Autorem obrazu „Powrót syna marnotrawnego” jest „czarodziej światłocienia” - Rembrandt Harmenszoon van Rijn. (ur. 15 lipca 1606 w Lejdzie, zm. 4 października 1669 w Amsterdamie). Rembrandt jest jednym z najważniejszych malarzy w sztuce holenderskiej "złotego wieku" okresu, w którym kultura, nauka, gospodarka, potęga militarna i wpływy polityczne Holandii osiągnęły apogeum.
Obraz został namalowany w roku 1662 gdy artystę dotknęły liczne nieszczęścia. W tym roku umarła jego druga żona. Dzieło zostało namalowane w stylu realistycznym techniką farb olejnych na płótnie w wymiarach: 262x206cm. Znajduje się obecnie w Muzeum Narodowym w Sankt Petersburgu.
„Powrót syna marnotrawnego” jest odniesieniem do biblijnej przypowieści o tym samym tytule. Obraz bardzo dobrze oddaje symbolikę i znaczenie przypowieści. Interpretacja autora względem pierwowzoru jest dokładnym odwzorowaniem – jest ilustracją przypowieści.
Na pierwszym planie z lewej strony obrazu widnieją dwie postacie. Klęczący młody mężczyzna w łachmanach – syn marnotrawny, oraz stojący staruszek - ojciec, czule obejmujący syna. Z prawej strony stoi starszy syn spoglądający z zazdrosnym wzrokiem na czyn ojca. W tle widnieją jeszcze dwie postacie przyglądające się tej scenie. Trzy postacie pierwszoplanowe stoją w świetle resztę obrazu spowija mrok eksponując najważniejsze części obrazu.
Starszy brat i ojciec są okryci czerwienią – symbolem władzy i zamożności. Natomiast młodszy syn klęczący przed obliczem ojca jest ukazany jako biedny, zmęczony tułaniem się po świecie podróżnik o czym świadczy jego strój i znoszone buty. Ojciec obejmuje młodszego syna w akcie wybaczenia i świadczy o ogromnej miłości do niego. Syn marnotrawny ma postawę pełną skruchy i tęsknoty za rodziną, natomiast starszy syn spogląda na tą scenę z brakiem akceptacji woli ojca oraz zazdrością w stosunku do młodszego brata. Postacie drugoplanowe namalowane w szarościach i brązach przyglądają się z wyraźnym zdziwieniem tej scenie. Wszystkie postacie stoją w ciemnym pomieszczeniu o czym świadczy filar przy drugoplanowych postaciach oraz podłoga. Cały obraz jest dla widza bardzo ciepły i pełen uczuć poprzez gestykulację głównych postaci oraz poprzez światłocień ma również pewien ton tajemniczości.