wykład RELACJA MIĘDZY TRADYCJĄ A NOWOCZESNOŚCIĄ
Film: Indyjski Paradoks
Na Zachodzie panuje myślenie, że pociąg powinien jeździć coraz szybciej. Edukacja, rolnictwo, technologia – wszystkie dziedziny muszą być coraz lepsze, bardziej rozwinięte, muszą stawać się super potęgami, a człowiek musi wciąż się rozwijać by się bogacić materialnie, musi być lepszy, ładniejszy, smuklejszy.
Buddysta chce rozsławić nazwisko ojca, jest tradycyjny, spokojny, wokół panuje harmonia. Najważniejsza tradycja i kultura, mimo ze wokół świat się zmienia. Żyją chwilą obecną, nie rozpamiętują przeszłości.
Na Wschodzie zbyt wiele kobiet uważa, że potrafi tylko piec chleb. Zachód uczy kobiety mieć cel, siłę i być niezależną. W końcu i wschód mówi o tym, że Bóg dał i kobiecie i mężczyźnie po równo. Pochodzenie jest dobrem, ważne jest małżeństwo. Ważne jest całe społeczeństwo i ich dobre, a nie tylko jednostki. Wybierają to, co dobre: wiarę. Ważna jest wielopokoleniowe rodziny,
„I
to są Indie - stwarzające podziały, owa szaleńcza mieszanina
pradawnych wartości i współczesnej popkultury, wielkiej mądrości
i skrajnej ignorancji”. W XXI wieku w państwie indyjskim ma
miejsce zmierzch patriarchatu, który sprzyja krystalizowaniu się
nowych postaw oraz licznym przewartościowaniom. Tamtejsi ludzie
często nie mogą poradzić sobie z konfliktem przekazanych im zasad
z pragnieniami oraz możliwościami, które stwarza im współczesny
świat. Widać
kontrast małomieszczańskości z kosmopolityzmem, tradycji i
nowoczesności, którą zachłystują się młodzi ludzie, starający
się być bardziej angielscy niż rdzenni Brytyjczycy. Wyrazem buntu
wobec wartości stają się skąpe, odsłaniające ramiona czy brzuch
stroje, palenie, bezpośrednia, pełna przekleństw czy dowcipów
mowa.
„Czerwony dywan” Lavanya
Sankaran
Wykład: BUDDYZM TYBETAŃSKI
„życie jest jak rzeka, trzeba płynąć wolniej”
Ważna jest wewnętrzność, życie chwilą teraźniejszą, nie rozpamiętywanie chwil. Wspólnota, radość, duchowość na Wschodzie, a na Zachodzie: estetyczność, kosmetyka, zmiana.
Tybet: DYSCYPLINA + WSPÓŁZALEŻNOŚĆ, to przyjmowanie schronienia w swoich możliwościach. Praca z własnym „ja”. Trzeba być dobrym dla siebie. Elastyczność, podążanie ścieżką która wciąż się zmienia. Wolność, a przymus religii. Buddyzm nie jest dogmatyczny, ważne są rytuały, buddyzm opiera się na filozofii. Niekoniecznie jest religią (na zachodzie buddyzm = fundamentalizm).
Zachód: CHAOS + koncentracja na sobie. Złoty wiek to ogromne możliwości UCIECZKI. Brak dialogu. Monologi. Pustka. Samotność. Rozgoryczenie. Władza, atrakcyjność, seks, pieniądze.
Wykład: GANDHI
Duchowość to nie tylko wartość religijna, ale również narzędzie polityczne. Gandhi jako misjonarz, który walczył z nierównościami społecznymi. Należał do klasy kupieckiej (średniej), było go stać na studia. W Londynie bardziej brytyjski od londyńczyków, tradycyjność. Transformacja bohatera, staje się ujednolicić, zrównać z ludźmi z niższych warstw społecznych. W Indiach są pociągi second sliper – przedziały są wspólne, ludzie nie oddzielają się od siebie.
EFEKT PIZZY: włoska, ale przetrawiona przez emigrantów w Londynie. Hinduska elita poznała swoje tradycje z zachodnich książek, a nie z hinduskich źródeł. Gandhi wyraził się poprzez kody zupełnie nieświadomie, nawet synkretyzm religijny przenikał się z teozofią. Mistycyzm to połączenie religii wschodu, z indywidualistycznym, zachodnim wpływem.
POSTKOLONIALIZM – nurt w badaniach międzykulturowych, dotyczący relacji np. jak zachód ma postrzegać Azjatów. Wypracowanie schematu: podejścia do obcych nam kulturowo. Opisywanie wzorców np. podległość, tożsamość. W Indiach język angielski jest narzędziem dominacji kulturowej. Rozmawiają po angielsku, bo we wszystkich odmianach ojczystego języka nie dogadaliby się.
NEOKOLONIALIZM – jedna kultura dominuje nad górą w celu zabezpieczenia swoich ekonomicznych interesów.
Wykład: FUNDAMENTALIZM: dotyczy każdego kraju. Nie tylko religii islamskich. To upolityczniona religia, w celu budowy państwa (Allah jest ważniejszy, niż prawo świeckie). Potępiają demokracje, uważając że jest to importowane rozwiązanie.
Fundamentalizm dzieli się na:
- hinduski (Indonezja)
- chrześcijański
1918 r. – rozpad Turcji, co zapoczątkowało zmiany. Kilka różnych fundamentów, które trzeba scalić.
Terroryzm jest częścią fundamentalizmu, ale pomiędzy nimi nie ma znaku równości.
Rośnie w siłę, by dzięki kryzysowi naftowemu w Europie w 1967 r. utrzeć nosa Zachodowi.