POPRAWA
1. Pomiary ogniskowej dla soczewki skupiającej.
Przedmiot znajdował się, od początku miarki, w odległości 22,5 cm i przyjmujemy jako nasze 0.
Soczewka znajdowała się w odległości 35,5 cm – 22,5 cm= 13 cm od przedmiotu.
Odległość ekranu od przedmiotu. [cm] |
Odległość ekranu od przedmiotu i obróceniu o 180' [cm] |
40 |
43 |
48 |
83 |
61 |
87,5 |
61 |
89 |
63,5 |
87,5 |
61 |
93,5 |
67,5 |
92,5 |
62 |
91,5 |
64,5 |
91 |
65,5 |
92 |
Średnia:63,25 |
90,56 |
Obliczanie ogniskowej
f=[x(l-x)]/l gdzie,
x- odległość soczewki od przedmiotu =13 cm
l- odległość przedmiotu od ekranu l1=63,25cm
l2=90,56 cm
f1=[13(63,25-13)]/63,25=10,33 cm
f2=[13(90,56-13)]/90,56=11,13 cm
Średnia z 1)f i 2)f czyli ogniskowa f
f=(f1+f2)/2
f=(10,33+11,13)/2=10,73 cm
Obliczanie niepewności
Δf=[1-(2x/l)]Δx+[(x2/l2)]Δl gdzie,
x- odległość soczewki od przedmiotu =13 cm
l- odległość przedmiotu od ekranu l1=63,25 cm
l2=90,56 cm
Δx- oszacowany błąd systematyczny odczytu położenia przedmiotu
Δx=(1/ 2 )*0,1 cm= 0,07 cm
Δl- suma oszacowanych błędów systematycznych odczytu położenia przedmiotu
Δl=2[(1/ 2 )*0,1cm]= 0,14 cm
Δf1 =[1-(2*13/63,25)]*0,07+[132/63,252]*0,14= 0,047 cm
Δf2= 0,053 cm
Δf= (0,047+0,053)/2= 0,05 cm
3. Pomiar ogniskowej soczewki rozpraszającej w zestawie.
Obliczamy niepewność ogniskowej dla zestawu
Δf2=(f12/[f1 -f]2)*Δf+(f2/[f1 -f]2)*Δf1 , gdzie
f- ogniskowa zestawu = 17,32 cm
f1- ogniskowa soczewki skupiającej = 10,73 cm
Δf- niepewność zestawu = 0,022 cm
Δf1- niepewność soczewki skupiającej = 0,05 cm
Δf=(10,732/[10,73-17,32]2)*0,022+(17,322/[10,73-17,32]2*0,05= 0,398cm
4. Pomiar ogniskowej metodą Bessela dla aberacji sferycznej.
Dla przesłony 1):
Obliczamy niepewność
Δf=(d/2l)* Δd+ 1/4*(1+[d2/l2])*Δl gdzie,
Δd- suma odchyleń standardowych dla obydwu położeń soczewki =1,12 ( obliczone w Exelu)
f=(38,32/2*97,5)*1,12+(1+[38,322/97,52])*0,14= 0,26 cm
Dla przesłony 2)
Obliczamy niepewność
Δf=(d/2l)* Δd+ 1/4*(1+[d2/l2])*Δl gdzie,
Δd- suma odchyleń standardowych dla obydwu położeń soczewki =0,86 ( obliczone w Exelu)
f=(44,8/2*97,5)*0,86+1/4*(1+[44,82/97,52])*0,14= 0,24 cm
Dla przesłony 3):
Obliczamy ogniskową
f=( l2-d2)/(4l) gdzie,
l- odległość przedmiotu od ekranu = 97,5 cm
d- odległość pomiędzy dwoma położeniami soczewki :
75,88cm – 24,44cm= 51,44cm
f=(97,52-51,442)/(4*97,5)= 17,59cm
Obliczamy niepewność
Δf=(d/2l)* Δd+ 1/4*(1+[d2/l2])*Δl gdzie,
Δd- suma odchyleń standardowych dla obydwu położeń soczewki =0,86 ( obliczone w Exelu)
f=(51,44/2*97,5)* 0,86 +1/4*(97,5+[51,442/97,52])*0,14= 0,22 cm
Pomiary ogniskowej dla aberacji chromatycznej z przesłoną 1)
Kolor niebieski
Obliczamy niepewność
Δf=(d/2l)* Δd+ 1/4*(1+[d2/l2])*Δl gdzie,
Δd- suma odchyleń standardowych dla obydwu położeń soczewki = 2,66( obliczone w Exelu)
f=(38,71/2*97,5)*2,66 +1/4*(1+[38,712/97,52])*0,14=0,56cm
Kolor czerwony
Obliczamy niepewność
Δf=(d/2l)* Δd+ 1/4*(1+[d2/l2])*Δl gdzie,
Δd- suma odchyleń standardowych dla obydwu położeń soczewki =2,48 ( obliczone w Exelu)
f=(38,98/2*97,5)*2,48+1/4*(97,5+[38,982/97,52])*0,14= 0,54cm
6. Pomiary ogniskowej dla aberacji chromatycznej
Kolor niebieski:
Obliczamy niepewność:
Δf=(d/2l)* Δd+ 1/4*(1+[d2/l2])*Δl gdzie,
Δd- suma odchyleń standardowych dla obydwu położeń soczewki =1,05( obliczone w Exelu)
f=(31/2*59,5)*1,05+1/4*(59,5+[312/59,52])*0,14= 0,31 cm
Kolor czerwony
Obliczamy niepewność
Δf=(d/2l)* Δd+ 1/4*(1+[d2/l2])*Δl gdzie,
Δd- suma odchyleń standardowych dla obydwu położeń soczewki =0,35( obliczone w Exelu)
f=(31,3/2*59,5)*0,35 +1/4*(59,5+[31,32/59,52])*0,14=0,13cm
7. Opracowanie wyników
Rzeczywista wartość ogniskowej soczewki I wynosiła 10 cm. Z opracowanych obliczeń wynika że metoda Bessela jest mniej dokładna niż metoda bezpośrednia. Mogło to wyniknąć z dużego błedu pomiarowego.
Metoda Bessela- 8,06cm
Metoda bezpośrednia- 10,73
W
zestawie soczewki skupiającej i rozpraszającej, soczewka
skupiająca-10,73cm , natomiast całego zestawu- 17,32cm. Po
obliczeniu wynika że różnica wynosi 6,59, gdzie błąd wynosi ok.
3cm, wynika z tego że soczewka rozpraszająca przesunęła ogniskową
o oczekujące 4 cm.
Wyniki uzyskane z aberacji sferycznej potwierdziły teorię i wniosek dzięki małemu błędowi pomiarowemu.
Podczas abberacji chromatycznej błędy pomiarowe były zbyt duże, by uzyskane wyniki mogły potwierdzić zaistnienie zjawiska.