WCZESNA DOROSŁOŚĆ 20/23-35/40 r.ż.
KRYTERIA DOROSŁOŚCI
Dorosłość
faza życia, w którą wkracza człowiek po gwałtownych zmianach rozwojowych prowadzących do dojrzałości biologicznej i społecznej,
wyraża się w zdolności do prokreacji
odpowiedzialnego podejmowania nowych ról społecznych związanych z zakładaniem rodziny, rodzeniem i wychowywaniem dzieci, rozwijanie (podejmowanie) aktywności zawodowej
autonomiczne kierowanie własnym życiem
3 rodzaje kryteriów:
zadania rozwojowe
zmiany w strukturze życia związane z wydarzeniami typowymi dla różnych faz dorosłości
kryzysy życiowe wobec których staje jednostka
a ponadto:
pełnia sił fizycznych
poziom sprawności intelektualnej co umożliwia niezależność ekonomiczną
samodzielno0ść w rodzinie, domu pracy
Zadania rozwojowe (wprowadził to pojęcie Havighurst)
Problem wobec którego staje jednostka
- wynikają z trzech źródeł:
dojrzewania fizycznego,
nacisków kulturowych
indywidualnych aspiracji i wartości
Wyróżnia on następujące zadania rozwojowe:
wybór małżonka
uczenie się współżycia z nim
założenie własnej rodziny
wychowanie dzieci
prowadzenie domu
rozpoczynanie pracy zawodowej
podejmowanie obowiązków obywatelskich
znalezienie pokrewnej grupy społecznej
Wg Eriksona okres ten to intymność - izolacja a głównym zadaniem:
wybór dróg samorealizacji w określonym środowisku społecznym
wybór partnera życiowego( osiągnięcie zdolności do intymnych relacji z bliską osobą podejmowanie odpowiedzialności za nią)
integracja doświadczeń z różnych obszarów aktywności
dylematy/kryzysy z tym związane:
izolacja - intymność
stosowanie mechanizmów projekcyjnych
dotrzymywanie obietnic i podjęcie odpowiedzialności
życie samotne - życie w rodzinie
*Jednostka która osiąga ten etap rozwoju posiada względnie zintegrowaną osobowość i ukształtowane poczucie własnej tożsamości= warunki do ukształtowania się zdolności przeżywania bliskich kontaktów z bliską osobą
młody człowiek nie posiadający wyraźnie określonej własnej tożsamości, może nie rozróżniać swoich lęków, marzeń czy pragnień od odczuć otaczających go osób
wg Levinsona zadani rozwojowe:
podjęcie roli zawodowej
założenie rodziny
sformułowanie wyraźnych marzeń i oczekiwań wobec przyszłości
uczestniczenie w relacji mistrz - uczeń
dylematy/kryzysy:
dylematy związane z wyborem zawodu: wartości ekonomiczne - satysfakcja
oczekiwania grupy społecznej - własne ambicje i dążenia
konflikty związane z nowymi rolami społecznymi: praca zawodowa - obowiązki rodzinne
środki do rozwiązywania kryzysów:
nowe sposoby poznawania świata i samego siebie
określenie własnej tożsamości
korzystanie z wzorców kulturowych
osiąganie kolejnych stopni autonomii
Dojrzałość psychiczna:
autonomia jednostki
człowiek może realizować własne podmiotowe działania, niezależnie od czynników determinujących
wskaźnik: stabilność działania mimo „zakłóceń”
wgląd we własne motywy postępowania
im bogatsza wiedza o sobie tym większe szanse poznania innych a w konsekwencji możliwość podejmowania właściwych decyzji
samowiedza dojrzała= struktura wiązkowa ( układ uporządkowanych sądów tworzących ogólne całości, relacje między wiązkami są niejasne lub nieokreślone ) + hierarchiczna( zbiór sądów i samoocen uporządkowanych pod względem stopnia ogólności )
dzięki temu człowiek zna swoje możliwości, predyspozycje, potrafi przewidywać skuteczność swoich działań a w konsekwencji dokonywać słusznych wyborów
stosunek do innych
postawa odpowiedzialności i szacunku dla drugiej osoby jednocześnie niezależność od innych
ważną rolę odgrywa umiejętność uporządkowania i kontrolowania własnych emocji oraz posiadanie realistycznego obrazu świata
ROZWÓJ MOTORYCZNY
osiąga szczyt
największa wydolność organizmu
optymalna zdolność do pracy i najwyższy stopień jej wydolności
znaczącą rolę odgrywa aktywność fizyczna
ROZWÓJ PONAWCZY
FUNKCJONOWANIE ZMYSŁÓW
funkcje koordynacyjno - regulacyjne
rozwój w obrębie wielu funkcji
wzrasta wrażliwość oka na światło ale później spadek jeszcze w tym okresie
powiększa się pole widzenia peryferycznego
ostrość widzenia bez zmian osiągnęła szczyt 18-20 r.ż.
najpierw wzrasta zdolność widzenia bliskich przedmiotów a pod koniec okresu obniża się a zastępuje ją powoli zdolność widzenia dalekich przedmiotów
okres najlepszej ostrości słuchu
słyszalność dźwięków stopniowo minimalnie pogarsza się
FUNKCJONOWANIE PAMIĘCI
POZIOM INTELEKTUALNY
po koniec wczesnej dorosłości poziom sprawności w nabywaniu i posługiwaniu się wiedza abstrakcyjną powoli spada
MYŚLENIE POSTFORMALNE
po koniec wczesnej dorosłości poziom sprawności w nabywaniu i posługiwaniu się wiedza abstrakcyjną powoli spada
problemy laboratoryjne (wymagają zastosowania abstrakcyjnego, formalnego rozumowania); zadania codzienne ( spotykane codziennie, bądź hipotetycznie, ważne w życiu człowieka)
charakter myślenia metasystemowy, relatywistyczny i dialektyczny oraz umożliwia on nie tylko rozwiązywanie ale i odkrywanie problemów:
relatywizm w myśleniu
zrozumienie iż wiedza zależy od subiektywnych doświadczeń z punktu widzenia jednostki
pozwala uwzględnić punkt widzenia innych osób
struktury dialektyczne
zorientowane na zmianę (podiom zwraca uwagę na to iż każda struktura może w rzeczywistości się zmieniać)
obiekt umiejscawiany jest w obrębie większej całości opisywanej strukturalnie i funkcjonalnie (forma)
wzajemne relacje - związki między poznawanymi zjawiskami, ich wieloznaczność i różnorodność
próby koordynacji różnych systemów
odkrywanie problemów
umiejętność ta może być użyta nie tylko w stosunku do konkretnych problemów ale także do niedookreślonych (posiadających wiele prawidłowych rozwiązań)
operacje systemowe, metasystemowe i paradygmatyczne
operacje systemowe określone są na klasach i relacjach między klasami, wprowadzając przez utworzenie systemów, wyższy stopień uporządkowania zbioru
operacje metasystemowe - wyznaczają relacje między systemami w ramach struktury nadrzędnej, zwanej meatsystemem. Wyłania się on gdy jednostka potrafi wykonać wszystkie operacje na klasach systemów
operacje paradygmatyczne porządkują systemy systemów w wyniku czego tworzy się bardziej złożona struktura zwana polem
poziom regulacji intersystemowych:
myślenie postformalne oparte na regulacjach postformalnych pozawala na koordynowanie różnych punktów widzenia w konsekwencji czego jednostka zdolna jest akceptować nawet wzajemnie wykluczające się myśli, odczucia czy oceny z danym problemem
poziom regulacji autonomicznych
wyraża zdolności podmiotu do podjęcia odpowiedzialności za własne działania i rozwój przy jednoczesnym uwzględnianiu różnego rodzaju ograniczeń w ujawnianiu indywidualnych dążeń; pozwala na subiektywne przeżywanie problemów a przez to ujmowanie ich poznawczych i afektywnych komponentów; wielopłaszczyznowe ujęcie problemu
ZWIĄZKI UCZUCIOWE I KONTAKTY RODZINNE
warunkiem dojrzałość psychiczna
PERIODYZACJA życia rodzinnego ze względu na kształtowanie się więzi rodzinnej:
faza wstępna - narzeczeństwo (od poznania do ślubu)
faza tworzącej się więzi małżeńskiej (od ślubu do urodzenia się pierwszego dziecka)
rozbudzenie i rozwój postaw rodzicielskich (od niemowlęcia do okresu osiągnięcia przez dziecko dojrzałości)
faza wzajemnego partnerstwa rodzinnego (okres, w którym rodzice mieszkają razem z dorosłymi i samowystarczalnymi pod względem materialnym dziećmi)
faza „pustego gniazda” (okres od momentu opuszczenia domu przez ostatnie dziecko do śmierci jednego ze współmałżonków)
okresy spiętrzenia konfliktów w rodzinie:
bezpośrednio po ślubie
po urodzeniu 1 dziecka
po urodzeniu 2 dziecka
kiedy dziecko osiąga 13-14 lat
gdy dziecko osiąga 17-18 lat
po usamodzielnieniu się dziecka
WYBÓR WSPÓŁMAŁŻONKA
samodzielna decyzja
pierwsze konflikty po ślubie wynikają z często z mglistego wyobrażenia oczekiwania odnośnie obowiązków
NARDZODZINY PIERWSZEGO DZIECKA
oznacza to dla małżonków przyjęcie na siebie nowych ról społecznych
podjęcie odpowiedzialności za dziecko
zmienia się rytm życia małżonków
urodzenie dziecka wpływa tez nieraz na zmianę w odczuwaniu własnej tożsamości i sprawia że kobieta czuje się bardziej dojrzała i bardziej odpowiedzialna ale nieraz tez czuje się bardziej ograniczona
ojcowie poświęcają czas dziecku zwykle na wspólną zabawę podczas gdy matka wykonuje przede wszystkim czynności opiekuńcze związane z zaspokojenie potrzeb fizjologicznych
MACIERZYŃSTWO I OJCOSWTO
opiekowanie się małym dzieckiem jest niekiedy przyczyną silnych stresów i frustracji wynikających z poczucia niewłaściwego spełniania roli rodzica
opiekowanie się dzieckiem dostarcza rodzicom mimo tego wiele radości i satysfakcji oraz wzbogaca ich rozwój osobowy
MIŁOŚĆ MAŁŻEŃSKA
-wg Reiss miłość= proces w którym na początku emocja „poraża” ludzi, następnie jest im dobrze ze sobą i wzajemnie dążą do podtrzymania więzi,; Rozwija się uczucie wzajemnej zależności, któremu towarzyszy poczucie straty w przypadku rozdzielenia; w stadium czwartym wraz z pogłębianiem się wzajemnych relacji następuje osobowe spełnienie się partnerów
ROZWÓD
największa liczba rozwodów- małżeństwa krócej niż 7 lat zawarte przez osoby niepełnoletnie oraz ze względu na ciąże
przyczyny kłopoty seksualne, z porozumieniem się, problemy materialne, niezgodność w kwestii wychowania dzieci
wydarzenie traumatyczne dla wszystkich członków rodziny
w przypadku zawierania powtórnego małżeństwa osoby rozwiedzione przejawiają inne postawy i oczekiwania np. ważna jest dla nich stabilizacja i wzajemny szacunek, podczas gdy wcześniej kładły nacisk na własne ambicje, prezentację siebie czy rozwój zawodowy
ROZWÓJ ZAWODOWY
w różnym wieku różne postawy wobec pracy
biorąc pod uwagę stopień zaangażowania w aktywność zawodową wyróżnia się następujące etapy rozwoju zawodowego:
stadium eksploracji - przymierzanie się do różnych ról zawodowych
stadium stabilizacji - po dokonaniu wyboru, znalezienie trwałego miejsca i pola działania zawodowego. Proces adaptacji do warunków pracy a następnie wzmożona aktywność zawodowa. Zmiany techniczne oraz społeczno - ekonomiczne często zmuszają do zmiany rodzaju pracy (utrata stabilizacji)
stadium zachowania statusu quo - dążenie do utrzymania uzyskanej pozycji zawodowej
stadium schyłkowe - wycofanie się z aktywności zawodowej i angażowanie w inne formy aktywności
KSZTAŁTOWANIE OSOBOWOŚCI
podtrzymywanie i dopełnienie poczucia własnej tożsamości
rozwój autonomii związanej z niezależnością w podejmowaniu decyzji i braniem za nie odpowiedzialności
integracja „ja” idealnego” i „ja” realnego”
doświadczanie siebie jako podmiotu odpowiedzialnego za własne działania
świadomość własnej tożsamości
proces indywidualizacji jednostki
aktywność odnosząca się do aktualnego rzeczywistości połączona z aktywnością odnoszącą się do przyszłości, projektowanej zgodnie z wizja kształtu przyszłego życia
problemy sensu własnego życia ponieważ człowiek uniezależnia się os mechanizmu nastawień emocjonalnych ale tworzy koncepcje własnego życia i próbuje ją realizować
bilans realizacji zamierzeń, planów i marzeń