"Romantyczność" Mickiewicza jako utwór programowy polskiego romantyzmu











Środa, 26 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marzena, Maria, Klaudiusz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Romantyzm >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???




Gdzie jestSciaga.pl
?
















"Romantyczność"
Mickiewicza jako utwór programowy polskiego
romantyzmu










kategoria:   J.polski
zakres:   Romantyzm
dodano:   1999-11-22




Utwór ten uznawany
był przez romantyków (i jest nadal) za kwintesencję romantyzmu;
zawiera on wiele elementów rozwijającej się literatury romantycznej.
Irracjonalny stosunek do świata prezentuje Mickiewicz już w
motcie zaczerpniętym z Szekspira: "Zdaje mi się, że widzę... gdzie?
Oczyma duszy mojej"; założeniem (typowo właśnie romantycznym) jest
przeciwstawienie rzeczywistości i świata duchowego. Bohater
pokazany w utworze prezentuje jedną z podstawowych cech wszystkich
późniejszych postaci: nieszczęśliwą miłość, tu związaną z Karusią,
która tak bardzo kochała swego wybrańca, że w dwa lata po jego
śmierci nadal zachowała głębokie uczucie i stara się z nim
skontaktować duchowo (widzi go na jawie, dlatego uznano ją za
obłąkaną, nie reaguje na wezwania ludzi); scence tej przyglądają się
dwie ważne postacie: starzec, przedstawiciel oświecenia (uznaje się
go za Jana Śniadeckiego), który opowieści Karusi uznaje za bujdy i
wierzy tylko w siłę swego "szkiełka i oka"; oraz poeta - podmiot
liryczny, który wyobrażenia Karusi uważa za coś normalnego i
oczywistego, solidaryzuje się z nią w jej cierpieniu; uważa on, że
uczucia silniej do niego przemawiają i mają na niego większy wpływ;
krytykuje starca i jego "martwe prawdy" i stwierdza, że nigdy nie
pozna on prawd żywych radzi mu i innym "Miej serce, patrzaj w
serce". Karusia wykazuje jeszcze inną cechę bohatera
romantycznego: odwrócenie się od świata i bunt przeciwko niemu: "Nie
lubię świata, Źle mnie w złych ludzi tłumie"; targają nią sprzeczne
uczucia: boi się ducha ukochanego (wygląd trupa), ale chce aby
pozostał z nią, bo go kocha Ważną romantyczną cechą ballad jest
ludowość, która objawia się tu w budowie (przekazy ustne), bohaterze
z ludu, ludowej moralności (miłość wieczna), motywie zaczerpniętym
na pewno z podań ludowych; pojawia się, choć słabo nakreślona,
tajemniczość - widzenia ukochanego Karusi jako ducha; właśnie tylko
lekka sygnalizacja nastroju stanowi podstawę, aby sądzić, że jest to
utwór programowy, a przedstawiona scenka rodzajowa stanowiła tylko
pretekst do zadania pytania, czy wiedzę czerpać można tylko z
postrzegalnego Co to sztuki artystycznego przedstawienia,
pojawiają się kilka spraw: nowatorstwo w konstruowaniu ballady,
synkretyzm gatunku (narracja z epiki, dramatyczne dialogi i ujęcie w
wierszowaną formę). Ballada "Romantyczność" dotyczy przeżyć
obłąkanej Karusi po śmierci ukochanego Jaśka oraz polemiki narratora
ze Starcem. Istnieje motyw z folkloru - zjawia się duch kochanka -
łączność świata żywych i zmarłych. Obłąkanie dla romantyków stanowi
wyraz niezwykłego życia wewnętrznego; sensualnego postrzegania
rzeczywistości. Zjawę widzi tylko Karusia, prosty lud wierzy w jej
obecność, a Starzec uważa za niemożliwe istnienie ducha. Miłość
przeciwstawia się rozumowi: "Czucie i wiara silniej mówi do mnie,
niż mędrca szkiełko i oko". Pojawiają się antynomie (świat
materialny - duchowy, prawdy żywe - martwe). Gnoseologiczna
(dotyczącą przedmiotu i sposobu poznawania świata) dyskusja kończy
się słowami: "Miej serce i patrzaj w serce".







Autor: GosiaP

Ocena : 4.7 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000