Własności podstawowych
składników betonu i ogólne
zasady kwalifikacji ich jakości
PODSTAWOWE DEFINICJE
Beton – zgodnie z normą PN-EN 206-1 „Beton – Część 1. Wymagania,
właściwości produkcja i zgodność” – materiał powstały ze zmieszania cementu,
kruszywa drobnego i grubego, wody oraz ewentualnych domieszek i dodatków, który
uzyskuje swoje właściwości w wyniku hydratacji cementu
Rodzaje betonu:
•
beton lekki – o gęstości objętościowej od 800 do 2000 kg/m3
•
beton zwykły – o gęstości objętościowej większej niż 2000 kg/m3 i nie
przekraczającej 2600 kg/m3
•
beton ciężki – o gęstości objętościowej większej niż 2600 kg/m3
Mieszanka betonowa
– całkowicie wymieszane składniki betonu, które są jeszcze w
stanie umożliwiającym zagęszczenie wybraną metodą
Klasa ekspozycji – warunki środowiska, w których znajduje się beton.
Oddziaływanie środowiska może być chemiczne lub fizyczne i może wpływać na
beton lub znajdujące się w nim elementy metalowe (zbrojenie)
PODSTAWOWE DEFINICJE
Zaprawa - mieszanina cementu, wody i wszystkich pozostałych składników, które w
całości przechodzą przez sito o oczkach 2mm; zaprawa występuje w mieszance
betonowej a po jej stwardnieniu w betonie
Zaczyn cementowy – mieszanina cementu i wody występująca w mieszance
betonowej a po jej stwardnieniu w betonie; stwardniały zaczyn cementowy jest też
kamieniem cementowym
SKŁADNIKI BETONU
CEMENT
KRUSZYWO
WODA ZAROBOWA
DOMIESZKI CHEMICZNE
DODATKI MINERALNE
ZBROJENIE ROZPROSZONE –
WŁÓKNA STALOWE
CEMENT
-
to hydrauliczne spoiwo mineralne, otrzymywane z surowców mineralnych
(margiel lub wapień i glina) wypalonych na klinkier w piecu cementowym a
następnie zmielenie otrzymanego spieku z gipsem, spełniającym rolę regulatora
czasu wiązania. Stosowany jest do przygotowywania zapraw cementowych,
cementowo-wapiennych i betonów. Wykorzystywany jest do łączenia materiałów
budowlanych. W zależności od składu klinkieru, sposobu produkcji, cementy dzielą
się na:
cement portlandzki,
cement portlandzki wieloskładnikowy,
cement hutniczy,
cement glinowy,
cement pucolanowy,
cement z dodatkiem kamienia wapiennego
oraz cementy specjalne, np. cement kwasoodporny (otrzymywany z piasku
kwarcowego z aktywną domieszką krzemionkową) – obecnie nie stosowany. Ze
względu na sposób i szybkość wiązania i twardnienia wyróżnia się:
cement ekspansywny,
cement szybkotwardniejący,
cement tamponażowy.
Tabela 1. Główne składniki chemiczne cementu
cs
Lp
OZNACZENIE
NAZWA
ZAWARTOŚĆ W CEMENCIE
PORTLANDZKIM [%]
1
CaO
Tlenek wapnia
60-70
2
SiO
2
Krzemionka
18-25
3
Al
2
O
3
Tlenek glinu
4-9
4
Fe
2
O
3
Tlenek żelaza
1-5
5
MgO
Tlenek magnezu
1-5
6
SO
3
Trójtlenek siarki
1-3
7
Na
2
O+K
2
O
Tlenek sodu i potasu (alkalia)
0,5-1,8
Tabela 2. Główne minerały cementów
WZÓR
CHEMICZNY
SKRÓT
WZORU
NAZWA
WŁAŚCIWOŚ
CI
ZAWARTOŚĆ
[% masy]
3CaO * SiO
2
C
3
S
Krzemian
trójwapniowy
(alit)
•Wysokoaktywny
•Wysokokalorycz
ny – szybkie
twardnienie
55-65
2CaO * SiO
2
C
2
S
Krzemian
dwuwapniowy
(belit)
•Średnioaktywny
•Niskokaloryczny
(wolny ale wysoki
przyrost
wytrzym.)
15-25
3CaO * Al
2
O
3
C
3
A
Glinian
trójwapniowy
(celit)
•Bardzo wysoko
aktywny
•Wysokokalorycz
ny (przysp.
wiązanie)
8-12
2CaO*Al
2
O
3
*Fe
2
O
3
C
4
AF
Żelazoglinian
czterowapniow
y
(braunmillery
t)
•Słaboaktywny
•Średniokalorycz
ny (powolny
przyrost
wytrzymałości)
8-12
Nazwa cementu
Oznaczenia wg
PN-EN 197-1
Zawartość
dodatku
mineralnego, %
Zakres
stosowania
cement portlandzki
CEM I
-
Cementy powszechnego
zastosowania w
budownictwie ogólnym,
przemysłowym i
specjalistycznym, w tym
budownictwo drogowe
cement portlandzki
wieloskładnikowy
CEM II/A
CEM II/B
6 - 20
21 - 35
Cementy powszechnego
zastosowania w
budownictwie ogólnym,
przemysłowym, w tym
budownictwo drogowe
cement hutniczy
CEM III/A
CEM III/B
CEM III/C
36 - 65
66 - 80
81 - 95
Cementy powszechnego
zastosowania w
budownictwie ogólnym,
przemysłowym, w tym
szczególnie w budownictwie
hydrotechnicznym oraz w
budowlach pracujących w
warunkach zwiększonego
zagrożenia korozyjnego
cement pucolanowy
CEM IV/A
CEM IV/B
11 - 35
36 - 55
Budownictwo ogólne,
specjalistyczne, wodno-
inżynieryjne, betony
narażone na agresję
chemiczną
cement
wieloskładnikowy
CEM V/A
CEM V/B
36 - 60
60 - 80
Budownictwo ogólne,
specjalistyczne, wodno-
inżynieryjne
Tabela 3. Rodzaje cementów powszechnego użytku wg PN-EN 197-1 z
uwagi na ilość dodatków
Tabela 4. Cementy specjalne wg PN-B-19707
Cementy specjalne spełniają wymagania normy PN-EN 197-1. Dodatkowe
wymagania dla cementów specjalnych przedstawiono poniżej.
Rodzaj cementu LH
Wymagania
CEM I do CEM V
Ciepło hydratacji po 41 godzinach poniżej 270 J/g
(oznaczone metodą semiadiabatyczną)
Ciepło hydratacji po 7 dniach poniżej 270 J/g (oznaczone
metodą ciepła rozpuszczania)
Tabela 5. Cement niskoalkaiczny NA
Rodzaj cementu
Wymagania
CEM I
CEM II
a
CEM IV
CEM V
Ł 0,6% Na
2
O
eq
b
CEM II/B-S
Udział granulowanego żużla wielkopiecowego, S ł 21%
Ł 0,7% Na
2
O
eq
CEM III/A
Udział granulowanego żużla wielkopiecowego, S ł 49%
Ł 0,95% Na
2
O
eq
Udział granulowanego żużla wielkopiecowego, S ł 50%
Ł 1,10% Na
2
O
eq
CEM III/B
Skład wg EN 197-1
Ł 2,0% Na
2
O
eq
CEM III/C
Skład wg EN 197-1
Ł 2,0% Na
2
O
eq
a) z wyjątkiem CEM II/B-S
b) Na
2
O
eq
=Na
2
O+0,658K
2
O
Tabela 6. Cement siarczanoodporny HSR
Rodzaj cementu HSR
Wymagania
CEM I
C
3
A Ł 3%a
Zawartość Al
2
O
3
Ł 5%
Wartość ekspansji w roztworze Na
2
SO
4
po1 roku Ł 0,5%
b
CEM II/B-V
C
3
A Ł 10% (w klinkierze),
udział popiołu krzemionkowego V
c
ł 25%,
Wartość ekspansji w roztworze Na
2
SO
4
po 1 roku Ł 0,5%
b
CEM III
Udział granulowanego żużla, S ł 55%
Wartość ekspansji w roztworze Na
2
SO
4
po 1 roku Ł 0,5%
b
CEM IV
d
C
3
A Ł 10% (w klinkierze)
Udział sumy pyłu krzemionkowego D i popiołu lotnego
krzemionkowego V
c
ł 25%
Wartość ekspansji w roztworze Na
2
SO
4
po 1 roku Ł 0,5%
b
a) Zawartość glinianu trójwapniowego obliczana jest w % masy z równania
C
3
A = 2,65 Al
2
O
3
– 1,65 Fe
2
O
3
Wyniki analizy chemicznej cementu przeliczone na substancje wyprażoną (bez strat prażenia) należy korygować o
zawartość CaCO
3
i CaSO
4
. Zawartość CO
2
oznaczana
jest wg PN-EN 196-21
b) Badanie sprawdzające wykonywane 2 razy w roku
c) Nie dopuszcza się składników innych niż klinkier i popiół lotny krzemionkowy (V). Popiół lotny krzemionkowy (V) powinien
spełniać wymagania:
-Zawartość reaktywnego CaO mniejsza niż 5,0%
-Zawartość reaktywnego SiO
2
nie mniej niż 25,0%
-Zawartość strat prażenia poniżej 5,0%
d) W cementach CEM IV nie dopuszcza się składników głównych innych niż klinkier, pył krzemionkowy (D) i popiół lotny
krzemionkowy (V).
Udział popiołu lotnego krzemionkowego (V) w cementach CEM II/B-V i CEM IV (V) lub udział sumy pyłu krzemionkowego (D) i
popiołu lotnego krzemionkowego (V) w cementach CEM IV (D-V) obliczana jest w % masy z równania: V=NRx1,28 gdzie NR
stanowi zawartość pozostałości nierozpuszczalnej w cemencie oznaczana wg PN-EN 196-2.
BADANIE WYBRANYCH CECH CEMENTÓW
Badanie wytrzymałości na zginanie i ściskanie – badanie przeprowadzane jest na
beleczkach o wymiarach 4x4x6cm, wykonanych z zaprawy normowej
(C:P:W=1:3:0,5)
Zginanie
M - moment zginający w przekroju belki
W – wskaźnik wytrzymałości przy zginaniu
Ściskanie
Fc – siła niszcząca [N]
1600 – powierzchnia płytek dociskowych [mm
2
]
Oznaczenie czasu wiązania – badanie przeprowadzamy na zaczynie o konsystencji
normowej, ustala się w aparacie Vicata, dobierając odpowiednią ilość wody.
Oznaczenie stałości objętości – przeprowadza się równocześnie na dwóch próbkach w
pierścieniu Le Chateliera na zaczynie o konsystencji normowej.
Klasa cementu - jest to średnia wytrzymałość na ściskanie, oznaczona na 6 połówkach z
trzech beleczek o wymiarach 4x4x6cm, badana po 28 dniach dojrzewania zaprawy
normowej
(ozn. N – cement o normalnej wytrzymałości wczesnej
ozn. R – cement o wysokiej wytrzymałości wczesnej)
KRUSZYWA
Definicje
Kruszywo - (wg PN-EN 206-1:2003) ziarnisty materiał odpowiedni do stosowania do
betonu. Kruszywo może być naturalne, pochodzenia sztucznego lub pozyskane z
materiału użytego w budownictwie (recykling)
Rodzaje kruszyw wg PN-EN 12620:2004
Kruszywo naturalne – pochodzenia mineralnego, które poza obróbką mechaniczną
nie zostało poddane żadnej innej obróbce.
Kruszywo sztuczne – pochodzenia mineralnego, uzyskane w wyniku procesu
przemysłowego obejmującego termiczną lub inną modyfikację.
Kruszywo z recyklingu – powstałe w wyniku przeróbki nieorganicznego materiału
zastosowanego uprzednio w budownictwie.
Kruszywo wypełniające – kruszywo, którego większość przechodzi przez sito
0,063mm. Które może być dodawane do materiału budowlanego w celu uzyskania i
poprawienia pewnych właściwości.
Podział kruszyw ze względu na ich gęstość
Kruszywo zwykłe – kruszywo o gęstości ziaren w stanie suchym > 2000kg/m
3
i <
3000kg/m
3
Kruszywo ciężkie – kruszywo o gęstości ziaren w stanie suchym ≥ 3000kg/m
3
Kruszywo lekkie – kruszywo pochodzenia mineralnego o gęstości ziaren w stanie
suchym ≤2000kg/m
3
lub gęstości nasypowej w stanie luźnym suchym ≤1200kg/m
3
KRUSZYWA
Definicje
Podział kruszyw ze względu na wielkość ziaren
Wymiar kruszywa – oznaczenie kruszywa poprzez określenie dolnego (d) i górnego (D)
wymiaru sita, wyrażone jako d/D
Kruszywo drobne – kruszywo o wymiarach ziaren D≤4mm
Kruszywo grube – kruszyw o wymiarach ziaren D≥4mm i d≤2mm
Kruszywo naturalne 0/8mm – jest to kruszywo pochodzenia lodowcowego lub
rzecznego o wielkości ziaren D≤8mm
Kruszywo o ciągłym uziarnieniu – jest to mieszanka kruszywa grubego i drobnego
mającego D≤45mm i d=0mm
Pyły – frakcja kruszywa o wymiarach ziaren przechodzących przez sito 0,063mm
Frakcja – zbiór ziaren kruszywa o wymiarach zawartych pomiędzy kolejnymi dwoma
sitami w zestawie sit.
Uziarnienie – jest to rozkład wymiarów ziaren wyrażony jako procent masy
przechodzącej przez określony zestaw sit.
Nadziarno - część kruszywa po analizie sitowej (przesiewaniu) pozostająca na
największym z sit, czyli część kruszywa o wielkości ziaren większej niż badana frakcja
lub grupy frakcji.
Podziarno - część kruszywa w analizie sitowej przechodząca przez najmniejsze z sit,
czyli część kruszywa o wielkości ziaren mniejszej od badanej frakcji lub grupy frakcji.
KRUSZYWA
Właściwości kruszyw podlegające badaniom kontrolnym
– decydujące o ich jakości
Grupa 1 - podstawowe właściwości kruszyw:
Uziarnienie
Kształt kruszywa grubego
Zawartość pyłów
Jakość pyłów
Gęstość ziaren i nasiąkliwość
Reaktywność alkaliczno-krzemionkowa
Opis petrograficzny
Substancje niebezpieczne
Grupa 2 – specyficzne właściwości związane z zastosowaniem końcowym kruszyw
Odporność na rozdrabnianie
Odporność na ścieranie
Polerowalność
Zamrażanie i rozmrażanie
Zawartość chlorków
Zawartość węglanu wapnia
KRUSZYWA
Właściwości kruszyw podlegające badaniom kontrolnym
– decydujące o ich jakości
Grupa 3 – właściwości kruszyw pochodzących ze szczególnych źródeł:
Zawartość muszli
Stałość objętości – skurcz przy wysychaniu
Zawartość chlorków
Składniki zawierające siarkę
Substancje organiczne (zawartość humusu, porównawcze badanie wytrzymałości –
czas tężenia, lekkie zanieczyszczenia organiczne)
Rozpad krzemianu dwuwapniowego
Rozpad związków żelaza
KRUSZYWA
Podstawowe właściwości kruszyw
Gęstość (�) – stosunek masy kruszywa w stanie suchym do objętości bez porów
wewnętrznych ziaren i przestrzeni międzyziarnowych
Gęstość objętościowa (�
o
) – stosunek masy kruszywa w stanie suchym do
objętości wraz z porami wewnętrznymi ziaren, bez przestrzeni międzyziarnowych
Gęstość nasypowa (�
n
) - stosunek masy kruszywa do jego objętości wraz z porami
wewnętrznymi ziaren oraz przestrzeni międzyziarnowych
Porowatość (P) – stosunek objętości porów wewnętrznych ziaren kruszywa do
całkowitej objętości ziaren.
Jamistość (j) – udział objętości wolnych przestrzeni międzyziarnowych w całkowitej
objętości kruszywa
Szczelność (s) – udział objętości ziaren kruszywa wraz z porami wewnętrznymi w
całkowitej objętości kruszywa
Wilgotność – procentowa zawartość wody w masie kruszywa możliwa do usunięcia
podczas suszenia w temp. 105-110C
KRUSZYWA
Podstawowe właściwości kruszyw
Nasiąkliwość – procentowa zawartość wody w masie kruszywa w stanie pełnego
nasycenia to znaczy kruszywo zawiera maksymalną ilość wody w porach ziaren i w
przestrzeniach międzyziarnowych
Wodożądność – ilość wody potrzebna do otulenia ziaren znajdujących się w 1kg
kruszywa, aby uzyskać założoną konsystencję [dm
3
/kg]
KRUSZYWA
PODSUMOWANIE
Wymagane właściwości do betonu
Do wykonania betonu o wysokiej wytrzymałości dobrze jest zastosować kruszywo
łamane o dużej chropowatości. Nie dobrze jest stosować materiał skalny słaby,
zwietrzały i porowaty, ponieważ zwiększa to nasiąkliwość mieszanki, co później
wpływa negatywnie na jego urabialność i wytrzymałość. Bardzo ważne jest, aby
kopalnia kruszywa sprzedała nam materiał nie zanieczyszczone, co jest również
bardzo ważnym czynnikiem wpływającym na wytrzymałość mieszanki betonowej.
Jakość kruszywa a normy budowlane
Materiał skalny wydobywany z kopalni kruszywa musi spełnić wiele norm zwłaszcza
dla tak ważnych i strategicznych budowli jak autostrady, lotniska oraz
towarzyszącym im obiektom inżynieryjnym jak np. wiadukty i mosty.
WODA ZAROBOWA -
jest to woda dodawana do betonu podczas jego
sporządzania
Woda zarobowa inicjuje proces wiązania.
Obecne w wodzie zarobowej składniki organiczne i nieorganiczne mogą pogarszać
parametry wytrzymałościowe stwardniałych spoiw budowlanych, powodować
powstawanie plam i przebarwień na ich powierzchni oraz inicjować procesy korozji
zbrojenia w żelbecie. W normie PN-EN 1008 określono wymagania stawiane wodzie
zarobowej.
Nie wolno użyć wód ściekowych, przemysłowych, kanalizacyjnych, bagiennych,
zawierających tłuszcze organiczne, kwasy humusowe, oleje, cukier, muł, oraz wód
mineralnych nie odpowiadających wymaganiom określonym w normach.
Należy pamiętać, że suchą mieszankę wsypuje się do wody, a nie odwrotnie.
Tabela 7. Podstawowe kryteria oceny wody do celów budowlanych.
Tabela 8. Kryteria oceny wody do celów budowlanych związane z obecnością w niej zanieczyszczeń
organicznych i nieorganicznych.
DODATKI MINERALNE
Jako dodatki mineralne modyfikujące właściwości betonu stosowane są:
popiół lotny
mielony granulowany żużel wielkopiecowy
pył krzemionkowy
Podstawowy fizyczny mechanizm oddziaływania dodatków mineralnych dodawanych do
betonu to uszczelnienie struktury. Charakteryzujące się wysokim stopniem rozdrobnienia
(popiół lotny oraz pył krzemionkowy) wypełniają przestrzenie między ziarnami cementu,
podobnie jak się to dzieje w przypadku cząstek cementu, które uszczelniają pustki między
ziarnami piasku oraz w przypadku piasku uszczelniającego stos okruchowy kruszywa
grubego.
Pył krzemionkowych modyfikuje również strukturę porów w stwardniałym zaczynie
cementowym. Zwiększa się również udział zamkniętych porów żelowych, a maleje udział
porów kapilarnych.
Dodatki mineralne powodują że beton charakteryzuje się wieloma bardzo korzystnymi
właściwościami. Do właściwości tych należy zaliczyć:
wzrost wytrzymałości początkowej i końcowej
małą przepuszczalność dla gazów i cieczy
zwiększoną odporność na korozję chemiczną
zwiększoną mrozoodporność
DOMIESZKI CHEMICZNE
Stosowanie domieszek w nowoczesnym betonie jest efektywnym sposobem uzyskania pożądanych
cech betonu uwarunkowanych technologią wykonania i przeznaczeniem konstrukcji lub elementu.
Ogólną przydatność domieszek chemicznych ustala się zgodnie z wymogami normy PN-EN 934-2
„ Domieszki do betonu zaprawy i zaczynu. Domieszki do betonu. Definicje i wymagania.”
Domieszki chemiczne są definiowane w normie PN-EN 934-2 jako materiały dodawane podczas
wykonywania mieszanki betonowej, w ilości nie przekraczającej 5% masy cementu w celu modyfikacji
właściwości mieszanki betonowej stwardniałego betonu.
Rozróżniamy następujące rodzaje domieszek:
domieszki uplastyczniające i upłynniające – plastyfikatory plastyfikatory
superplastyfikatory
domieszki napowietrzające
domieszki uszczelniające
domieszki opóźniające
domieszki przyśpieszające
domieszki zimowe
domieszki spęczniające
domieszki stabilizujące
domieszki do betonowania pod wodą
domieszki spieniające
domieszki do zaczynów iniekcyjnych
emulsje polimerowe
EFEKT DZIAŁANIE SUPERPLASTYFIKATORA
Zbrojenie rozproszone – włókna stalowe
Celem dozowania włókien stalowych do mieszanki betonowej jest zmian właściwości
mechanicznych betonu. Beton niezbrojony jest materiałem kruchym tzn. w wyniku
przekroczenia dopuszczalnych naprężeń rozciągających następuje w nim gwałtowne
niekontrolowane kruche pęknięcie, czego rezultatem jest utrata właściwości
użytkowych betonu. Ta niekorzystna cecha betonu jest w dużej mierze
wyeliminowana w żelbecie, gdzie po zarysowaniu betonu naprężenia przenoszone są
przez pręty zbrojenia.
Beton zawierający w swoim składzie włókna tzw. fibrobeton charakteryzuje się
przede wszystkim:
niekruchym, pseudoplastcznym procesem zniszczenia w wyniku czego możliwa jest
kontrola propagacji rys oraz praca elementu zarysowanego jako integralnej całości
mimo wysterowania mikrorys
zdolnością do pochłaniania znacznych ilości energii przy wszystkich obciążeniach
dynamicznych
poprawą dystrybucji naprężeń przed zarysowaniem matrycy betonowej
przenoszeniem obciążenia przez włókna po zarysowaniu
ograniczeniem zarysowań. Propagujące rysy napotykają na włókna, które
zatrzymują ich dalsze powiększanie i rozwieranie się.
Normy dotyczące cementów
PN-EN 197-1 „Cement. Część 1: Skład, wymagania i kryteria zgodności dotyczące cementu
powszechnego użytku”
PN-EN 196-1 „Metody badania cementu. Oznaczenia wytrzymałościowe”
PN-EN 196-2 „Metody badania cementu. Oznaczenia czasu wiązania i stałości objętości.”
PN-EN 196-6 „Metody badania cementu. Oznaczenie stopnia zmielenia.”
Normy dotyczące kruszyw
PN-EN 12620 „Kruszywa do betonu”
PN-EN 932 „Badania podstawowych właściwości kruszyw”
PN-EN 933 „Badania geometrycznych właściwości kruszyw”
PN-EN 1097 „Badania mechanicznych i fizycznych właściwości kruszyw”
EN 1367 „Badania właściwości cieplnych i odporności kruszyw na działanie czynników
atmosferycznych”
PN-EN 1744 „Badania chemicznych właściwości kruszyw”
Normy dotyczące wody zarobowej
PN-EN 1008 „Woda zarobowa do betonu -- Specyfikacja pobierania próbek, badanie i ocena
przydatności wody zarobowej do betonu, w tym wody odzyskanej z procesów produkcji betonu„
Normy dotyczące dodatków i domieszek
PN-EN 934 „Domieszki do betonu, zaprawy i zaczynu””
BIBLIOGRAFIA
http://pl.wikipedia.org
http://www.polskicement.com.pl
http://materialy-budowlane.democms.pl