RYNKI NIEOŻYWIONYCH CZYNNIKÓW WYTWÓRCZYCH

Pyt. 1 - Z czego wynika współzależny charakter popytu na czynniki wytwórcze ?
Naturalną właściwością poszczególnych kategorii zasobów jest ich niejednorodność  technologiczna, co implikować może nieproporcjonalność wykorzystania ich w procesie produkcji. Uwarunkowania te wykluczają możliwość doskonałej substytucji wzajemnej czynników wytwórczych., czego konsekwencją jest ich malejąca produktywność krańcowa. Współzależny charakter popytu uwarunkowany jest krańcową stopą technicznej substytucji czynnik. wytwórczych , czyli możliwościami kombinowania proporcji ich wzajemnego użycia w procesie produkcyjnym.

Pyt. 2 - Czy istnieje związek pomiędzy ceną czynników wytwórczych a ceną jego usług ?
Cena zasobu jest płatnością o charakterze jednorazowym ( w momencie aktu kupna-sprzedaży ) , natomiast cena za korzystania  z usług to płatność okresowa. Pomiędzy tymi dwoma rodzajami występuje ścisły związek. O ile bowiem wysokość ceny za usługi czynników wytwórczych  uzależniona jest w sposób bezpośredni od wartości świadczonych przez niego usług w danym okresie, o tyle cena zasobu wyznaczana jest przez oczekiwany w całym okresie jego  funkcjonowania, łączny strumień wartości usług.

Pyt. 3 - Omów determinanty popytu oraz wielkość popytu  na rynkach nieożywionych czynników wytwórczych.
Zasady ustalania popytu na nieożywione czynniki wytwórczych są zbliżone do tych występujących na rynku pracy. Przedsiębiorstwo będzie zainteresowana zwiększaniem nakładów czynników zmiennych o dodatkowe jednostki dopóki koszt krańcowy -jaki będzie musiało w związku z  tym  ponieść -będzie wyższy od wartości produktu krańcowego (WPK) , otrzymanego w wyniku zaangażowania tychże czynników. (WPK to przyrost wartości produktu całkowitego przedsiębiorstwa , jaki nastąpił w wyniku zaangażowania w proces prod. dodatkowej jednostki nakładu czynnika wytwórczych) Zmiany rozmiarów zapotrzebowania na czynnik zmienny uzależnione będą od poziomu ceny jego usług. Im będzie ona wyższa tym  wielkość popytu na rozpatrywany czynnik wytwórczy będzie mniejsza. Wielkość popytu będzie także uzależniona od kształtowania  się ceny rynkowej dobra lub usługi, do wytwarzania którego dany czynnik wytwórczych służy.

Pyt. 4 - Przedstaw zasady wyznaczania gałęziowej oraz rynkowej krzywej popytu na czynnik wytwórczy.
Krzywą popytu rynkowego na określony czynnik wytwórczych uzyskuje się przez horyzontalne zsumowanie krzywych popytu wszystkich gałęzi wytwarzania, które korzystają z jego usług. Wyznaczając gałęziową krzywą popytu, należy wziąć pod uwagę możliwość zmiany ceny rynkowej produktu. Funkcja popytu rynkowego na produkt gałęzi w warunkach konkurencji doskonałej jest bowiem malejąca, a tym samym zmiany podaży gałęzi wywoływać mogą wzrost lub spadek ceny wytwarzanego produktu. Krzywa popytu gałęzi charakteryzuje się mniejszym stopniem elastyczności niż krzywe WPK indywidualnych przedsiębiorstw. Wynika to z faktu, że ceny wytwarzanego produktu zmieniają się wraz ze zmianami rozmiarów produkcji gałęzi.

Pyt. 5 - Dlaczego z ekonomicznego punktu widzenia podaż ziemi jest zawsze doskonale nieelastyczna.
Rozmiary globalnej podaż ziemi, określone jej warunkami naturalnymi, są zarówno w krótkim, jak i w długim okresie całkowicie niezmienne. Istota nieożywionych czynników produkcji  stwierdza, że każda ingerencja człowieka świadoma i celowa, w środowisko naturalne powoduje włączenie w nie elementów kapitału. Tak więc w efekcie to podaż kapitału, a nie ziemi , ulega zwiększeniu. Zatem podaż ziemi względem ceny jest zawsze doskonale nieelastyczna , czyli zarówno dla krótkiego jak i długiego okresu będzie pionową krzywą. Taki kształt wskazuje ,że powierzchnia ziemi będzie zawsze wykorzystywana niezależnie od wyznaczonego przez rynek poziomu ceny.

Pyt. 6 - Co określa wysokość wymaganej stawki  wynagrodzenia kapitału.
Wymaganą stawkę wynagrodzenia kapitału można zdefiniować jako stawkę, która  pozwala pokryć właścicielom kapitału wszystkie koszty ekonomiczne, (uzależnione od ceny zakupu dobra kapitałowego) związane z jego posiadaniem. Z uwagi na fakt, iż kapitał zaangażowany produkcyjnie dostarcza przedsiębiorcy strumienia dochodów w nieskończonym horyzoncie czasu, podstawowe znaczenie odgrywa prawidłowe oszacowanie tempa jego fizycznego oraz moralnego zużycia. Określa ono wysokość tzw. stopy amortyzacji kapitału, którą oblicza się odnosząc szacunkową wielkość zużycia dobra inwestycyjnego do jego wartości początkowej. Powiększając ją następnie o wysokość realnej stopy procentowej, odpowiadającej rozpatrywanemu okresowi, uzyskuje się wymaganą stopę zwrotu, zapewniającą właścicielowi kapitału opłacalność jego zastosowania. Mnożąc tak ustaloną stopę zwrotu przez wartość początkową dobra inwestycyjnego, otrzymujemy minimalną stawkę opłaty za jego okresowe udostępnienie.

Pyt. 7 - Czy istnieje różnica pomiędzy rynkowymi a gałęziowymi krzywymi podaży usług ziemi i kapitału.
Rynkowa krzywa podaży kapitału ma kształt linii prostej równoległej do osi rzędnych (w krótkim okresie ) ,a gałęziowe funkcje podaży dobra inwestycyjnego są rosnące, lecz z uwagi na ograniczoność jego globalnej podaży cechują się wysokim stopniem nie elastyczności. W długim okresie  krzywa podaży kapitału jest rosnącą funkcją stawki najmu ,natomiast gałęziowa krzywa podaży będzie podobna do rynkowej , a tym samym wielkość dostarczanego kapitału będzie dodatnio skorelowana z wysokością wymaganej stawki najmu.

Pyt. 8 - Omów przebieg krótko i długookresowych procesów dostosowawczych na gałęziowym rynku kapitału, w następstwie wzrosty realnej stopy procentowej.
Zakres procesów dostosowawczych na gałęziowych rynkach kapitału jest uzależniony od długości  rozpatrywanego okresu. W krótkim wzrost lub spadek stawki najmu danego dobra inwestycyjnego (np. w następstwie zmiany układu popytu ) pozostaje neutralny w odniesieniu do rozmiarów jego podaży, dostosowania przebiegać mogą tylko w zakresie cen ; podczas gdy w długim okresie wywołuje już zmiany po stronie podażowej.