XV wiek – poszukiwanie inkubału dla tekstów świętych dla Żydów.

Nie zanikła sztuka ręcznego przepisywania. Są one używano do tej pory w liturgii.

Książka drukowana tylko dla użytku prywatnego, bądź do szkół.

Problem z ustaleniem kopii, która będzie powielana, w szczególności w tekstach kanonicznych.

Różnorodność tekstów we wspólnotach.

Pod koniec XV wieku zaczęto drukować pełne teksty Biblii Hebrajskiej.

1514-17 – Poliglotta Compluteńska.

1524-25 – Biblia Bombergiana.

Mała liczba Talmudów, które zachowały się do dnia dzisiejszego.

XIII wiek – początek nurtu antytalmudycznego w Kościele.

Wydawanie pojedynczych traktatów od końca XV wieku.

Pierwsze trzy wydania Talmudu w całośći – Bamberg.

Kolofon – znajdująca się na końcu tekstu informacja o procesie wytwarzania tekstu.

Brak dużej ilości ozdób, jedynie ozdabianie pierwszej litery. Później pojawiły się pierwsze ilustracje.

Jesziwy – akademie talmudyczne.

Batei-midrasze – domy modlitwy i studiów.

Drukarstwo jako święta praca.

Gaoni – rabini pracujący w jesziwach na obszarze Babilonii: Plumbeditta, Nehardea, Sura.

Responsa (szut) – literatura powstająca od VI do XI wieku.

Raszi – rabin francuskiego pochodzenia – XI wiek.

Tosafiści – XII/XIII wiek którzy kontynuują dzieło komentatorskie Rasziego.

Czcionka raszi – używana do drukowania komentarza do Talmudu.