kształcenia permanentnego

(ustawicznego), kształcenie w szkołach dla
dorosłych, a także uzyskiwanie i uzupełnianie
wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji
zawodowych w formach pozaszkolnych przez osoby,
które spełniły obowiązek szkolny.

KONCEPCJA „SZKOŁY ELASTYCZNEJ”

Twórca koncepcji:



Roland Meighan



opisuje założenia swojej koncepcji w

książce Edukacja elastyczna. Jutro
Twojego dziecka decyduje się dzisiaj
(Toruń 1991)

Co to znaczy ,,Nauczanie elastyczne?”



Nauczanie „dające się rozciągnąć” na inne

miejsca, programy, metody i formy edukacji
oraz odmienne role pełnione przez poszczególne
podmioty uwikłane w jej proces.



W koncepcji tej najważniejsza jest

podmiotowość jednostki i jej samosterowalność
w dążeniach rozwojowych. Wydajność i możliwości
edukacyjne domu to podstawa do skuteczności
zindywidualizowanej pracy edukacyjnej. Z
koncepcji tej wynika, że zrozumienie zależności:
podmiotowość – indywidualizacja –
partnerstwo – rozwój; to warunek do
„elastyczności” w partnerstwie edukacyjnym.

Nauka domowa jako główna forma nauczania w koncepcji ,,elastycznej

szkoły”

Nauka domowa charakteryzuje się:



realizowanym programem nauczania

odpowiednim do wieku i możliwości dziecka,



dużą swobodą w sposobie realizacji przez rodzica

nauczającego,



rodzic musi spełniać określone warunki aby taka

„pracę” podjąć.

Problem w nauczaniu domowym:



dotyka głównie partnerstwa szkoły z rodzicami,



rodzic-nauczyciel nie powinien być pozostawiony sam

sobie,



obowiązki szkoły nie powinny się ograniczać tylko do

testów kontrolnych wiedzy ucznia,



szkoła powinna służyć rodzicom pomocą,



poddawać pomysły,



wspierać materiałami dydaktycznymi,



prowadzić specjalne kursy, zajęcia o charakterze

edukacyjnym,



organizować otwarte lekcje i inne zajęcia szkolne dla

rodziców chcących prowadzić naukę domową jak i dla
tych którzy już ją praktykują.

Edukacja domowa w Polsce

Edukacja domowa (określana jako "spełnianie

obowiązku szkolnego poza szkołą") jest
rozwiązaniem dopuszczonym w polskim systemie
prawnym, choć praktykowanym przez niewielką
liczbę polskich rodzin. Dziś edukację domową w
Polsce umożliwia art. 16 ust. 8 do 14. ustawy z dnia
7 września 1991 r. o systemie oświaty.

KONCEPCJA SZKOŁY JAKO

INTERPROFESJONALNEJ WSPÓLNOTY

Koncepcja ta nakłada duży nacisk na partnerstwo szkoły z

różnymi instytucjami wspierającymi placówkę,
personelem szkoły, który nie zajmuje się nauczaniem,
lecz dostarczaniem wsparcie w zakresie zdrowia i innych
potrzeb społecznych. Na tym gruncie wyrasta partnerstwo
edukacyjne pomiędzy szkoła a uniwersytetami,
przedsiębiorstwami (lokalnym biznesem). Co w
konsekwencji pociąga za sobą przenikanie się sfer z
pogranicza przeróżnych dziedzin życia, w tym również
tych zupełnie nie związanych z nauczaniem lecz
wpływającymi na rozwój dzieci, rodziny i w ogólne
społeczności lokalnej

Pewne jest, że szkoły powinny stawać się miejscami

przenikania się poszczególnych specjalności służących
dziecku i rodzinie, miejscem wielospecjalizacyjnej praktyki

dokonującej się w warunkach porozumienia i współpracy.

Tendencje w rozwoju partnerstwa edukacyjnego

Tworząc nowe koncepcje, programy

nauczania czy ostatecznie reformy edukacji
należy w nowym świetle postawić dziecko. Nie
możemy tak jak dawniej patrzeć na nie tylko
jako ucznia, dzisiejszy świat wymaga od nas
spojrzenia na dziecko bardziej otwartego i
szerszego – jako członka społecznej
wspólnoty, najwyższą wartość, podstawę do
budowania kapitału ludzkiego.

Kategorie pojmowania nauczyciela (kształcenia dziecka) służące spojrzeniu na ucznia

w „nowym” kontekście wg M. Mendel:



Kontekstowość;



postawa wobec dzieci, rodzin i ich życia;



orientacja na partnerstwo;

DZIĘKUJEMY ZA

UWAGĘ