Zestaw 23
Substraty energetyczne wykorzystywane przez mózg
Wyłącznym substratem energetycznym dla mózgu jest glukoza z wyjątkiem długotrwałego okresu głodowania. Mózg nie ma zapasów związków energetycznych i dlatego potrzebuje stałego dopływu glukozy. Mózg zużywa 60 % całkowitego zyżycia glukozy u człowieka w stanie spoczynku.
Zużywa energię na:
Utrzymanie potencjału błonowego opartego na gradiencie jonów Na-K, niezbędnego do przekazywania impulsów nerwowych (60-70%)
Synteza neurotransmiterów i ich receptorów
W mózgu jest przenośnik glukozy GLUT3, który wykazuje małą wartość Km dla glukozy, a więc w większości przypadków jest wysycany - stale zaopatrzony w glukozę.
Kwasy tłuszczowe nie są substratem energetycznym dla mózgu, ponieważ wiążą się z albuminami osocza i nie mogą przenikać bariery krew-mózg. Wyjątek stanowią wielonienasycone kwasy tłuszczowe u noworodków.
Podczas głodowania substratem energetycznym dla mózgu zastępującym częściowo glukozę są ciała ketonowe (acetooctan i jego zredukowana pochodna - 3-hydroksymaślan) wytwarzane przez wątrobę.
Substratem dla mózgu mogą być też aminokwasy o rozgałęzionym łańcuchu zwłaszcza walina. Jest ona uwalniana przez mięśnie i pobierana przez mózg.
Denaturacja białek
Denaturacja - polega na rozerwaniu wiązań niekowalencyjnych (wiazania wodorowe, hydrofobowe, elektrostatyczne) w białku przy zachowaniu struktury pierwszorzędowej (wiązań peptydowych) i wiązań disiarczkowych. Enzym aktywny (natywny) po denaturacji traci aktywność katalityczną.
Odczynniki denaturujące:
Mocznik
Chlorek guanidyny
Dodecylosiarczan sodu (SDS)
Mostki disiarczkowe można rozerwać β-merkaptoetanolem
Po „uwolnieniu” białka od odczynników białko powoli odzyskuje swoja aktywność katalityczną. Sugeruje to, że sekwencja aminokwasów określa konformację białka.
Regulacja aktywności enzymów
Przepływ metabolitów przez większość szlaków regulowany jest przez jeden enzym, który katalizuje kluczowy etap kontrolujący dany szlak.
Aktywność katalityczna zależy:
Od ilości cząsteczek enzymu
Ilość enzymu determinowana jest przez tempo syntezy i degradacji. Ta regulacja trwa wiele godzin (indukcja i represja)
Ich sprawności katalitycznej
Zmiany aktywności katalitycznej enzymów są najszybszym sposobem regulacji ich aktywności. Dają szybkie krótkotrwałe efekty.
Taka regulacja może być:
nieodwracalna - ograniczona proteoliza (proenzymy)
odwracalna:
modyfikacje kowalencyjne (fosforylacja, adenylacja)
agregacja i dysocjacja podjednostek
regulacja allosteryczna
hamowanie zwrotne przez produkt
regulacja poprzez zmiany ilości i dostępności koenzymów i efektorów
Modyfikacje kowalencyjne (fosforylacja, adenylacja)
Zazwyczaj fosforylacja zachodzi porzez kinazę białek zależną od cAMP, którą aktywuje cAMP (przekaźnik II rzędu). Może powstawać poprzez aktywację Cyklady adenylanowej np. poprzez adrenalinę.
W szlakach degradacji aktywną formą jest cząsteczka ufosforylowana:
fosforylaza glikogenowa (glikogenoliza)
lipaza triacyloglicerolowa wrażliwa na hormony (lipoliza)
W szlakach syntezy aktywna jest cząsteczka defosforylowana:
syntaza glikogenowa (glikogenogeneza)
dehydrogenaza pirogronianowa
Adenylacja dotyczy np. syntetazy glutaminowej, która reguluje przepływ azotu. Aktywna jest forma deadenylowana. Stryer - 684-685 rozdziała 24.3.2.
Agregacja i dysocjacja podjednostek
karboksylaza acetylo-CoA - biosynteza kw tłuszczowych, białko wieloenzymowe, allosterycznie aktywuje cytrynian, a hamuje acylo-CoA
fosforylaza glikogenowa mięśni - ciąg reakcji ułożonych jako kasada pozwala na wzmocnienie sygnału hormonalnego na każdym etapie (Harper rozdz 20, 20.6/254)
Regulacja allosteryczna
karbamoliotransferaza asparaginianowa
karboksylaza pirogronianowa
fosfofruktokinaza
karboksylaza acetylo-CoA
syntaza cytrynianowi
dehydrogenaza izocytrynianowa
dehydrogenaza glutaminianowa
Hamowanie zwrotne przez produkt
reduktaza HMG-CoA poprzez mewalonian, cholesterol i kwasy żółciowe
Regulacja poprzez zmiany ilości i dostępności koenzymów i efektorów
Znaczenie:
Zasadnicza rola w utrzymaniu homeostazy
Aktywna odpowiedź organizmu na zewnętrzna czynniki takie jak hormony czy bodźce nerwowe