rodzaje terapii cel i jednostka choorobowa

I. ARTETERAPIA

Wykorzystuje techniki plastyczne takie jak: rysunek, malarstwo pędzlem, palcami, lepienie w glinie lub plastelinie, rzeźba, tkanina artystyczna, collage i inne w celach terapeutycznych i diagnostycznych.

Stosuje się ją u osób:

W celu:

  1. Dorosłych, młodzieży i dzieci wykazujących zaburzenia nerwicowe, psychiczne, charakteru, nieprzystosowanych i konfliktowych, nieśmiałych, zamkniętych w sobie, z rodzin patologicznych,

  2. dzieci z ADHD,

  3. chorych na nowotwory,

  4. starszych,

  5. z chorobą Parkinsona,

  6. z chorobą Alzheimera,

  7. z niedowładami,

  8. w chorobach reumatycznych,

  9. miastenią ,

  10. z zespołem Downa,

  11. upośledzonych umysłowo,

  12. ze schizofrenią,

  13. niewidomych i niedowidzących,

  14. głuchych i niedosłyszących,

  15. po amputacjach,

  16. u osób zdrowych,


  1. wyciszenia,

  2. relaksacji,

  3. zmniejszenia napięcia nerwowego,

  4. podniesienia poczucia własnej wartości,

  5. oswojenia się z chorobą, lub miejscem pobytu,

  6. pozwala znaleźć cel i sens życia,

  7. zapobieganiu uczuciu przygnębienia, bierności i poczuciu beznadziejności,

  8. zmniejszenia oporów przed zawieraniem nowych znajomości,

  9. pozwala na spontaniczne wyrażanie się w technice pozawerbalnej,

  10. zapobiegania nudzie,

  11. rozbudzenia zainteresowań,

  12. nauki nowych technik artystycznych,

  13. wspomagania diagnozy,

  14. polepszenia, lub jak najdłuższego utrzymania sprawności fizycznej i intelektualnej

II. BIBLIOTERAPIA

polega na zastosowaniu książki jako środka oddziaływania terapeutycznego. Funkcję tą spełnia literatura piękna, biografie, autobiografie, pamiętniki, listy, fragmenty dzieł filozoficznych, prasa, bajki i baśnie.

Stosuje się ją u osób:

W celu:

  1. niepełnosprawnych,

  2. przewlekle chorych,(Alzheimer, Parkinson, Stwardnienie rozsiane, miastenia, choroby nowotworowe )

  3. więźniów,

  4. przebywających przez dłuższy czas w szpitalach, zakładach rehabilitacyjnych, domach pomocy,

  5. u dzieci i dorosłych przed, w trakcie i po sytuacjach trudnych,

  6. u osób unieruchomionych po zabiegach operacyjnych,

  7. u osób starszych,

  8. po przebytych traumach ( śmierć bliskich),

  9. osoby niedostosowane społecznie, z poczuciem mniejszej wartości, mających postawę wrogości,

  10. z nieprawidłowo ukształtowaną hierarchią wartości,

  1. przeciwdziałaniu lękom, przygnębieniu, depresji, zdenerwowaniu,

  2. wzbudzeniu pozytywnych emocji,

  3. wzbudzeniu wiary we własne siły,

  4. poinformowania chorego o jego stanie zdrowia,

  5. zaproponowania różnorodnych form rehabilitacji,

  6. łagodzenie skutków długotrwałej rozłąki z bliskimi,

  7. poszerzenia wiedzy,

  8. wypełnienia czasu wolnego,

  9. ucieczki od przykrych emocji i pesymistycznych myśli,

  10. pokazania dróg radzenia sobie w sytuacjach trudnych,

  1. MUZYKOTERAPIA

polega na zastosowaniu muzyki i jej elementów ( głównie dźwięku i rytmu )w celu usunięcia objawów chorobowych, spowodowania zmian w sposobie funkcjonowania pacjenta lub poprawy jego kontaktów z z otoczeniem. W zależności od formy aktywności osoby poddawanej terapii rozróżniamy muzykoterapię percepcyjną – słuchanie muzyki, i wykonawczą oparta na ekspresji za pomocą instrumentów lub głosu ludzkiego ( śpiewoterapia) lub z użyciem ruchu ciała w rytm muzyki ( choreoterapia, rytmika)

Muzykoterapię percepcyjna stosuje się :

W celu:

u osób zdrowych zarówno u dzieci i u osób starszych, jak i w każdej jednostce chorobowej. W doborze muzyki i sposobu jej słuchania należy się kierować przede wszystkim wrażliwością muzyczną , preferencjami, oraz stanem emocjonalnym pacjenta.


  1. ujawnienia i rozładowania zablokowanych emocji i napięć,

  2. usprawnienie lub utrzymanie w sprawności funkcji percepcyjno- motorycznych,

  3. wzmocnienie i ułatwienie rehabilitacji,

  4. wzmocnienie pozytywnego nastawienia do życia,

  5. uwolnienie się od stresu związanego z chorobą,

  6. redukcji bólu,

  7. uspokojenia lub pobudzenia do działania,

  8. poprawa pamięci i koncentracji,


Muzykoterapię wykonawczą ( choreoterapię)stosujemy u osób

W celu:

  1. Z dysfunkcjami narządu ruchu,

  2. dysfunkcją narządu równowagi,

  3. w umiarkowanym porażeniu kończyn,

  4. w złej kondycji fizycznej ( np. po długotrwałym unieruchomieniu),

  5. osoby starsze,

  6. nerwowo i psychicznie chorzy,

  7. w zaburzeniach koordynacji wzrokowo ruchowej,

  8. uczący się chodzić po urazach i amputacjach,

  9. w chorobach reumatycznych ,

  10. upośledzonych umysłowo,

  1. Podniesienia wydolności organizmu,

  2. wzmocnienia grup mięśniowych i stawów,

  3. uatrakcyjnienia i i ułatwienia ćwiczeń rehabilitacyjnych,

  4. poprawy koordynacji ruchowej,

  5. relaksacji ,

  6. ułatwienia nawiązywania kontaktów społecznych,

  7. poprawy samopoczucia,

  8. dotlenienia organizmu,

  9. poprawy krążenia,

  10. jak najdłuższego utrzymania sprawności fizycznej,

  1. BALNEOTERAPIA

pod tą nazwą kryje się leczenie z zastosowaniem wody. Zabiegom balneoterapeutycznym najłatwiej jest poddawać się w sanatoriach, tylko nieliczne możemy przeprowadzać sami w domu. Kuracje ustala indywidualnie dla każdego pacjenta lekarz uzdrowiskowy. Sanatoria oferują zwykle:


Balneoterapię stosuje się w

Cel stosowania

  1. chorobach reumatoidalnych,

  2. chorobach zwyrodnieniowych stawów,

  3. gościec tkanek miękkich,

  4. przy żylakach,

  5. w bólach mięśniowo- stawowych,

  6. choroby ortopedyczne,

  7. przykurczach,

  8. niedowładach,

  9. po urazach ortopedycznych,

  10. stanach zwiększonego napięcia mięśniowego,

  11. chorobach dermatologicznych : wyprysk łojotokowy skóry, łuszczyca,

  12. obniżonej odporności ,

  13. nawracających nieżytów nosa,

  14. stanów zapalnych gardła, krtani,

  15. schorzeniach oskrzeli, płuc,

  16. przy nadwadze,


  1. rozszerzenie naczyń krwionośnych skóry,

  2. poprawa ukrwienia tkanki podskórnej i mięśni ,

  3. miejscowy wzrost przepływu krwi przeciwbólowo,

  4. obniżenie napięcia mięśniowego,

  5. stymulacja wydzielania hormonów tkankowych,

  6. usprawnienie porażonych stawów,

  7. wzmocnienie mięśni,

  8. dotlenienie,

  9. ułatwienie wydalenia wydzieliny z oskrzeli i płuc,

  10. poprawa odporności organizmu,

  1. KINEZYTERAPIA

to leczenie ruchem, inne określenie to gimnastyka lecznicza. W kinezyterapii stosuje si e metody kinezyterapeutyczne, czyli bardzo efektywne sposoby aplikowania ruchu, opracowane w oparciu o najnowszą wiedzę z zakresu anatomii, fizjologii i biomechaniki z myślą o usuwaniu określonych dysfunkcji ( np. metoda McKenzie, Bobath, Vojty, Mulligan)

najczęściej stosowana w

cel stosowania

  1. Schorzeniach i dysfunkcjach narządu ruchu,

  2. w zespołach bólowych kręgosłupa,

  3. po udarach mózgu,

  4. po zawale serca,

  5. w niektórych chorobach układu, oddechowego,

  6. w chorobach reumatoidalnych,

  7. po zabiegach operacyjnych na jamie brzusznej,

  8. leczenie wad postawy,

  9. bólach krzyża,

  10. w długotrwałym unieruchomieniu,


  1. Zwiększenie siły mięśniowej,

  2. poprawa zakresu ruchu,

  3. poprawa czucia głębokiego,

  4. zmniejszenie dolegliwości bólowych,

  5. poprawa elastyczności i napięcia tkanek miękkich,

  6. zmniejszenie podwyższonego napięcia mięśni,

  7. poprawa wydolności krążeniowo – oddechowej,

  8. zwiększenie wydzielania mazi stawowej,

  9. podwyższenie lub obniżenie ciśnienia krwi nasilenie procesów przemiany materii,

  10. hamowanie ruchów patologicznych,

  11. sprawniejsze gojenie tkanek,

  12. maksymalna poprawa utraconych funkcji,

  13. przeciwdziałanie wtórnym zmianom w

  14. układzie kostno mięśniowym, przykurczom,

  15. zapobieganie powikłaniom w układzie krążenia i oddychania wynikającym z długotrwałego unieruchomienia,

VI.TERAPIA ZAJĘCIOWA

polega na na stopniowym angażowaniu podopiecznego w życie społeczne przez udział we wspólnej celowej aktywności zwykle z pogranicza pracy użytkowej i twórczości. Najczęściej jest to wykonywanie różnych przedmiotów z drewna, metalu, skóry, szycie, szydełkowanie, makrama, wyklejanie itp. Dobór zajęć powinien uwzględniać aktualny stan psychiczny, możliwości fizyczne i poziom intelektualny podopiecznego.

Najczęściej stosowana jest:

W celu:

  1. u osób przebywających w domach pomocy społecznej,

  2. u chorych psychicznie,

  3. u osób mających problemy w kontakcie z otoczeniem,

  4. w chorobie Parkinsona,

  5. w chorobie Alzheimera,

  6. w stwardnieniu rozsianym,

  7. po udarach,

  8. w chorobach reumatycznych ,

  9. w demencji ,

  10. z niedowładami,

  11. miastenią ,

  12. po amputacjach,

  13. u osób osamotnionych,

  14. zagrożonych depresją,

  15. osób z upośledzeniem umysłowym,

  1. zapobieganie regresji fizycznej i psychicznej,

  2. usprawnianie fizyczne i psychiczne, lub jak najdłuższe utrzymanie tej sprawności,

  3. rozbudzanie zainteresowań,

  4. przeciwdziałanie nudzie,

  5. ułatwienie nawiązywania kontaktów społecznych,

  6. podniesienie samooceny,

  7. nadanie sensu życia,

  8. zwiększenie poczucia bezpieczeństwa,

  9. danie poczucia przynależności do grupy społecznej,

  10. umożliwienie osiągania sukcesów,

  11. poczucie bycia potrzebnym,

  12. ucieczki od przykrych emocji i pesymistycznych myśli,

  13. uaktywnienie podopiecznego,

VII.TRENING UMIEJĘTNOŚCI SPOŁECZNYCH

polega na uczeniu nowych zachowań lub odtwarzaniu utraconych umiejętności z zakresu: samoobsługi, dbałości o higienę i estetyczny wygląd, gospodarowania pieniędzmi,umiejętności technicznych, kulinarnych, praktycznych, zawodowych, nawiązywania i podtrzymywania kontaktów z ludźmi, rozwiązywania problemów, aktywnego udziału we własnym leczeniu farmakologicznym.

Stosuje się u osób:

W celu:

  1. Chorych na schizofrenie,

  2. z innymi chorobami psychicznymi,

  3. po udarach,

  4. w chorobie Parkinsona,

  5. w chorobie Alzheimera,

  6. w stwardnieniu rozsianym,

  7. w chorobach reumatycznych ,

  8. w demencji ,

  9. z niedowładami,

  10. po amputacjach,

  11. z depresją,

  12. w upośledzeniu umysłowym,

  13. u osób niezaradnych życiowo

  1. Polepszenia funkcjonowania w społeczeństwie,

  2. przygotowania do podęcia pracy zawodowej,

  3. zwiększenia zakresu czynności samoobsługowych i dnia codziennego,

  4. zwiększenie samodzielności,

  5. polepszenie lub utrzymanie sprawności psychicznej i fizycznej,

  6. przygotowania do powrotu do samodzielnego życia po pobycie w szpitalu,

  7. podniesienie samooceny,

  8. nadanie sensu życiu,

  9. nabycie wiedzy o otaczającym podopiecznego świecie,

  10. nauka systematyczności i konsekwencji w przyjmowaniu leków,

  11. łatwiejszego pogodzenia się z chorobą lub niepełnosprawnością,

VIII. DOGOTERAPIA

to metoda wspomagająca proces rehabilitacji i terapii z udziałem odpowiednio wyszkolonych psów. Podczas zajęć wykonuje się wiele rodzajów ćwiczeń i zabaw, które służą wszechstronnemu rozwojowi podopiecznego.

Stosujemy u osób:

W celu:

  1. w porażeniu dziecięcym,

  2. nerwice,

  3. autyzm,

  4. ADHD,

  5. zespół Downa,

  6. zaburzenia lękowe,

  7. zaburzenia mowy i wzroku,

  1. eliminowanie agresji,

  2. kształtowanie pozytywnych emocji,

  3. rozwój empatii,

  4. poprawa samooceny,

  5. poprawa koncentracji,

  6. rozwój mowy i funkcji poznawczych,

  7. pobudzenie zmysłu wzroku, słuchu, dotyku i węchu,

  8. poznawanie kolorów i kształtów, różnic i podobieństw,

  9. zwiększenie aktywności fizycznej,

  10. wspomaganie rehabilitacji,

IX. AROMOTERAPIA

Leczenie za pomocą pachnących, lotnych substancji wytwarzanych przez rośliny - olejków eterycznych Sposoby aromaterapii: kąpiele, masaż,inhalacje, kompresy, kadzidełka bambusowe.

Stosujemy w przypadku:

W celu:

  1. Bóle głowy,

  2. nadciśnienie,

  3. niedociśnienie,

  4. przeziębienie, katar, kaszel,

  5. stres,

  6. zaburzenia trawienia,

  7. infekcje skóry ,

  8. cellulitis,

  9. bóle reumatyczne,

  10. bóle mięśni,

  11. bezsenność,

  1. leczenie i wspomaganie leczenia chorób skóry, układu krążenia, układu oddechowego,

  2. łagodzenie stanów bólowych,

  3. odprężenie, relaks,

  4. uwolnienie od nadmiernego napięcia mięśniowego,

  5. poprawa krążenia krwi,

  6. poprawa ogólnego samopoczucia,

  7. pobudzenie lub uspokojenie,

  1. KLIMATOTERAPIA

Istotą leczenia klimatycznego jest celowe poddawanie pacjenta działaniu bodźców klimatycznych o określonym natężeniu i przez określony czas - w celu wywołania korzystnych dla przebiegu leczenia zmian czynnościowych, metabolicznych i morfologicznych. Zalecaniem klimatoterapii (kierując na leczenie sanatoryjne) zajmują się specjaliści balneoklimatologii. Zabiegi klimatoterapeutyczne obejmują: kąpiele słoneczne (helioterapia), kąpiele powietrzne (aeroterapia), zabiegi powietrzno-ruchowe, kąpiele morskie, inhalacje naturalnego aerozolu morskiego lub tężniowego. Szczególnym rodzajem klimatoterapii jest talasoterapia, wykorzystująca naturalne walory lecznicze morza. Innym typem klimatoterapii jest wulkanoterapia, która polega na leczeniu w wysokiej temperaturze, nasłonecznieniu w specyficznych warunkach korzystnych dla organizmu, na wyspie oceanicznej.

Regiony klimatyczne w Polsce:

leczone choroby

Cel:

klimat morski i nadmorski,

  1. Nadciśnienie,

  2. niedoczynność tarczycy,

  1. Wspomaganie leczenia poszpitalnego i rehabilitacji,

  2. usprawniani fizyczne i psychiczne,

  3. zapobieganie dolegliwościom bólowym,

  4. zapobieganie nawrotom choroby,

  5. podniesienie wydolności organizmu,

  6. zmotywowanie chorego organizmu do samoleczenia,

  7. odstresowanie, wypoczynek,

  8. odizolowanie od czynników wywołujących chorobę,

klimat górski i podgórski,

  1. choroba wieńcowa,

  2. nadczynność tarczycy,

  3. osłabienie po długiej chorobie,

klimat nizinny,

  1. choroby serca,

klimat wyrobisk górniczych:

Wieliczka,




okolice Kowar,

  1. choroby alergiczne,

  2. dychawice oskrzelowe,

  3. rozedmy i pylicę płuc,

  4. choroby układu trawiennego,

  5. nadciśnienie tętnicze,

  6. choroby niedokrwiennej serca,,

  7. problemów z przemianą materii,

klimatoterapią leczymy również :

  1. schorzenia górnych dróg oddechowych,

  2. zapalenie zatok,

  3. chroniczne zapalenie migdałków,

  4. łuszczycę,

  5. choroby skórne o podłożu neurologicznym,

  6. choroby układu ruchu,

  7. wspomaganie procesu odwyku u osób uzależnionych,

  8. alergie,




































































Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
rodzaje terapii i technik terapeutycznych
rodzaje terapii J Doroszewska
Różne rodzaje terapii w psychiatrii
Autyzm dziecięcy charakterystyka oraz rodzaje terapii - praca magisterska
Różne rodzaje terapii, wypracowania
Rodzaje terapii stosowane w pracy z dzieckiem autystycznym, Fizjoterapia, Rehabilitacja osób ze złoż
rodzaje terapii i technik terapeutycznych
Rodzaje terapii nerkozastępczej u osób z ONN
Dobieranie rodzaju masażu do jednostki chorobowej
14 Dobieranie rodzaju masażu do jednostki chorobowej
14 Dobieranie rodzaju masażu do jednostki chorobowej
Podstawowe cele terapii i rodzaje ćwiczeń możliwe do osiągnięcia przy pomocy taśm i piłek Thera Band
Pielęgniarstwo w intensywnej terapii w zależności od rodzaju zabiegu 2009
cel życia - by pracujac nad soba czynic swiat lepszym, Terapia Maxa Gersona
inne, 9.Terapia behawioralna i inne rodzaje psychoterapii (agusia), Terapia behawioralna i inne rodz
typy i rodzaje diagnoz, Terapia Pedagogiczna, Diagnostyka Pedagogiczna

więcej podobnych podstron