KONSPEKT LEKCJI JĘZYKA POLSKIEGO W KLASIE IV „a”
Imię i nazwisko prowadzącego: Małgorzata Cmela
Czas przeznaczony na realizację tematy: 45 minut.
TEMAT LEKCJI: Bawimy się w redaktorów gazetki klasowej. Redagujemy wywiad z Adamem Niezgódką.
CELE LEKCJI:
Na poziomie umiejętności:
Uczeń nabywa kompetencje w zakresie tworzenia wywiadu, jako jednej z form wypowiedzi.
Uczeń potrafi wskazać cechy wywiadu.
Uczeń potrafi zastosować poznane informacje w praktyce.
Uczeń wzorując się na przykładowym tekście umie opracować własny wywiad.
Na poziomie wiadomości:
Uczeń zna zasady pisania wywiadu.
Uczeń potrafi samodzielnie odpowiedzieć na pytania dotyczące lektury („Akademia pana Kleksa”).
Uczeń wie, że tytuł w wywiadzie może mieć różne formy (fragmentu wypowiedzi i samodzielnego zdania)
Uczeń wie, że zapis dialogu sygnalizujemy w dwojaki sposób: od myślników oraz inicjałów.
Na poziomie postaw:
Uczeń jest wdrażany i motywowany do dbałości o estetykę i etykę komunikacji językowej.
MATERIAŁ: „Akademia pana Kleksa”, krzyżówka, „gazetka klasowa”, przykładowe teksty, „kleksy” motywacyjne.
METODA: pogadanka heurystyczna, krzyżówka.
FORMA PRACY: praca zbiorowa.
Etapy lekcji |
Czynności Nauczyciela |
Czynności Ucznia |
Umiejętności Kluczowe |
Zaangażowanie |
- Informacja o celach lekcji. - Zasady: 1) aktywność będzie wynagradzana (3 kleksy= „+”, 9 kleksów= 5, 2) siedzimy cicho i słuchamy, co mówią koledzy, 3)Zgłaszamy się, jeżeli chcemy coś powiedzieć, 4) Odpowiadamy na stojąco. - Prosi ucznia o rozdanie krzyżówek - Prosi ucznia o przeczytanie rozwiązanie kolejnych haseł
- Prosi o przeczytanie rozwiązania. |
- Uczeń rozdaje krzyżówki
- Uczniowie wspólnie rozwiązują krzyżówkę (krzyżówka w załączniku) - Hasłem krzyżówki jest WYWIAD |
-umiejętność kreatywnego logicznego myślenia - efektywne współdziałanie w grupie - komunikacja: nauczyciel - uczeń |
Badanie |
- Czym jest wywiad?
Żeby móc przeprowadzić wywiad trzeba poznać rozmówcę, by nie pytać o rzeczy mało ważne, nieistotne, i o których już wszyscy wiedzą. Nie powinniśmy zadawać pytań typu: jak się Pan/ Pani czuje?
Kto bierze udział w wywiadzie?
- W jakim celu przeprowadza się wywiad?
- Wywiad ma formę dialogu. Czy wywiad możemy zapisać, a jeśli tak to gdzie się z taką formą możemy spotkać? -Z kim można przeprowadzić wywiad?
Czy postać literacka może być rozmówcą w wywiadzie?
- Na dzisiejszej lekcji nauczymy się pisać wywiady wcielając się w postać Adasia Niezgódki. Będzie on rozmówcą wywiadu dla gazetki klasowej. -Zapiszmy temat lekcji (nauczyciel zapisuje temat na tablicy) BAWIMY SIĘ W REDAKTORÓW GAZETKI KLASOWEJ. REDAGUJEMY WYWIAD Z ADAMEM NIEZGÓDKĄ. - Zanim zaczniemy pisać wywiad z Adasiem, musimy dowiedzieć się, jak się pisze wywiady. - Prosi uczniów o „przekręcenie” krzyżówek na drugą stronę. - Wybiera 4 uczniów i prosi o odczytanie tekstów na role. |
Proponowane odpowiedzi: Wywiad jest to rozmowa pomiędzy dwiema osobami, w której prowadzący zadaje pytania w celu uzyskania pewnych informacji.
- W wywiadzie bierze udział prowadzący i rozmówca (rozmówcy). - Wywiad przeprowadza się, by dowiedzieć się czegoś o rozmówcy.
- Można zapisać wywiad. Spotykamy się z nim w gazetach, Internecie itp.
- Wywiad można przeprowadzić z piosenkarką, z aktorami, z autorami książek itp.
- TAK/ NIE
- Uczniowie zapisują w zeszycie temat lekcji.
- Uczniowie odczytują tekst na role. |
- efektywne współdziałanie w grupie - skuteczne porozumiewanie się - poprawność językowa - rozumowanie - komunikacja: się nauczyciel- uczeń
|
Prezentacja |
-Co zauważyliście w tych wywiadach? Czym one się różnią? -Jaki jest tytuł w pierwszym, a jaki w drugim?
-Jak zaczynają się wypowiedzi? Jak oznacza się dialog?
-Jaki jest styl wypowiedzi? |
- W pierwszym tytule jest to wypowiedzenie (w formie zdania lub równoważnika zdania), a w drugim jest to fragment wypowiedzi. - Pierwszy zaczyna się od pauz (myślników), a drugi od imion i nazwisk, a potem inicjałów. - Styl wypowiedzi jest potoczny, swobodny. |
- czytanie - przetwarzanie informacji |
Przekształcanie |
- Prosi ucznia o rozdanie „gazetek”. - Prosi o przeczytanie notatki o wywiadzie. - Nauczyciel prosi o przeczytanie polecenia do ćwiczenia 1. - Nauczyciel prosi uczniów o zgłaszanie się do poszczególnych odpowiedzi i sam zapisuje je na tablicy, po czym zajmuje się kontrolą uzupełniania notatek uczniów. |
- Uczeń rozdaje gazetki
- Uczeń odczytuję notatkę.
- Uczeń odczytuje polecenie do ćw.1. - Uczniowie czytają wywiad i razem z nauczycielem uzupełniają jego treść. |
- łączenie teorii z praktyką - redagowanie tekstu - stosowanie zdobytej wiedzy w praktyce |
Posumowanie |
Powtórzmy sobie, więc: Czym jest wywiad?
Jaki może być tytuł wywiadu?
Jak sygnalizujemy zapis dialogu?
Nauczyciel wskazuje zadanie domowe.
(GDY WYSTARCZY CZASU:
|
Jest to rozmowa, w której prowadzący zadając pytania, usiłuje dowiedzieć się pewnych rzeczy. Może mieć charakter wypowiedzenia lub fragmentu wypowiedzi. Zapis dialogu sygnalizujemy od pauz, lub pisząc imię i nazwisko prowadzącego oraz rozmówcy, a potem ich inicjały.
|
- mówienie - poprawność językowa -samokształcenie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1.Przy tej ulicy znajduje się Akademia pana Kleksa.
2. Uczniami pana Kleksa są ………………………, których imiona zaczynają się na literę „a”.
3. Nazwisko autora „Akademii pana Kleksa”.
4. Pan Kleks upiększa nimi twarz.
5. Imię szpaka pana Kleksa.
6. Imię narratora, a zarazem jednego z uczniów.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1.Przy tej ulicy znajduje się Akademia pana Kleksa.
2. Uczniami pana Kleksa są ………………………, których imiona zaczynają się na literę „a”.
3. Nazwisko autora „Akademii pana Kleksa”.
4. Pan Kleks upiększa nimi twarz.
5. Imię szpaka pana Kleksa.
6. Imię narratora, a zarazem jednego z uczniów.
GAZETKA
WYWIAD- jest to rozmowa pomiędzy dwiema osobami, podczas której osoba przeprowadzająca wywiad zadaje pytania w celu uzyskania pewnych, ważnych informacji.
Tytuł wywiadu może być wypowiedzeniem lub fragmentem wypowiedzi.
Zapis dialogu możemy zaznaczyć:
od myślników (- )
od imienia i nazwiska, a później inicjałów prowadzącego i rozmówcy.
ćwiczenie 1.
Wyobraź sobie, że jesteś Adamem Niezgódką. Korzystając z lektury odpowiedz na pytania redaktora. Wymyśl tytuł wywiadu.
…………………………………………………………………………………………… …………….
- Mam przyjemność przedstawić Wam ucznia Akademii pana Kleksa- Adama Niezgódkę. Witaj Adasiu!
- Dzień dobry!
- Powiedz, jak długo jesteś uczniem Akademii?
-……………………………………………………………………………………………………………………
- Jak to się stało, że się tam znalazłeś?
-…………………………………………………………………………………………………………………….
…………………………………………………………………………………………………………………….
……………………………………………………………………………………………………………………..
……………………………………………………………………………………………………………………..
……………………………………………………………………………………………………………………..
……………………………………………………………………………………………………………………..
…………………………………………………………………………………………………………………….
- Gdzie znajduje się ta niezwykła Akademia?
-…………………………………………………………………………………………………………………….
……………………………………………………………………………………………………………………..
-Oceń naukę w Twojej szkole.
- …………………………………………………………………………………………………………………
………………….....................................................................................................................................
-Mówisz, że lekcje są interesujące. Jakie macie tam przedmioty?
-…………………………………………………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………………………………………………
- Czy wydarzyły Ci się w tej szkole jakieś niezwykłe przygody?
……………………………………………………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………………………………………………
- Adamie, Akademia Pana Kleksa jest tylko bajką. Chciałbyś, żeby to była prawdziwa szkoła?
- Tak, jest o wiele ciekawsza od tych zwyczajnych.
- Dziękuję Ci bardzo za rozmowę
- Cała przyjemność po mojej stronie, panie redaktorze!
ćwiczenie 2. - ZADANIE DOMOWE! (na 11.05)
Wciel się w postać Adama Niezgódki i przeprowadź wywiad z panem Kleksem. Pamiętaj o tytule! Wybierz jeden z poznanych zapisów dialogu. Zadaj co najmniej 5 pytań.
Wywiad 1
Nowy tomik Jana Brzechwy!
- Przedstawiam sławnego polskiego pisarza Jana Brzechwę. Jest to dla mnie wielkie wyróżnienie i zaszczyt, że zgodził się Pan ze mną porozmawiać. Czy ma Pan jakiś pomysł na nową kolekcje wierszy dla dzieci?
- Ależ oczywiście, powstaje teraz nowy tomik poezji przeznaczony dla najmłodszych czytelników, każdy z nich znajdzie coś dla siebie. W nowej książce będzie różnorodna tematyka, piękne ilustracje. Inspiracje czerpałem z dziecięcych marzeń zwierząt całego świata, żeby było ciekawiej musiałem opisać to wszystko z przymrużeniem oka, żeby było naprawdę zabawnie.
- Czy boi się Pan krytyki nowego tomiku?
- Oczywiście, jednak najbardziej przeżywam krytykę młodego czytelnika albo raczej najmłodszego, bo właśnie dla nich pisze wiersze, najważniejszy jest przekaz i staram się ze wszystkich sił, aby moje wiersze spodobały się najbardziej tym najmłodszym.
-Co Pan uważa za swój największy osobisty sukces?
- To, że dzieci często sięgają po moje książki, nie tylko te najmłodsze... czuję się spełniony wiedząc, że dorosła kobieta np. sięga po Akademię Pana Kleksa i czyta ją nie tylko sobie, ale całej rodzinie. Wtedy wiem, że warto było i warto jest tworzyć historie nie tylko dla małych dzieci, ale również dla tych "dzieci dorosłych".
-Moim gościem był Jan Brzechwa, dziękuję Panu bardzo za rozmowę.
Wywiad 2.
„Przez cały czas chciałem być poetą lirycznym…” - mówi Jan Brzechwa
Krystyna Nastulanka:
Kiedy i dlaczego zmienił Pan adresatów swoich wierszy na najmłodszych?
Jan Brzechwa:
Stało się to najzupełniej przypadkowo. Kiedyś w Zaleszczykach w czasie wakacji zacząłem pisać żartobliwe wierszyki ku ucieszę dorosłych. Zdziwiłem się, kiedy Mortkowiczowa zaproponowała mi, że je wyda jako książeczkę dla dzieci - „Tańcowała igła z nitką”. Jeszcze bardziej zdziwiłem się, kiedy Leśmian powiedział mi, że dopiero te moje wiersze są całkiem dobre i oryginalne. Zachęcony tym napisałem „Kaczkę dziwaczkę”. Te dwie pierwsze rzeczy rozchodzić zaczęły się dopiero w czasie okupacji. Ludzie przepisywali je ręcznie i na maszynie, a na ocalałych egzemplarzach niejednokrotnie po wojnie pisałem dedykację. Na początku okupacji pracowałem jako ogrodnik, strzygłem żywopłoty na Służewcu. Potem księgarze proponowali mi zaliczki na przyszłe książki dla dzieci. Te moje teksty były przepisywane i sprzedawano je spod lado u Jabłkowskich. Tak więc, jak Pani widzi, utwory dla dzieci zaczęły powstawać wskutek nacisków ekonomicznych.
K.N.: Zdaje się, że nie jest to zjawisko najrzadsze. Myślę jednak, że bodźce natury ekonomicznej szły po linii Pana dyspozycji i zamiłowań?
J. B. : Skądże! Przez cały czas chciałem być poetą lirycznym. No, ale stało się inaczej…
Wywiad Krystyny Nastulanki z Janem Brzechwą
K. Nastulanka, Sami o sobie, Warszawa 1975 r.