Mieszko II (ur. 990, zm. 1034), syn Bolesława Chrobrego i jego drugiej żony Emnildy, 1025 - 1032 król polski. Wykształcony i od wczesnej młodości przygotowywany przez ojca do sprawowania władzy, starał się kontynuować jego politykę. O zachowanie niezależności walczył z cesarzem Konradem II, ale w 1031 r. uległ koalicji niemiecko - ruskiej. Mieszko uszedł do Czech, tam jednak został uwięziony przez księcia Oldrzycha. W 1032 r. zdołał wydostać się z więzienia i odzyskał władzę, ale za cenę zrzeczenia się korony, uznania zwierzchnictwa cesarza i przyznanie dzielnic bratu Ottonowi i krewnemu Dytrykowi. Jedność kraju przywrócił dopiero Mieszko II po śmierci Ottona w 1033 r. i wypędzeniu Dytryka. Śmierć zaskoczyła go, gdy starał się odbudować państwo w trudnych warunkach zamętu po wojnie domowej i obcych najazdach.

---