HORACY (QUINTUS HORATIUS FLACCUS, 65-8 P.N.E.)
AUTOR
najsławniejszy poeta liryczny Rzymu
wyznawał filozofię umiaru (stoicyzm) i filozofię złotego środka (epikureizm)
propagował hasło carpe diem
wyznawał stoicką zasadę okazywania w nieszczęściu równowagi ducha
syn wyzwolonego niewolnika, który posiadał pewien majątek i zapewnił mu wykształcenie godne syna senatora - w Rzymie i w Atenach
w Atenach formowali siły zbrojne zabójcy Juliusza Cezara
Horacy stanął do walki w obronie wolności republik
brał udział w bitwie pod Filippi, walcząc po stronie Brutusa przeciw Oktawianowi
stracił ojcowiznę w wyniku konfiskaty gruntów
zyskał protekcję Mecenasa żył spokojnie i szczęśliwie, zajmując się wyłącznie literaturą
UTWORY
pieśni
ważne utwory - Quid dedicatum poscit Apollinem (Carm. I, 31), Exegi monumentum aere perennius (Carm. III, 30)
Nie wszystek umrę, wiele ze mnie tu zostanie
Poza grobem. Potomną sławą zawsze młody.
non omnis moriar `nie wszystek umrę'
nie wszystek umrę = bo pozostanie po mnie sława i poezja
TWÓRCZOŚĆ HORACEGO
carmina - pieśni, później nazwane przez filologów odami; tak Horacy nazwał swe utwory; są samodzielną formą literacką, zwartą stylistycznie, wyrażającą różnorodne treści
świat poetyki Horacego - pełen słońca i pogody, mądrej refleksji i spokoju
Horacy wywarł wielki wpływ na literaturę staropolską, szczególnie XVI-
-wieczną, ale tłumaczyli go także późniejsi poeci, m.in. Adam Mickiewicz
podział liryki horacjańskiej:
ze względu na temat:
patriotyczno-obywatelska
refleksyjna
biesiadna
autotematyczna
ze względu na ukształtowanie monologu poety:
inwokacyjna (w 2. os.)
liryka wyznaniowa (w 1. os.)
satyry, listy poetyckie - poruszające zagadnienia filozoficzne i literackie
List do Pizonów - wykład sztuki poetyckiej
nawiązał do niego Czesław Miłosz w Ars poetica?