Ostra odzwierzęca infekcja OUN wywołana
przez wirusa wścieklizny lub wirusy
pokrewne.
Istotą choroby jest zapalenie mózgu.
Najwyższy współczynnik śmiertelności
spośród wszystkich chorób zakaźnych
WŚCIEKLIZNA (Rabies, lyssa,
hydrofobia)
2 formy epidemiczne: miejska (urban rabies) i
leśna (sylvatic rabies)
W Europie głównym rezerwuarem wirusa jest
rudy lis (sylvatic rabies) i inne zwierzęta :
jenoty, kuny, łasice, borsuki, dziki, nietoperze,
małpy; konie, krowy, kozy, owce, świnie, psy,
koty (pogryzione przez zwierze chore).
99% zachorowań u ludzi w krajach strefy
subtropikalnej i tropikalnej
W Polsce 1985-2006 3 przypadki u ludzi
Epidemiologia
Wirus RNA z rodziny Rhabdoviridae rodzaju
Lyssavirus
Klasyczny wirus wścieklizny (street virus) i
wirusy pokrewne (Rabies-related lyssa
viruses)
Etiologia
8 genotypów wirusa:
1. Klasyczny (wirus uliczny)- cały świat poza
Australią i Antarktydą
2.Lagos bat- Afryka
3. Mokola- Afryka
4. Duvenhage- Afryka
5. European bat lyssavirus 1 (EBVL-1)- Europa
6. EBVL-2- Europa
7. Australian bat lyssavirus (ABLV-1)Australia
8. niesklasyfikowane izolowane od nietoperzy
szczeoy
Wirus jest wrażliwy na wysychanie,
promienie UV, RTG, słoneczne
Inaktywacja 1% dezoksycholanem Na, 0.1%
r-ór wodny jodyny, fenol, formalina, eter,
40-70% alkohol etylowy, 20% r-ór mydła
OPORNY na: niskie temperatury,
zamrażanie do -70 stopni, wilgoć
Pogryzienie
Oślinienie świeżej rany, uszkodzonej
skóry, błon śluzowych
Wysoka
koncentracja
wirusa
rozpylonego w powietrzu (jaskinie
zamieszkałe
przez
zakażone
nietoperze)
w
postaci
aerozolu
prawdopodobnie może być przyczyną
zakażenia poprzez spojówki lub przez
zakończenia nerwu węchowego
Transmisja
Zakażenie człowiek-człowiek drogą
jatrogenną: przeszczep rogówki,
transplantacje tkankowe, naczyniowe i
narządowe od niezdiagnozowanych
dawców,
Krew i kał chorego nie są materiałem
zakaźnym
Kontakty seksualne, kontakt śluzówek ze
śliną, wspólne sztućce tak!
Wstępne namnażanie wirusa w miejscu inwazji w
mięśniach prążkowanych, następnie po kilku-
kilkunastu godz przedostaje się do zakończeń nerwów
czuciowych dzięki połączeniu z receptorem Ach
W aksoplazmie przemieszcza się dośrodkowo
3mm/godz osiągając kolejno zwoje korzeni
grzbietowych, rdzeń kręgowy, i OUN. Masywna
replikacja w istocie szarej , następnie drogą
autonomicznych włókien eferentnych rozprzestrzenia
się po organizmie (jest w śliniankach, gruczołach
łzowych, nadnerczach, , nerkach, pęcherzu
moczowym, wątrobie, płucach, sercu, skórze,
mięśniach, rogówce
Patogeneza
Wirus jest wydzielany ze ślina, łzami,
moczem, jest w drogach oddechowych,
płynie MR,
Obecny w ślinie 2-3 dni przed objawami
klinicznymi
Badanie hist-pat tkanki mózgowej ujawnia
ciałka Negriego (ich brak nie wyklucza
wścieklizny), okołonaczyniowe zmiany
zapalne w istocie szarej i degenerację
komórek nerwowych
Okres wylęgania 4-8 tygodni
I faza=Okres zwiastunów (2-5 dni): złe
samopoczucie, bóle głowy, bezsenność lub
wzmożona senność, gorączka
Parestezje w miejscu zranienia
Zmiana psychiki chorego (niepokój, lęk,
podniecenie, drażliwość,
Bóle karku, brzucha, nudności, wymioty,
biegunka
Objawy u ludzi
II faza (okres rozwiniętego zapalenia
mózgu):
- pobudzenie psychoruchowe, omamy,
zaburzenia świadomości
- drgawki ogniskowe lub uogólnione,-
- zaburzenia rytmu serca i hiperwentylację
- stany pobudzenia samoistnie lub pod
wpływem bodźców dźwiękowych,
dotykowych, wzrokowych
- pomiędzy napadami chory przytomny,
WODOWSTRĘT!!!!
Aerophobia i photophobia są
patognomonicznymi objawami
wścieklizny
Niedowłady i porażenia, moczówka
prosta, zaburzenia kwasowo-zasadowe
i wodno-elektrolitowe
III okres: śpiączka i pogłębienie
objawów ze strony pnia mózgu
Izolacja wirusa ze śliny, PMR, osadu moczu,
OUN i obwodowego, wydzieliny nosowo-
gardłowej, oskrzelowej i z wielu narządów
Nie uzyskujemy wirusa z kału i z krwi
Odczyn IFBezp (wykrywa Ag wirusa)
Metody immunoenzymatyczne
(PAP=peroksydaza-antyperoksydaza)
RT-PCR we fragmencie tkanek pobranych
przyżyciowo lub pośmiertnie (PMR, ślina)
Hist-pat tkanki mózgowej (ciałka Negriego)
Diagnostyka
Badania serologiczne ( IgM, IgG)=późno,
tydzień po objawach
Próba biologiczna (MIT)
Swoista ludzka immunoglobulina +
szczepionka, i.v. RBV, ketamina
(antagonista receptora NMDA), interferon
alfa, amantadyna
Śpiączka farmakologiczna
Leczenie
Postępowanie po
ekspozycji