Atlas Filozofii XX wieku


Filozofia współczesna. Cechy XX stulecia:

Edmund Husserl (1859 - 1938)

Max Scheler (1874 - 1928)

Martin Heidegger (1889—1976)

Ludwig Wittgenstein (1889—1951)

Filozofia analityczna - odpowiada na pytania (lub je odrzuca), wyjaśniając język, w jakim są sformułowane. W tym celu wyrażenia złożone zostają rozłożone (analiza) na prostsze i elementarne. Badaniu podlegają znaczenie pojęć i wypowiedzi oraz kontekst, w jakim zostały użyte. Przez analizę chce się dotrzeć do podstaw argumentów i rozstrzygnąć o ich ważności. Właściwą dziedziną tej filozofii jest filozofia języka, a jej odniesienia do innych dyscyplin (etyki, filozofii religii, ontologii) polegają na ocenie używanych w nich wyrażeń i kategorii oraz odkrywaniu nieporozumień, które swoje podstawy mają w języku. Jej zastosowanie, np. w etyce (tzw. metaetyka), nie prowadzi do wytworzenia nowych treściowo form, lecz do kwestionowania funkcji i zakresu reguł etycznych.

Gottlob Frege (1848-1925)

Neopozytywizm - albo empiryzm logiczny był popularyzowany przez tzw. Koło Wiedeńskie. Jego przedstawicielami byli: M. Schlick, R. Carnap, G. Bergmann, H. Felgi, K. Godel, H. Hahn, O. Neurath, F. Waismann i in. Filozofia nie stanowi konkurencji dla nauki, lecz jest od niej zależna. Wielu członków Kola było przede wszystkim matematykami fizykami. Szczególnie ważną sprawą z ich punktu widzenia było zbadanie podstaw metod i języka nauk przyrodniczych. Sensownie można mówić w ogóle tylko na temat logiki. matematyki i nauk przyrodniczych. Jeśli zdania nie można zweryfikować albo nie stanowi ono tautologii, to w sensie poznawczym jest pozbawione sensu. Ważnym tematem rozważań stała się nowo wprowadzona zasada weryfikacji. Zdania tylko wtedy mają znaczenie, jeśli można empirycznie zbadać ich sens, mianowicie pokazać, w jaki sposób dałoby się je sprawdzić. W ten sposób dążenie do naukowości i koncepcja języka jako rachunku prowadzą do odrzucenia metafizyki.

Teoria krytyczna - najważniejszymi przedstawicielami byli Max Horksieimer Theodor Adorno oraz Herbert Marcuse. Ponieważ Instytut Badań Społecznych. z którym byli związani, miescił się we Frankfurcie nad Menem, ich poglądy określa się także jako szkołę frankfurcką. Prześladowani przez narodowy socjalizm, musieli emigrować i wyjechali do Stanów Zjednoczonych. Przeprowadzone przez nich krytyczne analizy społeczne, różnią się akcentami. W zdecydowanej mierze opierały się na koncepcjach Marksa. Charakteryzowały się one radykalnym odrzuceniem stanu istniejącego, sceptycyzmem wobec jego alternatyw i unikaniem systemowości. Dlatego ich prace mają często formę esejów, artykułów czy aforyzmów.

Jurgen Habermas (ur. 1929)


Hans - Georg Gadmner (ur. 1900)



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Filozofia XX wieku
Personalizm filozoficzny XX wieku
Brehier Emile Problemy filozoficzne XX wieku
Alfred J Ayer Filozofia XX wieku (rozdzał II Bertrand Russell)
Tadeusz Gadacz Filozofia XX wieku Vladimir Jankélévitch (1903 1985)
CZŁOWIEK W MYŚLI FILOZOFICZNEJ XX-ego WIEKU, Fizjoterapia, Prezentacje
Wstęp do filozofii XIX i XX wieku
Historia filozofii moralności od czasów Homera do XX wieku Alasdair MacIntyre
Sztobryn, Sławomir Filozofia wychowania w Polsce w XX wieku Zarys problematyki (2011)
Filozofia nauki w XX wieku Kazimierz Jodkowski
x prof Tadeusz Ślipko Filozofia kary śmierci w XX wieku
12. Poezja E. Zegadłowicza, Lit. XX wieku
Sylwetka i twórczość K.K. Baczyńskiego, Lit. XX wieku
34 Geneza i charakter sojuszu Anglii i Rosji na początku XX wieku
Architektura XX wieku
Deschner Karlheinz Polityka papieska w XX wieku t 2 3 indeks osobowy

więcej podobnych podstron