EDUKACJA PERMANENTNA
związana z wychowaniem naturalnym
związana jest z edukacją szkolną i całym systemem szkolnym – charakter edukacji zorganizowanej, niezamierzonej, niecelowej.
Edukacja równoległa czyli zajęcia pozalekcyjne, pozaszkolne – związek ze szkołą ale i nie tylko
placówki kulturalno – oświatowe równolegle edukują z dzia
edukacja ustawiczna dorosłych
samokształcenie, dokształcanie, doskonalenie, kształcenie bezinteresowne – przymus, konieczność do której musimy się odnieść
1.wychowanie naturalne(dom rodzinny, środowisko rówieśnicze
2.edukacja szkolna
3.edukacja równoległa
4.edukacja ustawiczna dorosłych
Zasady skutecznego oddziaływania wychowawczego:
1. Zasada motywacji
Zasada aktywności
Zasada praktyczności
Zasada bezpośredniości
Zasada receptywności
Zasada systematyczności
Zasada trwałości
Zasada zespołowości
Zasada indywidualizacji
9 >> wynika ze zróżnicowania psychicznego ludzi. Wychowawca powinien orientować w tych różnicach i uwzględniać je w procesach wychowawczych. Dostosowywanie oddziaływań wychowawczych do indywidualnych właściwości osobowych, psychicznych wychowanka pozwala na skuteczniejsze kształtowanie osobowości wychowanka
7 >> wiąże się ściśle z systematycznością, jej efektem są utrwalone sposoby postępowania i stabilizacji osobowości. Wymaga stosowania stosowania ćwiczeń, powtarzania określonych sytuacji wychowawczych, pozwalające modelować właściwe wzorce postępowania
8 >> rozwój osobowości przebiega tym bardziej prawidłowo in bardziej zwarta jest grupa w której przebywa wychowanek, im bardziej nastawiona jest na zespołowe działanie. Zespół, grupa tworzy w jednostce warunki do kształtowania:
a) krytycyzm
b) samokrytycyzm
samodzielnego myślenia
odpowiedzialności
e) tolerancji dla poglądów innych
f) odwagi cywilnej itp.
Kształtowanie się osobowości wychowanka jest tym skuteczniejsze, im bardziej harmonijny tworzy się on wraz z innymi. Zespół darzący się wzajemnym zaufaniem i zrozumieniem staje się odpowiedzialny za własne czyny.
1 >>> wynika z potrzeb człowieka, źródłem jest jego aktywność. Uświadomienie potrzeby i konieczności działania nazywamy motywami działań, które mają ogromne znaczenie w procesie wychowawczym.
>> aktywność człowieka jest warunkiem jego orientacji w otaczającym świecie, zdobyte doświadczenie do przekształcenia samego siebie i otaczającej rzeczywistości. Natomiast im większa aktywność tym skuteczniejsze ukształtowanie osobowości
3 >> rozumiana jako związek teorii z praktyką. Tylko jedność – poznanie i działanie prowadzą do przekształcenia rzeczywistość i człowieka. Dlatego wychowawca musi uświadomić sens i przydatność każdego człowieka, praktyczne znaczenie zdobywania wiedzy i umiejętności
4 >> oznacza bezpośredni kontakt poznawczy z rzeczywistością, nie tylko poprzez oglądanie poszczególnych przedmiotów, ale wszechstronne poznanie, rozumienie, a nawet odbiór emocjonalny. Ważna jest sfera emocjonalna – wychowanek powinien mieć możliwość uczuciowego przeżywania rzeczywistości. Przeżywanie na własnej skórze - kształtuje osobowość
Zasada systematyczność – wychowawca musi wiedzieć z jakich składników składa się charakter wychowanka. Planowane działań na wzmocnienie słabszych stron wychowanka. Systematyczność kształtuje wiele ważnych cech charakteru, przyzwyczaja do pracy, wytwarza określone nawyki, sposoby postępowania, postawy.
Zasada rzeczywistości - receptywności: przyjmowanie przez wychowawcę nowych treści. Możliwości są inne u różnych osób.
Wychowanie – jest związane z pojęciem edukacji
-Educatio oznacza wychowanie.
Edukacja to ogół procesów których celem jest zmienienie ludzi przede wszystkim dzieci i młodzieży stosownie do panujących w danym społeczeństwie ideałów i celów wychowawczych.
Calos Agatos - idea ateńska – zasada piękna i dobra, nie tylko związane z pięknem fizycznym, harmonia pomiędzy rozwojem duchowym i fizycznym,
Dla spartan ważne było by tylko część była wykształcona. Kształcili tylko arystokratów. Heloci – niewolnicy nie była uznawana za gatunek ludzki. Surowe wychowanie, trudne warunki. Spartanie w ramach wychowania pozwalali organizować wypady na wioski Helotów – kształcili się przez to w sprycie i umiejętnościach potrzebnych – walka.
Rzymianie oddzielili wychowanie(powinna zajmować się rodzina), uważali że szkoła jest odpowiedzialna za kształcenie. Szybko się wycofali z oddzielania wychowania od kształcenia.
Przyjęli inną formułę: ex duco – wychodzę ze stanu natury, barbarzyństwa w stan kultury. Uważali że nie można oddzielić rodziny i szkoły. Każdy z nich odpowiedzialna jest za stawanie się człowiekiem.
Definicja Zbigniewa Kwiecińskiego – usystematyzował ją – edukacja to ogół wpływów na jednostki i grupy ludzkie , wpływów sprzyjających takiemu ich rozwojowi i wykorzystaniu posiadanych możliwości aby w maksymalnym stopniu stały się świadomymi i twórczymi członkami wspólnoty społecznej, narodowej, kulturowej i globalnej, oraz by stały się zdolne do aktywnej samorealizacji, niepowtarzalnej i trwałej tożsamości i odrębności były zdolne do rozwijania własnego Ja poprzez podejmowanie zadań ponad osobistych, poprzez utrzymywanie ciągłości własnego Ja w toku spełniania zadań dalekich. Osobowość człowieka i jego zachowanie
Edukacja w/g Kwiecińskiego to ogół czynności prowadzenia drugiego człowieka i jego własnej aktywności w osiąganiu pełnych i swoistych dlań możliwości, jak też ogół wpływów i funkcji ustanawiających i regulujących osobowość człowieka i jego zachowanie w relacji do innych ludzi i całego świata.