RZECZOWNIKI ODMIANA SLABA


Strona główna

Przypadki Rzeczowników - Odmiana słaba

admin, pt., 01/21/2011 - 19:05

Jak już wspominaliśmy w kursie dotyczącym deklinacji rzeczowników w języku niemieckim istnieją trzy typy odmiany: słaba, mocna i mieszna. W tym artykule skupimy się na odmianie słabej.

Odmiana słaba dotyczy prawie wszystkich rzeczowników rodzaju żeńskiego oraz niewielkiej liczby rzeczowników rodzaju męskiego. Wszystkie te wyrazy w liczbie mnogiej mają końcówkę -(e)n.

Odmianę słabą charakteryzuje końcówka -(e)n w liczbie mnogiej. Rzeczowniki rodzaju męskiego i żeńskiego mają ją we wszystkich przypadkach liczby mnogiej. Rzeczowniki rodzaju męskiego otrzymają ją również w liczbie pojedynczej, oprócz mianownika.

Rzeczowniki należące do tej odmiany nie otrzymują przegłosu w liczbie mnogiej! (przegłos = Umlaut). Wybór końcówki -n lub -en zależeć będzie od ostatniej litery rzeczownika. Jeżeli wyraz kończy się spółgłoską (oprócz l), dodamy: -en. Jeżeli ostatnią literą w wyrazie jest samogłoska (w większości jest to samogłoska -e) lub spółgłoska l, dodamy: -n. Np.:

Singular

     Plural

szkoła

kolega

klient

ulica

tablic

Schule

Kollege 

Kunde     

Straße

Tafel 

Schulen

Kollegen

Kunden

Straßen

Tafeln

szkoły

koledzy

klienci

ulice

tablice

odpowiedź

żołnierz

mieszkanie

Antwort  

Soldat 

Wohnung   

Antworten

Soldaten       

Wohnungen  

odpowiedzi

żołnierze

mieszkania

Niemal wszystkie rzeczowniki rodzaju żeńskiego, oprócz ok. 30, o których była mowa w poprzednim podrozdziale (patrz: odmiana mocna) należą do odmiany słabej. Odmieniają się w następujący sposób:

przykład: die Lampe - lampa

Odmiana słaba - wzór I, rzeczownik rodzaju żeńskiego

 

Singular

(liczba pojedyncza)

Plural

(liczba mnoga)

Nominativ

die Lampe

die Lampen

Genitiv

der Lampe

der Lampen

Dativ

der Lampe

den Lampen

Akkusativ

die Lampe

die Lampen

Analizując deklinację tego rzeczownika można dojść do wniosku, że jego forma w procesie odmiany się nie zmienia. Końcówka -n w Plural jest końcówką fleksyjną liczby mnogiej (czyli stałą formą liczby mnogiej dla tego właśnie rzeczownika), nie zostaje „specjalnie dodana” na potrzebę odmiany przez przypadki.  We wzorze tym odmienia się tylko i wyłącznie rodzajnik, rzeczownik pozostaje w niezmienionej formie. Jest to więc najprostsza forma deklinacji w języku niemieckim

Nieco inaczej (co wcale nie znaczy, że trudniej ;)) jest w przypadku rzeczownika rodzaju męskiego, spójrzmy na II wzór odmiany słabej:

przykład: Der Junge - chłopiec

Odmiana słaba - wzór II, rzeczownik rodzaju męskiego

 

Singular

(liczba pojedyncza)

Plural

(liczba mnoga)

Nominativ

der Junge

die Jungen

Genitiv

des Jungen

der Jungen

Dativ

dem Jungen

den Jungen

Akkusativ

den Jungen

die Jungen

We wzorze II odmiany słabej została dodana końcówka -n do wszystkich przypadków liczby pojedynczej, oprócz mianownika. Liczba mnoga niczym się nie różni od schematu I odmiany słabej, forma Plural tego rzeczownika pozostaje we wszystkich przypadkach taka sama.

Według tego schematu odmieniają się następujące rzeczowniki rodzaju  męskiego: