Środkowa dorosłość

Opracowali:

GS i

http://chomikuj.pl/szczota_

bartek

Dorosłość

Zmiany w wieku środkowej

dorosłości

• Zmiany fizyczne
• Zmiany w funkcjonowaniu

poznawczym

• Zmiany w relacjach społecznych
• Zmiany na poziomie osobowości

Zmiany fizyczne

• Zmiany w funkcjonowaniu

narządów zmysłów

• Funkcjonowanie

psychomotoryczne i ogólny stan
zdrowia

• Klimakterium - przekwitanie

Zmiany w funkcjonowaniu

poznawczym

Wyspecjalizowanie się w

konkretnej dziedzinie -
kompensacja spadku wydolności
elementarnych procesów
przetwarzania informacji.

Zmiany w funkcjonowaniu

poznawczym

Cechy uczenia się dzieci

Cechy uczenia się dorosłych

Duża elastyczność, dzieci
potrafią uczyć się na wiele
sposobów i różnymi metodami,
które łatwo zmieniają

Sztywność, „mięśnie uczenia się”
są w określony sposób
ukształtowane

Wysoka naturalna ciekawość
poznawcza, otwartość,
podatność na zmiany,
plastyczność

Określone nawyki, preferencje,
ściśle sprecyzowane
oczekiwania, cele, mniejsza
podatność na zmiany

Struktury poznawcze wypełnione
w znacznie mniejszym stopniu
niż w przypadku dorosłych

Struktury poznawcze wypełnione
dotychczas zdobytą wiedzą i
nabytym doświadczeniem, częste
odwoływanie się do własnych
doświadczeń w procesie uczenia
się

Pierwotna postawa twórcza,
nastawienie na proces

Postawa bycia efektywnym,
zwracanie uwagi na użyteczność
przyswajanej wiedzy czy
nabywanych umiejętności,
nastawienie na rezultat

Naturalne łączenie nauki z
zabawą

Wyraźne oddzielanie nauki od
zabawy

Zmiany w funkcjonowaniu

poznawczym

Cechy uczenia się dzieci

Cechy uczenia się dorosłych

Edukacja polega na zdobywaniu
nowej wiedzy i doświadczeń

Edukacja polega raczej na
modyfikowaniu i nowym
strukturowaniu posiadanej wiedzy,
wzbogacaniu jej o nowe elementy

Większa podatność na dystraktory,
krótszy czas trwania aktywnej uwagi,
mniejsza odporność i zdolność do
znoszenia długotrwałych napięć

Większa zdolność do koncentracji,
wyższa odporność na zmęczenie i
sytuacje trudne

Dzieci uczą się w sposób
spontaniczny, a na kolejnych etapach
rozwojowych pod kierunkiem
nauczyciela

Podjęcie nauki przez dorosłych jest
skutkiem świadomego wyboru, proces
uczenia się podlega w dużym stopniu
wewnętrznej kontroli

Silna potrzeba oceny afirmującej

Silna potrzeba oceny formatywnej

Zadanie dla edukatora to – poza
wykorzystywaniem w procesie
edukacyjnym otwartości i naturalnej
ciekawości dzieci – większe
dyscyplinowanie i kanalizowanie ich
uwagi

Zadanie dla edukatora to w większym
stopniu „uelastycznienie”, w
przypadku części dorosłych oduczanie
nieprawidłowych nawyków i
przekonań, uruchamianie
kreatywności, osłabianie barier,
między innymi obawy przed
popełnieniem błędu

Zmiany w relacjach

społecznych

1. Zmiany w roli rodzicielskiej
2. Opieka nad starzejącymi się rodzicami

Rodzaj wsparcia

Przykłady zachowań

Wsparcie emocjonalne

- pocieszanie w chwilach
przygnębienia
- wysłuchiwanie kłopotów i bolączek,
np. dotyczących stanu zdrowia

Wsparcie w postaci świadczenia
konkretnych usług

- pomoc w prowadzeniu domu
- zakupy
- pomoc w transporcie
(przemieszczaniu się)
- przygotowywanie jedzenia

Pośredniczenie między starzejącym
się rodzicem a instytucjami

- pomoc w załatwieniu spraw w
urzędach, np. w ZUS-ie, sądach

Wsparcie finansowe

- udzielanie pomocy finansowej

Całościowe otoczenie opieką –
zabranie do własnego domu

- zaoferowanie wspólnego
zamieszkania
- dostosowanie własnego mieszkania i
stylu życia rodziny do seniora

Zmiany w relacjach

społecznych

2. Opieka nad starzejącymi się

rodzicami

Zmiany w relacjach

społecznych

3. Zmiana relacji ze

współmałżonkiem

4. Nowa rola: babcia, dziadek

Typy związków między

dziadkami, a wnukami:
a) zdystansowany – 29%
b) zaangażowany – 16%
c) towarzyski – 55%

Zmiany na poziomie

osobowości

• GENERATYWNOŚĆ – wg Eriksona

– obejmuje zarówno zdolność
prokreacji (zdolność
powoływania dożycia nowych
istot), jak i produktywność i
twórczość (zdolność
powoływania do życia nowych
wytworów i nowych idei, a także
tworzenia samego siebie,
powiązane z dalszym rozwojem
tożsamości psychospołecznej)

Kryzys wieku średniego

Kryzys wieku średniego

• nazwa okresu w życiu człowieka, użyta po raz

pierwszy przez Elliott Jaquesa w 1965. Kryzys ten
może nastąpić, gdy człowiek osiąga połowę
oczekiwanego czasu życia. Kryzys może też być
wywołany przez różne wydarzenia, np.
andropauzę czy menopauzę, lub też chorobę
kogoś bliskiego, śmierć rodziców. Efektem
kryzysu może być przewartościowanie
dotychczasowych priorytetów, dotyczących pracy
zawodowej, małżeństwa czy rodziny.

• Nie jest to choroba, ale okres przejściowy w życiu

człowieka, który może wystąpić z większą lub
mniejszą intensywnością.

Objawy:

• przygnębienie
• niezadowolenie
• złość,
• poczucie samotności,
• zauroczenie w innej osobie,

niebędącej partnerem życiowym

• pragnienie ucieczki od codziennej

odpowiedzialności

• nagły pociąg do alkoholu

Kryzysy mogą się objawiać w

życiu na 4 sposoby:

• utajone
• zaognione
• tłumione
• zażegnane

Dziękujemy