Upadek republiki rzymskiej
Przyczyny kryzysu
instytucje republikańskie nie nadają się do zarządzania wielkim imperium
konieczność podejmowania szybkich i jednoznacznych decyzji
potrzeba rozbudowy biurokracji (w republikańskim Rzymie było tylko 47 urzędników)
konserwatywna rola Senatu - nie chciał dopuścić do władzy arystokracji italskiej i prowincjonalnej
Rywalizacja polityków
rosnąca rola wodzów armii (armia zawodowa)
rola demagogii w manipulowaniu zgromadzeniem ludowym
walka o wpływy wśród ludu rzymskiego, który odgrywał coraz większą rolę polityczną
Wojna Juliusza Cezara z Gnejuszem Pompejuszem
Gnejusz Pompejusz
konsul w roku 70 p.n.e.
pokonał korsarzy w 67 p.n.e. - miał flotę 500 okrętów, zburzył ich twierdze w Cylicji na południowym wybrzeżu Azji Mniejszej i przywrócił bezpieczeństwo szlaków komunikacyjnych na Morzu Śródziemnym
sukcesy na wschodzie - pokonanie króla Pontu Mitrydatesa (66-65 p.n.e.), podbój Syrii (64 p.n.e.), co oznaczało likwidację resztek monarchii Seleukidów; podporządkowanie Judei i zdobycie Jerozolimy (62 p.n.e.)
powraca do Italii w roku 62 p.n.e.
Gajusz Juliusz Cezar
60 p.n.e. - powraca do Italii z Hiszpanii, gdzie był przez rok namiestnikiem; triumwirat Cezara, Pompejusza i Marka Krassusa - prywatna umowa trzech wodzów, którzy postanowili wspólnie kontrolować sytuację w państwie rzymskim, wykorzystując swoje wpływy i autorytet
59 p.n.e. - Cezar pełni urząd konsula, wprowadza reformę rolną - nadziały ziemi otrzymali weterani wojskowi i proletariusze rzymscy mający co najmniej troje dzieci
58 p.n.e. - obejmuje namiestnictwo Galii Przedalpejskiej i Galii Narbonensis; zakończył podbój Galii w r. 56 p.n.e.; zorganizował dwie wyprawy na Wyspy Brytyjskie (55 i 54 p.n.e.)
tłumi powstanie Gallów pod wodzą Wercyngetoryksa - 52 p.n.e.
po śmierci Krassusa rozłam między Cezarem a popieranym przez Senat Pompejuszem; Senat odbiera Cezarowi dowództwo i każe mu wracać do Rzymu
Cezar przybywa z Galii do Italii (przekracza Rubikon) - 49 p.n.e.; wojna domowa 49-45 p.n.e. (hasło łagodności - clementia)
Cezar rozbija siły Pompejusza w bitwie pod Ilerdą w Hiszpanii, a następnie pod Farsalos w Epirze - 48 p.n.e.; Pompejusz ucieka do Egiptu, gdzie zostaje zamordowany z rozkazu Ptolemeusza XIII, męża i brata Kleopatry VII; Cezar otrzymuje tytuł dożywotniego dyktatora
Reformy Cezara
reorganizacja Senatu - liczbę senatorów zwiększono do 900, osłabiając tym samym znaczenie urzędu senatorskiego, a w konsekwencji także Senatu jako instytucji
wprowadzenie kalendarza juliańskiego, uwzględniającego rok przestępny
racjonalna eksploatacja prowincji, rozwój handlu, rozbudowa Rzymu, nadziały ziemi dla plebsu, osiedlanie kolonistów rzymskich w prowincjach, co sprzyjało procesowi romanizacji