FOLKLOR DZIECIĘCY W LITERATURZE DLA DZIECI

Folklor dziecięcy:

• zabawy dziecięce

• przedmioty wykonywane przez dzieci

• twory dorosłych przeznaczone dla dzieci - kołysanki, zabawki, zabawy, „klaskanki”, głaskanie

• filmy i literatura dla dzieci

Franciszek Czech wyróżnił 10 grup folkloru dziecięcego (m.in. rymowanki, odgłosy zwierząt).

Afanasjew - folklorysta.

Cechy folkloru:

• pamięciowość

• okazjonalność

• istnienie wykonywalności

• otwartość

• synkretyzm

Częstą formą jest forma pytań i odpowiedzi. Piosenki wzmocnione są melodią oraz układami ruchowymi.

Twory folkloru dziecięcego:

• rymowanki - krótkie zdania narracyjne lub opisujące

• towarzyszą ruchowym zabawom

• skakanki, wykrzykanki, śpiewanki

• spełniają się w czynności

• wyliczanki, wyzywanki, zgadywanki

• zabawy rysunkowe

Realizacja folkloru dziecięcego w literaturze:

• teorie J.J. Rousseau

• romantycy i pozytywiści (w różnych wersjach)

• „zabytki literatury angielskiej”

• Cudowny róg chłopca

• pisarze ochronkowi - Lenartowicz, Piosenki ochronkowe (przy czym później ustalono, że nie Lenartowicz jest ich autorem) - dumki, przyśpiewki, rymowanki, piosenki wiejskie

• Maria Konopnicka

• Jak się dzieci w Bronowie bawiły

• Ślizgawka, Pojedziemy w cudny kraj

• melika wierszy naśladuje rytmikę lasu

• pieśni żołnierskie, rzemieślnicze

• utwory o zwyczajach, obrzędach, zabawach

• Kownacka, Cztery mile za piec (przeznaczone dla sceny), Dzieci z Leszczynowej Górki, Plastusiowy Pamiętnik, Rogaś z Doliny Roztoki

• Ewa Szelburg-Zarębina, Kurczątka, Wesołe historie

• Tadeusz Kubiak, Kto z nas mieszka w tych miasteczkach

• Anna Kamieńska

• Jaworowi ludzie

• kontaminacja (np. Miasto)

• Dębowa kołysanka

---