Agregacja to łącznie wielkości mikroekonomicznych w celu otrzymania makrowielkości gospodarczych. P

Zasoby ukazują wartości pewnych wielkości ekonomicznych w danym przedziale czasu. N

Mierzenie wielkości agregatowych w jednostkach pieniężnych eliminuje problem wpływu zmiany poziomu cen na wynik pomiaru. N

PKB określa łączną pieniężną wartość dóbr i usług finalnych wyprodukowanych przez gospodarkę danego kraju w danym okresie. P

Metoda „deflowania” pozwala na wyizolowanie zmian produkcji w wyrażeniu fizycznym (realnym) ze zmian produkcji w wyrażeniu nominalnym. P

Włączenie dóbr i usług pośrednich do rachunku PKB spowodowałoby obniżenie jego wartości. N

Obliczając PKB, należy brać pod uwagę dobra i usługi finalne lub wartość dodaną. P

PKB per capita jest najlepszą ze stosowanych miar dobrobytu społeczeństwa. P

Płatności transferowe nie są wliczane do PKB. P

Na zmiany poziomu produkcji w ujęciu nominalnym wpływają tylko zmiany produkcji w ujęciu realnym, natomiast nie wpływają zmiany poziomu cen. N

W modelu gospodarki zamkniętej bez udziału państwa wartość PKB jest taka sama niezależnie od tego, czy jest on liczony jaki strumień produktów, wydatków czy też strumień dochodów. P

Posługiwanie się tzw. wartością dodaną przy obliczaniu PKB eliminuje problem wielokrotnego liczenia tych samych wielkości. P

Wartość dodaną oblicza się poprzez odjęcie od wartości produktów wytwarzanych w danej gospodarce całkowitych kosztów produkcji poniesionych w tym czasie. N

Wszystkie makrowielkości gospodarcze można mierzyć w jednostkach naturalnych. N

Produkt narodowy brutto uwzględnia tylko dochody osiągnięte przez obywateli danego kraju na terytorium tego kraju. N

W rzeczywistej gospodarce wartość produkcji krajowej, wytworzonej w danym okresie, jest zawsze równa dochodom uzyskanym przez gospodarstwa domowe. N

Inwestycje netto są dodatnie, jeżeli gospodarka wytwarza w danym okresie więcej kapitału rzeczowego niż wynosi jego zużycie. P

PKB w cenach czynników produkcji jest miarą produkcji krajowej z uwzględnieniem wartości amortyzacji. N

PNN w cenach czynników produkcji to PN B w cenach czynnik produkcji pomniejszony o amortyzację. P

Inwestycje netto to różnica między inwestycjami brutto a amortyzacją. P

PKB per capita odzwierciedla rzeczywisty podział dochodu w społeczeństwie. N

Wyrażenie PKB per capita e jednej walucie nie jest niezbędnym warunkiem wykorzystania miernika do międzynarodowych porównań dobrobytu społecznego. N

Wskaźnik dobrobytu ekonomicznego netto koryguje PKB m.in. o wartość czasu wolnego, zanieczyszczenie środowiska naturalnego i produkcję w szarej strefie gospodarki. P

Wysokość rozporządzalnych dochodów osobistych informuje o tym, ile gospodarstwa domowe mogą przeznaczyć na opłacanie podatków, wydatki konsumpcyjne i oszczędności. N

PNB jest zawsze większe od PKB. N

Makroekonomia zajmuje się między innymi: problemami cyklicznego rozwoju gospodarczego i działalności antycyklicznej państwa, przyczynami bezrobocia i sposobami jego zmniejszania.

Przykładami makrowielkości w postaci zasobów są: zatrudnienie

Na zmiany produkcji w wyrażeniu nominalnym w danym okresie wpływają : zmiany cen i zmiany produkcji w ujęciu realnym

Jeżeli wartość produkcji w ujęciu nominalnym wzrosła w danym okresie, to: produkcja realna mogła wzrosnąć, zmaleć lub pozostać bez zmian.

Nie prawdziwe: PKB w cenach rynkowych = PKB w cenach czynników produkcji - podatki pośrednie + subsydia

W modelu ruchu okrężnego w gospodarce odpływami z ruchu okrężnego strumieni pieniężnych są: wydatki związane z importem

W prostej gospodarce bez udziału państwa, amortyzacji i wymiany z zagranicą: wszystkie są złe odpowiedzi: konsumpcja jest równa dochodowi, konsumpcja pomniejszona o inwestycje jest równa oszczędnościom, dochód pomniejszony o konsumpcję jest równy inwestycjom powiększonym o oszczędności.

Rozporządzalne dochody osobiste wyrażają: dochody osobiste pomniejszone o podatek dochodowy i powiększone o płatności transferowe.

Amortyzacja jest to różnica między: inwestycjami brutto a inwestycjami netto.

Aby obliczyć PNB, należy skorygować PKB o dochody netto z własności za granicą.

Na wartość PKB w danym okresie składają się między innymi: wydatki na sprzęt wykorzystywany do walki z zanieczyszczeniem środowiska

PKB per capita: pozwala określić przeciętny poziom życia społeczeństwa, nie uwzględnia różnic w podziale dochodów w społeczeństwie.

Wskaźnik dobrobytu ekonomicznego netto: uwzględnia efekty zewnętrzne produkcji.

Produkcja potencjalna to produkcja, którą można by wytworzyć w gospodarce, gdyby racjonalnie były wykorzystywane wszystkie czynniki produkcji. P

Agregatowy popyt to ilość towarów, jaką producenci decydują się wytworzyć w danych warunkach i czasie.N

Podejście podażowe upatruje determinanty dochodu narodowego w czynnikach określających maksymalne rozmiary podaży. P

Według podejścia popytowego faktyczny dochód narodowy zdeterminowany jest przez wielkość agregatowego popytu na towary. P

Według popytowej teorii kształtowania dochodu narodowego poziom faktycznego dochodu narodowego wytwarzanego w gospodarce jest wyznaczony przez poziom agregatowego zasobu kapitału.

Inwestycje można traktować jako rosnącą funkcję stopy procentowej. N

W sytuacji równowagi na rynku dóbr i usług planowane inwestycje są równe planowanym oszczędnościom. P

Przy danych funkcjach planowanych inwestycji i planowanych oszczędności istnieje wiele poziomów dochodu narodowego zapewniającego równowagę. N

Im wyższa jest krańcowa skłonność do konsumpcji, tym wyższy jest mnożnik inwestycyjny. P

Formuły mnożnika podatkowego i mnożnika wydatków rządowych są jednakowe. N

Mnożnik podatkowy jest większy niż mnożnik wydatków rządowych. N

Uwzględnienie stopy opodatkowania spowoduje zwiększenie mnożnika wydatków rządowych. N

Mnożnik podatkowy nigdy nie równy zeru, może natomiast być dodatni lub ujemny. N

Formuła mnożnika wydatków rządowych ma taka sama postać, jak formuła mnożnika inwestycyjnego. P

Produkcją faktyczna nazywamy produkcję przy pełnym wykorzystaniu czynników produkcji. N

Ekstremalne stanowisko neoklasyczne głosi, że krzywa agregatowej podaży jest pozioma. N

Dochód narodowy zgodnie z podejściem podażowym, determinowany jest przez zasoby czynników produkcji i efektywność ich wykorzystania. P

Wydatki konsumpcyjne, zgodnie z hipotezą dochodu permanentnego, zależą od przeciętnego dochodu jaki jednostka spodziewa się uzyskać w ciągu całego życia. P

Zmiana wydatków konsumpcyjnych spowodowana zmianą nominalnej wartości majątku nazywana jest efektem majątkowym. N

Stosunek wydatków konsumpcyjnych do dochodu narodowego nazywamy krańcową skłonnością do konsumpcji. N

Im wyższa jest krańcowa skłonność do konsumpcji, tym bardziej stroma jest krzywa agregatowego popytu. P

Przeciętna skłonność do konsumpcji zależy przede wszystkim od wysokości stopy procentowej. N

Paradoks zapobiegliwości polega na wzroście dochodu narodowego pod wpływem wzrostu oszczędności. N

Mnożnik eksportowy ma taką samą postać jak mnożnik inwestycyjny. P

Zgodnie z hipotezą dochodu absolutnego wysokość wydatków konsumpcyjnych jednostki zależy od poziomu życia jej znajomych i sąsiadów. N

Rozmiary inwestycji zależą między innymi od kosztów wyposażenia kapitałowego. P

Jeżeli inwestycje są większe od oszczędności, to dochodzenie do równowagi na rynku towarowym następuje poprzez zmniejszenie zapasów i wzrost produkcji. P

Pozom inwestycji autonomicznych zależy od wysokości stopy procentowej. N

Poziom eksportu netto zależy od dochodu narodowego P

Zwiększenie poziomu wydatków rządowych powoduje zwiększenie dochodu narodowego w równowadze. P

Zmiana poziomu inwestycji powoduje zawsze przesunięcie krzywej agregatowego popytu w dół. N

Równowaga na rynku towarowym określona jest przez punkt przecięcia krzywej agregatowego popytu i linii wyznaczającej poziom inwestycji. N

W modelu gospodarki zamkniętej bez udziału państwa, dla dochodu narodowego zapewniającego równowagę, oszczędności równe są inwestycjom. P

Wartości bezwzględne konsumpcji autonomicznej i oszczędności autonomicznych są jednakowe. P

Wydatki na konsumpcję autonomiczną mogą być finansowane poprzez zaciąganie kredytu. P

Oszczędności rosną wraz ze wzrostem podatków. N

Warunkiem równowagi na rynku towarowym jest zrównanie się agregatowego popytu z dochodem narodowym. P

Zmiana inwestycji autonomicznych powoduje przesunięcie krzywej oszczędności. N

Krańcowa skłonność do importu określa, jak zmieni się dochód narodowy, gdy import wzrośnie o jednostkę. N

Krzywa agregatowego popytu pokazuje zależność mnożników od agregatowej podaży. N

Agregatowa podaż zależy od zasobów czynników produkcji i efektywności ich wykorzystania. P

Agregatowy popyt jest determinowany przez wysokość dochodu narodowego na jednego mieszkańca. P

Według popytowej teorii kształtowania dochodu narodowego faktyczny poziom produkcji w gospodarce wyznaczany jest przez poziom agregatowego popytu. P

Funkcja oszczędności wyznacza poziom dochodu narodowego przy danym poziomie konsumpcji. N

Oszczędności rosną, gdy rośnie dochód narodowy. P

Krańcowa skłonność do konsumpcji jest równa krańcowej skłonności do oszczędzania pomniejszonej o 1.N

Jeżeli oszczędności są większe od inwestycji, to zagregowany popyt jest mniejszy od zagregowanej podaży. P

Mnożnik inwestycyjny pokazuje, jak zmieni się dochód narodowy w równowadze pod wpływem zmiany autonomicznych wydatków inwestycyjnych. P

Mnożnik zrównoważonego budżetu jest oparty na założeniu, że zmiana wydatków rządowych jest równa zmianie przychodów z podatków. P

Mnożnik eksportowy można wyznaczyć tylko wtedy, gdy funkcja eksportu netto nie zawiera składnika autonomicznego. N

Agregatowa podaż zależy od: ogólnego poziomu cen, kosztów wytworzenia, posiadanych zasobów i ich efektywnego wykorzystania.

Według stanowiska kompromisowego, jeśli produkcja faktyczna osiąga poziom produkcji potencjalnej to: produkcja staje się wówczas mało elastyczna względem popyt.

Zgodnie z ekstremalnym stanowiskiem neoklasycznym krzywa agregatowej podaży jest pionowa, ponieważ: ceny są giętkie.

W podejściu podażowym analizowana jest gospodarka: w warunkach pełnego wykorzystania czynników produkcji.

Planowane przez nabywców wydatki na towary: nie zawsze są równe wartości produkcji.

Wielkość wydatków konsumpcyjnych gospodarstw domowych, zgodnie z hipotezą dochodu absolutnego, zależy od: poziomu bieżących dochodów uzyskiwanych przez gospodarstwa domowe.

Według hipotezy dochodu relatywnego wielkość wydatków konsumpcyjnych gospodarstw domowych zależy od: standardu życia ich znajomych i sąsiadów.

Zgodnie z hipotezą dochodu permanentnego wielkość wydatków konsumpcyjnych gospodarstw domowych zależy od: przeciętnego dochodu, jaki jednostka spodziewa się uzyskać w ciągu całego życia.

Rozmiary inwestycji nie zależą od: terytorium różnic między krajami.

Paradoks zapobiegliwości to zjawisko polegające na: spodku dochodu narodowego zapewaniającego równowagę, gospodarstwa domowe chcą więcej oszczędzać.

Jeśli do krańcowej skłonności do konsumpcji dodać krańcową skłonność do oszczędzania odjąć krańcową skłonność do importu, to wynik będzie: bez określonej interpretacji ekonomiczne.

Wzrost stopy opodatkowania” zmniejsza agregatowy popyt.

Wzrost stopy opodatkowania przy danym poziomie wydatków państwa: mniejsza poziom równoważącego gospodarkę dochodu narodowego.

Jeżeli stopa opodatkowania t=0,2 a krańcowa skłonność do konsumpcji ksk=0,75, to mnożnik wydatków rządowych wynosi: 2,5

Jeśli stopa opodatkowania t=0,5, a krańcowa skłonność do konsumpcji ksk=0,8 to mnożnik podatkowy wynosi: -2

Jeśli stopa podatkowania t=0, krańcowa skłonność do konsumpcji ksk=0,65, a krańcowa skłonność do importu ksi=0,15 to mnożnik wydatków rządowych wynosi: 2

Mnożnik inwestycyjny dla gospodarki zamkniętej bez udziału państwa, przy danej funkcji oszczędności S=-100+0,4Y , wynosi: 2,5

Funkcja konsumpcji ma postać C=80+0,8Y. oszczędności będą równe zero, gdy dochód narodowy wyniesie: 400.

Jeżeli I=30, G=40, T=40, S=0,15Y to dochód narodowy zapewniających równowagę wynosi:200

Jeżeli I=40, G=40, T=40, ex=20, Im=30 i S=0,15Y to dochód narodowy zapewniający równowagę wynosi:200

Dal danej funkcji konsumpcji: C=Ca+ksk(1-t)Y, gdzie Ca=20, ksk=0,75, t=0,2 i Y=100, oszczędności kształtują się na poziomie: 0

Wzrost krańcowej skłonności do oszczędzania: zmniejsza konsumpcję.

Zgodnie z ekstremalnym stanowiskiem neoklasycznym zmiany agregatowego popytu na towary znajdują wyraz: w zmianie ogólnego poziomu cen.

Według ekstremalnego stanowiska keynesistowskiego krzywa agregatowej podaży jest: pionowa, gdy produkcja faktyczna osiąga poziom produkcji potencjalnej.

Podejście popytowe kształtowania się dochodu narodowego opisuje gospodarkę: w warunkach niepełnego wykorzystania czynników produkcji.

Wzrost poziomu inwestycji może być efektem: spadku kosztów wyposażenia kapitałowego.

Efektem wzrost poziomu inwestycji jest: żadna odpowiedź: spadek poziomu dochodu narodowego, wzrost poziomu wydatków rządowych, wzrost poziomu oszczędności.

Rozwój gospodarczy traktowany jest jako proces ilościowych zmian wielkości makroekonomicznych.

W analizach wzrostu gospodarczego jedną z podstawowych zmiennych jest czas.

Pojęcie wzrostu gospodarczego jest szersze od pojęcia rozwoju gospodarczego.

Stopa wzrostu produkcji między dwoma okresami to stosunek przyrostu produkcji między tymi okresami do poziomu produkcji w okresie wyjściowym.

Stopę wzrostu produkcji można zdefiniować jako stosunek poziomu produkcji na początku okresu do poziomu produkcji na końcu okresu.

Indeks wzrostu równy jest stopie wzrostu produkcji powiększonej o 1,.

Funkcja produkcji jest jednorodna stopnia pierwszego odzwierciedla zależność: jeżeli nakłady czynników produkcji rosną ��-krotnie, to produkcja też rośnie ��-krotnie.

W analizach wzrostu gospodarczego ważne są przede wszystkim zmiany produkcji w ujęciu nominalnym.

W długookresowych analizach determinantów produkcji koncentruje się uwagę na czynnikach powiększających zdolności wytwórcze gospodarki.

Długookresowy wzrost produkcji w gospodarce wyznaczony jest przez wzrost produkcji potencjalnej.

Założenie o niepełnym wykorzystaniu istniejących zasobów czynników produkcji wynika z przekonani neoklasyków o skutecznym działaniu mechanizmów rynkowych.

Zaagregowana funkcja produkcji pokazuje zależność wielkości wytworzonej produkcji w gospodarce od nakładów czynników produkcji.

Jeżeli nakłady czynników produkcji wzrosną ��-krotnie i również produkcja wzrośnie ��-krotnie, to funkcja produkcji charakteryzuje się stałymi efektami skali.

Wzrost technicznego uzbrojenia pracy prowadzi do spadku wydajności pracy.

Dla określonych: wartości skłonności do oszczędzania i stopy zużycia kapitału, istnieje wiele poziomów technicznego uzbrojenia pracy, przy których gospodarka znajduje się w stanie równowagi stacjonarnej.

Jeżeli w miarę wzrostu zatrudnienia krańcowy produkt pracy spada, to spełnione jest prawo malejącej produktywności krańcowej.

Postęp techniczny występuje, jeżeli przy tych samych nakładach czynników produkcji wytwarza się wyższą produkcję, lub ta sama wielkość produkcji wytwarzana jest przy mniejszych nakładach czynników produkcji.

W modelu równowagi stacjonarnej działa postęp techniczny, ale nie zmienia się zatrudnienie.

Postęp techniczny nie wpływa na wydajność pracy.

Wydajność pracy do stosunek zatrudnienia do wielkości produkcji.

Wydajność pracy jest rosnącą funkcją kapitałochłonności.

Współczynnik kapitałochłonności ograniczony jest przez substytucyjność czynników produkcji.

Postęp techniczny umożliwia wzrost wydajności pracy bez zmiany poziomu kapitałochłonności. P

Postęp techniczny może być związany tylko z pojawieniem się bardziej efektywnych technologii. N

Postęp techniczny wyraża się w przesuwaniu krzywej wydajności pracy. P

Tempo wzrostu gospodarczego określane jest przez czynniki demograficzne. P

Potencjalne tempo wzrostu generowane jest przez postęp techniczny. P

techniczne uzbrojenie pracy to stosunek ilości kapitału do wielkości produkcji. N

Zatrudnienie jest jednym z czynników wzrostu gospodarczego. P

Współczynnik kapitałochłonności to stosunek kapitału do produktu narodowego. P

Wyższemu poziomowi kapitałochłonności odpowiada wyższy poziom wydajności pracy. P

W wyniku postępu technicznego krzywa wydajności pracy przesuwa się do góry. P

Inwestycje odtworzeniowe są równe zmianie zasobu kapitału. N

Stopa oszczędności określa, jaką część produktu narodowego gospodarka jest w stanie przeznaczyć na konsumpcję. N

Produkt narodowy rośnie zgodnie z potencjalnym tempem wzrostu, jeżeli stopa oszczędności jest równa kapitałochłonności. N

Postęp techniczny zasilający istniejący aparat produkcyjny nazywamy kapitałem ludzkim. N

Kapitałochłonność jest stała, jeśli tempo wzrostu gospodarczego jest takie samo jak tempo wzrostu kapitału. P

Jeżeli zmiany poziomu kapitałochłonności nie wpływają na tempo wzrostu wydajności pracy, to mówimy o kapitałooszczędnym postępie technicznym. N

Stosunek inwestycji do przyrostu produkcji (I/∆Y) oznacza skłonność przedsiębiorców do inwestowania wywołaną jednostkowym przyrostem produktu. P

Tempo zmian współczynnika kapitałochłonności zależy od możliwości inwestycyjnych gospodarki. P

Neutralny postęp techniczny jest to postęp, przy którym pozom kapitałochłonności jest stały. N

Krańcowy współczynnik kapitałochłonności wskazuje, ile należy zainwestować, aby zminimalizować koszty. N

Dynamika postępu technicznego uzależniona jest od dynamiki inwestycji. P

Przy założeniu , że spełniony jest warunek liniowej jednorodności funkcji produkcji Y=F(K,Z), gdzie K to zasób kapitału, a Z to wielkość zatrudnienia prawdziwy jest zapis: Y/Z =F(K/Z,1)

Łańcuchowy indeks wzrostu produktu narodowego g_t wynosi: w_tZ_t/w_t-1Z_t-1

Tempo wzrostu gospodarczego (y_t) i wskaźnika wzrost produkcji (g₁) spełniają zależność: g_t=y_t+1

Tempo wzrostu wydajności pracy (αt) w wskaźnik wzrostu zatrudnienia (at) spełniają zależność: at=αt - 1

Produkt narodowy rośnie zgodnie z potencjalnym tempem wzrostu (g*), jeżeli spełniona jest zależność między stopą inwestycji (i) i współczynnikiem efektywności inwestycji (1/k): g*=i/k

Równowaga stacjonarna wymaga spełnienia warunku dla stopy oszczędności So, funkcji wydajności pracy f(m) technicznego uzbrojenia pracy m i stopnia zużycia kapitału δ: δm=sof(m)

Spadek stopy oszczędności w warunkach równowagi stacjonarnej, prowadzi do: spadku technicznego uzbrojenia pracy

Wzrost stopu deprecjacji kapitału, w warunkach równowagi stacjonarnej, prowadzi do: spadku technicznego uzbrojenia pracy

Funkcja produkcji Y=K¹Z¹ jest: jednorodna stopnia drugiego

Aby gospodarka znajdowała się w stanie równowagi stacjonarnej, to: techniczne uzbrojenie pracy musi być równe inwestycjom przypadającym na jednego zatrudnionego

Odwrotność efektywności kapitału jest: współczynnikiem kapitałochłonności

Krańcowy współczynnik kapitałochłonności wskazuje, ile złotówek należy zainwestować w gospodarkę, aby: dochód narodowy wzrósł o złotówkę

Jeżeli stopy kapitału wynoszą 1000 mld zł, wydajność pracy wynosi 5000zł a zatrudnienie kształtuje się na poziomie 10 mln, to techniczne uzbrojenie pracy wynosi: 100 000zł.

Jeżeli zasoby kapitału wynoszą 1000 mld, wydajność pracy wynosi 5000zł, a zatrudnienie kształtuje się na poziomie 10 mln to produkt narodowy wynosi: 50 mld zł

Jeżeli stopień zużycia kapitału wynosi 2%, a zasób kapitału kształtuje się na poziomie 1000 mld zł, to inwestycje odtworzeniowe są równe: 20 mld zł.

Jeżeli skłonność do oszczędzania rośnie to: techniczne uzbrojenie pracy rośnie

Czynnikiem dostosowującym skłonność do oszczędzania i stopię zużycia kapitału do techniki produkcji w równowadze stacjonarnej jest techniczne uzbrojenie pracy

Postęp techniczny wyraża się w: przesunięciu krzywej wydajności pracy do góry

Potencjalne tempo wzrostu jest sumą: tempa wzrostu wydajności pracy i tempa wzrostu zatrudnienia

Jeżeli poziom kapitałochłonności nie ulega zmianie a wydajność pracy rośnie to: postęp techniczny generuje ten wzrost.

Im mniejsza jest skłonność do konsumpcji tym: wyższy jest udział inwestycji w produkcie narodowym

Jeżeli stopień kapitału wynosi 20%, współczynnik kapitałochłonności kształtuje się na poziomie 10, a stopa akumulacji jest równa 0,2 to potencjalne tempo wzrostu wynosi: 0,02

Jeżeli skłonność do oszczędzania s0=0,2 a krańcowy współczynnik kapitałochłonności równy I/∆I=10 to tempo wzrostu produktu narodowego jest: 0,02

Gdy w rezultacie postępu technicznego rośnie stosunek między nakładami kapitału a nakładami pracy, to taki postęp określany jest mianem: pracooszczędnego

Jeżeli w wyniku postępu technicznego stosunek między nakładami kapitału i pracy nie zmienia się, to mamy do czynienie z postępem: neutralnym

Dla stopy wzrostu zatrudnienia 0,05 i stopy wzrostu wydajności pracy 0,01 stopa wzrostu realnej produkcji wynosi: 0,06

Dla stopy inwestycji 0,05 i współczynnika efektywności inwestycji 0,2 stopa realnej produkcji wynosi: 0,01

Dla stopy wzrostu kapitału 0,05 i stopy wzrostu efektywności kapitału 0,01 stopa wzrostu t=realnej produkcji wynosi: 0,06

Na podstawie formuły Solowa dla dK/K=0,05, dL/L=0,05 i dA/A=0,01 stopa wzrostu realnej produkcji wynosi: 0,06

Z formuły Solowa nie wynika że: tempo wzrostu gospodarczego zależy od dynamiki stopy postępu technicznego oraz tempa wzrostu zatrudnienia i tempa wzrostu zasobu kapitału, ważonych udziałami dochodów tych czynników w dochodzie narodowym.

Budżet państwa to dochody rządu pomniejszone o płatności transferowe. N

Budżet państwa jest to przede wszystkim plan sfinansowania nadwyżki wydatków nad dochodami. N

Funkcja alokacyjne budżetu państwa polega na dokonaniu zmian w strukturze wytworzonego dochodu narodowego. P

Budżet państwa składa się z dochodów i wydatków centralnych władz państwowych, władz lokalnych i ubezpieczenia społecznego. P

Dochody własne budżetów lokalnych pochodzą z podatków i opłat obciążających ludność danego terenu oraz dochodów uzyskanych z działalności prowadzonej przez władze lokalne. P

Subwencje i pożyczki z budżetu centralnego to zewnętrzne źródła finansowania wydatków budżetów lokalnych. P

Zasady polityki budżetowej znajdują pełne odzwierciedlenie w realiach gospodarczych. N

Deficyt budżetowy to nadwyżka wpływów podatkowych i innych dochodów budżetu państwa ponad sumę wydatków. N

Dochody ze sprzedaży prywatyzowanych przedsiębiorstw zasilają budżety lokalne. N

Akcyza to podatek majątkowy. N

Skrót PIT oznacza podatek dochodowy od osób fizycznych. P

Podatek progresywny występuje wtedy, gdy podatki wzrastają rocznie o ten sam procent. N

Podatki to zwrotne i odpłatne świadczenia pieniężne pobierane przez państwo. N

VAT to podatek majątkowy. N

Podatki bezpośrednie zawarte są w cenach produktów i usług. N

Ulgi podatkowe mogą tworzyć preferencje dla działalności rolniczej. P

Składki na ubezpieczenia społeczne są dobrowolną opłatą na rzecz budżetu państwa. N

Automatyczne stabilizatory koniunktury to mechanizmy ekonomiczne zmniejszające podatność gospodarki na wstrząsy. P

Funkcja fiskalna budżetu państwa pozwala utrzymać podatki na określonym poziomie. N

Finansowanie długu publicznego należy do zadań banku centralnego. N

Podatki netto to różnica między podatkami brutto i amortyzacja. N

Pasywna polityka fiskalna równoznaczna jest ze wzrostem wydatków budżetowych. N

Przyrost wydatków budżetowych zrównoważony przyrostem podatków nie powoduje zmiany dochodu narodowego zapewniającego równowagę. N

Sprzedaż majątku publicznego prowadzi do przejmowania przez państwo części oszczędności ludności. P

Politykę gwarantowanych cen zaliczamy do automatycznych stabilizatorów koniunktury. P

Dług publiczny jest finansowym zobowiązaniem państwa z tytułu zaciągniętych pożyczek. P

Zasiłki dla bezrobotnych to jeden z automatycznych stabilizatorów koniunktury. P

Krzywa Laffera przedstawia zależność między wpływami do budżetu z tytułu podatków a wysokością deficytu budżetowego. N

Podatki są narzędziem redystrybucji dochodów. P

Budżet państwa nie jest obciążony obsługą długu publicznego. N

Przychody do budżetu państwa nie zależą od wielkości dochodu narodowego. N

Dostosowanie progów podatkowych do zmian stopy inflacji nazywamy opodatkowaniem progresywnym. N

Mnożnik zrównoważonego budżetu przyjmuje wartości w przedziale od 0 do 0,5. N

Koszty obsługi długu publicznego obciążają pośrednio podatników. P

Podatki pośrednie sa elementem pasywnej polityki fiskalnej. P

Polski system podatkowy jest zupełnie inny niż w pozostałych krajach UE. N

Krzywa Laffera pokazuje, że największe przychody z podatków osiągane są przy topie opodatkowania równej 100%. N

Podatki naliczane od wartości majątku nazywane są konsumpcyjnymi. N

Podatek degresywny polega na tym, że wraz ze wzrostem dochodu nakładane są coraz mniejsze procentowe stawki podatkowe. P

Podatki pośrednie są to podatki nakładane na dochody i majątek. N

Składki ubezpieczeniowe można traktować jako formę opodatkowania. P

Podatki umożliwiają redystrybucję dochodów między grupami społecznymi. P

Z krzywej Laffera wynika, że przy różnych stopach opodatkowania przychody z podatków mogą być tej samej wielkości. P

Wydatki budżetowe związane są między innymi z realizacją celów społecznych ”państwa dobrobytu” P

Wydatki budżetowe charakteryzują się wysokim stopniem inercji. P

Finansowanie deficytu budżetowego poprzez dodatkową emisje pieniędzy może być przyczyna inflacji. P

Sytuacji demograficzna nie ma wpływu na wielkość wydatków budżetowych. N

Program dopłat bezpośrednich w rolnictwie zalicza się do automatycznych stabilizatorów koniunktury. P

Deficyt budżetowy zwiększa inwestycję prywatne. N

Koszty obsługi długu publicznego w danym roku zależą od poziomu długu publicznego w poprzednim roku. P

Budżet państwa pełni funkcję: fiskalna

Do zasad polityki budżetowej nie zalicza się: zasady maksymalizacji dochodów

Biorąc pod uwagę przedmiot opodatkowania, wyodrębnia się rodzaje podatków: dochodowe, konsumpcyjne i majątkowe.

Z budżetów lokalnych nie finansuje się: wymiaru sprawiedliwości

Źródłami dochodów budżetowych państwa nie są: przychody ze sprzedaży obligacji skarbu państwa

Jeżeli wydatki rządowe i przychody z podatków wzrosły jednocześnie o 100, to dochód narodowy zgodnie z zasadą mnożnika zrównoważonego budżetu: wzrósł o 100

Z koncepcji krzywej Laffera wynika, że wzrost stopy opodatkowani: może zmniejszyć dochody budżetowe.

Z koncepcji krzywej Laffera wynika, że dla dwóch różnych stóp opodatkowania: dochody budżetowe mogą być takie same.

Według A.Smitha system podatkowy powinien być skonstruowany tak, że: koszty poboru podatku powinny być niskie

Jeżeli stopa opodatkowania t=0,2 a krańcowa skłonność do konsumpcji ksk=0,75 to mnożnik zrównoważonego budżetu wynosi 1

Gdy wydatki rządowe (G) i przychody z podatków (T) rosną o tę samą wielkość (∆G=∆T) to wzrost dochodu narodowego wyniesie ∆G

Zmiana stopy opodatkowania o ∆t spowoduje zmianę przychodów z podatków dla liniowej funkcji podatków (T=tY) o: Y∆t + t∆Y + ∆t∆Y

Zgodnie z efektem mnożnikowym wzrost wydatków budżetowych o 1 mld zł podnosi łączny popyt ludności o bliżej nieokreśloną wielkość przy tych danych

Zgodnie z efektem mnożnikowym wzrost wydatków budżetowych o 1 mld zł zwiększa dochód narodowy w równowadze o bliżej nieokreśloną wielkość przy tych danych

Działanie automatycznych stabilizatorów koniunktury polega na: hamowaniu spodku globalnego popytu w okresie recesji.

Do automatycznych stabilizatorów koniunktury zalicza się: podatki pośrednie, progresywny system podatkowy.

Do automatycznych stabilizatorów koniunktury zalicza się podatki pośrednie,

Deficyt budżetowy może prowadzić do zmniejszenie: inwestycji prywatnych.

Spadek dochodów budżetowych może wynikać: z niskiej sprawności systemu podatkowego i celnego.

Dług publiczny to: finansowe zobowiązanie państwa z tytułu zaciągniętych pożyczek.

Do automatycznych stabilizatorów koniunktury zalicza się: progresywny system podatkowy

W gospodarce, w której istnieje tylko wymiana barterowa, nie występuje powszechnie akceptowany środek wymiany. P

Siła nabywcza pieniądza ustala się samoczynnie na rynku pod wpływem gry popytu i podaży pieniądza.

Pieniądz papierowy posiada wartość dlatego, że podlega wymianie na złoto. N

Obecnie większość walut w krajach gospodarki rynkowej jest wymienialna na złoto N.

Pieniądz pełni funkcję czynnika produkcji.

W obecnie występujących transakcjach barterowych pieniądz występuje jedynie w postaci jednostki obrachunkowej. P

Stabilna siła nabywcza jest niezbędnym warunkiem pełnienia przez pie­niądz funkcji środka wymiany.N

Według prawa Kopemika-Greshama pieniądz o niższej sile nabywczej wypiera z obiegu pieniądz o wyższej sile nabywczej. P

Pieniądz gotówkowy stanowi podstawową część ogólnych zasobów pienięż­nych w gospodarce. N

Im wyższa jest nominalna stopa procentowa, tym niższy jest oczekiwany koszt posiadania pieniądza gotówkowego. N

Wzrost dochodu powoduje wzrost transakcyjnego popytu na pieniądz. P

Neutralność pieniądza to sytuacja, gdy popyt na pieniądz jest równy jego podaży. N

Płynność aktywu finansowego oznacza łatwość jego zamiany na inny ro­dzaj aktywów finansowych, a w szczególności na pieniądz. P

Motyw przezornoś ciowy wyjaśnia popyt na pieniądz w jego roli środka cyrkulacji oraz środka płatniczego. P

Ułomność pieniądza w funkcji środka przechowywania bogactwa zmniej­sza się wraz ze wzrostem ogólnego poziomu cen. N

Im mniej ludzie są skłonni ponosić ryzyko, tym więcej zasobów będą trzymać w gotówce, a mniej w postaci innych aktywów, np. akcji. P

Wczesną formą pieniądza papierowego były kwity depozytowe zawierające zobowiązania banku do wypłaty na żądanie określonej ilości złota, złożonego przedtem w depozyt.

Kredyt kupiecki oznacza odroczenie terminu zapłaty za zakupiony towar. P

Kredyty inwestycyjne przeznaczone są na powiększanie środków obro­towych przedsiębiorstwa. P

Wzrost rezerw dobrowolnych banków komercyjnych może spowodować wzrost podaży pieniądza. N

Wzrost realnej stopy oprocentowania depozytów bankowych może spo­wodować zwiększenie możliwości kreacji pieniądza przez system bankowy. N

Bank centralny może zmniejszyć podaż pieniądza obniżając stopę rezerw obowiązkowych banków komercyjnych. P

Wypłacalność banku zależy przede wszystkim od wysokości utrzymywa­nych rezerw. N

Gdyby wartość rezerw banku komercyjnego była równa wartości depozy­tów zgromadzonych w tym banku przez jego klientów, to bank nie mógłby kreować pieniądza. P

Banki komercyjne, podobnie jak bank centralny, pełnią funkcję „kredy­todawcy ostatniej instancji”. P

Najskuteczniejszym narzędziem kontroli podaży pieniądza przez bank centralny są operacje otwartego rynku.N

Im wyższa jest oczekiwana stopa inflacji, tym wyższy jest koszt posiadania pieniądza. P

W większości krajów o gospodarce rynkowej państwo nie ma wpływu na wielkość podaży pieniądza. N

Według ilościowej teorii pieniądza przeciętny poziom cen w gospodarce jest proporcjonalny do nominalnej podaży pieniądza. N

Według ilościowej teorii pieniądza wzrost przeciętnego poziomu cen, przy innych wielkościach niezmienionych, spowoduje spadek popytu na pieniądz w uję­ciu nominalnym. P

Im wyższa jest stopa procentowa, tym niższe są zasoby pieniądza posia­dane przez gospodarstwa domowe w związku z motywem spekulacyjnym. P

Spadek stopy procentowej powoduje wzrost ceny obligacji. P

Im wyższy jest koszt transakcji zamiany różnych form aktywów na pie­niądz, tym niższy jest realny popyt na pieniądz. P

Wzrost stopy procentowej powoduje spadek popytu na pieniądz zarówno w ujęciu nominalnym, jak i realnym. N

Wzrost stopy rezerw obowiązkowych zmniejsza przewidywane zyski ban­ków komercyjnych. P

Im wyższa jest stopa rezerw obowiązkowych, tym - z reguły - wyższa jest cena kredytu. P

Stopa redyskontowa to cena, po jakiej bank centralny skupuje weksle od banków komercyjnych. P

Stopa redyskontowa to cena, po jakiej bank centralny skupuje weksle od banków komercyjnych. P

Spadek stopy redyskontowej jest jednym z elementów ekspansywnej poli­tyki pieniężnej banku centralnego. P

Stopa ubytku gotówki z systemu bankowego znajduje się całkowicie pod kontrolą banku centralnego. N

Im wyższa jest stopa procentowa (cena kredytu), tym na ogół niższa jest stopa rezerw dobrowolnych banków komercyjnych. P

Operacje otwartego rynku polegają na zapewnieniu bankom komercyjnym całkowitej swobody w zakresie kreacji pieniądza. N

Baza monetarna to wielkość zasobów pieniężnych, jaką bank komercyjny może przeznaczyć na udzielanie kredytów. N

Bank centralny posiada monopol na emisję pieniądza gotówkowego. P

Restrykcyjna polityka monetarna prowadzi do spadku aktywności gos­podarczej. P

Podaż pieniądza zależy wprost proporcjonalnie od wysokości mnożnika pieniężnego i odwrotnie proporcjonalnie od wielkości bazy monetarnej. N

Pieniądz nie pełni bezpośrednio funkcji: czynnika produkcji,

Całkowity popyt na pieniądz w ujęciu nominalnym jest w danej gospodarce:w prost proporcjonalny do nominalnego PKB i odwrotnie proporcjonalny do stopy procentowej,

Popyt spekulacyjny na pieniądz wynika głównie z funkcji pieniądza jako: środka przechowywania bogactwa,

Transakcyjny popyt na pieniądz wynika z tego, że: pieniądz jest wykorzystywany do zakupu dóbr i usług,

Wzrost skłonności ludzi do trzymania większej ilości pieniądza w formie gotó­wki i mniejszej w formie depozytów może spowodować: spadek podaży pieniądza.

Baza monetarna: jest sumą gotówki w obiegu oraz rezerw gotówkowych systemu bankowego,

Banki komercyjne: kreują pieniądz bankowy,

Bank centralny prowadzi ekspansywną politykę pieniężną, jeśli: obniża stopę rezerw obowiązkowych,

Załóżmy, że bank centralny ustala stopę rezerw obowiązkowych dla banków komercyjnych na poziomie 100%. Oznaczałoby to, że: bank centralny całkowicie kontroluje podaż pieniądza,

Stopa rezerw obowiązkowych banku komercyjnego wynosi 20%. W banku zostaje złożony depozyt gotówkowy w wysokości 1000 zł. W związku z tym bank będzie mógł maksymalnie udzielić kredytu w wysokości:800 zł,

Aktualne rezerwy banku komercyjnego są równe 9000 zł, natomiast depozyty 30 000 zł. Jeżeli rezerwy obowiązkowe stanowią 20% depozytów, to rezerw)' dobrowolne wynoszą:3000 zł,

Depozyty w banku komercyjnym wynoszą 100 000 zł, rezerwy całkowite 37000 zł, natomiast stopa rezerw obowiązkowych 25%. Wspomniany bank może zwiększyć akcję kredytową maksymalnie o:12000 zł,

Wzrost nominalnej stopy procentowej powoduje wzrost: kosztu posiadania pieniądza,

Bank centralny może obniżyć podaż pieniądza poprzez: sprzedaż obligacji rządowych, wzrost stopy rezerw obowiązkowych i wzrost stopy redyskontowej.

Bank komercyjny może dokonać maksymalnej kreacji pieniądza w wysokości równej: różnicy między depozytami a rezerwami obowiązkowymi,

Jeżeli nominalna stopa procentowa r — 20%, a obligacja ma przynieść jej posiadaczowi roczny dochód równy 10 zł, to cena obligacji wynosi:50 zł,

Koszt posiadania pieniądza jest równy: nominalnej stopie procentowej,

Jeżeli wkłady w banku komercyjnym wynoszą 500000 zł, a stopa rezerw obo­wiązkowych systemu bankowego jest równa 10%, to całkowita kreacja pienią­dza z tego wkładu przez system bankowy wynosi:5 mln zł

Koszt posiadania pieniądza: nie zmienia się pod wpływem zmian oczekiwanej stopy inflacji,

Z ilościową teorią pieniądza nie jest zgodne założenie, według którego: wielkość podaży pieniądza w danej gospodarce jest ustalona przez banki komercyjne,

Jeżeli w danym okresie zawarto 5000 transakcji, przeciętny poziom cen jest równy 1,4, a szybkość obiegu pieniądza V_m = 7, to nominalna podaż pieniądza wynosi: M= 1000,

Mnożnik pieniężny wzrośnie, gdy: konsumenci będą utrzymywać mniej gotówki w stosunku do depozytów,

jeżeli rynek pieniężny jest w stanie równowagi i nastąpi spadek realnej podaży pieniądza to: pojawi się nadwyżka realnego popytu na pieniądz, nastąpią procesy dostosowawcze w postaci wzrostu stopy procentowej

Cykle koniunkturalne nie różnią się między sobą długością i amplitudą wahań. N

Faza kryzysu charakteryzuje się nadwyżką popytu nad podażą. N

Dolny punkt zwrotny to punkt, który gospodarka osiąga w fazie rozkwitu. N

Amplituda wahań koniunkturalnych obrazuje rozpiętość między dolnym a górnym punktem zwrotnym. P

Faza wzrostowa cyklu koniunkturalnego obejmuje ożywienie i rozkwit. P

Zmniejszenie amplitudy wahań cyklu koniunkturalnego jest efektem prze­mian gospodarki rynkowej i rozwoju liberalizmu gospodarczego. N

Działania stabilizacyjne państwa nie mają wpływu na amplitudę wahań koniunkturalnych. N

Krzywa cyklu Kitchina jest trendem cyklu Juglara. N

Osłabienie koniunktury w jednym kraju może być łagodzone przez wy­mianę międzynarodową. P

Cykl koniunkturalny jest efektem zmian stopnia niedopasowania wielkości popytu globalnego do wielkości globalnej podaży. P

Główną przyczyną cyklicznego wzrostu gospodarczego są wahania popytu konsumpcyjnego. N

Z teorii ekonomii wynika, iż czynniki zakłócające równowagę w gospodar­ce mają wyłącznie charakter egzogeniczny. N

Według jednej z teorii cykl koniunkturalny mogą wywoływać czynniki z otoczenia poza ekonomicznego. P

Według teorii innowacji warunkiem koniecznym rozwoju gospodarczego jest istnienie ciągłego strumienia innowacji i związanych z nimi inwestycji.P

W wyniku dyfuzji techniki powstaje dysproporcja między podażą a popytem. P

Według teorii innowacji czynnikiem wprowadzającym gospodarkę w fazę ożywienia jest wzrost stopy zysku.N

Innowacje epokowe warunkują cykle Kondratiewa.

Według teorii cyklu politycznego przed wyborami partie rządzące, dążąc do reelekcji, stosują ekspansywną politykę pieniężną i fiskalną w celu ograniczenia bezrobocia oraz pobudzenia gospodarki. P

Wahania cykliczne są, według teorii cyklu politycznego, spowodowane zmianami priorytetów ekonomicznych ekip rządzących przed wyborami w celu pozyskania głosów wyborców i zapewnienia sobie reelekcji. P

Według neoklasycznej koncepcji cyklu koniunkturalnego źródłem cyklu koniunkturalnego są czynniki zewnętrzne, np. czynniki przyrodnicze. P

Zgodnie z keynesistowską teorią powstawania cykli gospodarczych w celu złagodzenia cyklu gospodarczego państwo powinno prowadzić aktywną politykę fiskalną i monetarną. P

Pierwsza faza cyklu koniunkturalnego musi trwać przynajmniej 12 mie­sięcy, aby można ją było uznać za recesję. N

Dno cyklu koniunkturalnego to punkt, w którym kończy się depresja i zaczyna ożywienie. P

W obecnej rzeczywistości gospodarczej wyróżniamy cztery wyraźne fazy cyklu koniunkturalnego. N

Neoklasycy twierdzą, że większość wahań koniunktury spowodowana jest elastycznym kształtowaniem się płac i cen. N

Według neoklasyków przyczyną wahań koniunkturalnych są zmiany agre­gatowego popytu. N

Cykl koniunkturalny polega na nieregularnych wahaniach w poziomie aktywności gospodarczej. N

W fazie kryzysu zatrudnienie zaczyna rosnąć. N

W fazie depresji następuje wzrost popytu inwestycyjnego. P

Inwestycje indukowane pojawiają się, gdy przedsiębiorstwa chcą utrzymać na poprzednim poziomie zmniejszający się popyt konsumpcyjny. N

Zgodnie z zasadą akceleracji zmiana dochodu narodowego powoduje natychmiastowe, zwielokrotnione zmiany inwestycji indukowanych. N

Luka czasowa odzwierciedla rozbieżność czasową efektu podażowego i popytowego inwestycji. P

Dla uzyskania efektu podażowego inwestycji konieczny jest absolutny przyrost inwestycji. N

Stabilizacja inwestycji zapewnia efekt podażowy, lecz jest niewystarczająca, by uruchomić mechanizm mnożnika inwestycyjnego. P

Interwencjonizm antycykliczny oznacza przeciwdziałanie wahaniom koniunktury. P

Według keynesistów efektem prowadzenia stymulacyjnej polityki fiskalnej jest wzrost produkcji i zatrudnienia. P

Według keynesistów restrykcyjna polityka fiskalna jest bardziej skuteczna przy schładzaniu koniunktury gospodarczej niż restrykcyjna polityka pieniężna. N

Interwencjonizm rozwojowy jest interwencjonizmem ex post. N

Według teorii cyklu politycznego działania państwa mogą stać się gene­ratorem wahań cyklicznych. P

Cykl koniunkturalny w gospodarce rynkowej oznacza wahania w stopniu wykorzystania potencjału produkcyjnego P

W fazie depresji następuje wzrost cen. N

W fazie rozkwitu nie działają czynniki hamujące wzrost cen. P

Zgodnie z teoriami keynesistowskimi przyczyną cyklicznego rozwoju gos­podarki jest pojawianie się nowych inwestycji. N

Faza ożywienia charakteryzuje się: wszystkie złe: spadkiem zatrudnienia, wzrostem bezrobocia, spadkiem produkcji,

Punkt w którym produkcja przestaje spadać, a bezrobocie przestaje wzrastać, nazywamy: dolnym punktem zwrotnym,

Stabilizacyjne oddziaływania państwa na przebieg cyklu powodują między in­nymi: zmniejszenie głębokości faz spadkowych,

Cykle Juglara: są trendem cyklu Kitchina,

Fazę kryzysu charakteryzuje: wszystkie złe: zbyt niska produkcja, wzrost inwestycji, spadek tempa wzrostu cen,

Wzrost popytu inwestycyjnego w fazie zastoju: spowodowany jest koniecznością wprowadzenia nowych metod produkcji obniżających koszty wytwarzania,

Wielkość zmian inwestycji indukowanych zależy od: konsumpcji autonomicznej,

Efekt podażowy inwestycji: jest związany z powiększaniem mocy produkcyjnych w gospodarce,

Interwencja państwa ma na celu: przeciwdziałanie wahaniom we wszystkich fazach cyklu,

Przyjmuje się na ogół, że stabilizujące oddziaływanie państwa na wahania cykliczne jest najefektywniejsze w przypadku prowadzenia: stymulacyjnej polityki fiskalnej i restrykcyjnej polityki pieniężnej,

Interwencjonizm rozwojowy: dotyczy m.in. kierunków badań naukowych,

Cykl koniunkturalny: to okresowe zmiany aktywności gospodarczej,

Łączny efekt inwestycji obejmuje: efekt popytowy oraz podażowy,

Stan nadprodukcji w gospodarce powoduje: wzrost nieplanowanych zapasów,

W fazie ożywienia mamy do czynienia z rynkiem: nabywcy,

Ożywienie jest to: faza wzrostu produkcji po wyjściu z dolnego punktu zwrotnego koniunk­tury,

Do czynników popytowych określających poziom dochodu narodowego zali­czamy: wydatki inwestycyjne, wydatki rządowe oraz eksport netto,

Zgodnie z zasadą akceleracji: zmiana dochodu narodowego powoduje z pewnym opóźnieniem zwielok­rotnione zmiany inwestycji indukowanych,

Jednym ze skutków bezrobocia może być pogorszenie salda budżetu pań­stwa. P

W krótkim okresie wielkość bezrobocia zależy głównie od wielkości za­trudnienia. P

Według uregulowań prawnych obowiązujących w Polsce bezrobotni to osoby w wieku produkcyjnym, pozostające bez pracy. N

Bierni zawodowo to osoby w wieku nieprodukcyjnym. N

Zarówno bezrobotni, jak i zatrudnieni należą do grupy aktywnych zawo­dowo. P

Im wyższy jest współczynnik aktywności zawodowej, tym większa część ludności w wieku produkcyjnym chce podjąć pracę. P

Współczynnik aktywności zawodowej to stosunek aktywnych zawodowo do liczby ludności w wieku produkcyjnym. P

Strumień napływu do zasobu bezrobocia to liczba osób przechodzących do tego zasobu w określonym czasie. P

Bezrobocie frykcyjne występuje w każdej dynamicznej gospodarce. P

Bezrobocie frykcyjne jest wynikiem niedoskonale funkcjonującego rynku pracy. P

Bezrobocie strukturalne ma charakter długookresowy. P

Zróżnicowanie płacy minimalnej może być instrumentem ograniczającym bezrobocie, zwłaszcza w regionach o wysokiej stopie bezrobocia. P

Przyczyną bezrobocia neoklasycznego jest niedostateczny popyt na dobra i usługi. N

Bezrobocie frykcyjne i strukturalne to elementy składowe bezrobocia naturalnego. N

Bezrobocie keynesistowskie ma charakter przymusowy. P

Aby ograniczyć bezrobocie neoklasyczne, konieczna jest aktywna ingeren­cja państwa w procesy gospodarcze. P

Zgodnie z założeniami neoklasycznej teorii bezrobocia obniżka płac real­nych powoduje spadek bezrobocia. N

Według teorii Keynesa głównym narzędziem walki z bezrobociem jest ak­tywna polityka państwa, polegająca na stymulowaniu efektywnego popytu na dobra. P

Celem pasywnej polityki państwa na rynku pracy jest ograniczenie roz­miarów bezrobocia. P

Stopa bezrobocia to stosunek zasobów siły roboczej do liczby bezrobot­nych w danym okresie. N

W danym okresie stopa napływu do bezrobocia jest zawsze równa stopie odpływu z bezrobocia. N

Strumień napływu do zasobu bezrobocia obejmuje tylko odpływ z zasobu zatrudnienia. N

Głównym zadaniem polityki makroekonomicznej na rynku pracy jest zwal­czanie bezrobocia nierównowagi. P

Szkolenia zawodowe, umożliwiające bezrobotnym zdobywanie i zmianę kwalifikacji, są instrumentem pasywnej polityki państwa na rynku pracy. N

Współczynnik aktywności zawodowej jest z reguły tym wyższy, im: wyższa jest przeciętna stawka płac w gospodarce, wyższy jest poziom wykształcenia społeczeństwa, mniejsza jest liczba dzieci w rodzinie,

Do strumienia odpływu z zasobu bezrobocia można zaliczyć: bezrobotnych otrzymujących pracę, osoby przechodzące na emeryturę lub rentę, bezrobotnych rezygnujących z poszukiwania pracy,

Bezrobotni to: część zasobów siły roboczej.

W skład zasobów siły roboczej wchodzą: zatrudnienie i bezrobotni

Stopa bezrobocia: pokazuje, jaką część zasobów siły roboczej stanowią bezrobotni,

Do przyczyn bezrobocia naturalnego zalicza się: istnienie niekompletnych informacji o wolnych miejscach pracy i wolnej sile roboczej, niedoskonałą mobilność siły roboczej,n iedopasowania strukturalne popytu i podaży pracy,

Bezrobocie strukturalne spowodowane jest: niedopasowaniem struktury podaży i popytu na siłę roboczą,

Redukcje zatrudnienia w kopalniach węgla, związane z przestawianiem się gospodarki na zwiększenie wykorzystania alternatywnych nośników energii, mogą prowadzić do powstania: bezrobocia strukturalnego,

Bezrobocie keynesistowskie: jest rezultatem niedostatecznego popytu na dobra,

W celu ograniczenia bezrobocia nierównowagi państwo wykorzystuje z re­guły: ekspansywną politykę fiskalną i/lub ekspansywną politykę monetarną,

Rynek pracy jest w równowadze, jeśli: stopa bezrobocia jest równa naturalnej stopie bezrobocia,

Niewystarczający popyt globalny na dobra i usługi jest przyczyną: bezrobocia keynesistowskiego,

Aby obniżyć naturalną stopę bezrobocia, państwo powinno: graniczyć niedoskonałości rynku pracy,

Do zasobu bezrobocia zaliczana jest: pielęgniarka, która została zwolniona z pracy w szpitalu 3 miesiące temu. ale za tydzień zacznie pracę w innym szpitalu,

Nie jest prawdą, że: bezrobocie keynesistowskie dotyka jedynie niektórych gałęzi gospodarki.

Inflacja to wzrost ogólnego poziomu cen w gospodarce. P

Wskaźniki cen są miarami procentowych zmian wydatków związanych z zakupem danego koszyka dóbr. P

Wzrostu cen ropy naftowej wpływa na poziom inflacji. P

Jedną z miar inflacji jest deflator PKB.P

Wskaźnikiem, który najdokładniej mierzy zmiany kosztów utrzymania typowego gospodarstwa domowego jest wskaźnik cen dóbr i usług konsumpcyj­nych. P

W gospodarce rynkowej inflacja przejawia się w jawnym wzroście cen. P

Inflacja galopująca jest korzystna dla gospodarki. N

Gdy ogólny poziom cen rośnie o 200% rocznie, to mamy do czynienia z hiperinflacją. P

Wszystkie podmioty gospodarcze ponoszą koszty i osiągają korzyści z in­flacji. N

Każdy człowiek może zabezpieczyć się przed niepożądanym oddziaływa­niem inflacji na jego dochód, jeśli tylko jego oczekiwania inflacyjne są trafne. N

Wzrost stopy inflacji nie wpływa na wzrost gospodarczy. N

Im wyższa jest stopa inflacji, tym wyższe są koszty społeczne inflacji. P

Jeżeli dochody nominalne rosną wolniej niż stopa inflacji, to dochody realne maleją. P

Inflacja pełzająca może przyczyniać się do pożądanych zmian proporcji cenowych w warunkach istnienia sztywności cen do dołu. P

Inflacja to spadek wartości pieniądza. N

Inflacja może być korzystna dla osób o stałych dochodach. N

Wzrost stopy inflacji powoduje zwiększenie realnych stóp procentowych. N

Powolne procesy inflacyjne mogą przyspieszać ustalanie się właściwych relacji cenowych. P

Na inflacji mogą zyskać osoby, które zaciągnęły pożyczki o zmiennej stopie oprocentowania. N

Przedsiębiorstwa mogą zyskać na inflacji, jeżeli sprzedadzą zapasy po wyższych cenach. P

Monetaryści uważają, iż najskuteczniejszym narzędziem ograniczania in­flacji jest zmniejszenie podaży pieniądza. P

Wzrost podaży pieniądza powoduje przesunięcie krzywej agregatowego popytu na dobra i usługi w lewo, co prowadzi do wzrostu inflacji. N

W długim okresie ludzie dostosowują się do inflacji. P

Wzrost podaży pieniądza w krótkim okresie może doprowadzić do zwięk­szenia dochodu oraz ogólnego poziomu cen. P

Wzrost stopy inflacji prowadzi do spadku płacy realnej. P

Zgodnie z koncepcją długookresowej krzywej Phillipsa spadek bezrobocia powoduje przesunięcie krótkookresowej krzywej Phillipsa w prawo. N

Ekspansywna polityka pieniężna spowoduje w krótkim okresie wzrost poziomu bezrobocia oraz spadek inflacji.

Według monetarystów próby obniżenia bezrobocia naturalnego za po­mocą ekspansywnej polityki makroekonomicznej spowodują jedynie wzrost inflacji. P

Monetaryści twierdzą, że przyczyną inflacji jest niedostateczna podaż pieniądza w gospodarce. N

Zgodnie z tradycyjną teorią neoklasyczną zmiany podaży pieniądza nk mają wpływu na realny dochód narodowy. P

Monetaryści zakładają, że podaż pieniądza ma charakter egzogeniczny. P

Według teorii neoilościowej zmiany podaży pieniądza w długim okresie powodują zarówno zmiany cen, jak i zmiany realnego dochodu narodowego. N

Inflacja popytowa jest efektem nadwyżki podaży nad popytem globalnym. N

Według teorii kosztowej przyczyną inflacji jest wzrost popytu na pieniądz. N

Wzrost stopy podatku dochodowego jest przyczyną inflacji popytowej. N

Spadek krańcowej skłonności do konsumpcji wywołuje inflację popytową. N

Krótkookresowa krzywa Phillipsa pokazuje, że ograniczanie bezrobocia prowadzi do zmniejszenia inflacji. N

Luka inflacyjna obrazuje różnicę między wielkością łącznego popytu na dobra i usługi a wielkością dochodu narodowego odpowiadającego pełnemu wy­korzystaniu zdolności wytwórczych. P

Według monetarystów w długim okresie ludzie nie ulegają iluzji pienięż­nej. P

Monetaryści uważają, iż koncepcja krzywej Phillipsa jest poprawna, lecz tylko w krótkim okresie. P

Według teorii popytowej przyczyną inflacji jest kształtowanie się popytu globalnego na poziomie przewyższającym możliwości produkcyjne gospodarki. P

Deflacja to spadek ogólnego poziomu cen w gospodarce. P

Na początku okresu transformacji, według niektórych ekonomistów, wy­stępowała w Polsce inflacja popytowa oraz korekcyjna. P

Wzrost obciążeń podatkowych może przyczyniać się do wzrostu stopy inflacji. P

Podmioty gospodarcze, zgodnie z hipotezą racjonalnych oczekiwań, są w stanie dokładnie przewidzieć poziom inflacji w przyszłości. P

Deziflacja to spadek stopy inflacji. P

Według keynesistów przyczyną inflacji jest wzrost podaży pieniądza. N

Stopa inflacji to: stosunek przyrostu ogólnego poziomu cen w danym okresie do poziomu cen w okresie poprzednim,.

Stagflacja to zjawisko polegające na: równoczesnym występowaniu wysokich stóp inflacji i bezrobocia,

Krótkookresowa krzywa Phillipsa pokazuje, że: zmniejszenie inflacji prowadzi do wzrostu bezrobocia,

Według neoilościowej teorii inflacji wzrost ogólnego poziomu cen jest spowo­dowany: wzrostem ilości pieniądza w obiegu,

Według keynesistów najskuteczniejszą metodą zwalczania inflacji jest: wszystkie złe: z większanie podaży pieniądza, obniżanie stóp procentowych, zwiększanie wydatków rządowych oraz obniżenie podatków,

Jeśli wzrośnie stopa inflacji, to: :wszystke złe: zwiększą się oszczędności gospodarstw domowych, wzrosną inwestycje przedsiębiorstw, wzrosną dochody realne,

Korzyści ze wzrostu inflacji odnoszą: emitenci obligacji o stałym oprocentowaniu,

Na inflacji tracą: banki udzielające pożyczek o stałej stopie oprocentowania

Inflacja powoduje zawsze: wszystkie złe: spadek stóp procentowych w gospodarce,z mniejszenie wpływów z tytułu podatków, wzrost deficytu budżetowego

Z hiperinflacją mamy do czynienia w sytuacji, gdy: roczna stopa inflacji wynosi powyżej 150%

Zgodnie z popytową teorią inflacji przyczyną wzrostu ogólnego poziomu cen jest: nadmierny popyt na dobra i usługi w stosunku do możliwości jego za­spokojenia.

Według monetarystów w krótkim okresie inflacja może przyczyniać się do: wszystkie złe: wzrostu produkcji i dochodu narodowego, wzrostu płacy realnej,w zrostu siły nabywczej dochodów gospodarstw domowych

Według monetarystycznej teorii inflacji zmniejszenie podaży pieniądza spo­woduje w długim okresie: zmniejszenie inflacji

Luka inflacyjna: to nadwyżka popytu globalnego nad możliwościami jego zaspokojenia

Inflacja kosztowa występuje, gdy: place rosną szybciej niż wydajność pracy,

Deflacja występuje, gdy: maleje ogólny poziom cen w gospodarce.

Bilans handlu zagranicznego obejmuje eksport i import towarów i usług. N

Eksport jest kupnem towarów za granicą. N

Przez handel światowy należy rozumieć sumę eksportu i importu wszyst­kich krajów.

Handel usługami jest częścią bilansu handlu zagranicznego. N

Korzyści z handlu zagranicznego mogą wynikać z różnic w absolutnych kosztach produkcji towarów. P

Handel bez pośrednictwa pieniądza, polegający na wymianie towaru za towar, nazywany jest barterem. P

Zasada korzyści komparatywnych mówi, że dany kraj powinien specjali­zować się w produkcji i eksporcie tych towarów, których koszty produkcji są relatywnie niskie w porównaniu z innymi krajami. P

W latach 70. i 80. XX wieku ok. 70% wartości importu światowego reali­zowane było w obrotach między krajami Trzeciego Świata. N

Nie istnieje uzasadnienie specjalizacji danego kraju w produkcji jakiegoś towaru w sytuacji, gdy pozostałe mają niższe koszty absolutne. N

Zgodnie z zasadą korzyści komparatywnych gospodarka krajowa powinna tak alokować swoje zasoby czynników produkcji, aby rozwijane były te dziedziny wytwórczości, dla których koszt alternatywny zastosowań tych czynników był naj­niższy. N

Różnice cen towarów wytwarzanych przy użyciu technologii kapitałochłon­nych i pracochłonnych determinują wymianę handlową. P

Popyt konsumentów jest głównym czynnikiem determinującym handel międzynarodowy. P

Kapitał ludzki to wysoki poziom wiedzy, zdolności i umiejętności zaku­mulowanych przez ogół pracowników w wyniku uzyskanego wykształcenia i naby­tego doświadczenia. P

Nie wszystkie podmioty ekonomiczne zyskują na międzynarodowej wy­mianie handlowej. P

Ważnym czynnikiem prowadzącym do specjalizacji międzygałęziowej są korzyści skali produkcji. P

Jedną z barier politycznych handlu międzynarodowego jest embargo. P

Cło jest opłatą, którą eksporter lub importer musi uiścić na rzecz budżetu państwa przy dokonywaniu transakcji finansowych. N

Efektem nałożenia cła może być nieefektywna alokacja zasobów. P

Ograniczenia ilościowe (tzw. kwoty) wyznaczane są na podstawie norm technicznych. N

Subsydia eksportowe to wypłaty z budżetu państwa X wyrównujące różnice między kosztami produkcji producentów zagranicznych a ceną uzyskiwaną przez nich za swój towar w kraju X N

Handel światowy to suma eksportu wszystkich krajów. P

Zgodnie z zasadą kosztów komparatywnych wymiana handlowa między dwoma krajami jest opłacalna tylko wtedy, gdy koszty wytworzenia jednostki produktu w specjalizującym się w jego produkcji kraju są niższe niż w innym kraju. N

Gospodarka powinna wykorzystywać swoje zasoby tak, aby koszt utraco­nych możliwości był najniższy. N

Różnice w obfitości czynników produkcji mają wpływ na zróżnicowanie cen towarów. P

Kapitał ludzki to alternatywna nazwa pracy. N

Jednym z celów wprowadzenia cła jest ochrona pewnych sektorów gos­podarki. P

Cło to bariera parataryfowa w handlu międzynarodowym. N

Jednym ze środków protekcji w handlu międzynarodowym są szczegółowo określone normy techniczne. P

Wszystkie kraje powinny specjalizować się w produkcji kapitałochłonnej. N

Unia ekonomiczna to grupa regionów danego kraju. N

Wprowadzenie cła na towar X jest korzystne dla: producentów krajowych towaru X i rządu.

Do barier pozataryfowych w handlu międzynarodowym zalicza się: przepisy sanitarne,

Subsydiowanie eksportu polega na: dopłatach dla producentów towarów eksportowanych,

Strefa wolnego handlu charakteryzuje się tym, że jej członkowie: całkowicie znoszą cła w handlu między sobą,

Kraj A ma przewagę komparatywną nad krajem B, gdy: wszystkie złe: poprzez cła chroni rodzimą produkcję, produkcja każdego towaru w kraju A jest większa niż w kraju B, ma większe zasoby produkcyjne

Specjalizacja w handlu międzynarodowym w obrębie wyrobów jednej gałęzi wynika z:korzyści skali produkcji,

Jednym z efektów wprowadzenia cła jest: nieefektywna alokacja zasobów,

Do motywów nakładania przez władze ceł nie zalicza się: zwiększenia efektywności alokacji zasobów,

Jeżeli po nałożeniu opłaty celnej wynoszącej 20%, wartość importu równa jest 2 mld zł, a ceny krajowe wzrosły o 10%, to dochody budżetowe z tytułu wpro­wadzenia cła wyniosły:400 min zł,

Do barier pozataryfowych zalicza się: normy techniczne,

Do efektów nałożenia kwot importowych można zaliczyć: wzrost cen krajowych,

Efektem wprowadzenia subsydiów jest: wzrost cen krajowych,

Obszar preferencyjnego handlu charakteryzuje się tym, że jego członkowie obniżają wobec siebie taryfy celne,

Unia celna polega na tym, że jej członkowie: znoszą cła wewnątrz ugrupowania i ujednolicają je wobec innych krajów.

Zgodnie z ustaleniami traktatowymi z UE Polska zobowiązana jest dążyć do spełnienia wymnogów członkowskich UGW: dług publiczny poniżej 60%PKB

Kurs walutowy jest ceną danej waluty wyrażoną w tej walucie. N

Rynek walutowy to całokształt i warunki takich transakcji, których przed­miotem są waluty krajowe. P

Przykładem rewaluacji jest zastąpienie starego złotego nowym polskim złotym. N

Spadek poziomu płynnego kursu walutowego nazywany jest deprecjacją. P

Jeśli państwo dąży do zwyżki kursu własnej waluty, to zwiększa sprzedaż obcych walut z rezerw dewizowych. P

Instytucją działającą w imieniu państwa na rynku walutowym jest zazwy­czaj największy bank komercyjny. N

Wymienialność waluty to stan stosunków walutowych, w których rząd i bank centralny tworzą podmiotom gospodarczym i osobom fizycznym możliwość swobodnego obrotu dewizami. P

Zależność opisująca równość cen walut nazywana jest prawem jednej

ceny. N

Zależność, zgodnie z którą przeciętne poziomy cen w danym kraju i za granicą, wyrażone w jednej walucie, powinny być sobie równe, nazywa się paryte­tem siły nabywczej. P

Wahania kursu walutowego mogą być spowodowane zmianami stóp in­flacji za granicą i w kraju. P

Warunek zrównania się stóp zysku z aktywów w kraju i za granicą nazy­wany jest parytetem siły nabywczej. N

Jeżeli parytet siły nabywczej znajdowałby pełne odzwierciedlenie w zmia­nach nominalnego kursu walutowego, to realny kurs walutowy powinien być stały i równy 0. N

Jeśli dochody z eksportu są wyższe od płatności za import, to wtedy mówimy o deficycie handlowym. N

Saldo przekazów (transferów) pieniężnych ludności i władz ujęte jest na rachunku obrotów bieżących. P

Do rachunku obrotów bieżących zalicza się obce środki płatnicze i inne zasoby o charakterze rezerw. N

Transakcje autonomiczne bilansu płatniczego to transakcje wynikające z pobudek nieekonomicznych. N

Nadwyżka w bilansie płatniczym występuje wtedy, gdy strona kredytowa transakcji autonomicznych przewyższa stronę debetową. P

Jednym z motywów stosowania transakcji wyrównawczych jest chęć sko­rygowania stanu bilansu płatniczego. P

Zagraniczne inwestycje bezpośrednie mogą polegać na przejęciu kontroli nad firmami zagranicznymi P.

Zmiany salda bilansu handlowego mogą wpływać na poziom kursu walu­towego. P

Obniżenie poziomu kursu walutowego w systemie kursów sztywnych na­zywamy deprecjacją. N

Bilans płatniczy jest zestawieniem wartości wszystkich transakcji ekono­micznych dokonanych w określonym czasie w danej gospodarce. N

Rachunek obrotów kapitałowych składa się z rachunku zmian rezerw oraz inwestycji bezpośrednich. N

Saldo bilansu obrotów kapitałowych jest wynikiem netto przepływów ka­pitałowych. P

Deficyt bilansu płatniczego występuje wtedy, gdy płatności z tytułu trans­akcji autonomicznych przewyższają dochody z nich. P

W systemie kursów płynnych kurs walutowy jest automatycznym niwela- torem nadwyżki lub deficytu bilansu płatniczego. P

Interwencja na rynku walutowym polega między innymi na sprzedaży przez bank centralny obcych walut w sytuacji nadwyżki w bilansie płatniczym. N

Zagraniczne inwestycje bezpośrednie to zakupy obcych papierów wartoś­ciowych lub tytułów własności w zagranicznych firmach nieprowadzące do uzys­kania kontroli nad tymi firmami. N

Jednym z celów działania MFW jest utrzymanie równowagi bilansów płatniczych krajów członkowskich. P

EBOR jest instytucją wspierającą przemiany strukturalne gospodarek europejskich. P

Dochody z inwestycji zagranicznych włączane są do rachunku obrotów kapitałowych N.

Sprzedając 1000 USD po kursie 1 zł = 0,25 USD, otrzymujemy:4000 zł

Jeżeli krajowa stopa procentowa byłaby wyższa niż zagraniczna stopa procen­towa w okresie bieżącym, to dla zachowania parytetu stopy procentowej nale­żałoby oczekiwać: spadku oczekiwanej stopy zmiany kursu walutowego

Jeżeli stopa inflacji w kraju byłaby niższa niż stopa inflacji za granicą, to dla zachowania parytetu siły nabywczej należałoby oczekiwać: aprecjacji waluty krajowej w okresie przyszłym,

Deficyt bilansu handlowego w systemie kursów płynnych zmniejszany jest po­przez: deprecjację waluty

Obniżenie poziomu kursu walutowego w systemie kursów sztywnych nazywamy: dewaluacją

Na rachunek obrotów bieżących składają się: bilans handlowy, wymiana usług i jednostronne przekazy pieniężne

Jeżeli Polska otrzymuje pożyczkę zagraniczną, to wchodzi ona do bilansu płat­niczego Polski:po stronie kredytowej na rachunku obrotów kapitałowych

Jeżeli spółka amerykańska przejęła pakiet kontrolny firmy odzieżowej w Pol­sce, to transakcja ta wchodzi do bilansu płatniczego Polski: po stronie kredytowej na rachunku obrotów kapitałowych,

Jeżeli zagraniczne fundusze inwestycyjne przeprowadzają w Polsce inwestycje bezpośrednie, to operacje te wchodzą do bilansu płatniczego Polski: po stronie kredytowej na rachunku obrotów kapitałowych,

Korporacja międzynarodowa utworzyła w Polsce filię w formie spółki, której kapitał założycielski pochodzi z firmy macierzystej. Zapisane to będzie w bilan­sie płatniczym Polski

po stronie kredytowej na rachunku obrotów kapitałowych

Redukcja zadłużenia zagranicznego Polski znajdzie odzwierciedlenie w bilansie płatniczym Polski:po stronie kredytowej na rachunku obrotów bieżących

Wzrost zaległości płatniczych związanych z obsługą zagranicznego zadłużenia Polski wejdzie do bilansu płatniczego Polski: po stronie kredytowej

Jeżeli deficyt w bilansie płatniczym wynosi 5 mld USD, to transakcja wyrów­nawcza polega na:zmniejszeniu rządowych rezerw zagranicznych środków płatniczych w wy­sokości 5 mld USD

Jeżeli nadwyżka w bilansie płatniczym wynosi 5 mld USD, to transakcja wy­równawcza polega na:zwiększeniu rządowych rezerw zagranicznych środków płatniczych w wy­sokości 5 mld USD

Jeżeli Polska przekazała 1 min USD na pomoc dla ubogich za granicą, to operacja ta zostanie zapisana w bilansie płatniczym Polski: jako jednostronny przekaz pieniężny na rachunku obrotów bieżących,

Korporacja międzynarodowa transferuje zyski z działalności w Polsce do firmy macierzystej. Zapisane to będzie w bilansie płatniczym Polski: po stronie debetowej na rachunku obrotów bieżących.

Jeżeli Pan X, mieszkający na stale w Polsce, otrzymał spadek z zagranicy w wysokości 1 min USD, to operacja ta zostanie zapisana w bilansie płat­niczym Polski: jako transfer pieniężny na rachunku obrotów bieżących,

Jeżeli Pan X, mieszkający na stałe w Polsce, otrzymał dywidendę z tytułu posiadania akcji spółki cypryjskiej, to operacja ta zostanie zapisana w bilansie płatniczym Polski: po stronie kredytowej na rachunku obrotów bieżących.

24

---