9. Definicja synkretyzmu. Wybierz dowolny utwór epoki romantyzmu i podaj argumenty na jego synkretyczność.

Synkretyzm to łączenie w jedną strukturalną całość właściwości różnych rodzajów, a nawet różnych gatunków literackich. Zjawisko to obejmuje wszystkie warstwy wypowiedzi literackiej. Synkretyczny charakter dzieł literackich powoduje, że granice pomiędzy nimi są płynne i często oparte o niewspółmierne wyznaczniki. Wobec tego określenie struktury gatunkowej konkretnego utworu musi się oprzeć z jednej strony o wydobycie właściwości istotnych i dominujących oraz właściwości towarzyszących. Pierwsze decydują, z jakim gatunkiem mamy do czynienia w konkretnym przypadku, drugie - jaką odmianę gatunku reprezentuje rozpatrywany utwór. Synkretyzm jest zjawiskiem dość powszechnym. Przykład synkretyzmu mamy w powieści poetyckiej A. Mickiewicza "Konrad Wallenrod". Do najbardziej charakterystycznych cech powieści poetyckiej należy częste przerywanie biegu akcji przytaczaniem ballad, pieśni bądź hymnów, co ma właśnie miejsce w "Konradzie Wallenrodzie". Występują w nim pieśni, ballada "Alpuhara" i "Powieść Wajdeloty" oraz hymn towarzyszący wyborowi Wielkiego Mistrza. "Hymn" z II części utworu skierowany jest do Ducha świętego i wyraża prośbę o błogosławieństwo i natchnienie przy obiorze Wielkiego Mistrza Zakonu. "Pieśń z wieży" (część III) to smutna i tęskna pieśń Aldony, wspominającej swoją szczęśliwą młodość, zniszczoną nagle przez tych, którzy w imię krzyża napadli na Litwę. Z początku żali się ona nad swoim losem, wspomina szczęśliwe chwile dzieciństwa i młodości spędzone na dworze rodziców, następnie swe zamążpójście i miłość do Waltera Alfa, wreszcie - jego odejście. "Pieśń Wajdeloty" w części IV wyraża poboczną ideę poematu i zarazem źródło głównej. Wyraża pogląd na rolę poezji w życiu narodu. Przechowuje ona pamięć o dawnych wielkich ludziach i ich czynach, utrwala historię narodu, jego tradycje i kulturę, pobudza patriotyzm. "Powieść Wajdeloty" opowiada o dziejach Waltera Alfa - Konrada Wallenroda, o jego dzieciństwie spędzonym na Litwie, o napaści Krzyżaków, o młodości upływającej w zakonie, o ucieczce na Litwę i miłości do Aldony, wreszcie - o odejściu z Litwy. Ballada "Alpuhara" w tej samej części pozornie nie wiąże się z treścią utworu, jednak podpowiada w ukryty sposób metodę działania. Podobnie synkretycznym jest dramat A. Mickiewicza "Dziady" cz. III. W scenie I więzień Konrad śpiewa pogańską pieśń zemsty, w scenie VIII zawarta jest "scena śpiewana" pt. "Bal", a na końcu zamieszczony jest "Ustęp", mający formę epicką oraz wiersz liryczny "Do przyjaciół Moskali".