Metody Specjalne ćw. 1
Metoda Travell&Simon
Metoda kinezyteraeutyczna cechuje się:
samodzielnym sposobem postępowania leczniczego
zawiera techniki diagnostyczne stosowane do danej choroby
osiada szeroki zasób ćwiczeń i działań leczniczych z uzasadnieniem ich wykonania
teoretyczne wyjaśnienie przyczyn dysfunkcji
Elementy leczenia:
właściwa diagnoza
prognoza
ordynacja lecznicza
kontrola uzyskanych rezultatów
Najważniejsza jest diagnoza gdyż oznacza:
rozpoznanie choroby na podstawie analizy zmian wywołanych w ustroju
określona zostaje wielkość i trwałość zmian chorobowych
poszukuje się przyczyn i mechanizmów powstania choroby
wpływ zaburzeń na funkcjonowanie człowieka
Diagnoza dzieli się na:
badanie podmiotowe czyli wywiad
badanie przedmiotowe, (fizykalne) oparte na wiedzy i doświadczeniu lekarza
badania dodatkowe z wykorzystaniem skomplikowanej aparatury
Metoda travell-Simmons (trigger points therapy
powstała w latach 50 XX wieku, jej zadaniem było likwidowanie dolegliwości bólowych najczęściej pochodzenia mięśniowo-powięziowego. Ból taki jest długotrwały i intensywny
-Janet Travell wraz z Davidem Simmonsem określili zasady terapii „punktów spustowych”, które najczęściej są klinicznym objawem przeciążenia mięśniowo – powięziowego
Niewielki nacisk palpacyjny na ten punkt powoduje nasilenie bólu.
Często aktywacji tych punktów towarzyszą dodatkowe objawy wegetatywne jak:
zaburzenia snu
szybka męczliwość ogólna
podatność na infekcje
wrażliwość na zmiany ciśnienia atmosferycznego
Autorzy tej metody twierdzą ze:
każda aktywnośc fizyczna (nawet z prawidlowymi obciążeniami) może być przyczyną powstawania mikrouszkodzeń w tk. Mmięśniowej. Jednak przy prawidlowej fizjologii przemijają one bez śladu
W pewnych sytuacjach pod wpływem szkodliwych czynników, proces reperacji może nie wystąpić co powoduje powstanie punktów spustowych
Czynniki zwiększające ryzyko ich powstania to:
zaburzenia krążenia
dysfunkcje metaboliczne
zaburzenia układu hormonalnego
częste stany zapalne
skrócenie kończyny dolnej lub górnej
nieprawidłowa postawa ciała
Punkt spustowy, jako analogia do spustu cyngla pistoletu którego zwolnienie powoduje trafienie kulą w odległy cel
Mięśniowo – powięziowe punkty spustowe (MPTP) to nadwrażliwe miejsce w tkance mięśniowej
MPTP dzielą się na aktywne i pasywne
Aktywne wywołują ból
Pasywne nie wywołują bólu lecz osłabienie i ograniczenie ruchowe
Zarówno aktywne jak i pasywne MPTP w każdym przypadku wywolują odcinkowe zaburzenia czynności narządu ruchu.
W zdrowym mięśniu nie znajdziemy TP
Badanie w MPTP
oparte jest o różnorodne badania palpacyjne, nacisku i ugniatania (za pomocą 3 palców – wskaziciela, środkwego i serdecznego) w celu wyszukania miejsc wzmożonego napięcia mięśniowego lub zgrubień
również ocenia się rozciągliwość mięśni oraz lokalizację odległej reakcji bólowej – bólu z przeniesienia na nacisk TP
Aktywny punkt spustowy jest zawsze:
hiperaktywny na nacisk
wywołuje ból w miejscach odleglych przez cały czas (w spoczynku i podczas aktywności)
uniemożliwia pełne rozciągnięcie mięśni
często towarzyszy zwężenie naczyń skórnych oraz gęsia skórka
Ukryty (nieaktywny) TP jest:
bolesny podczas nacisku lokalnego
nie ma bólu przeniesionego
nie zaburza rozciągnięcia mięśni
Terapia
Polega na stymulacji poprzez:
głęboki stały nacisk kciukiem lub palcem wskazującym
głęboki okrężny masaż ze zmniejszanie nacisku ok. 5-12 sek
masaż kostkami lodu zawiniętymi w ręcznik ok 15 min
ultradźwięki (0,5-0,8 W/cm2) dookoła TP ok 8min oraz laser
- Wykorzystuje się również TENS na punkty spusowe
- Wspomniane techniki powinno się stosować po rozciągnięciu mm w którym zlokalizowany jest punkt.
Pacjent jest ustawiany w pozycji umożliwiającej izolowane rozciągnięcie mięśnia. Jest on biernie wydłużany, aż do pozycji wywołującej ból
następnie terapeuta spryskuje chlorkiem etylu rejon występowania TP zmniejszając ból:
w odległości ok 45cm od ciala
pod kątem 30st w stosunku do powierzchni skóry
10cm na sekundę
w 3-4 pasmach równoległych do przebiegu włókien mięśniowych
Często podczas spryskiwania wykorzystuje się rozciągnięcie mięśnia w ktorym jest TP (ang. sprey and stretch)
Następnie zalecane są wilgotne ciepłe kompresy przez ok 20 min, proksymalnie do obszaru bólowego z naprzemiennym rozciąganiem mięśni.
Dla poprawy ruchomości stosuje się masaż poprzeczny:
dla poprawy resorbcji metabolitów przemiany materii – głębokie ugniatanie
dla poprawy ukrwienia rolowanie skóry
W celu zmniejszenia wygórowanego odruchu na rozciągnięcie wykonuje się iniekcje prokainowe
Bezpośrednio po zabiegu należy wykonać ruch w pełnym zakresie, następnie wykorzystać pozycje ułożeniowe, które utrzymają osiągnięty zakres ruchomości.
Ważnym elementem terapii są ćwiczenia rozciągające przeprowadzane bardzo powoli, wykonywane samodzielnie prze pacjenta.
Zabiegi należy przeprowadzać 2-3 x w tygodniu.
Wg badan J Travell połowa pacjentów szuka pomocy terapeutycznej w likwidowaniu bólu pochodzenia mięśniowo – powięziowego który zmniejsza wtorne możliwości funkcjonalne.
Każda aktywność fizyczna prowadzi do powstawania mikrouszkodzeń...
W pewnych sytuacjach proces reperacji może nie wystąpić co powoduje powstanie punktów spustowych.
Cechą charakterystyczną punktów spustowych odczuwalnych jako okrężne zgrubienia lub mocno napięte pasma włókien mięśniowych, jest wzbudzanie bolu zawsze w tych samych rejonach.
Zasady terapiimówią że nawet niewielki nacisk na punkt spustowy powoduje pojawienie się lub nasilenie istniejących dolegliwości bólowych, ich aktywacji mogą również toważycszyć...
Badanie:
rozpoczynamy od obserwacji pacjenta w leżeniu tyłem
Pozycja powinna zapewnić pelne rozluźnienie mięśni
oglądanie:
zwracamy uwagę na zmiany w wyglądzie skóry:
zaczerwienienie
zwiększona potliwość
zmiany troficzne
asymetria
Palpacyjne sprawdzamy:
poziom napięcia grup mięśniowych
elastyczność skóry i mięśniowegoobecność punktów spustowych (fałd Kiblera)
Wyróżnić możemy 4 poziomy aktywności punktów spustowych:
brak dolegliwości bólowych, prawidłowa funkcja mięśni (pełny zakres ruchu, odpowiedni tonus mięśniowy) – stan prawidłowy
bez objawów klinicznych wymagających konsultacji terapeutycznej, zmienione napięcie mięśniowe, ograniczenie ruchomości – obecność tzw. biernych punktów spustowych
ból odczuwalny jedynie w czasie ruchu
ból odczuwalny przez cały czas. Aktywne punkty spustowe
Aktywne punkty spustowe:
są bardzo wrażliwe, często próba napięcia mięśnia powoduje ból
uniemożliwiają pełne rozciągnięcie mięśnia co może powodować zwężenie naczyń krwionośnych a z czasem pogłębić dysfunkcję
Mięsień czworowoczny:
TP: w okolicy wyrostka barkowego i przyśrodkowego brzegu łopatki
Mięsień dźwigacz łopatki:
TP: okolica górnego kąta łopatki
Mięśnie pochyłe:
TP: w miejscu rzyczepu dalszego mięśnia pochylego przedniego
Mięsień piersiowy większy:
TP: u zbiegu wszystkich włókien mięśnia
Mięsień płatowaty głowy
TP: poniżej małżowiny usznej
Mięsień mostkowo – obojczykowo- sutkowy
TP: środkowa część mięśnia
Mięsień skroniowy
TP: powyżej łuku jarzmowego
Mięsień żwacz
TP: poniżej łuku jarzmowego, tylna część potylicy
Mięsień szyjny tylny
TP: bocznie na wysokości C4
Mięsień zębaty przedni
TP: okolica przyczepów początkowych
Mięsień mostkowy
TP: na wysokości 3go żebra i w części środkowej mostka
Mięsień biodrowo-żebrowy
TP: przyczepy końcowe części lędźwiowej od VI-IX żebra
Mięsień pośladkowy średni
TP: w mięśniu okolo 4 cm od kolca biodrowego tylnego górnego i w okolicy stawy biodrowo-krzyżowego
Mięsień najdłuższy
TP:po prawej i po lewej stronie części środkowej odcinka piersiowego kręgosłupa
Mięsien wielodzielny
TP:nad szparą pośladkową
Mięsień podgrzebieniowy
TP: poniżej grzebienia łopatki
Mięsień nadgrzbieniowy
TP: nad łopatką i w przedniej części ramienia nad stawem łokciowym
Mięsień naramienny
TP: w części przedniej mięśnia
Mięsień podłopatkowy:
TP:okolica przyczepu końcowego , guzek mniejszy ości ramiennej
Mięsień prostownik promieniowy nadgarstka
TP: 1/3 bliższa przedramie nia po stronie promieniowej
Mięsień przywodziciel kciuka
TP: poniżej kciuka na wierzchu dłoni
Mięsien pośladkowy mniejszy
TP: boczna część i tyla talerza biodrowego
Mięsień przywodziciel długi
TP: w okolicy przyczepu początkowego
Mięsień czworogłowy uda część przyśrodkowa
TP: część przyśrodkowa nad rzepką
Mięsień dwugłowy uda
TP: przyśrodkowo powyżej doły podkolanowego
Mięsień płaszczkowaty
TP: w dolnej części bruśca
Mięsień brzuchaty łydki
TP: okolica rzyczepu głowy przyśrodkowej
Mięsień piszczelowy przedniego
TP: w górnej czści przyczepu
Mięsień prostownik długi
TP: poniżej rzepki w części górnej podudzia
Mięsień strzałkowy długi
TP: poniżej głowy strzałki
Mięsień odwodziciel palucha
TP: przyśrodkowa część stopy poniżej kostki przyśrodkowej
Punkty spustowe centralne: mięśniowo – powięziowe punkty spustowe, które są ściśle powiązane z dysfunkcją płytki nerwowo -mięśniowej i są zlokalizowane w pobliżu środka brzuśca mięśniowego.
Punkty spustowe kluczowe – są to punkty spustowe odpowiedzialne za aktywowanie jednego lub wielu punktów satelitarnych. Kliniczne punkty spustowe kluczowe są identyfikowane wtedy gry ich inaktywacja powoduje również inaktywację punktów satelitarnych
Punkty spustowe pierwotne – są to centralne punkty spustowe w sposob oczywisty aktywowane bezpośrednio przez ostre lub przewlekłe przeciążenie a także rzez nadmierne używanie mięśnia, a ich aktywacja nigdy nie jest rezultatem aktywacji punktu spustowego w innym mięśniu.
Punkty spustowe satelitarne – punkty spustowe centralne, ktyore były wyindukowane w sposób neurogenny lub mechaniczny przez...