Z pewnością zauważyłeś, że jednym z głównych tematów Nowego Testamentu jest uzdrowienie: Bóg PRAGNIE NASZEGO szczęścia. Teologia Starego Testamentu głosiła, że Bóg zsyła na ludzi cierpienia I ból, by ich potem uzdrowić: „Ja, Pan chcę być twym lekarzem” (Wj 15,26). W Starym Testamencie czytamy o uzdrowieniach, takich jak uzdrowienie Miriam, siostry Mojżesza (Lb 12,9-16). Zauważ, że dokonało się ono dzięki modlitwie Mojżesza: „ Wtedy Mojżesz błagał głośno Pana: >>0 boże ,, spraw. proszę, by znowu stała się zdrowa<<” (Lb 12,13). Miriam została uzdrowiona, podobnie wiele innych osób ze Starego Testamentu, nawet umarli byli przywracani do żyda. Popularne przekonania religijnej teologia żydowska do dziś uważają, że to Bóg zsyła wszystko
— zarówno choroby, jak uzdrowienie. Wszystko pochodzi od
Boga. z kara włącznie.
W Nowym Testamencie Jezus poddał rewizji taki sposób myślenia. Powiedział, że cierpienie nie pochodzi od Boga; od Boga pochodzi uzdrowienie. W starotestamentalnej Księdze Hioba, będącej rodzajem traktatu teologicznego, autor starał się wykazać, że Bóg dopuszcza, aby dobrzy i sprawiedliwi byli doświadczani przez cierpienie.
Myśl zawarta w Księdze Hioba sprowadza się do jednego zdania: Hiob jest człowiekiem sprawiedliwym, a cierpi. Jak to możliwe? Czy to Bóg zesłał na niego te ciężkie doświadczenia? Nie. Opowieść ukazuje nam, jak Pan zezwolił szatanowi dotknąć Hioba cierpieniem, aby w ten sposób poddać próbie jego wierność. „I rzekł Pan do szatana: >>Skąd przychodzisz?<< Szatan odpowiedział Panu: >>Przemierzałem ziemię i wędrowałem po niej<<. Rzekł Pan szatanowi: >>Zwróciłeś uwagę na sługę mego. Hioba? Bo niema na całej ziemi drugiego, kto by był tak prawy, sprawiedliwy, bogobojny i unikający zła jak on. Jeszcze trwa w swej prawości, choć mnie nakłoniłeś do zrujnowania go. na próżno<<. Na to szatan odpowiedział Panu: >>Skóra za skórę, Wszystko, co człowiek posiada. odda za swoje życie. Wyciągnij, proszę, rękę i dotknij jego kości i ciała. Na pewno Ci w twarz będzie ci złożyczył. I rzekł Pan do szatana: >>Oto jest w twej mocy. Życie mu tylko zachowaj!<<” (Hi 2,2—7). i” tak właśnie przedstawia się teologia cierpienia Starego Testamentu.
Nowy Testament stwierdza jednoznacznie, ze Jezus pragnie, aby wszyscy ludzie zostali uzdrowieni. Zwróć uwagę na to, co mówię: pragnie, aby wszyscy ludzie zostali uzdrowieni. Jezus uzdrowił wszystkich tych, którzy przyszli do Niego, nie wyciągnął jednak ręki nad całym światem, mówiąc: „Niechaj wszyscy ludzie zostaną uzdrowieni!” Oto jeden z wielkich problemów, z którym ludzie nie potrafią się uporać. Powiadaj4 :,,Skoro Jezus chce, aby wszyscy ludzie na całym świecie dostąpili uzdrowienia, to dlaczego tego nie robi?” Odpowiedź brzmi: „Ponieważ nie przychodzą do Jezusa”. W tym miejscu znajduje zastosowanie zasada „szukania, aby odnaleźć”:
„Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam” (Mt 7,7). Jest to nieodzowny warunek postawiony przez Jezusa.
W czasie nabożeństw z posługą uzdrawiania nigdy nie pozwalam zmuszać kogoś, by wspólnota modliła się nad nim. Każdy musi podejść dobrowolnie i w oparciu o wewnętrzne pragnienie. Jeśli widzę, jak ktoś wypycha naprzód swego przyjaciela, mówię: „Nie, to nie ma najmniejszego sensu, ten człowiek nie szuka bowiem ani sam, ani dobrowolnie. Musi przyjść dobrowolnie i sam otworzyć. się przed Panem”. Ludzie muszą dobrowolnie powiedzieć: „Przyjdź, Panie Jezu”. Ci „wypychani” wcale nie zamierzają wyciągnąć ręki, aby dotknąć skraju szaty Jezusa, a Pan nie zmusi ich nigdy do niczego.
Tak więc, analizując treść Nowego Testamentu, spostrzegasz, że temat uzdrowienia jest w nim bardzo widoczny. W co najmniej dwudziestu miejscach Pisma świętego czytamy:
.i przyszli słuchać Jezusa, a On uzdrowił ich ze wszystkich chorób i słabości” mojej poprzedniej książce,
Ministry (Wprowadzenie w posługę uzdrawiania), w rozdziale poświęconym Pismu świętemu wskazałem na te fragmenty biblijne, które w sposób szczególny podejmują temat uzdrowienia.
Ps 103,3 — „On odpuszcza wszystkie twoje winy”.
Iz 53,5 — „W Jego ranach jest nasze zdrowie” (odnosi się to do Jezusa jako cierpiącego Sługi Pańskiego).
Mt 8,17 — „On wziął na siebie nasze słabości i nił nasze
choroby” (Mateusz widział w Jezusie spełnienie proroctwa
o cierpiącym Słudze Pańskim z li 53,5).
P 2,24 — „Krwią Jego zostaliście uzdrowieni”.
Mt 4,24 — „Przynoszono więc do Niego wszystkich cierpiących... a On ich uzdrawiał”.
Wszystkie te cytaty odnoszą się do Jezusa.
Innym głównym tematem Nowego testamentu jest modlitwa. Jezus powiedział: „Proście. LI będzie wam dane” (Mt 7,7). Nigdy nie mówił: „,Proście o wszystko. tylko nie o uzdrowienie. Nie proście o nie, ho nie zamierzam was uzdrowić. Nasz Ojciec niebieski pragnie, abyście cierpieli”.
Inny temat, który przewija się przez karty Nowego Testamentu, to temat mocy wiary.
„,
(Mt 21. 21—22).
Modlitwa i wiara to dwie potęgi, z których my, chrześcijanie, tak rzadko jeszcze korzystamy. Chciałbym , aby to, co piszę, było drobnym wkładem w wysiłek przekonania chrześcijan o potędze wiary i modlitwy. W Ii 5.14 czytamy:
„Ufność, którą w Nim pokładamy, polega ; przekonaniu, że wysłuchuje On wszystkich naszych próśb zgodnych z Jego wolą. A jeśli wiemy, że wysłuchuje wszystkich naszych próśb, pewni jesteśmy również posiadania tego. o cośmy Go prosili”.
Jaka jest natura choroby? Zanim spróbujemy zrozumieć, czym jest uzdrowienie, musimy znaleźć odpowiedź na to pytanie. Choroba jest złem. W ramach pełnionej przeze mnie posługi staram się nieustannie podkreślać. że nie można traktować ciała i duszy jako niezależnych od siebie. Myśl, że ciało i dusza są czymś oddzielnym w człowieku, sięga poglądów Platona i została przejęta przez chrześcijan pierwszych wieków, przekonanych, że dusza została uwięziona w ciele. Później rozwinięto jeszcze tę myśli zaczęto nauczać, że ciało jest czymś złym i że dusza musi wyzwolić się z niewoli ciała, bo tylko w ten sposób może osiągnąć przeznaczoną jej pełnię. Jeśli przypadkiem cechuje cię tego rodzaju platońskie spojrzenie na człowieka, twe myślenie może doprowadzić cię do fałszywego wniosku, że twe ciało jest czymś złym i należy je oczyścić i ukarać. Ten platoński dualizm wczesnego Kościoła
prowadził do haseł umartwiania ciała — ciało jest nic nie wartą częścią naszego prawdziwego „ja”. Liczy się tylko i wyłącznie
dusza.
Rozważając istotę choroby musisz wziąć pod uwagę jeszcze jeden pogląd, rozpowszechniony szczególnie do Xv stulecia. Głosił on, że najdoskonalszyr9 sposobem okazywania miłości do Boga jest cierpienie. tymczasem czytając i rozważając Pismo święte, szczególnie Księgę Apokalipsy, możesz dostrzec, że najwyższym przeznaczeniem człowieka jest wychwalanie Pana i oddawanie Mu czci. Kiedy zostajemy wyzwoleni z ograniczeń fizycznych, psychicznych i duchowych, zyskujemy wolność umożliwiającą nam wysławianie Boga całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem można uznać za regułę, że uzdrowienie następuje w czasie wychwalania Pana, ponieważ po uciszeniu umysłu, ciała i ducha, skupiamy się wyłącznie na Panu przez od
Ą dawanie Mu chwały. Wówczas Duch Swięty może swobodnie
działać, a my dostępujemy uzdrowienia. Mówiąc ogólnie,
podczas modlitewnego spotkania czy nabożeństwa, na którym dokonuje się kilka czy wiele uzdrowień, wspólnota weszła
na „poziom chwały”)
(Jeśli dzień jest pochmurny i ciężki, a ludzi ogarnia depresja
i nie potrafią uzyskać w sobie wewnętrznej wolności uzdalniającej do radosnego wysławiania Pana, wiem, że mogą zdarzyć się co najwyżej sporadyczne uzdrowienia. Zazwyczaj da się wyczuć nastrój zgromadzonych ludzi w ciągu pierwszych dziesięciu minut modlitewnego spotkania. Jeśli panuje wśród nich radość i wolność, wiem, że można oczekiwać
udanego spotkania modlitewnego z wieloma uzdrowieniami
— ludzie rzeczywiście pozwalają działać Duchowi S*iętemu
i wysławiają Boga. Duch Święty działa jak chce w atmosferze